มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 739

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 739

วินซี่ เลนนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็ถูกดึงดูดใจโดยเมาน์เทนท็อปวิลล่าซึ่งถูกแสดงให้ดูบนหน้าจอ

“ทำไมถึงมาวิลล่าแบบนั้นอยู่ในเมย์เบอร์รี่ล่ะ? วินซี่ ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย?”

ไซลากล่าวด้วยความประหลาดใจ

วินซี่พยักหน้าเป็นการตอบกลับ “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าฉันจะเคยได้ยินเกี่ยวกับวิลล่าที่เรียกว่าเมาน์เทนท็อปวิลล่านี้ในเมย์เบอร์รี่อยู่นะ อย่างชัดเจน มันมีราคาอยู่ที่ประมาณ 150,000,000 ดอลลาร์เลยแหละ!”

“150,000,000 ดอลลาร์เลยเหรอ?”

ไซลากัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “คน ๆ นั้นต้องร่ำรวยมหาศาลมากแค่ไหนเนี่ย!”

“นี่คือเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่ สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย คุณก็ได้เห็นมันแล้วตอนนี้ ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ผมต้องเผยเบื้องหลังการจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้แล้ว พวกเรามีผู้คนที่โดดเด่นและทิวทัศน์ที่สวยงามที่นี่ในเขตโฮเวิร์ด กลุ่มของผมจึงวางแผนที่จะสร้างวิลล่าแบบเดียวกับที่ผมกำลังแสดงให้ทุกคนได้ดูที่นี่ในเขตโฮเวิร์ดนี้!”

ประธานกอร์ดอนกล่าว

ทันทีที่เขาพูดไปแบบนั้นก็เกิดความโกลาหลอยู่ข้างล่างเวที

“ถ้ามีเมาน์เทนท็อปวิลล่าที่งดงามเช่นนี้ในเขตโฮเวิร์ดแล้วล่ะก็ งั้นมันก็คงจะเยี่ยมมากจริง ๆ!”

“ฉันสงสัยว่ามันจะราคาเท่าไหร่ แต่แน่นอนมันจะมากกว่า 90,000,000 ดอลลาร์แน่!”

คนอื่น ๆ กล่าว

ประธานกอร์ดอนยิ้มและกล่าวขึ้น “มันค่อนข้างลำบากใจถ้าผมพูดถึงมันในตอนนี้ จริง ๆ แล้ว พวกเราวางแผนที่จะถ่ายภาพของเมาน์เทนท็อปวิลล่าที่งดงามในระยะที่ใกล้กว่านี้ในเมย์เบอร์รี่ แต่น่าเสียดายพวกเราไม่ได้รับรับสิทธิ์ให้เข้าไปได้อย่างอิสระ แต่อย่างไรก็ตาม พวกเราก็จัดการถ่ายภาพของมันมาได้ไม่กี่รูปจากหลาย ๆ มุม คุณสามารถดูพวกมันก่อนได้ครับ!”

ประธานกอร์ดอนเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการตลาดอย่างแท้จริง

วิลล่าแบบนั้นมีเพียงคนที่ร่ำรวยโคตร ๆ เท่านั้นที่สามารถซื้อได้และวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการโฆษณามันก็คือผ่านเหล่านายน้อยของตระกูลชนชั้นสูงทั้งหลาย ถ้าพวกเขาเผยแพร่ข่าวของโครงการนี้ออกไปในแวดวงสังคมของพวกเขา มันจะสร้างการสนับสนุนสำหรับโครงการของการสร้างเมาน์เทนท็อปวิลล่าแห่งที่สองที่กำลังจะเกิดขึ้นในเขตโฮเวิร์ดอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

นี่คือเหตุผลที่ทำไมประธานกอร์ดอนถึงตัดสินใจที่จะจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้

