มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 765
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 765
เมื่อรถมาหยุดอยู่ข้างเควต้า คนสองสามคนก็เลื่อนเปิดประตูรถตู้ และพยายามลากเธอเข้าไปข้างในทันที!
“เควต้า!” คุณอาเฟนเดอร์สันที่กำลังกลับมาจากร้านค้าตะโกนออกมา เมื่อเธอเห็นรถตู้ที่น่าสงสัยกำลังขับไปหาลูกสาวของเธอ
จากนั้นเธอก็เริ่มวิ่งไปทางหญิงสาวที่น่าสงสารที่พยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่เพื่อหนีจากคนที่จับเธอ คนจับเองก็ยังคงพยายามที่จะลากเธอเข้าไปในรถตู้ให้ได้
ในความกระวนกระวายใจของเธอ เธอจึงกัดแขนของหนึ่งในผู้ชายที่ปิดหน้าอย่างแรง!
เขาตะโกนด้วยความเจ็บปวด จากนั้นชายที่แข็งแรงจึงผลักเควต้าออกไปอย่างแรง ทำให้เธอล้มลงกับพื้นอย่างจัง! ผลก็คือ หัวด้านหลังของเควต้ากระแทกกับข้างถนนโดยไม่ตั้งใจและเธอก็เป็นลมไปทันทีจากการประแทกอย่างแรงนั้น
เมื่อเซร่ามาถึงผู้ชายกลุ่มนั้น พวกเขาก็อุ้มเควต้าที่หมดสติในตอนนี้เข้าไปในรถตู้แล้ว
ด้วยความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขาพาเธอไป เซร่าจึงเริ่มตีผู้ชายพวกนั้นอย่างบ้าคลั่งทันที อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะต่อสู้อย่างเต็มที่แค่ไหนก็ตาม เธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับพวกเขาอยู่ดี ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอจะเอาชนะผู้ชายตัวใหญ่กลุ่มหนึ่งด้วยตัวเองได้ยังไง?
และในขณะที่เซร่ารู้สึกว่าความหวังทั้งหมดนั้นไร้ความหวังไปแล้ว หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่กำลังรีบเร่งมาที่จุดเกิดเหตุ! ไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้ชายคนหนึ่งก็มายืนต่อหน้าของเธอแล้วตอนนี้
เมื่อหัวหน้ากลุ่มตระหนักได้ว่าผู้กล้าคนนั้นเป็นใคร เขาจึงแข็งทื่อคาที่ทันที
โดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เริ่มโจมตีผู้ลักพาตัวที่ปิดหน้าไว้ด้วยสีหน้าที่เย็นชาอย่างมากบนใบหน้าของเขา!
แม้ผู้ชายสองสามคนนั้นพยายามจะสู้กลับ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามคนใหม่ของพวกเขาอยู่ดี
“ถอย! ถอยเดี๋ยวนี้!” หนึ่งในผู้ชายพวกนั้นตะโกนขึ้นมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น เซร่าก็วิ่งไปยังที่นั่งผู้โดยสารหน้าอย่างวิตกกังวล และเริ่มพยายามที่จะถอดผ้าปิดหน้าของคนที่นั่งอยู่ที่นั่น ในขณะที่เธอสามารถกระชากผ้าปิดหน้าออกได้ ผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ในสภาพที่ตื่นตระหนก จึงเอามือปิดหน้าของเขาทันที
ไม่นานหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างโกรธเคืองขึ้นมา ขณะที่รถตู้เร่งเครื่องจากไป
ในขณะที่ผู้ชายที่ช่วยเหลือพวกเธอดูเหมือนต้องการจะไล่ตามรถตู้คันนั้นไป แต่เมื่อเขาเห็นว่าเควต้าได้รับบาดเจ็บมากแค่ไหน เขาจึงเข้าใจได้ทันทีว่าลำดับสำคัญคืออะไร
“ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณมากนะคะ!” เซร่ากล่าว ขณะที่เธอกอดเควต้าไว้แน่นในอ้อมแขนของเธอ
“ไม่มีความจำเป็นต้องขอบคุณผมหรอกครับ ผมแค่ทำงานของผมเท่านั้น ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คุณคลอฟอร์ดก็ได้สั่งผมไว้โดยเฉพาะว่าให้ปกป้องคุณสมิธอย่างลับ ๆ มันเหนือความคาดหมายของผม แต่อย่างไรก็ตาม คนเหล่านั้นมีความกล้าที่จะลงมือกับเธอในกลางวันแสก ๆ จริง ๆ!” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว ขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะตำหนิตัวเอง
กลับกลายเป็นว่า คนที่ช่วยเหลือพวกเธอเอาไว้จริง ๆ แล้วก็คือ ไทสันนั่นเอง!
เควต้ายังคงไม่ได้สติในขณะนี้ และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว ไม่นานหลังจากนั้น ก็สามารถได้ยินเสียงรถพยาบาลได้ในระยะไกล
แม้ตามปกติแล้วทั้งเดรกและไทสันจะรับผิดชอบในความปลอดภัยของเจอรัลด์ แต่เมื่อเขาออกจากเขตปกครองซอลฟอร์ดไป เจอรัลด์ได้พูดว่าแค่เดรกคนเดียวก็เพียงพอที่จะปกป้องเขาแล้ว
ดังนั้นเขาจึงมอบความรับผิดชอบให้ไทสันมีหน้าที่ปกป้องเควต้าอย่างลับ ๆ แทน และไทสันก็ได้ทำตามที่เขาถูกสั่งมาได้ระยะหนึ่งแล้วตอนนี้
เจอรัลด์ได้ออกคำสั่งนั้นเพราะเขาตระหนักดีว่าคนมากมายรอบตัวเขาตกเป็นเหยื่อของความพยายามในการลักพาตัวในอดีต ซึ่งเป็นเหตุผมที่ทำไมเขาถึงระมัดระวังอย่างมากเกี่ยวกับความปลอดภัยของเควต้า
อย่างไรก็ตาม สำหรับไทสัน เขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอได้ มันจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงค่อนข้างขี้เกียจ ขณะที่เขาได้รับงานเฉพาะกิจนี้
เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเห็นผู้คนพยายามที่จะแตะต้องเธอจริง ๆ ในวันนี้ผ่านอุปกรณ์สังเกตุการณ์ของเขา
แม้ว่าเขาจะรีบมาที่ยังจุดเกิดเหตุโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาทำได้ก็ตาม แต่เขาก็ยังคงช้ามากเกินกว่าจะป้องกันเควต้าจากการได้รับบาดเจ็บได้
ทันทีที่เจอรัลด์ได้รับแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์ เขาจึงมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่เควต้าอยู่ทันที
เธอยังคงไม่ได้สติเมื่อเขามาถึง และเจอรัลด์ก็สามารถรู้สึกได้ว่าทั้งร่างกายของเขากำลังสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความโกรธ
เซร่าเองก็ร้องไห้อยู่ตลอดเวลานี้
“ผมติดต่อคุณซาไทร์และบอกเขาให้สืบสวนเรื่องนี้แล้วครับ เนื่องจากผู้ชายกลุ่มนั้นไม่ใช่คนในพื้นที่ ในเวลานี้พวกเราจึงยังไม่มีเบาะแสว่าพวกเขาเป็นใครกัน เอิ่ม แต่มีอยู่คนหนึ่งครับ ผมเชื่อว่าคุณจะต้องสนใจมากแน่ที่จะรู้ว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร คุณคลอฟอร์ด” เดรกกล่าว ขณะที่เขาเดินไปหาเจอรัลด์
จากนั้นเขาก็แตะโทรศัพท์ของเขาก่อนจะให้เจอรัลด์ดูรูปของคนที่เซร่าถอดผ้าปิดหน้าออกได้ก่อนหน้านี้
เมื่อจำคนที่อยู่หลังผ้าปิดหน้านั้นได้ เจอรัลด์ก็ถึงกับช็อกไป
“ยูนัสเหรอ? เขามาทำอะไรที่นี่?” เจอรัลด์ถาม ความประหลาดใจของเขาปรากฏอยู่ในน้ำเสียง