มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 812

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 812

มันค่อนข้างชัดเจนจากปฏิกิริยาของเขาว่าเขาไม่รู้ว่าแบรนดอนเป็นใครด้วยซ้ำ เขาอาจจะไม่รู้ว่าผู้จัดการร้านเป็นใครอีกด้วยเช่นกัน แล้วนับประสาอะไรกับผู้ช่วยผู้จัดการร้านที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังพูดถึงล่ะ!

“เป็นฟิลิปที่บอกให้คุณเอารถมาส่งหรือเปล่าครับ?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาเดินไปหาคุณแฟร์เวล มือขวาของเขาล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง

เมื่อได้ยินคำถามของเจอรัลด์ คุณแฟร์เวลก็ถึงกับผงะไปทันที

หลังจากมองเขาตั้งหัวจรดเท้า จากนั้นคุณแฟร์เวลก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เคารพ “ใช่แล้วครับ เป็นเขา เขาบอกให้ผมมาส่งรถให้กับหญิงสาวผู้หนึ่งที่มีชื่อว่าเบ เยลแมน ผมจึงจัดการทำแบบแผนที่จำเป็นอื่น ๆ ทั้งหมดโดยสมบูรณ์แล้วครับ”

จากนั้นคุณแฟร์เวลก็ยิ้มให้เจอรัลด์ นี่ต้องเป็นคนที่คุณฮอดจ์พูดถึงว่าเขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้รู้จักชื่อด้วยซ้ำ ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีทางที่ชายหนุ่มคนอื่น ๆ ในวัยของเขาที่จะได้ทำความรู้จักกับบุคคลลึกลับเช่นนี้!

“เบ นั่นคือ…นั่นคือลูกสาวของฉัน! พวกเราอาศัยอยู่ที่อยู่นั้นเช่นกัน!” แคทเธอรีนกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“อ่า งั้นเดนเซล เยลแมน อาจเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของคุณเช่นกันหรือเปล่าครับ?” แฟร์เวลถาม

“เขาเป็นพ่อของฉันเองค่ะ!” เบตอบกลับ

“เข้าใจแล้วครับ งั้นรถคันนี้ก็เป็นของคุณในตอนนี้อย่างเป็นทางการ คุณเยลแมน ใครบางคนบอกให้ผมมอบรถคันนี้ให้คุณครับ นี่คือเอกสารและใบรับรองทั้งหมดที่จำเป็นอย่างครบถ้วน คุณช่วยตรวจสอบเพื่อตรวจดูว่าข้อมูลถูกต้องหรือไม่ด้วยนะครับ?” คุณแฟร์เวลกล่าว ขณะที่เขายื่นกุญแจรถพร้อมกับเอกสารหนึ่งชุดให้เบ

เมื่ออ่านพวกมันดู เธอก็รู้ว่าไม่มีข้อผิดพลาดใด รถเป็นของเธอจริง ๆ แล้วตอนนี้!

“ก กำลังเกิดอะไรขึ้นกัน? ใครจะสามารถซื้อรถให้พวกเราด้วยรถหรูเช่นนี้ล่ะ?” แคทเธอรีนพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นของเธอ

คุณแฟร์เวลเองก็ไม้ได้ตอบกลับคำถามเธอ แต่แทนที่ เขากลับเดินไปหาเจอรัลด์ก่อนจะยื่นนามบัตรทางธุรกิจของเขาให้และพูดขึ้นมา “นี่คือนามบัตรของผมครับ คุณผู้ชาย โปรดอย่าลังเลที่จะโทรหาผมถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือใดนะครับ!”

เขาบอกได้เลยว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เพราะเช่นนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่ต้องการจะทำให้เจอรัลด์รู้สึกดีกับเขา

หลังจากการยื่นนามบัตรให้ เขาก็ขอตัวก่อนจะจากไป

“บ้าไปแล้ว ตอนนี้รถคันนั้นก็เป็นของพวกเราจริง ๆ ใช่ไหม? นี่ยอดเยี่ยมไปเลย!” แคทเธอรีนกล่าว ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเธอได้

คู่รักเองก็ถึงกับซีดเซียวไปแล้ว ขณะที่พวกเขาเหลือบมองกัน แม้พวกเขาตั้งใจที่จะข่มขู่ทั้งเบและแม่ของเธอ แต่เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วพวกเขารู้จักกับบุคคลที่ทรงอำนาจเช่นนี้ล่ะก็!

