มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 878
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 878
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันละทิ้งทุกอย่างตอนที่พวกเรากลับไปยังจังหวัดซอลฟอร์ด ฉันขอแก้ตัวใหม่กับนาย แต่นายตอบกลับอย่างไรล่ะ? อย่างเย่อหยิ่ง วางท่า จนถึงกับทำท่าอวดดี นายเมินฉันไปอย่างสิ้นเชิง นายทำให้ฉันเจ็บปวดมาหลายครั้งมาก แต่นายจำได้ไหมว่าใครคือคนที่ยังคงอยู่เคียงข้างนายเมื่อนายยังคงเป็นคนยากไร้ในมหาวิทยาลัย? ใครคือหญิงสาวคนนั้นที่จับมือนายอย่างดื้อดึงเมื่อนายเดินผ่านวิทยาเขต และถูกทุกคนรอบตัวนายเยาะเย้ยใส่? ใครคือคนเดียวที่ไม่ดูหมิ่นการมีอยู่ของนายในตอนนั้นกัน!?”
แปะ!
สายตาของซาเวียแดงก่ำด้วยน้ำตาขณะที่เธอพูด “เป็นฉันไง! แต่นายล่ะ? นายปฏิบัติต่อฉันอย่างไรทันทีที่นายได้รับความมั่งคั่งและเกียรติยศ? นายทำให้ฉันต้องอยู่อย่างอนาถเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่งที่ต้องอ้อนวอนขออาหารไปทั่ว! แม้แต่ฟาซิลิตี้นังสารเลวที่มักจะดูหมิ่นดูแคลนนายและดูถูกนาย นายก็เลือกที่จะช่วยเหลือเธอเมื่อเธอขอความช่วยเหลือ! แล้วฉันล่ะ? เกิดอะไรขึ้นเมื่อฉันต้องการความช่วยเหลือ!?”
“นายเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันผิดหวัง!” ซาเวียกล่าว
“ทุกอย่างสมบูรณ์แบบในตอนนี้ นายออกจากตระกูลคลอฟอร์ดแล้ว ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องกลัวที่จะบอกนายเรื่องนี้อีกต่อไป แม้ว่านายต้องการจะหนีไปจริง ๆ แต่นายจะสามารถทำแบบนั้นได้จริง ๆ เหรอ? แม้ว่านายสามารถหนีไปจากเงื้อมมือของตระกูลหลงได้จริง ๆ ก็ยังคงมีตระกูลโมลเดล และตระกูลลินวู้ดอยู่ ทั้งโลกจะตามล่านาย! นายเป็นแค่บุคคลที่ถูกขับออกจากสังคมอย่างน่าสังเวช ก็เหมือนกับที่นายเป็นในตอนนั้น!”
“ฉันก็พูดมากมายขนาดนี้แล้ว เช่นนั้น ทำไมนายถึงไม่พูดอะไรสักอย่างบ้างล่ะ? ตอบฉัน!”
แปะ! แปะ! แปะ!
ซาเวียโกรธจัดมากจนเธอตบเจอรัลด์ไปถึงสามครั้งติดต่อกัน
ตลอดเวลามานี้ เจอรัลด์มักจะเป็นเงาลาง ๆ ที่คอยหลอกหลอนหัวใจของซาเวีย
การถูกฝังลึกลงไปภายในใจของมาเป็นเวลานานมาก มันจึงทำให้มุมมองในโลกนี้ของซาเวียบิดเบี้ยวไปในทางลบ
เนื่องจากความโกรธและความขัดข้องใจทั้งหมดของเธอถูกปลดปล่อยออกมาในคราเดียว ซาเวียจึงเริ่มตีโพยตีพายเล็กน้อย!
“ฉันจะพูดอะไรได้อีกล่ะ? เธอสามารถดูถูกและทำให้ฉันขายหน้าได้ในตอนนี้ และเธอยังสามารถฆ่าฉันได้ด้วยซ้ำถ้ามันทำให้จิตใจของเธอสบายขึ้น!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายยังคงไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนสินะ แม้หลังจากตลอดเวลามานี้ก็ตาม!”
ซาเวียตอบกลับ ขณะที่เธอผลักเจอรัลด์
หลังจากนั้น ซาเวียก็สูดหายใจเข้าลึก
“เจอรัลด์ พูดตามตรงนะ ฉันไม่ได้มีความตั้งใจในการลากนายกลับไปกับฉัน เพื่อให้ได้รับการจดจำจากครอบครัวของฉันสำหรับการจับตัวนายหรอก!”
“ฉันสามารถมอบทางรอดให้นายได้ ตราบใดที่นายเต็มใจที่จะโค้งคำนับให้ฉัน ยอมรับความผิดพลาดของนาย ขอโทษสำหรับความผิดของนาย ฉันจะปล่อยนายไป!” ซาเวียตอบกลับ ขณะที่เธอกำหมัดแน่น
ช่วงเวลาที่เธอใช้ในตระกูลหลง ถูกใช้เพื่อให้ได้รับความจงรักภักดีจากคนเหล่านั้นรอบตัวเธอ
เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจึงเริ่มกลายเป็นเชื่อฟังและยอมทำตามเธอ
“เธอ…เธอจะปล่อยฉันฉันไปงั้นเหรอ?”
เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น
แน่นอน เขาเกลียดซาเวียเพราะเรื่อง ๆ หนึ่ง และก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาได้ทำร้ายเธอในหลาย ๆ โอกาส
หลังจากการตกมาอยู่ในมือของเธอ เจอรัลด์ก็คิดว่ามันดีกว่าการถูกโจเอล และคนของเขาจับตัวไป
แม้ว่าซาเวียกำลังเสนอที่จะปล่อยเขาไป
สำหรับซาเวียแม้เธอจะเกลียดเจอรัลด์มาก และต้องการให้เขาทนทุกข์ทรมาน แต่เธอก็ไม่อยากเห็นเจอรัลด์ตายจากไป
เธอมีความรู้สึกสับสนและยากที่จะอธิบาย เธอไม่ต้องการให้เจอรัลด์ใช้ชีวิตที่ดี แต่เธอก็ทนไม่ได้ที่เห็นเจอรัลด์ได้รับความเจ็บปวดเช่นกัน
“ใช่ ตราบใดที่นายเต็มใจที่จะขอโทษฉัน และตราบใดที่นายสามารถสัมผัสส่วนลึกของหัวใจฉันได้ งั้นฉันจะปล่อยนายไป!” ซาเวียตอบกลับ
เจอรัลด์เริ่มคิดทบทวนกับตัวเอง ในการเปรียบเทียบกับความใจร้าย และความโหดร้ายอย่างไรที่เขามีต่อเธอในตอนนั้น มันน่าประหลาดใจที่จริง ๆ แล้วซาเวียยังคงสามารถพูดสิ่งต่าง ๆ เช่นนั้นได้อย่างไร
เจอรัลด์เป็นอัมพาตไปกับความรู้สึกผิด ในขณะที่ตระหนักได้ขึ้นมา
“เอาล่ะ ซาเวีย ถ้าเธอจะปล่อยฉันไปจริง ๆ ล่ะก็ งั้นฉัน เจอรัลด์ คลอฟอร์ด อยากจะขอโทษที่ทำไม่ดีกับเธอและสำหรับความผิดทั้งหมดที่ฉันทำกับเธอในอดีต ฉันจะไม่มีวันลืมความเมตตาและความกรุณาของเธอที่แสดงให้ฉันเห็นในวันนี้!”
“ฮึ่ม! ช่างหวานจนเลี่ยนเสียจริง! ตอนนี้ก็ไปให้พ้น!”
ซาเวียหันหน้าไปมองอีกทาง ขณะที่เธอเอามือกอดอกไว้
ลูกน้องของเธอก็เริ่มเปิดทางให้เจอรัลด์เพื่อจากไป
เจอรัลด์พยักหน้าขณะที่เขามองไปที่ซาเวียก่อนที่เขาจะวิ่งจากไป
“เดี๋ยวก่อน!”
ซาเวียนตะโกนเรียกฉับพลัน เพื่อหยุดเจอรัลด์
“เกิดอะไรขึ้นล่ะ?” เจอรัลด์ถาม
“เจอรัลด์ ฉันไม่มั่นใจว่าพวกเราจะได้พบกันอีกในอนาคตหรือไม่ เช่นนั้น ฉันอยากจะเตือนนายว่าตระกูลโมลเดลมีอำนาจแค่ไหน นอกจากนี้มันก็ไม่ใช่แค่วันสองวันที่ตระกูลโมลเดลวางแผนที่จะล้มตระกูลคลอฟอร์ด พวกเขาจะไม่ปล่อยให้นายหลบหนีไปได้ง่าย ๆ แบบนั้นหรอก นายต้องระมัดระวังให้มากตั้งแต่นี้ต่อไป ตระกูลหลงตอนนี้ถูกลดสถานะให้เป็นหมาตัวหนึ่งที่ทำงานให้กับตระกูลโมลเดล นายสามารถวิ่งหนีไปได้เท่าที่นายต้องการ แต่พวกเขาจะตามล่านายจบพบในท้ายที่สุด ถ้านายสามารถหนีไปได้ ฉันจะขอแนะนำนายว่าให้ใช้ชีวิตโดยไม่เปิดเผยตัว มันจะดีกว่าถ้านายไม่ไปปรากฏตัวที่ตระกูลคลอฟอร์ดตั้งแต่นี้ไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!” ซาเวียกล่าว
“ฉันเข้าใจ! ขอบคุณนะ ซาเวีย”
“และเรื่องสุดท้าย นายรู้ไหมว่าทำไมฉันเลือกที่จะปล่อยนายไป?” ซาเวียถาม
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะหลังจากประสบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายขนาดนี้ สุดท้ายฉันก็ตระหนักได้ว่านายรักฉันจริง ๆ ด้วยทั้งใจของนายในตอนนั้น อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพราะฉันเองที่ไม่หวงแหนความรักของนายจนถึงท้ายที่สุด!”
ซาเวียกล่าว ด้วยสายตาแดงก่ำที่พร่ามัว
“เอาล่ะ เธอดูแลตัวเองให้ดีนะ โอเคไหม? ฉันจะไปแล้วตอนนี้!”
หลังจากเขาพูดจบ เจอรัลด์ก็หันหลังกลับ และพุ่งเข้าไปในความมืดของยามค่ำคืน…