มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 1389
มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1389
“เฮย ๆ เจ้ายิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งทำให้ข้าสนใจความลับบนตัวเจ้ามากขึ้น ผลการฝึกตนของเจ้าคือจุดด้อยที่ใหญ่ที่สุด ต่อให้เจ้าครอบครองพลังที่แข็งแกร่งมากกว่านี้อีกสักเพียงใด แดนกฎของเจ้าสุดท้ายก็ยังแตกต่างกับข้าอย่างมาก”
ซือถูเจิ้งเจี้ยนเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน ไม่ได้เห็นว่ามันสำคัญแต่อย่างใด เพราะว่าแดนของเขาก็คือราชาเทพ นั่นหมายความว่าเข้าอยู่บนแดนกฎความตาย อย่างน้อยก็แดนกฎดั้งเดิมขั้นสี่
อย่างไรก็ตามหลัวซิวได้ยินคำพูดนี้ กลับไม่สั่นคลอนไปกับความมั่นใจของเขาแม้แต่น้อย เขากำหอกในมือให้ตั้งขึ้น พูดเสียงราบเรียบ “หากเจ้าฝึกตนในกฎอื่น ๆ บางทีข้าอาจจะเป็นกังวลเกี่ยวกับเจ้าขึ้นมาบ้าง แต่เจ้าฝึกตนด้วยกฎความตาย จึงไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามใดต่อข้า”
“ฮ่า ๆ ๆ ……”
ซือถูเจิ้งเจี้ยนได้ยินคำพูดนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง ราวกับว่าเพิ่งจะได้ยินเรื่องที่ตลกที่ตลกสุดในใต้หล้าอย่างไรอย่างนั้น
“ไอ้สัตว์เดรัจฉานช่างพูดได้ไม่อายปาก กฎความตายเป็นถึงกฎที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสี่กฎใหญ่ชั้นยอด ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะสามารถต้านเอาไว้ได้อย่างไร”
วังเซียนสีดำส่องแสงสว่างออกมา ราวกับดวงอาทิตย์สีดำดวงหนึ่ง ครั้งนี้ซือถูเจิ้งเจี้ยนหมุนแปรพลังเทพกฎความตายดั้งเดิม ทันใดนั้นก็บดขยี้ไปทางหลัวซิว
กฎความตายคือพลังแห่งการทำลายล้างที่ทรงพลังที่สุด กระทั่งสามารถทำลายชีวีดั้งเดิมหรือวิญญาณดั้งเดิมของอีกฝ่ายได้โดยตรง
ท่ามกล่างภายในห้วงจักรหยั่งรู้ของหลัวซิว ลูกแก้วความเป็นตายส่องประกายแสงจาง ๆ ลูกแก้วลึกลับลูกนี้ เป็นเกราะชั้นดีที่ทำให้เขาไม่เกรงกลัวกฎความตาย
“หมื่นจักรวาลไร้รูป!”
หลัวซิวสาวเท้าก้าวใหญ่ขึ้นไปด้วยหน้า หอกรบแทงออกไป ที่ด้านหลังของเขาปรากฏภาพมายาของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพขึ้น การโจมตีครั้งนี้ของเขาดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ความจริงแล้วในหมื่นจักรวาลไร้รูปเต็มไปด้วยแก่นแท้ความลึกลับของตราธรรมจุติมรณะ
ปัง!
หอกรบกับวังเซียนปะทะเข้าหากันอีกครั้ง ม่านแสงสีดำขนาดใหญ่ปะทุขึ้นมา แสงสีดำเหล่านี้เต็มไปด้วยพลังงานของความตายกฎดั้งเดิม หากจมลงไป ก็จะถูกดูดกลืนทำลายพลังแห่งชีวิตของอีกฝ่าย
ในขณะเดียวกัน บนร่างของหลัวซิวก็ระเบิดเปลวไฟดำออกมา นี่คือที่เพลิงมรณะถูกหลอมรวมขึ้นด้วยกฎความตาย
ร่างกายของเขาราวกับเป็นหลุมดำ ลำแสงสีดำดูดกลืนลำแสงสีดำที่ปะทุขึ้นมาจนหมดสิ้น
ที่ดูดกลืนซึมซับพลังงานความตายกฎดั้งเดิมนั้นย่อมไม่ใช่ตัวหลัวซิวเอง แต่เป็นลูกแก้วความเป็นตายที่ซ่อนอยู่ภายในห้วงจักรหยั่งรู้
หลัวซิวตกใจพี่ค้นพบว่า หลังจากลำแสงสีดำเหล่านี้เข้าไปในร่างกายของเขาแล้ว พลังงานมากมายมหาศาลต่างทะลักเข้าไปในลูกแก้วความเป็นตาย แต่กลับมีร่องรอยกฎมากมายแยกออกมาจากใจกลาง หลอมรวมเข้าสู้เลือดเนื้อกระดูกทุกส่วนของเขา
“นี่คือ…นนานานานนานา”
หลัวซิวตกตะลึงอย่างมาก เพราะร่องรอยกฎเหล่านี้ มันได้เต็มไปด้วยการสัมผัสรู้มากมายของกฎความตาย และร่องรอยกฎเหล่านี้มาจากแสงสีดำที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนปล่อยออกมา สิ่งที่หลอมรวมอยู่ภายในนั้นก็ย่อมเป็นการสัมผัสรู้กฎความตายของซือถูเจิ้งเจี้ยน
“ลูกแก้วความเป็นตายยังมีกลไกเช่นนี้อยู่ด้วย?”
ในใจของหลัวซิวทั้งตกใจทั้งดีใจ เช่นนี้ก็เท่ากับว่าเขามีทางลัดทางหนึ่งที่ช่วยเพิ่มความเร็วของระดับแดนกฎความตาย
ในวินาทีนั้น แสงสีดำทั้งหมดถูกร่างของหลัวซิวกลืนกินจนหมดสิ้น มือซ้ายของเขาออกแรงอย่างรุนแรง ปลดปล่อยแสงแห่งโลกาอันสว่างไสว
เสียงดังโครม วังเซียนที่สูงตะหง่านกลับถูกเขายกขึ้นสูง
“อะไรกัน?” ซือถูเจิ้งเจี้ยนตกใจอย่างมาก “นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”
ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ซือถูเจิ้งเจี้ยนจะตื่นตระหนกถึงเพียงนี้ กฎความตายของเขานั้นบรรลุถึงแดนดั้งเดิมขั้นสี่ช่วงปลายแล้ว อีกทั้งชาติก่อนยังบรรลุถึงแดนสัมฤทธิ์สูงสุดแล้วด้วย
แต่ภายใต้กระแสสัมผัสของเนนานานานนานาขา หลัวซิวถึงแม้ว่าจะฝึกตนกฎความตาย แต่ก็เพิ่งจะบรรลุถึงแดนดั้งเดิมขั้นหนึ่งช่วงต้นเท่านั้น หากเทียบกับตัวเขา ต่างกันราวฟ้ากับเหว!