มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 736

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 736

วินซี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตัดสินใจยาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็คือคนที่เชิญเจอรัลด์มา แต่ตอนนี้เพื่อนที่แสนดีของเธอทั้งสองคนกำลังมีปากเสียงกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เรื่องขี้ปะติ๋วงั้นเหรอ? วินซี่ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยเรียนมัธยมปลายนั้นเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ?”

ดูเหมือนว่าไซลายังคงเก็บไม่พอใจต่อเจอรัลด์ไว้ในใจสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

“เธอจำการแข่งขันที่พวกเราเข้าร่วมในปีนั้นได้ไหม และพวกเราก็ชนะ หลังจากที่พวกเรากลับมา โรงเรียนก็เลี้ยงมื้ออาหารในเมืองให้พวกเราทั้งยี่สิบคน หลังจากมื้ออาหาร ก็เหลือพวกเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงเล่นเกมพูดความจริงหรือเลือกรับคำท้า ฉันแพ้ ดังนั้น ฉันต้องเลือกคน ๆ หนึ่งที่นั่นเพื่อสารภาพรัก เธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ?”

ไซลากล่าว

“แน่นอนฉันจำได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเจอรัลด์ในตอนนั้น แต่เพื่อป้องกันความเสี่ยง เธอจึงสารภาพรักต่อเขา ยังจำได้ว่าเขาเพิ่งกลับมาจากการช่วยเหลือครูเมื่อเธอทำแบบนั้น เธอบอกเขาว่าเธอชอบเขา!”

วินซี่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต

“แต่สุดท้าย เจอรัลด์พูดว่าพวกเราไม่เหมาะสมกันต่อหน้าทุกคน ฉันถึงกับพูดไม่ออกและทำอะไรไม่ถูก ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าคนขี้แพ้คนนั้นจะคิดว่าฉันชอบเขาจริง ๆ! ฉันโกรธจัดทุกครั้งที่นึกถึงใบหน้าของเขาตอนที่เขาพูดแบบนั้นกับฉัน นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนของเราก็ชี้นิ้วและหัวเราะใส่ฉัน พวกเขาพูดตลกว่าแม้แต่คนอย่างเจอรัลด์ก็ไม่ชอบฉัน ผู้ชายที่ฉันชอบจริง ๆ ก็อยู่ที่นั่นข้าง ๆ เธอรู้ไหมว่าความอัปยศอดสูมากมายแค่ไหนที่ฉันถูกบังคับให้ยอมรับ?”

ไซลากล่าว

“แต่เธอรู้ไหมว่าทำไมเจอรัลด์ถึงอ้างว่าเธอไม่เหมาะสมกัน? เป็นเพราะเจอรัลด์รู้สึกว่าเขายากจนและเขาก็ไม่เหมาะกับเธอ เธอคิดมากไปเอง นอกจากนี้ เขาก็รู้ว่าความรู้สึกของเธอนั้นไม่แท้จริง ดังนั้นบางทีเขาอาจจะพูดสิ่งต่าง ๆ ที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกมา เธอไม่ชอบเขามาโดยตลอดเพราะเขายากจนไม่ใช่หรือไง? เธอไม่แม้แต่จะอยากนั่งข้างเขาในรถด้วยซ้ำ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงกลัวเธอไง!”

วินซี่รีบอธิบาย เพื่อที่จะทำให้ไซลาสงบสติอารมณ์ลง

“อะไรนะ? คนขี้แพ้คนนั้น! ฉันต้องทำให้เขาเสียใจให้ได้! นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ใช่คนเดียวที่ไม่ชอบเขาเพราะเขายากจนสักหน่อย วินซี่ เธอก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง? อย่าคิดว่าฉันไม่สังเกตเห็นนะ เธอชอบเจอรัลด์ในช่วงเวลานั้น แต่เธอไม่อยากคบกับเขาก็เพราะเขาถังแตกมากแค่ไหนในตอนนั้น ไม่ใช่เหรอ!?”

ไซลาเป็นคนปากพล่อย ทันทีที่เธอเริ่มพูด เธอก็จะพูดเกี่ยวกับทุกอย่างอย่างแท้จริง

สิ่งเธอพูดทำให้วินซี่หน้าแดงขึ้นมา เธอพูดโพล่งออกมาถึงสิ่งที่หลอกหลอนจิตใจของวินซี่มาจนถึงทุกวันนี้

ในทางกลับกัน ใบหน้าของเลนนาร์ดก็เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งขึ้นมาทันที ‘ไม่แปลกที่วินซี่ปฏิเสธฉันตอนที่ฉันสารภาพรักกับเธอในตอนนั้น แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเธอชอบเจอรัลด์ในขณะนั้น’

จากนั้น เขาก็นึกถึงว่าวินซี่ปฏิบัติต่อเจอรัลด์ดีมากแค่ไหน งั้นนั่นก็คือเหตุผลที่ทำไมเธอถึงทำตัวด้วยท่าทางที่เป็นมิตรเช่นนี้ต่อเขาใช่ไหม?

