มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 773

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 773

คนที่ว่านั้นก็คือ อลิซนั่นเอง!

เขาไม่ได้พบเธอมานานขนาดนี้แล้ว

หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น เจอรัลด์ก็ได้ยินมาว่าอลิซไปนอร์เบย์ เนื่องจากเธอมาจากภาควิชาวิทยุกระจายเสียงและโฮสติ้ง มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะไปฝึกงานที่นั่น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะบังเอิญพบเธอที่นี่!

“เมื่อพูดแล้วนายก็ช่วยทำความสะอาดพื้นในขณะที่นายอยู่ที่นี่ได้ไหม? ขอบคุณนะ!” หญิงสาวอีกคนกล่าว โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเขาด้วยซ้ำ

“รับทราบครับ!”

เซร่าได้ทำการจัดเตรียมทั้งหมดไว้ด้วยเหตุผมผลบางอย่าง ทั้งเดรกและไทสันถูกทิ้งให้อยู่เฉย ๆ ในขณะที่เจอรัลด์ได้รับมอบหมายให้เป็นคนรับจ้างที่ต้องทำงานหยุมหยิมทุกประเภท! มันเป็นเพียงโชคชะตาของเขาที่จะต้องทำธุระใช่ไหม?

โดยไม่ทันได้คิด มันก็ไม่ได้สำคัญต่อเจอรัลด์มากขนาดนั้นจริง ๆ เพราะเขาชินกับมันไปแล้ว

“คิดซะว่านี่เป็นการพักผ่อนเล็ก ๆ จากปัญหา และความคับข้องใจทั้งหมดของเธอ อลิซไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ในที่สุด เธอก็ออกจากเมย์เบอร์รี่มาแล้ว ที่ที่เธอประสบกับความทรงจำที่ทำให้กลัดกลุ้มมากมาย และเริ่มใหม่อีกครั้งในนอร์เบย์! ถึงอย่างนั้นใครจะไปคาดคิดว่าเรื่องบางอย่างเช่นนั้นจะเกิดขึ้นกัน? เอาตามตรงทุกอย่างก็น่าจะเป็นของเธอ! ถ้าเรื่องต่าง ๆ เป็นไปแบบนั้นล่ะก็ งั้นพวกเราก็คงจะได้เพลิดเพลินกับข้อได้เปรียบเช่นกัน!” หญิงสาวอีกคนกล่าว ขณะที่เธอยังคงลบเครื่องสำอางของเธอต่อไป

เมื่อแอบดูพวกเธอ เจอรัลด์รู้สึกว่านิสัยทั่วไปในหมู่ผู้หญิงส่วนใหญ่คือความจริงที่ว่า พวกเธอจะแต่งหน้าในช่วงกลางวันและลบพวกมันออกในตอนกลางคืน

“อย่าไปพูดถึงมันอีกต่อไปเลย ฮิลลารี ถึงแม้ฉันอาจจะดูไม่เป็นไรในภายนอก แต่ฉันก็ยังคงรู้สึกเสียใจอยู่ลึก ๆ ในใจของฉัน มันยากที่จะไม่รู้สึกสำนึกผิดตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว ฉันมีความประทับใจที่ดีต่อเขา ไม่เพียงแต่เขาจะปฏิบัติต่อผู้อื่นเป็นอย่างดี แต่เขาก็ดูค่อนข้างน่านับถือเช่นกัน พูดได้แค่นี้แหละ อย่างไรก็ตามเขายากจนมากเกินไปจริง ๆ! ฉันไม่มั่นใจว่าเมื่อไหร่หรือทำไมด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายฉันก็เริ่มเกลียดเขา!”

ตอนนั้นอลิซหยุดลบเครื่องสำอางของเธอ หัวของเธอวางไว้บนโต๊ะเครื่องสำอาง ขณะที่เธอขีดเขียนบนมือของเธอโดยใช้ดินสอเขียนคิ้ว

“บางครั้งเธอรู้สึกว่าความรู้สึกของผู้หญิงแปลกประหลาดจริง ๆ หรือเปล่า ฮิลลารี? มันไม่เหมือนกับที่ว่าฉันเริ่มเปลี่ยนไป และชอบเขาเมื่อเขาร่ำรวยขึ้นมาเท่านั้นหรอกนะ ฉันจะอธิบายมันยังไงดี…อืม สำหรับเริ่มต้น ทั้งหมดมันเริ่มขึ้นเมื่อเขาเริ่มทำได้ดีมากขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ใช่คนที่มั่งคั่งในช่วงเวลานั้นอย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตาม แน่นอนเขาก็ไม่ได้ยากจนขนาดนั้นอีกต่อไป และฉันก็รู้ดีเนื่องจากเขาไม่ต้องอดอยากเหมือนอย่างที่เคย เป็นตอนนั้นแหละเมื่อฉันค่อย ๆ เริ่มพยายามที่จะยอมรับเขาอีกครั้ง! ฉันยังอยากเป็นเพื่อนกับเขาอีกด้วยซ้ำไป!”

“รู้ไหม เขายืนอยู่หน้าประตูทางเดินพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือในวันนั้น เพื่อนร่วมห้องของฉันและฉันเพิ่งกลับมาหลังจากเรียนเสร็จ ในตอนนี้เธอคงไม่สามารถจินตนาการได้ว่าฉันตื้นตันแค่ไหนในตอนนั้น! มันเป็นเหตุผลที่ทำไมฉันถึงตกลงคบกันกับเขา ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็มีความสัมพันธ์ที่เหมาะสมได้เสียที!”

