มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 844

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 844

น้ำเสียงของเธอโกรธมาก เมื่อเธอพูดเรื่องทั้งหมดนั้น

“ไม่ว่าเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของมันหรือไม่ก็ตาม อย่าลืมว่าเธอคือคนที่มีอำนาจในที่นี้ ทรัสเดค กรุ๊ป ร่วมมือกับเธอ ไม่ใช่ยูรา” เจอรัลด์กล่าวเตือน

“…ถูกต้อง ฉันไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว! เมื่อพูดแล้วก็ ลูกพี่ลูกน้อง ฉันเห็นนายเตรียมกล่องของขวัญที่นั่น สำหรับของใครเหรอ?” เบถาม ขณะที่เธอนั่งบนโซฟาในขณะที่มองไปที่เขา

เมื่อได้ยินคำถามของเธอ เจอรัลด์ก็เช็ดมือของเขาให้สะอาดและหยิบกล่องของขวัญขึ้นมาก่อนจะพูดว่า “ฉันวางแผนที่จะไปเยี่ยมคุณยาย เมื่อการประชุมของเธอจบลงนะ”

เดิมทีเจอรัลด์ต้องการพบปะเธอก่อนหน้านี้แต่เมื่อเขาพบว่าเยลแมนกำลังมีการประชุมกันอยู่ เขาจึงเลื่อนแผนการของเขาไป ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะรับมือกับป้าหนึ่งและคนอื่น ๆ

“ดังนั้นเธอคงไม่ได้สงสัยหรอกใช่ไหม เธอคิดว่ามันคือของขวัญสำหรับเธอใช่ไหม?” เจอรัลด์กล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มทะลึ่งบนใบหน้าของเขา ในขณะนั้นเขาจำได้ว่าวันเกิดของเบคืออีกสองวันถัดไป

ในการตอบกลับ เบแลบลิ้นก่อนจะพูดขึ้นมา “ไม่ ไม่ใช่ซะหน่อย!”

“ไม่ว่าจะยังไง เนื่องจากการประชุมสิ้นสุดแล้ว ฉันจะไปเยี่ยมคุณยายในตอนนี้ ฉันได้ยินว่าเธอเข้านอนแต่หัวค่ำทุกวันนี้!”

แม้น้ำเสียงเขาไม่ค่อนสนใจ แต่เอาตามตรงเจอรัลด์ก็รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก เพราะเขากำลังจะพูดคุยเรื่องการคืนดีกันกับคุณยายที่น่ากลัวของเขา

อย่างไรก็ตามเมื่อมาถึงบ้านของเธอ เขาก็บังเอิญพบกับทั้งยูราและโรสที่กำลังเดินเล่นกันอยู่เป็นคนแรก แม่ลูกคู่นั้นค่อนข้างระมัดระวังต่อเจอรัลด์ในตอนนี้ หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น

“นายมาทำอะไรที่นี่ในเวลาแบบนี้ เจอรัลด์?” ยูราถาม

“ฉันมาพบคุณยาย!” เจอรัลด์ตอบกลับ

“ฮึ่ม! ท่านผู้หญิงเยลแมนเข้านอนไปแล้ว! ถ้ามีอะไร นายก็สามารถคุยมันกับฉันได้!” โรสกล่าว ขณะที่เธอเอามือกอดอก

“ขอบคุณครับ แต่ผมขอปฏิเสธแล้วกัน!” เจอรัลด์กล่าวอย่างค่อนข้างเย็นชา ก่อนจะหันหลังเดินไปจากสองคนนี้

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! นั่นคือโทนเสียงแบบไหนกัน?” โรสคำรามใส่อย่างเกรี้ยวกราด เมื่อเธอเห็นว่าเจอรัลด์กำลังทำตัวไม่สุภาพต่อเธอแค่ไหนต่อหน้าลูกน้องคนอื่น ๆ

“มีปัญหาหรือไง?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาหันกลับมามองเธออีกครั้ง

ทันทีที่เธอเห็นสายตาที่เยือกเย็นของเขา โรสจึงกลายเป็นพูดตะกุกตะกักชั่วขณะ และเพียงลงเอยด้วยการพูดขึ้นมา “…ไม่…ไม่มีอะไร…”

ด้วยเหตุนั้น เธอก็เฝ้ามองเจอรัลด์เดินเข้าไปในบ้าน

“แม่ ไอ้บ้านนอกคนนั้นเริ่มบุ่มบ่ามขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน! เอาตามตรงเมื่อกี้แม่กลัวเขาใช่ไหม?” ยูราถามด้วยความไม่พอใจ

“…อะไรนะ? กลัวงั้นเหรอ? แม่เนี่ยนะ?” โรสตอบกลับด้วยความไม่เชื่อ

เพียงแค่นั้น ยูราแค่พยักหน้า

หลังจากประมวลความรู้สึกของเธอครู่หนึ่ง โรสก็ตระหนักได้ว่าลูกชายของเธอพูดถูก ความรู้สึกนั้นหายวับไป แต่โรสจำได้ลาง ๆ ว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ชั่วขณะเมื่อเจอรัลด์จ้องมาที่เธอ

ความรู้สึกอาจจะแปลกประหลาดได้ในบางครั้ง อย่าลืมว่าเมื่อเธอพบเจอรัลด์ครั้งแรกเมื่อสองสามวันก่อน เขาก็แทบจะไม่ได้เย็นชา และไม่สนใจต่อเธอเลย

ถึงอย่างนั้นเธอเพียงไม่ชอบเขาในตอนนั้น เธอจึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเขาเลย และเธอก็แค่เยาะเย้ยเขาตามที่เธอพอใจ

เมื่อคิดว่านั่นเป็นเพียงเมื่อไม่กี่วันก่อนเท่านั้น

ตอนนี้เขาก็ยังคงเป็นคนเดิมและมีบุคลิกแบบเดิม กระนั้นโรสก็แทบจะไม่มีความมั่นใจใด ๆ ที่จะดูถูกเขาอีกต่อไปแล้ว

แม้ว่าเธอไม่อยากจะเชื่อมัน แต่เธอก็ต้องเชื่อ เธอยอมรับว่าเธอรู้สึกกลัวเขาจริงตอนที่เขาจ้องเธอเมื่อครู่ก่อน

อย่างนั้นทำไมเธอถึงกลัวเขามากในตอนนี้ล่ะ?

“ประธาน คุณเจอรัลด์มาที่นี่ครับ!” เชลดอนกล่าว ในขณะที่ท่านผู้หญิงเยลแมนกำลังจะเข้านอน

ด้วยความรู้สึกตกตะลึง จากนั้นเธอก็คิดอยู่ครู่หนึ่งสั่น ๆ ก่อนจะตอบกลับ “ให้เขาเข้ามา”