เมื่อตระหนักได้ว่าพวกเขาไม่สามารถดำเนินการแผนของพวกเขาได้แล้ว พวกเขาจึงเข้าไปในรถของพวกเขาทันที โดยเตรียมตัวที่จะจากไปกัน

“เดี๋ยว! อย่าบอกนะว่าพวกคุณทั้งคู่กำลังวางแผนที่จะจากไปง่าย ๆ แบบนี้กัน!” เจอรัลด์พูดเยาะเย้ย ขณะที่เขามองไปที่คู่รักคู่นั้น

“นายต้องการอะไรอีกล่ะ? นายไม่จำเป็นต้องชดเชยให้พวกเราอีกต่อไปแล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นสวนกลับ

“โอ้ว พวกเราไม่ต้องชดเชยให้งั้นเหรอ? นั่นคือสิ่งที่คุณยังคงทำเป็นเล่นอยู่ใช่ไหม? แม้ว่าคุณจะโอเคกับรอบขีดข่วนบนรถของคุณ แต่สกู๊ตเตอร์ของเบก็ยังคงได้รับความเสียหายอยู่! ถึงเวลาที่ต้องพูดถึงค่าชดเชยที่คุณติดค้างเธอแล้ว!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า

“คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายมากขนาดนั้นหรอก เพียง…15,000 ดอลลาร์ก็พอ!”

“15,000?!” ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาตะโกนขึ้นมาด้วยความช็อก

สามีภรรยาคู่นั้นเองตอนนี้ก็กำลังจ้องเขาด้วยสายตาที่เบิกกว้าง

“แน่นอน ถ้าคุณเลือกที่จะไม่จ่ายให้พวกเรา ผมสามารถโทรเรียกคุณแฟร์เวลให้กลับมาที่นี่ได้ทุกเมื่อที่ผมต้องการ! เขาน่าจะยังไม่ไปไกลมากหรอก คุณสามารถโทรเรียกแบรนดอนคนนั้นของคุณได้เหมือนกัน ถ้าคุณต้องการ!”

“ม ไม่! ม มาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้งอย่างดี ๆ เถอะ!” ผู้ชายคนนั้นตอบกลับ รู้สึกกลัวขึ้นมา

เขามีเหตุผลที่จะต้องกลัว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คุณแฟร์เวลก็เป็นบุคคลที่ทรงอำนาจมากคนหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ปฏิบัติต่อเจอรัลด์และผู้หญิงอีกสองคนที่อยู่กับเขาอย่างเคารพมากก่อนหน้านี้! ผู้ชายคนนั้นกับภรรยาของเขาจะไม่ถูกปล่อยให้ลอยนวลได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นอย่างแน่นอน ถ้าคุณแฟร์เวลถูกเรียมาที่นี่อีกครั้ง

แม้พวกเขาโทรเรียกแบรนดอนมาที่นี่จริง แต่พวกเขาก็จะเพียงถูกสั่งสอนบทเรียนเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

“…น นายช่วยลดตัวเลขลงสักหน่อยได้ไหม? พวกเรา”

“โอ้ ดูนั่นสิ! นิ้วมือของผมกำลังเคลื่อนไหวด้วยตัวมันเอง!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาเริ่มกดหมายเลขบนบัตร

“พอ พวกเราจะจ่าย! ฉันพูดว่าพวกเราจะจ่าย!”

จากการเป็นผู้รีดไถจนกลายมาเป็นผู้ถูกรีดไถ ผู้ชายคนนั้นจะมีทางเลือกอะไรนอกจากยอมจ่ายค่าชดเชยที่ไร้สาระนั่น?

หลังจากการโอนเงินเข้าบัญชีธนาคารของแคทเธอรีนอย่างงุ่มง่าม พวกเขาก็ขอโทษเบก่อนจะรีบจากไปเมื่อเจอรัลด์อนุญาตให้พวกเขาไปได้

“เบ ไปจอดสกูดเตอร์ไว้ชั้นล่างซะ! แม่จะขับรถลงไปกัน!” แคทเธอรีนกล่าว ขณะที่เธอถือกุญแจรถอย่างมีความสุข

ก่อนที่จะเข้าไปในรถ เธอก็ฉกนามบัตรของคุณแฟร์เวลไปจากมือของเจอรัลด์

“เหอะ! คุณแฟร์เวลคือเส้นสายจากครอบครัวของเรา! อย่าพยายามใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อโอ้อวดเลย!”