มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 865

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 865

“แม่…พวกเราไม่ได้โหดร้ายมากเกินไปหน่อยเหรอ…? เจอรัลด์ไม่ใช่คนที่จะเป็นเล่นด้วยได้นะ! ถ้าความจริงนี้ออกไปและเจสสิก้ารู้ว่าพวกเรามีส่วนเกี่ยวข้อง…”

ภายในห้องของพวกเขาเอง ตอนนี้ยูรากำลังพูดคุยด้วยท่าทางที่เป็นกังวลอย่างที่สุดกับแม่ของเขา

โรสตอบสนองโดยการยิ้มเยาะ “ถ้าเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้วก็ควรทำต่อไปให้สำเร็จ! มันก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะช่วยได้หนิ! พวกเราไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ตั้งแต่นาทีที่พวกเราตัดสินใจที่จะแย่งสิทธิ์ในการสืบทอดตระกูลเยลแมนมาจากเบ หากเจอรัลด์ตาย พวกเราก็จะไม่มีศัตรูใด ๆ อีก! ถ้าพวกเราโชคดี ทรัพย์สินทางเหนือที่เจอรัลด์มอบให้เบ ก็อาจจะตกมาอยู่ในมือของเราในท้ายที่สุดก็ได้!” โรสมั่นใจ

“สำหรับตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแค่ภาวนาเท่านั้นว่าเชลดอนจะไม่ทำมันพัง อย่าลืมว่าแม่ก็รู้ว่าเจอรัลด์ไว้ใจพ่อบ้านมากแค่ไหน!” แม่ที่ชั่วร้ายกล่าวเสริม

“แต่…แต่ถ้าเกิดบางคนรู้เรื่องยาพิษล่ะ?”

“ไม่ต้องกังวลไป ยาพิษที่แม่เลือกมานั้นทั้งไม่มีสีและไม่มีกลิ่น นอกจากนี้ แม้ว่าบางคนจะจัดการสืบหายาพิษได้ ในความเป็นจริงนั้น เชลดอนก็เป็นคนฆ่าคุณคลอฟอร์ด! ถ้าช่วงเวลานั้นมาถึง เขาจะไม่สามารถแก้ต่างให้ตัวเองได้อย่างแน่นอน!” โรสอธิบายด้วยท่าทางที่ขั่วร้าย ขณะที่สายตาของเธอหรี่ลง

“เข้าใจแล้วครับ แม่…”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ประโยคของเธอสิ้นสุดลง ประตูห้องของพวกเขาก็เปิดออกอย่างแรงฉับพลัน! ทันทีทันใดหลังจากนั้น คนกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวด้วยชุดดำทั้งตัวก็รีบเข้ามาด้านในกัน!

“พวกนายทั้งหมดจะทำอะไรกัน?!” โรสตะโกนใส่ ขณะที่ทั้งเธอและลูกชายของเธอเริ่มประหม่ากันขึ้นมา

แทนที่จะตอบกลับ ผู้ชายคนนั้นก็คลุมหัวของพวกเขาด้วยผ้าคลุมหัวสีดำทันที ซึ่งทำให้ไม่ได้ยินเสียงร้องใด ๆ ของพวกเขาที่พยายามจะร้องตะโกนออกมา

ในท้ายที่สุด เมื่อพวกเขาหยุด ฟิลิปก็ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว

แม้เดิมทีทั้งสองคนคิดว่าพวกเขาสามารถทนต่อไปได้นานพอที่ฟิลิปและคนของเขาจะยอมแพ้ แต่ทั้งหมดก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงสำหรับเขาและลูกน้องของเขา ในการทำให้พวกเขาพูดทุกอย่างที่เกิดออกมา

อย่าลืมว่า ฟิลิปและคนของเขาต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในการทรมานคน

ตอนนี้ทั้งคู่หวาดกลัวกันอย่างมาก ไม่มีพวกเขาคนไหนกล้าจะโกหกต่อหน้าเจอรัลด์ได้นานกว่านี้อีกแล้ว

“ด ได้โปรดเจอรัลด์! คนที่ต้องการทำร้ายเธอคือเชน! เขาเป็นคนที่ให้ความคิดนี้กับเรา! นอกจากนี้ เบก็อยู่กับเขาตอนนี้! พวกเราไม่มีทางเลือกเหมือนกัน! รู้ไหม ถ้าพวกเราไม่ทำตามคำสั่งของเขา เขาก็คงฆ่าพวกเราไปแล้วในตอนนี้! พวกเราไม่ได้เกี่ยวข้องกับขั้นตอนวางแผนของการลักพาตัวเลยนะ เจอรัลด์!” โรสกล่าว ตอนนี้รู้สึกร้อนรนใจจนเธอสั่นสะท้าน จนแทบจะควบคุมไม่ได้

