มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 745
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 745
“ยูนัส! แน่นอน มันนานแล้วตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้าย! ฉันดีใจที่นายพูดว่านายจะมาหาฉันนะ!” ยาเอลอุทานออกมาด้วยรอยยิ้มแจ่มใสทันทีที่เขาเห็นยูนัส
“เออจริงสิ พ่อแม่ของนายที่บ้านเป็นไงบ้าง? มีช่วงหนึ่งที่ผู้อาวุโสของฉันคอยแต่จะรบกวนให้ฉันไปที่ยานเคน เพื่อเยี่ยมพ่อของนาย!”
“ขอบคุณที่ถามนะ ยาเอล พวกเขาสบายดี!”
ยูนัสกล่าว
ยาเอลส่งสัญญาณให้ยูนัสนั่งลง “เกิดอะไรขึ้น? ฉันได้ยินว่าพ่อของนายทำโทษนายเหรอ? เขาไม่ให้นายไปไหนครึ่งเดือนใช่ไหม?”
“ฮึ่ม! ฉันไม่อยากพูดถึงใช้มัน ฉันโมโหทุกครั้งที่ฉันพูดถึงเหตุการณ์นั้น เออจริงสิ ยาเอล มาพูดถึงเรื่องของนายกันเถอะ ฉันพาคนของฉันมาด้วย ฉันเชื่อว่านายพบพวกเขาแล้วเหมือนกัน พวกเขามาจากอเมริกาเหนือ และผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดในแวดวงของพวกเขาเอง!”
“ฉันพบพวกเขาเมื่อครู่นี้ ยูนัส ฉันต้องบอกนะว่าฉันก็รู้สึกประทับใจ!”
“ดี! งั้นฉลองกันเถอะและขอให้ภารกิจของนายสำเร็จในวันพรุ่งนี้กัน!”
…
วันต่อมา
มาร์เวนและคนอื่น ๆ ก็มาด้วยเหมือนกัน
เจอรัลด์ได้เตรียมการที่จำเป็นเมื่อคืนที่แล้ว และเขาขอให้มาร์เวนพาคนที่ไว้วางใจได้มาด้วยประมาณห้าคน
แน่นอนว่ามาร์เวนจริงจังกับคำพูดของเขา
เขามอบหมายหน้าที่นำกลุ่มทัวร์ให้กับเพื่อนร่วมชั้นที่ไว้ใจได้อีกคน ในขณะที่เขาและคนอื่นอีกห้าคนไปกับเจอรัลด์
เห็นได้ชัด แจสมินและมินดี้ได้หารือกันมาล่วงหน้าแล้ว
เป็นเพราะพวกเธอทำตัวเหมือนปกติโดยไม่พูดกับเจอรัลด์เลย พวกเธอยังคงรักษาบรรยากาศที่เย็นชาและห่างเหินรอบ ๆ พวกเขา
อิซาเบลก็มาด้วยเหมือนกัน มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงในบุคลิกของเธอ เมื่อเทียบกับตัวเธอจากก่อนหน้านี้
อย่างแรก เธอไม่ได้เกาะติดอยู่กับฟาเบียนและกวนใจเขาเหมือนอย่างที่เธอทำในอดีต แต่แทนที่ ใบหน้าของเธอจะแดงก่ำขึ้นมา เมื่อเธอแอบมองเจอรัลด์เป็นครั้งคราวอย่างเขินอาย
ไม่รู้ว่าเจอรัลด์พูดอะไรกับเมอาและอิซาเบลในวันนั้น แต่อิซาเบลก็ทำตัวแบบนี้มาตั้งแต่วันนั้นแล้ว
แต่เห็นได้ชัด เจอรัลด์ไม่ได้สนใจเธอเลย
เขากล่าวทักทายมาร์เวน จากนั้นพวกเขาห้าคนก็เตรียมตัวลาเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาก่อนจะเริ่มออกเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง ที่เรียกว่าหมู่บ้านวินเทอร์บอร์น
“หยุดก่อน! มาร์เวน! เจอรัลด์! นายจะไปไหนกัน? นายจะทำอะไร? ทำไมนายไม่มากับพวกเราล่ะ?”
