มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 678
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 678
“…อ่า อย่างงั้นเหรอครับ?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งเจอรัลด์และเควต้าก็ผิดหวังกันเล้กน้อย
แบร์รี่เองก็ขมวดคิ้วขณะที่กล่าวขึ้นมา “คุณพูดว่าแม้ว่าพวกเขาจะมีอำนาจ แต่ข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเขาก็หายไปในชั่วคืนเดียว ถูกต้องไหมครับ? ผมสงสัยว่าการเปลี่ยนแปลงที่ร้ายแรงเกิดขึ้นได้อย่างไรกันในตอนนั้น…ตระกูลเฟนเดอร์สันอาจล้มละลายหรือเปล่าครับ?”
“นั่นค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ ถ้าพวกเขาล้มละลายกันจริง ๆ พวกเขาจะปิดปากพวกนักข่าวจากการรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ได้ยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขาส่ายหัวของเขา
คุณเวสยิ้มหลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด
“คุณคลอฟอร์ดพูดถูก สำหรับคนรุ่นเก่าอย่างผม พวกเราเชื่อว่าจริง ๆ แล้วตระกูลเฟนเดอร์สันไม่ได้ล้มละลาย แต่แทนที่ พวกเรากลับคิดว่าพวกเขาเผชิญกับสิ่งที่ตรงกันข้ามกับเรื่องนั้น แทนที่จะล้มละลาย แต่ตระกูลนั้นกลับขยายอำนาจเพิ่มขึ้นแทน หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่พวกเราสันนิษฐานกัน โดยไม่คำนึงถึง ตระกูลนั้นก็ไม่เคยออกจากจังหวัดซอลฟอร์ดเลย และพวกเขาก็ยังคงอาศัยอยู่ที่นี่จนถึงทุกวันนี้กัน บางคนยังตั้งทฤษฎีว่าอสังหาริมทรัพย์มากมายที่เป็นของตระกูลใหญ่ทั้งหลายในจังหวัดซอลฟอร์ดนั้นก็ขึ้นอยู่กับตระกูลเฟนเดอร์สัน แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะค่นหาความจริงกันมากแค่ไหน พวกเขาก็ยังคงไม่พบสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีนั้น!”
‘ช่างแปลก…ทำไมตระกูลเฟนเดอร์สันถึงต้องทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจเช่นนั้นโดยไม่มีเหตุผลที่ดีใด ๆ เลยล่ะ? แต่อย่างไรก็ตาม ตามเบาะแสหลากหลายอย่างที่ฉันได้มา คนเหล่านั้นจากตระกูลเฟนเดอร์สันก็เคยแสดงตัวเองมาก่อนในเหตุการณ์ต่าง ๆ ไม่กี่ครั้ง หรือตามที่แซคกล่าว คุณเวย์แฮมเองก็เคยพบคนหนุ่มที่ค่อนข้างพิเศษคนหนึ่งที่สวมจี้หยกคล้าย ๆ กันนี้ในเมืองเวยดอลมาก่อน…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หญิงสาวก่อนหน้านี้ก็แวบเข้ามาในใจของเจอรัลด์อีกครั้ง เธอแค่คล้ายคลึงกันกับเควต้ามากเกินกว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญได้ นอกเหนือจากนั้น เธอก็ดูเหมือนจะมีภูมิหลังครอบครัวที่แข็งแกร่งมากเช่นกัน
‘จิ๊…เป็นไปได้ไหมว่าจริง ๆ แล้วเธอคือ เฟนเดอร์สัน…?
เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าเขาใกล้เข้าถึงความจริงแล้ว
หลังจากนั้น เขาก็ขอบคุณคุณเวสก่อนจะจากไปด้วยกันกับเควต้า
ก่อนจะแยกทางกันกับแบร์รี่ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็บอกให้เขาหาข้อเท็จจริงเกี่ยวกับตระกูลเฟนเดอร์สัน ตามปกติแล้ว เจตนาของเจอรัลด์คือการให้เขาไปสืบสวนหญิงสาวคนนั้น แม้ว่าเขาไม่ได้ลงรายละเอียดเกี่ยวกับเธอก็ตาม
“หลานชายของฉัน การสืบสวนของเธอเป็นไงบ้างล่ะ? ทำไมเธอถึงเพิ่งกลับมาตอนนี้?” ฟินน์เลย์ถามทันทีที่พวกเขากลับมายังวิลล่าที่แบร์รี่จัดเตรียมไว้ให้พวกเขา
ทันทีที่เขาเห็นฟินน์เลย์ เจอรัลด์ก็คิดกับตัวเอง ‘จังหวัดซอลฟอร์ดแห่งนี้คือบ้านเกิดของฟินน์เลย์ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนมีศักยภาพเช่นกัน…ฉันสงสัยว่าเขาจะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่นะ’
“มันเป็นไปได้ด้วยดี อีกอย่าง คุณควิกครับ คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลเฟนเดอร์สัน ในจังหวัดซอลฟอร์ดมาก่อนหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขากัดแอปเปิ้ลที่เควต้าเพิ่งยื่นให้เขา
“อะไรนะ? ตระกูลเฟนเดอร์สันงั้นเหรอ? เธอกำลังตามหาใครบางคนในตระกูลนั้นเหรอ?” ควิกถามด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ สายตาของเขาเบิกกว้างขึ้น
“ใช่ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาหรือเปล่า?”
“โปรดบอกพวกเราด้วยถ้าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา คุณควิก มันสำคัญต่อพวกเรามาก!” เควต้าพูดเสริม ขณะที่เธอยื่นแอปเปิ้ลให้ฟินน์เลย์เช่นกัน
“อืม…ฉัน…ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาเลย! แม้ว่าจะอาศัยอยู่ในจังหวัดซอลฟอร์ดมาหลายปีแล้วก็ตาม ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเฟนเดอร์สันเลย!” ฟินน์เลย์ตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา ซึ่งดูค่อนข้างเข้าใจยาก
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจอรัลด์และเควต้าจึงมองกันและกัน
“คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาจริง ๆ เหรอ?”
“ฉันเพียงพูดความจริงเท่านั้น!” ฟินน์เลย์ตอบกลับ พร้อมกัดแอปเปิ้ลของเขา
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเบาะแสเดียวที่พวกเขายังคงมีอยู่เกี่ยวกับตระกูลนั้นก็ยังคงเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดเช่นกัน พวกเขาจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับหญิงสาวคนนั้นให้มากกว่านี้ โดยเฉพาะที่มาของเธอ
เมื่อรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องเจาะจงให้มากขึ้น จากนั้นเจอรัลด์จึงบอกให้แบร์รี่พยายามระบุตัวตนของหญิงสาวคนนั้นให้ได้
แต่อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นาน แบร์รี่ก็ยังคงไม่สามารถรวบรวมข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับเธอได้ แม้หลังจากใช้วิธีมากมายหลายอย่างแล้วก็ตาม
เควต้ารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองเจอรัลด์ก่อนจะถามขึ้นมา “พวกเราควรทำยังไงกันดีตอนนี้ เจอรัลด์?”
ในใจของเธอ เธอเอาแต่คิดถึงเรื่องเดิม ๆ
‘ใครคือคนที่ทิ้งฉันในอดีต? แล้วอะไรเป็นแรงผลักดันให้พวกเขาทำเรื่องเช่นนั้นกัน…?’
เจอรัลด์เองก็อยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันสำหรับพ่อของเขา เขาก็ยังอยากจะรู้ว่าเควต้าเป็นน้องสาวของเขาอย่างแท้จริงหรือไม่เช่นกัน
เป็นตอนนั้นเองที่เจอรัลด์หยุดชะงักไปชั่วขณะก่อนสายตาของเขาจะสว่างขึ้น
“ไม่ต้องกังวลไป เควต้า! พวกเราอาจจะยังคงมีโอกาสอีกครั้ง!”