เมื่อเห็นว่าทุกคนรู้สึกประหลาดใจกันมากแค่ไหน ประธานกอร์ดอนจึงรู้สึกพอใจมาก

เขาเปลี่ยนไปรูปถัดไป ซึ่งแสดงให้เห็นถึงวิวด้านหน้าของคฤหาสน์

มีชั้นบันไดยาวที่ทอดยาวเป็นทางไปยังจุดสูงสุดของภูเขา

นอกจากนี้ ยังมีอย่างอื่นเช่นกันที่ทำให้ฝูงชนถึงกับแปลกใจ

มีคนอยู่ในรูปถ่าย

พวกเขาเห็นได้ว่ามีรถหรูมากมายหลายคันที่จอดอยู่ตรงเชิงเขา

มีบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่ในชุดสูทสีดำ กำลังยืนอยู่ทั้งสองข้างของชั้นบันไดพร้อมกับเอามือไขว้ไว้ข้างหลัง

ทิวทัศน์แบบนี้สามารถพบเห็นได้ในหนังที่พวกเขาบรรยายให้เห็นถึงความร่ำรวยโคตร ๆ เป็นพิเศษเท่านั้น

สายตาของไซลาจับจ้องไปยังรูปลักษณ์อันตระการตาของคฤหาสน์หลังนั้น

เธอให้ความสนใจกับผู้คนในรูปถ่ายอย่างใกล้ชิด

ในขณะนั้น บอดี้การ์ดในชุดสูทดำจับจ้องสายตาของพวกเขาไปยังคนหนุ่มที่กำลังเดินอยู่บนภูเขาอย่างช้า ๆ

น่าเสียดาย คนอื่น ๆ สามารถเห็นได้แค่แผ่นหลังของเขาเท่านั้นเพราะมุมของการถ่าย

เห็นได้ชัด ประธานกอร์ดอนเป็นคนถ่ายรูปภาพเหล่านั้นด้วยตัวเองตอนที่เขาเข้าร่วมงานวันเกิดของคุณหนูลาร์ซัน

“เด็กคนนั้นเป็นใครกัน?”

“มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ดูความงดงามนั่นสิ! เขาต้องเป็นเจ้าของของเมาน์เทนท็อปวิลล่าอย่างแน่นอน!”

“จิ๊! นั่นคือสิ่งที่พวกเราเรียกว่าชีวิต! นั่นคือวิธีที่คน ๆ หนึ่งควรจะใช้ชีวิตนี้ของตัวเอง! ช่างน่าอิจฉา!”

คนอื่น ๆ เริ่มพูดยกย่องอย่างไม่หยุดหย่อนกัน

หลังจากไซลามองดูอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ถึงกับตกตะลึง

‘หืมม?’

อย่างไรก็ตาม ไซลาดูเหมือนจะกลัวบางอย่างขึ้นมา แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

วินซี่ดึงแขนของไซลาเล็กน้อย “ไซลา! ไซลา เร็วเข้าและดูสิ! ยิ่งเธอมองมันมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ดูยิ่งเหมือนเจอรัลด์ไม่ใช่หรือไง? เธอสังเกตเห็นมันเช่นกันหรือเปล่า?”

“อ่า? มันจะเป็นเขาได้ยังไงล่ะ? อย่างน้อย เขาก็แค่คล้ายเจอรัลด์อย่างไม่ชัดเจน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เจอรัลด์จะสามารถซื้อวิลล่าแสนแพงเช่นนี้ได้?”

ไซลากล่าว

ไม่ต้องสงสัย ไซลาไม่ได้เตรียมใจสำหรับความจริงนี้ ‘ถ้าเกิดว่าคน ๆ นั้นเป็นเจอรัลด์จริงล่ะ? ฉันอาจจะฆ่าตัวตายเลยก็ได้นะ ฮ่าฮ่า! ขอบคุณพระเจ้าที่มันเป็นไปไม่ได้!’

“ไม่! ฉันค่อนข้างมั่นใจว่านั่นคือเจอรัลด์ ให้ฉันถามเขาเกี่ยวกับมันดู!”

วินซี่ฟังดูตื่นเต้น

ไม่นานเธอก็หันไปรอบ ๆ และมองไปทางเจอรัลด์

และไซลาก็หันไปทางที่เจอรัลด์อยู่เข่นกัน

แต่ผู้หญิงทั้งสองก็รู้สึกประหลาดใจในเวลาเดียวกัน “หืมม? เจอรัลด์อยู่ไหนล่ะ?”

“เขายังคงอยู่ที่นี่เมื่อครู่ก่อน เขาไปไหนแล้วล่ะ?” ไซลาสงสัย