สายตาของเลนนาร์ดเต็มไปด้วยความหึงหวงอยู่เล็กน้อย

ตอนนี้มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ก่อนหน้านี้ เลนนาร์ดไม่ได้ก้าวก่ายเมื่อวินซี่ทำดีกับเจอรัลด์ เป็นเพราะเขาไม่เห็นเจอรัลด์เป็นคู่แข่งในด้านความรักเลยด้วยซ้ำ รอไปอีกร้อยปีก็ไม่มีทางซะหรอกที่วินซี่จะตกหลุมรักเจอรัลด์ได้ ใช่ไหม?

แต่ตอนนี้ การตระหนักรู้นี้จึงทำให้หัวใจของเลนนาร์ดเต้นแรงขึ้นมา

กลับกลายเป็นว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นแบบนั้นมาโดยตลอดสินะ

เลนนาร์ดมองไปที่วินซี่ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ซึ่งเป็นการยืนยันความกลัวของเขาเท่านั้น

สิ่งที่ไซลากล่าวนั้นเป็นการพาดพิงถึงในเรื่องที่คนอื่นไม่ชอบ

ไซลาพูดถูก วินซี่ชอบเจอรัลด์ในช่วงมัธยมปลายจริง

แต่เจอรัลด์ยากจน วินซี่จึงไม่ได้ลองพยายามดู แต่ความสงสัยก็เริ่มผุดขึ้นมาเมื่อเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไป

‘เพื่อนร่วมชั้นของฉันเห็นฉันเป็นยังไงนะ? พวกเขาจะพูดถึงฉันว่ายังไงกัน?’

สุดท้าย เธอก็ไม่ได้ไปถึงขั้นนั้น และเธอละทิ้งโอกาสที่จะสานสัมพันธ์กับเจอรัลด์ให้แน่นแฟ้นขึ้น

แต่มันก็ไม่ได้หยุดวินซี่จากความปรารถนาที่จะให้เจอรัลด์กลายเป็นคนที่ดีขึ้นมากกว่าเดิมได้

ด้วยความสงสัย แม้เพียงจะอยู่ในใจของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งในความความสัมพันธ์ที่โรแมนติก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เรือจมแล้วไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้

ขณะนั้น บรรยากาศก็กลายเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา

เจอรัลด์ไม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างไซลาและวินซี่

แต่คนขับรถข้าง ๆ เขากล่าวขึ้นมา “นั่นคือลูกชายของประธานไลท์ตัน เลออนไม่ใช่เหรอ? ประธานของฉันพูดว่าเลออนมาที่นี่ในวันนี้ เพื่อเป็นตัวแทนพ่อของเขา เขาขอให้เราไปทำดีกับเขา ต้องการให้พวกเราแสดงความรู้สึกขอบคุณต่อเขา ท้ายที่สุดแล้ว ประธานไลท์ตันก็เป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเราถึงมีโครงการมากมายขนาดนี้รอพวกเราอยู่ ผู้คนอย่างพวกเขาจะปกครองพวกเราคนธรรมดา ๆ ตลอดไป ไม่คิดงั้นกันเหรอ?”

“ถูกต้อง ประธานแวคเก็ตก็ยังพูดชัดเจนว่าอย่างน้อยพวกเราก็ควรไปดื่มให้เขาเพื่อแสดงความจริงใจ และความรู้สึกขอบคุณให้เขา!”

คนขับรถและเลขาสองสามคนหารือกัน

ครอบครัวของเลออนมีบริษัทเป็นของพวกเขาเอง มันค่อนข้างเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่จะมีความร่วมมือบางประเภทและหุ้นส่วนกับบริษัทอื่น ๆ มันไม่ใช่เรื่องผิดแปลกสำหรับบริษัทเหล่านี้ที่จะกลายมาพึ่งพาพวกเขากันสำหรับการสนับสนุนทางด้านการเงินหรือเงินทุน

พูดง่าย ๆ มันก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่ที่จะไปประจบเขา

“ก็ได้ เนื่องจากพวกเขาพูดมันอย่างชัดเจนงั้นก็ไปที่นั่นด้วยกันก่อนที่งานจะเริ่มขึ้นเถอะ!”

เลขาผู้หญิงคนหนึ่งกล่าว

จากนั้น คนกลุ่มนั้นก็ลุกขึ้นทันที

“ทำไมนายไม่มากับพวกเราล่ะน้องชาย?”

ขณะนั้น คนขับรถที่นั่งข้างเจอรัลด์ ตบไหล่ของเจอรัลด์เบา ๆ

เห็นได้ชัด เจอรัลด์กำลังถูกคนเหล่านี้ปฏิบัติเหมือนกับคนขับรถคนหนึ่ง…