“ฉันไม่รู้เลยสักนิดว่าทั้งหมดนั่นมันเป็นแค่เล่ห์เหลี่ยมอย่างหนึ่ง…ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะสงสัยว่าทำไมมันถึงยากขนาดนี้ สำหรับฉันที่จะเริ่มความสัมพันธ์ที่ดีได้…ฉันโกรธมากจริง ๆ ในตอนนั้น เธอรู้ไหม? ฉันยังคิดที่จะฆ่าเขาด้วยซ้ำที่มาเล่นกับความรู้สึกของฉันแบบนั้น!” อลิซกล่าว ขณะที่น้ำตาของเธอเริ่มไหล

เมื่อเห็นแบบนั้น หญิงสาวอีกคนจึงหยุดลบเครื่องสำอางของเธอ โดยเลือกที่จะตบไหลของอลิซเบา ๆ แทน

“เอาล่ะ พวกเราสาว ๆ มักจะถูกลิขิตให้โดนผู้ชายแบบเขาหลอกอยู่เสมอ ก็ช่วยไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าคนที่เราตกหลุมรักมั่งคั่งเท่าเขา! แม้ฉันเดาว่าเขาเพียงทำแบบนั้นไปเพื่อแก้แค้นเธอก็ตาม…”

“แก้แค้นเหรอ? ทำไมเขาจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ? เป็นเพราะฉันดูถูกเขามาก่อนใช่ไหม? เป็นเพราะฉันปฏิเสธที่จะออกไปข้างนอกกับใครบางคนอย่างเขาหรือเปล่า? ให้ฉันถามเธอบางอย่างสิ ฮิลลารี ผู้หญิงคนไหนในโลกที่จะไม่อยากให้คู่ของพวกเธอมีเงินเป็นกันบ้างล่ะ? และฉันจะไม่พูดว่าคู่คนนั้นจำเป็นต้องมั่งคั่งเหมือนกัน ฉันกำลังพูดว่าเขาแค่จำเป็นต้องมีเงินเพียงพอที่จะเลี้ยงอาหารและความสะดวกสบายพื้นฐานให้เธอ ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น เมื่อรู้ว่าคู่ของเธอมีรายได้ที่มั่นคง! ฉันก็ไม่ได้บ้าวัตถุนิยมขนาดนั้น แต่เงินคือสิ่งที่จำเป็นในชีวิตและฉันก็ไม่สามารถเพิกเฉยกับความเป็นจริงของเรื่องนั้นได้!”

“ฉันไม่เคยเสียใจที่ดูหมิ่นและดูถูกเขาตั้งแต่แรก เขาดูไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลยอย่างแท้จริงในตอนนั้น!” อลิซพูดระหว่างสะอึกสะอื้น

“ขอโทษที่ต้องบอกความจริงอันเลวร้ายกับเธอนะ อลิซ แต่ความหวังของเธอในการจะได้กลับไปคบกับเขานั้นน้อยนิดมากเกินไปแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาดูเหมือนจะภักดีมากต่อมีล่า สมิธ คนนั้น! เธอพลาดโอกาสในการที่จะได้เข้าไปในตระกูลแล้วจริง ๆ และฉันก็เข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงว้าวุ่นขนาดนี้เพราะเรื่องนั้น…” หญิงสาวคนนั้นตอบกลับ ขณะที่เธอพยายามทำให้เธอสงบสติอารมณ์ลง

“ฉันยังคงอยากจะทำงานงานหนักและพยายามให้ดีที่สุด…ถ้าฉันไม่พยายามเลย งั้นก็จะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นเลย…อ่า…ยิ่งฉันพูดถึงมันมากขึ้นเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งกังวลและหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น…ฉันรู้สึกอยากดื่มขึ้นมา ฮิลลารี…สนใจจะดื่มกับฉันไหม?”

“ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้ ฉันรู้สึกอยากดื่มเหมือนกัน! มาใช้เรื่องนี้เป็นโอกาสในการฉลองการจากไปก่อนของวัยเด็กบ้า ๆ นี้กันเถอะ! นายช่วยเอาไวน์แดงสองสามขวดมาให้พวกเราหน่อยได้ไหม พี่ชาย? ขอบคุณนะ!” ฮิลลารีกล่าว ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

“อืม!” เจอรัลด์พำพึม ขณะที่เขาพยักหน้าเป็นการตกลงก่อนจะมุ่งหน้าออกไปจากห้อง เขาไม่แม้แต่จะกล้าพูดด้วยซ้ำ

เริ่มแรกเจอรัลด์พบว่าเรื่องของอลิซค่อนข้างน่าสนใจ เมื่อคิดว่าเธอได้เริ่มความสัมพันธ์ใหม่แล้ว

แต่ด้วยความประหลาดใจ ยิ่งเรื่องราวของเธอดำเนินไปมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตระหนักได้ว่าเธอกำลังพูดถึงเขามากขึ้นเท่านั้น เมื่อได้ฟังเรื่องต่าง ๆ จากมุมมองของเธอ เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อยในตอนนี้

ท้ายที่สุดแล้ว เธอเพียงประสบกับเรื่องทั้งหมดในตอนนี้ก็เป็นเพราะเขาไม่ได้ชี้แจงสถานการณ์ให้เธอฟังทันทีในตอนนั้น ในทางหนึ่งมันก็เป็นความผิดของเขา ที่ทำให้อลิซเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคนที่เขาพยายามตามจีบอยู่ในตอนนั้น

ผลที่ตามมาก็คือ เธอได้รับความบอบช้ำอย่างหนักเมื่อเขาบอกความจริงกับเธอ หลังจากพวกเขาทั้งคู่กลายมาเป็นคู่รักกัน