ในใจของเธอตอนนี้ เธอยอมรับว่าเธอดูถูกว่าจริง ๆ แล้วเจอรัลด์สามารถโหดเหี้ยมได้อย่างไร โรสเพียงคาดเดาก่อนหน้านี้ว่าตราบใดที่เขาไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ เขาก็คงจะไม่กระทำการอย่างบุ่มบ่าม

เธอคิดผิดแค่ไหน ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ได้สงสัยพวกเธอมาตั้งแต่แรกแล้ว

“ผมหวังจริง ๆ ว่าคุณจะไม่เสแสร้งทำเป็นว่าคุณจะถูกปล่อยไปทันที เพียงเพราะการโดยความผิดทั้งหมดให้เชลดอนหรอกนะ ไม่ว่าจะยังไง คุณยายจะได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้วันพรุ่งนี้ เธอรู้วิธีที่จะลงโทษคุณเอง สำหรับตระกูลหลง! ผมจะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่คราวนี้!” เจอรัลด์คำรามอย่างเย็นชา

“ตอนนี้…บอกมาตามตรง เชนซ่อนเบไว้ที่ไหน?”

ครู่หนึ่งต่อมาในห้องที่มีไฟสลัว ภายในโรงงานที่ตัดขาดจากโลกภายนอกเมื่อเชนตะคอกใส่ “นังสารเลว! เซ็นสิ่งบ้า ๆ นี้ได้แล้ว!”

ขณะนั้น เชนได้มัดเบไว้กับเก้าอี้ ในขณะที่ลูกน้องหลายคนของเขายืนคุ้มกันอยู่ทั่วสถานที่

“เลิกพยายามได้แล้ว!” เบคำรามใส่อย่างโกรธแค่น

เชนตอบโต้โดยการที่ตบหน้าเธออย่างจัง!

“เบ เบ เบ… ความอดทนของฉันมีจำกัด รู้ไหม? ถ้ามันถึงจุดที่ฉันคิดว่าเธอยุ่งยากเกินกว่าจะใช้ประโยชน์ได้ ฉันจะฆ่าเธอซะเดี๋ยวนี้!” เชนเตือนอย่างชั่วร้าย

“ขอร้องล่ะ ฉันไม่ได้โง่ เชน! อย่างกับว่านายจะปล่อยฉันไปหลังจากฉันเซ็นมัน!” เบพูดเยาะเย้ย

สายตาของเชนเปลี่ยนเป็นแดงก่ำทันทีที่เขาได้ยินแบบนั้น

เมื่อหนังสือสัญญาตรงหน้าเธอได้รับการลงนาม เขาก็จะสามารถได้รับทรัพย์สินสองสามอย่างที่เบเป็นเจ้าของคืนมา และอย่างที่เธอพูดไป เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ไม่มีทางอย่างแน่นอนที่เขาจะปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่

“ฮ่า! ดูเหมือนว่าฉันจำเป็นต้องสั่งสอนบทเรียนให้เธอนะ! เรียกน้องรองและคนอื่น ๆ มานี่! พวกเขาสามารถลงมือได้ตอนนี้! ฮึ่ม! ดังนั้น ก่อนที่พวกเขาจะทำมัน บางทีฉันควรปล่อยให้พวกเขาได้เพลิดเพลินกับตัวเองกันก่อนก็ได้! อย่าลืมว่า เธอก็ค่อนข้างเป็นคนสวยนะ เบ!” เชนกล่าวอย่างมุ่งร้าย

“ได้ครับ คุณหลง!” ลูกน้องของเขากล่าว ขณะที่พวกเขาทุกคนหัวเราะกัน

ด้วยเช่นนั้น หนึ่งในลูกน้องของเขาจึงเปิดใช่งานวิทยุสื่อสารก่อนจะพูด “ขึ้นมาเดี่ยวนี้”

อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากไม่กี่วินาทีผ่านไป ก็ไม่มีการตอบกลับใด เขาพบว่ามันแปลก เขาจึงตะโกนเรียกคนไม่กี่คนที่ประจำการยืนคุ้มกันอยู่ขั้นล่าง

ไม่มีการตอบรับเหมือนกัน

“ที่นั่นเกิดอะไรขึ้น? ลงไปชั้นล่างดูสิ!” เชนสั่ง