มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 945
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 945
ตอนนั้นทั้งราเคลและเจฟเฟอร์สันก็มาถึงทางเข้าของอาคารพาณิชย์กันแล้ว
ความจริงแล้ว เจฟเฟอร์สันก็จอดรถของเขาข้างถนนอย่างเหมาะสมแล้ว ถึงอย่างนั้นทีมรถก็ดูเหมือนจะจอดอยู่ตรงกลางถนนกัน!
เนื่องจากรถของเจฟเฟอร์สันจอดอยู่ในเลนเดียวเท่านั้นซึ่งทีมรถไม่ได้ขวางในทางหนึ่ง รถของเขาจึงขวางถนนจริง!
“เฮ้! เห็นได้ชัดว่าพวกเราไม่ใช่คนที่ผิดในที่นี้! ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นทีมรถนั้นต่างหากที่กำลังขวางถนนส่วนใหญ่ไว้! ทำไมพวกเราถึงเป็นคนเดียวที่ถูกสั่งให้ย้ายรถของพวกเราล่ะ?” ราเคลตะโกนขึ้น โดยไม่สามารถยอมรับตรรกะของพนักงานคนนั้นได้
“ฮ่า! แค่ดูแบรนด์รถของพวกคุณสิ จากนั้นก็เทียบมันกับทีมรถเหล่านั้น! แม้ผมเดาว่าคุณมาจากนอกเขตเมืองนี้ก็ตาม เพราะคุณดูไม่เหมือนจะรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างไรที่นี่ ฟังนะ แค่ย้ายรถของคุณเดี๋ยวนี้ อย่ามาตำหนิผมแล้วกันถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้น เพราะผมค่อนข้างมั่นใจว่าบอสแกรม หรือชื่อของเขาคืออะไรก็ตามจะไม่สามารถรับผิดชอบได้แน่ถ้าสิ่งต่าง ๆ เลวร้ายลง!” พนักงานคนนั้นพูดเย้ยหยัน
“…เอาล่ะ ฉันเคยได้ยินว่ามีเพียงคนที่มีอิทธิพลและอำนาจในเขตเมืองทาลโก้เท่านั้นที่สามารถเป็นเจ้าของ และไปทุกหนแห่งด้วยรถมากมายขนาดนี้…” เจฟเฟอร์สันพึมพำ
“ผมดีใจที่คุณเข้าใจเรื่องนั้นนะ” พนักงานกล่าวก่อนจะจากไปในท้ายที่สุด
“มาย้ายรถของเราไปที่อื่นกันเถอะ ในขณะที่พวกเราสามารถทำได้… ลุงของฉันอาจจะทุกข์ใจอย่างมากถ้าพวกเราลงเอยด้วยการทำให้คนมีอิทธิพลท้องถิ่นต้องขุ่นเคืองใจ…”
“ตกลง!” ราเคลตอบกลับ พร้อมกับถอนหายใจก่อนจะแลบลิ้นใส่หลังของพนักงานคนนั้น
ขณะที่พวกเขาเดินไปหารถของพวกเขา เธอก็มองไปที่ทีมรถหรู และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน มันชัดเจนว่าคนเดินถนนทั้งหมดที่กำลังเดินผ่านรถเหล่านั้นต่างก็รู้สึกอิจฉาแบบเดียวกันกับเธอ ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไม่อยากเป็นที่รู้จักกันดีและทำตามที่พวกเขาพอใจบนถนนบ้างล่ะ? ด้วยการมีอำนาจที่จะจอดอยู่กลางถนน โดยที่ใครก็ตามไม่สามารถคัดค้านเรื่องนี้ได้?
ราเคลทำแบบนั้นแน่นอน บุคคลนั้นที่เป็นเจ้าของรถเหล่านั้นต้องโอหังแค่ไหนกัน!
ขณะนั้นเองประตูรถทั้งหมดก็เปิดออก และบอดี้การ์ดหลายคนที่แต่งกายด้วยสูทดำก็ก้าวลงมา พวกเขาทั้งหมดต่างก็สง่างามไม่แพ้กัน และสีหน้าเคร่งขรึมเป็นพิเศษของพวกเขาก็ชี้ให้เห็นว่าพวกเขากำลังรอใครบางคนที่ไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าราชาที่น่าเคารพคนหนึ่งเลย
“พวกเขาอาจทำงานให้กับกลุ่มอิทธิพลบางกลุ่มในเขตเมืองทาลโก้หรือเปล่า?”