ก่อนที่เจอรัลด์จะเหยียบคันเร่งจากไป ผู้หญิงคนหนึ่งก็รีบวิ่งมายังรถของพวกเขา
เธอรู้สึกสับสนงุนงงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ใช่ว่าเธอกำลังทำตัวสอดรู้สอดเห็นมากเกินไปหน่อยหรือไง? พวกเราต้องรายงานทุกอย่างที่พวกเราจะทำให้เธอหรือเปล่า?”
มาร์เวนตั้งคำถาม
“ฮึ่ม! ฉันรู้ว่าพวกนายกำลังทำตัวคลุมเครือเมื่อฉันเห็นนายในรถเมื่อกี้นี้ กลับกลายเป็นว่านายจะไปที่อื่นจริงด้วย มีเรื่องอะไรสนุก ๆ ที่นายไม่อยากให้พวกเราตามไปด้วยหรือเปล่า?”
สเตลล่ากล่าวอย่างโกรธเคือง
เธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์ขณะที่เธอพูด
เธออยากจะเห็นว่าเจอรัลด์กำลังมองมาที่เธอหรือไม่
แต่เจอรัลด์เอามือทั้งสองข้างล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง ขณะที่เขาเอนหลังพิงเบาะหนังหรูหราของรถเบนซ์ที่ดูราคาแพงของเขา เขาไม่แม้แต่จะสนใจเธอเลยด้วยซ้ำ
สเตลล่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
บางครั้งความรู้สึกของบุคคลก็แปลกประหลาด คลุมเครือ และคาดเดาไม่ได้
ตอนแรก สเตลล่าก็ทำตัวเหมือนกับอิซาเบล เธอไม่ได้สนใจเจอรัลด์เลย ไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยทั้งนั้น
หากเจอรัลด์ไม่ได้ทำให้อิซาเบลต้องขุ่นเคืองใจล่ะก็ สเตลล่าก็คงไม่ยุ่งกับเขาหรอก แต่ความต้องการของเธอที่จะให้ความยุติธรรมกับอิซาเบลนั้นก็รุนแรงเกินกว่าจะเพิกเฉยได้
แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในภายหลัง มันถูกเปิดเผยว่าจริง ๆ แล้วเจอรัลด์ร่ำรวยมากมาโดยตลอด และก็ดูเหมือนว่าเขามีเส้นสายที่ดีมากเหมือนกัน
นั่นเป็นการเปลี่ยนความรู้สึกของพวกเธอที่มีต่อเขาไปโดยสิ้นเชิง
เจอรัลด์ก็ยังคงเป็นเจอรัลด์ แต่โดยส่วนใหญ่สเตลล่ายังคงไม่แยแสไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ตาม แต่ตอนนี้ สำหรับเหตุผลที่ไม่สามารถอธิบายได้บางอย่าง เธอจะรู้สึกหัวเสียเล็กน้อยเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเพิกเฉยต่อเธอ
ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับชีวิตของเธอ เหมือนบางอย่างที่อยู่ลึก ๆ ภายในตัวเธอจะไม่สมดุลไปเสียแล้ว
เช้านั้น ความรู้สึกเดียวกับก็ปรากฏขึ้นมาภายในตัวเธอเมื่อเพื่อนร่วมชั้นของเธอมา
เจอรัลด์กล่าวทักทายเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ
แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการกล่าวทักทายเธอล่ะ
มันคือเหตุผลที่ทำไมสเตลล่าถึงไล่ตามพวกเขาให้ทันอย่างสิ้นหวังขนาดนี้ เธออยาากจะถามมาร์เวนถึงแผนการของพวกเขาสำหรับวันนั้น
เธอหวังว่าเธอจะสามารถดึงดูดความสนใจของเจอรัลด์ได้
แต่เห็นได้ชัด มันเป็นการกระทำที่เปล่าประโยชน์
“เธอหมายความว่ายังไงที่พวกเราจะไม่พาเธอไปด้วยเพื่อสนุกกันงั้นเหรอ? พวกเรามีเรื่องที่ต้องทำ ไปสนุกด้วยเองเถอะ!”
มาร์เวนก็เปลี่ยไปมากเหมือนกัน ครั้งหนึ่ง เขาเคยรู้สึกด้อยกว่าและกลัวเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาบังเอิญพบกับสเตลล่า