มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 654

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 654

‘ดูเหมือนว่าฉันสามารถบังเอิญเจอเขาได้ทุก ๆ ที่เลยสิน่า!’

‘โดยไม่คำนึงถึง ดูเหมือนว่าเจอรัลด์กำลังทำได้ค่อนข้างดีเลยนะ ท้ายที่สุดแล้ว แทนที่จะนั่งรถไฟปกติ แต่เขากลับเลือกที่จะนั่งรถไฟความเร็วสูงแทน!’

หลังจากการทักทายเรียบ ๆ พวกเขาทั้งคู่ก็คุยกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เมอาจะหยุดคุยกับเขาในท้ายที่สุด

แม้เจอรัลด์จะพยายามที่จะดีกับเธอ แต่เธอก็ดูเหมือนไม่อยากสนใจเขาเลยทั้งนั้น

เจอรัลด์ไม่ได้อะไรกับเรื่องนั้น และเขาก็แค่ทำแบบเดียวกัน

ท้ายที่สุดแล้ว แม้ดูเหมือนว่าเมอากำลังจะมุ่งหน้าไปจังหวัดซอลฟอร์ด เพื่อทำภารกิจลับบางอย่าง แต่เจอรัลด์ก็ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

ในขณะเดียวกัน เควต้าเพิ่งหั่นผลไม้อีกอย่างเสร็จ เธอเห็นได้ว่าเจอรัลด์และเมอาดูเหมือนจะรู้จักกันและกัน ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็นั่งตรงกันข้ามกับพวกเธอเอง

เมื่อได้โอกาส เควต้าก็ยิ้มขณะที่เธอถามเมอาด้วยน้ำเสียงที่ใจดีและอบอุ่น “ฉันเพิ่งหั่นผลไม้เสร็จ คุณอยากทานบ้างไหมคะ?”

“ขอบคุณนะ แต่ฉันไม่กินผลไม้!” เมอาปฏิเสธไปอย่างลวก ๆ

สำหรับเธอ เจอรัลด์ยังคงต่ำต้อยเหมือนที่เคย ตามปกติเธอจึงไม่จำเป็นต้องแสดงความเคารพใด ๆ กับเพื่อนคนไหนของเขาเหมือนกัน

มันก็คล้ายกับสถานการณ์ที่กลุ่มเพื่อนจะเมินเฉยต่อคน ๆ หนึ่งโดยสิ้นเชิง เพียงเพราะคนอื่น ๆ ที่นั่นดูถูกเขาเช่นกัน

เพราะเจอรัลด์คือคนที่กลุ่มของเธอดูถูก เพื่อนของเขาก็จะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันอย่างแน่นอน

ในทางกลับกัน ถ้าบุคคลค่อนข้างมีอำนาจภายในแวดวงเพื่อน เพื่อนคนไหนก็ตามที่เขาแนะนำให้รู้จักก็จะได้รับความเคารพและชื่นชอบจากคนอื่น ๆ อย่างแน่นอน

ความตั้งใจเดิมของเควต้าคือ จะทำให้เจอรัลด์ดูน่านับถือมากขึ้นต่อหน้าเพื่อน ๆ ของเขา แต่คาดไม่ถึง หญิงสาวคนสวยดูเหมือนจะไม่ชอบเธอตั้งแต่แรกพบ

หลังจากได้ยินการตอบกลับของเธอ เควต้าก็หน้าแดงขึ้นมาก่อนจะหดมือของเธอกลับ รู้สึกขมขื่นเล็กน้อย

“เมอา ฉันเอาส้มมาด้วย พวกมันมาจากบ้านเกิดของญาติฉันเอง และพวกมันก็ค่อนข้างหวานเลยนะ! นี่ ให้ฉันแกะมันให้เธอสักลูกละกัน!”

