มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 719
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 719
เมื่อได้ยินแบบนั้น มินดี้ก็ออกไปจากห้องทันทีเพื่อบอกให้ครูของเธอทราบ แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็กลับมาไม่นานนักหลังจากนั้น
“ไม่มีครูคนไหนอยู่แถวนี้เลย แจสมิน ผู้ใหญ่ที่เหลือในคฤหาสน์ก็ไม่อยู่เหมือนกัน พวกเขากำลังมีการประชุมในห้องประชุมกันอยู่! เธอลืมไปแล้วเหรอ? วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจัดการประชุมใหญ่ประจำปีกัน!” มินดี้อธิบาย
“อ่า ฉันเพิ่งจำได้ ไม่เป็นไรถ้างั้น ฉันจะคุยกับพวกเขาวันพรุ่งนี้แล้วกัน” แจสมินตอบกลับด้วยการพยักหน้า ขณะที่เธอนั่งอยู่บนเตียงของเธอ
ไม่นานก่อนที่แจสมินจะตระหนักได้ว่ามินดี้ดูราวกับว่าเธอยังคงมีเรื่องที่จะพูดอีกมาก
“เป็นอะไรไป?” แจสมินซักถาม
เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นมินดี้ก็กระโดดข้ามมาข้าง ๆ เธอก่อนจะถามอย่างทะเล้น “พูดมาสิ แจสมิน เธอคิดว่าพวกเขากำลังพูกถึงเรื่องอะไรในการประชุมประจำปีของตระกูลที่แสนลึกลับนั้นที่มีเพียงผู้ชายในครอบครัวเราเข้าร่วมได้เท่านั้น?”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?” แจสมินตอบกลับ ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอก่อนจะตระหนักถึงบางอย่างขึ้นมาได้
“…เธอกำลังวางแผนอะไร มินดี้?” แจสมินถาม ขณะที่เธอมองเข้าไปในดวงตาของมินดี้
“ฮี่ฮี่…เธอรู้เป็นอย่างดีว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ เอาน่า พวกเขาไม่อนุญาตให้พวกเราตรวจสอบมันหรอก! ไม่เพียงแต่พวกเราไม่รู้ว่าทำไมพวกเราถึงต้องคอยอยู่แต่ที่บ้านเป็นส่วนใหญ่ แต่พวกเราก็แทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองเลยด้วย! ด้วยอัตราเปรียบเทียบที่เธอฝึกฝนมาหลายปีนี้ ฉันจะบอกว่าเธอแข็งแกร่งกว่าอยู่แล้วและมีความสามารถมากกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ในครอบครัวนี้อย่างแน่นอน! แต่พวกเราก็ยังถูกทิ้งไม่ให้รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ใหญ่กว่า!” มินดี้กล่าว ขณะที่เธอถอนหายใจ
สีหน้าของแจสมินยังคงมืดครึ้มต่อไป ยิ่งเธอฟังคำพูดของมินดี้มากขึ้นเท่าไหร่ สิ่งต่าง ๆ ที่มินดี้กล่าวมานั้นก็รู้สึกเหมือนกับเถาวัลย์ที่มีหนามกำลังพัวพันหัวใจของเธออยู่
‘…อืม เป็นเรื่องจริงที่ฉันฝึกอย่างหนักตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้เพียงเพื่อจะพิสูจน์ว่าฉันดีกว่าผู้ชายเหล่านั้น เพื่อพิสูจน์ว่าฉันสามารถจัดการธุรกิจของตระกูลของเราได้ดีเช่นเดียวกับที่พวกเขาสามารถทำได้…’
กระนั้นแม้หลังจากความพยายามทั้งหมดของเธอ ปู่ของเธอก็ไม่เคยสังเกตเห็นความาสามารถใด ๆ ของเธอ และไม่รับรู้ถึงการทำงานหนักของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ทำไมพวกเราไม่ไปแอบฟังกัน? ฉันรู้ว่าเธอต้องการจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในครอบครัวมากพอ ๆ กันกับฉัน” มินดี้กระซิบ
แม้แจสมินจะปฏิเสธไปทันทีที่จะทำแบบนั้นในอดีต ด้วยกลัวว่าจะทำให้ปู่ของเธอโกรธ แต่หลังจากฟังการโน้มน้าวของมินดี้ในคราวนี้ แจสมินก็รู้สึกลังเลใจขึ้นมาเล็กน้อยเป็นครั้งแรกในช่วงระยะเวลาที่นานมาแล้ว
‘ถ้าเรื่องนี้ดำเนินต่อไป นั่นก็หมายความว่าพวกเขาจะยังคงปิดบังเรื่องทั้งหมดนี้จากฉันและมินดี้ไปตลอกกาลใช่ไหม? ฉันต้องการใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ หรือเปล่า?’
หลังจากชั่วครู่สั้น ๆ แจสมินก็ส่ายหัวของเธอ
‘…ไม่ เธอพูดถูก ฉันปฏิเสธที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปโดยเด็ดขาด!”
แจสมินจะขัดขืนในครั้งนี้
จากนั้นเธอก็มองไปที่มินดี้และทั้งสองคนก็พยักหน้าให้กันและกัน ก่อนจะแอบไปที่ห้องประชุมกัน
ดูเหมือนว่าพวกเธอเพิ่งมาได้ทันเวลาที่จะได้ยินการเริ่มประชุมกันพอดี
“เจ้าสอง เจ้าสาม การจัดเตรียมเป็นยังไงบ้าง? เพื่อจัดการกับบางอย่างที่ใหญ่โตแบบนี้ได้สำเร็จ ตัวอาวุธเองก็เป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างมากนะ!” ชายชราคนหนึ่งซึ่งถือไม้เท้านั่งอยู่บนที่นั่งอันทรงเกียรติกล่าว ขณะที่เขามองไปที่ชายหนุ่มสองคน เขาเป็นหัวหน้าของตระกูล
“การเตรียมการเกือบจะสมบูรณ์แล้วครับ คุณพ่อ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเราทั้งคู่จะรวมกัน แต่พวกเราก็ยังคงไม่สามารถทำภารกิจที่ยากที่สุดที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จสิ้นได้ ถ้าเพียงแต่พี่ใหญ่ยังคงมีชีวิตอยู่ล่ะก็ พวกเราก็คงจะ…”
แจสมิน ที่แอบฟังอยู่แล้ว ก็เริ่มฟังอย่างตั้งใจมากขึ้นในขณะนี้
หลังจากได้ยินสิ่งที่เขากล่าว ผู้เฒ่าก็เริ่มร้องไห้ทันทีก่อนจะพูดขึ้นมา “…ใช่ ถ้าเขายังคงมีชีวิตอยู่ ตระกูลเฟนเดอร์สันก็คงจะไม่ดิ้นรนเหมือนทุกวันนี้หรอก! มันช่างน่าเสียดายที่เขาถูกฆาตกรรม…พระเจ้าได้นำทางทูตสวรรค์กลับมายังอ้อมแขนของเขาในวันนั้นอย่างแท้จริง!”
เมื่อกล่าวไปแบบนั้น น้ำตาก็ไหลอาบแก้มที่เหี่ยวย่นของเขา