“ฉันสงสัยกับตัวเอง… พูดตามตรง ฉันไม่เคยเห็นลูกน้องที่ดูสง่าเช่นนี้เป็นสมาชิกของกลุ่มอิทธิพลไหน ๆ จากทั้งเขตเมืองทาลโก้ และแม้แต่เมืองเฮฟเวินลีด้วยซ้ำเลยนะ!”
“บางทีพวกเขากำลังทำงานให้กับกลุ่มอิทธิพลใหม่ที่เลื่อนตำแหน่งขึ้นอย่างรวดเร็วนี้ก็ได้!”
“ตีฉันหน่อย แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกเขาทั้งหมดก็ดูมีสมรรถภาพสูงสุดไปเลย!”
ตอนนี้ทุกคนกำลังซุบซิบ ขณะที่พวกเขายังคงแอบมองบอดี้การ์ดเหล่านั้นกัน โดยรู้สึกตกตะลึงกับท่าทางที่น่ากลัวของพวกเขา
ไม่นานหลังจากนั้น คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดก็เริ่มนำคนของพวกเขาไปยังที่ที่ราเคลและแฟนของเธอกำลังยืนอยู่ เป็นผลให้พวกเขาทั้งคู่กลัวมากจนพวกเขาเป็นอัมพาตอยู่คาที่ ความกลัวของพวกเขายิ่งใหญ่มาก จนพวกเขาไม่แม้แต่จะคิดขับรถจากไปด้วยซ้ำ แม้ว่าพวกเขากำลังยืนอยู่ข้างรถของพวกเขาก็ตาม!
อย่างไรก็ตาม กลุ่มบอดี้การ์ดลงเอยด้วยการเมินพวกเขาไป โดยการเลือกที่จะจ้องตรงไปยังทิศทางของอาคารพาณิชย์แทน
และในขณะที่ราเคลและเจฟเฟอร์สันกลืนน้ำลายด้วยความโล่งอก หัวหน้าการ์ดก็เริ่มเดินไปข้างหน้า
เมื่อหันหลังกลับไปมองว่าพวกเขามุ่งหน้าไปที่ไหน เหล่าหัวหน้าก็หยุดอยู่ข้างคนหนุ่มคนหนึ่งก่อน จะตะโกนขึ้นพร้อมกัน “รถอยู่ทางนี้ครับ! นายท่าน โปรดตามพวกเรามา!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ลูกน้องอีกคน ที่ยืนประจำการอยู่หน้ารถคันหนึ่ง ก็เปิดประตูรถทันที
“ได้ยินนั่นไหม? พวกเขาเรียกเขาว่านายท่าน! เมื่อคิดว่าพวกเราจะได้เห็นเจ้านายใหญ่ในวันนี้ล่ะก็!”
“ใช่! ดูตรงนั้นสิ! เขาหนุ่มมาก!”
ขณะที่ฝูงชนกระซิบกันด้วยความแปลกใจ ราเคลก็พบว่าตัวเองตะลึงงันไปเช่นกัน
ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่เคยคิดว่าเจอรัลด์จะเป็นคนที่บอดี้การ์ดทั้งหมดกำลังรออยู่เลย
“เอาล่ะ ถ้างั้น! ออกเดินทางกันเถอะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้า
ขณะที่กลุ่มเดินผ่านราเคลและเจฟเฟอร์สัน เจอรัลด์เหลือบมองราเคลอย่างไม่สนใจ
เมื่อเห็นแบบนั้น ความประหลาดใจและตกใจของราเคลก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น แม้แต่แฟนของเธอก็ค่อย ๆ ปล่อยมือราเคล อย่าลืมว่าราเคลได้มุ่งเป้าไปที่เจอรัลด์ในหลาย ๆ โอกาส
เมื่อคิดว่าเขาเป็นคนมีอำนาจเช่นนี้ พร้อมด้วยลูกน้องที่ได้รับการฝึกฝนมากมายขนาดนี้ล่ะก็…
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เพียงละสายตาจากเธอ หลังจากชั่วครู่สั้น ๆ เขาไม่จำเป็นต้องไปยุ่งกับผู้หญิงที่เหลาะแหละเช่นนี้
หลังจากเข้าไปในรถ ก็ได้ยินเสียงเร่งเครื่องยนต์ดังขึ้นขณะที่กลุ่มรถเร่งความเร็วจากไปทันที โดยทิ้งราเคลไว้เบื้องหลังด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย
ความกลัวเป็นหนึ่งในอารมณ์เหล่านั้น ขณะที่เธอยังคงเหม่อมองออกในไประยะไกล ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าจะจัดการกับทุกอย่างที่เธอเพิ่งเห็นได้อย่างไร