แม้มันจะปกติสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะพยายามเอาใจพวกเขา แต่เมื่อพิจารณาถึงสถานะที่สูงส่งของพวกเขาแล้ว พวกเขาจะไม่ให้โอกาสคนทั่ว ๆ ไปมาทำให้พวกเขาพอใจหรอก อย่างชัดเจนนั่นจะเป็นการให้ความเคารพพวกเขามากเกินไป

หลังจากได้ยินวอร์เรนข้อเสนอของวอร์เรน เมอาก็พยักหน้าเล็กน้อยทันที

“ส้มเขียวหวานจากเมย์เบอร์รี่นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียง! พวกเรามาจากทางเหนือ ดังนั้นพวกเราก็แทบจะไม่ได้ชิมพวกมันเลย ให้พวกเราบ้างเหมือนกันสิ!” หญิงสาวสองสามคนที่นั่งอยู่ข้างหลังเมอาหยอกเล่น

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มของพวกเขาประกอบด้วยผู้คนที่มาจากทั่วทุกแห่ง

“แน่นอนสิ นี่!” วอร์เรนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขายื่นส้มเขียวหวานสองสามลูกให้พวกเธอ

หลังจากแกะเปลือกให้เมอาลูกหนึ่ง วอร์เรนก็ยื่นส้มเขียวหวานให้เธอ และเธอก็เอามันเข้าปากก่อนจะพูดขึ้นมา “เธอพูดถูก! มันหวานจริง ๆ!”

ขณะที่กลุ่มของเมอาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวของครอบครัวจากนั้น เจอรัลด์ก็เห็นได้ว่าเควต้าหน้าแดงขึ้นมาอย่างกระอักกระอ่วน ขณะที่เธอจ้องไปที่เมอา

เจอรัลด์ไม่อยากจะว่ากล่าวที่รู้สึกไปแบบนั้น ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อยเช่นกันกับพฤติกรรมของเมอา

มันชัดเจนว่าเมอาไม่ให้เกียรติเควต้าเลย

จากนั้นเขาก็ยิ้มและตบไหล่เควต้าเบา ๆ ก่อนจะแกะเปลือกส้มให้เธอ

“พวกเราจะไปที่เมืองเวนดอลได้กันยังไง เจอรัลด์?” เควต้าถาม ขณะที่เธอกัดส้ม

“พวกเราจะไปที่นั่นโดยรถยนต์ เนื่องจากว่าพวกเราไม่ได้จัดการกับอะไรเป็นพิเศษโดยเฉพาะ พวกเราจะยังไม่จำเป็นต้องการความช่วยเหลือของเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่พี่สาวของฉันลงทุนในเมืองซอลฟอร์ด พวกเราจะดูว่าที่เหลือจะเป็นอย่างไร ในภายหลังแล้วกัน!” เจอรัลด์ตอบกลับ

ท้ายที่สุดแล้ว นอกเหนือจากเขา แซคก็คือคนอื่นคนเดียวที่รู้เกี่ยวกับคำสั่งของพ่อของเขาที่ให้เขาสืบสวนเหตุการณ์นี้อย่างลับ ๆ

เท่าที่คนอื่น ๆ รู้ เจอรัลด์แค่จะไปที่จังหวัดซอลฟอร์ดก็เพื่อท่องเที่ยว

นี่คือเหตุผล ที่ทำไมเขาถึงยังไม่ได้แจ้งให้เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่ลงทุนที่นั่นทราบเกี่ยวกับการมาถึงของเขา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีคำขอใด ๆ ในขณะนี้จริง ๆ

เขายังได้ยินมาเช่นกันว่าอสังหาริมทรัพย์แห่งนั้นก็ไม่ได้ใหญ่มากขนาดนั้น ความจริงแล้วยังเล็กกว่ามาก เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาเป็นเจ้าของในเมย์เบอร์รี่เสียอีก

ในชั่วพริบตา ก็ผ่านไปแล้วสี่ชั่วโมงและตอนเย็นก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา

ช่วงเวลานั้น รถหรูมากกว่าสิบคันก็จอดอยู่ด้านนอกสถานีรถไฟความเร็วสูงซอลฟอร์ดกันแล้ว

“ทำไมเขาถึงยังไงอยู่ที่นี่ล่ะ? มันเหนื่อยที่จะยืนอยู่ที่นี่นาน ๆ นะ…โดยไม่คำนึงถึง เมื่อคิดว่าคุณจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง คุณซาไทร์ พวกเรากำลังรอใครอยู่กันแน่คะ?” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าว

“หุปปากไปและยืนให้มันเรียบร้อย! ถ้าเธอลงเอยด้วยการทำให้บุคคลนั้นต้องขุ่นเคืองใจ เพราะความเขลาและความไม่มีมารยาทของเธอล่ะก็ เธอจะทนทุกข์อย่างสาหัสแน่นอน!” คุณซาไทร์ ชายวัยกลางคนตะเบ็งเสียงใส่ลูกน้องของเขา