มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 2007

มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 2007

ร่างกายของชายวัยกลางคนชุดแพรลอยขึ้นฟ้าแล้วกระเด็นออกไปในแนวเส้นโค้ง กระเด็นออกไปไกลหลายร้อยเมตร ถึงจะกระแทกลงพื้นเหมือนหมาหัวเน่าตัวหนึ่ง

คนที่อยู่บนถนนใหญ่ต่างตะลึงจนเหม่อลอยไปแล้ว ล้วนกวาดสายตาและแผ่ตัวสำนึกออกไป ก่อนจะมองเห็นชายวัยกลางคนชุดแพรที่เป็นราชาเทพช่วงปลายนั่น ใบหน้าถูกตบจนเนื้อหนังบนใบหน้าเละจนสภาพเหมือนมนุษย์ ร่างกายชักกระตุกอย่างต่อเนื่อง แม้แต่ยืนก็ยืนไม่ได้แล้ว

คุณหนูฉินฮ่วนนั่นของคฤหัสถ์กุยห่ายยิ่งตกใจมากจนพูดอะไรไม่ออก นั่นมันผู้คุมกฎราชาเทพช่วงปลายของคฤหัสถ์กุยห่ายเชียวนะ ในโลกะอิมเอี๊ยง นอกซะจากว่าบรรพอาจารย์มกุฏเทพจะลงมือ มิเช่นนั้นก็แทบจะไม่มีผู้ใดที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย

แต่ทว่าผู้แข็งแกร่งเช่นนี้กลับถูกผู้อื่นตบจนกระเด็นออกไปในทีเดียว และเกือบตาย ลมปราณยิ่งอยู่ยิ่งอ่อนลง เกรงว่าคงมีชีวิตรอดต่อไปได้ไม่นานแล้ว

จากผลการฝึกตนศักยภาพ ณ ปัจจุบันของหลัวซิว ราชาเทพช่วงปลายก็เป็นเพียงมดตัวจ้อยเท่านั้น

สายตาอันเรียบนิ่งของเขาร่วงลงบนตัวฉินฮ่วน พลางพูดอย่างสุขุม: “ในฐานะที่เห็นว่าเจ้าเป็นสตรี ขอเพียงเจ้าตอบคำถามหนึ่งข้อของข้า แล้วข้าจักไม่สังหารเจ้า”

สำหรับผู้ที่สามารถข่มราชาเทพช่วงปลายคนหนึ่งได้อย่างสบาย ๆ นั้น ฉินฮ่วนรู้สึกเกรงกลัวมากถึงมากที่สุดจริง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของหลัวซิว นางก็ไม่กล้าชักช้าเลยแม้แต่น้อย รีบทำท่าคารวะอย่างเคารพนอบน้อมแล้วตอบกลับ: “ผู้อาวุโสเชิญถามได้เลยเจ้าค่ะ ข้าจักตอบทุกอย่างที่ข้าทราบแน่นอน”

ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะเหมือนวัยรุ่นที่อยู่ในอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับตน แต่ทว่าในโลกฝึกยุทธ์ จะตัดสินผู้คนจากภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้ ซึ่งนี่เป็นหลักการที่ทุกคนต่างทราบดี ผู้แข็งแกร่งที่ผลการฝึกตนเกะกะระรานจำนวนมาก เนื่องจากฝึกวรยุทธ์คงสภาพรูปลักษณ์ภายนอก จึงคงสภาพในช่วงวัยรุ่นเอาไว้ได้

“เหตุใดนางถึงกลายเป็นทาสสาวของเจ้าได้?”หลัวซิวใช้นิ้วชี้ไปทางลู่เมิ่งเหยาที่อยู่ข้างกาย

ไม่ได้ยินคำถามดังกล่าว ฉินฮ่วนจึงผงะไปเล็กน้อย นางนึกอย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามจะถามคำถามเช่นนี้

ทว่านางก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก ตอบกลับไปตามความจริง: “ข้าซื้อกลับมาจากสมาคมเฟยหยางเจ้าค่ะ ช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ สมาคมเฟยหยางขายทาสรับใช้เป็นจำนวนมากเลยเจ้าค่ะ”

“สมาคมเฟยหยาง?”หลัวซิวหรี่ตาลง ได้ยินข่าวคราวที่เป็นกุญแจสำคัญจากคำพูดของฉินฮ่วน

“ตอบกลับท่านผู้อาวุโส สมาคมเฟยหยางคือสมาคมอันดับหนึ่งในโลกะอิมเอี๊ยงของเราเจ้าค่ะ อิทธิพลแข็งแกร่งกว่าคฤหัสถ์กุยห่ายของเราเล็กน้อย”ฉินฮ่วนตอบกลับตามความจริง

“เจ้าไปได้ละ”หลัวซิวปัดมือ ฉินฮ่วนนั่นต้องไม่กล้าพูดอะไรอยู่แล้ว ก่อนจะหันหลังแล้วรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้นางจะเป็นคุณหนูของคฤหัสถ์กุยห่าย ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามคือผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพคนหนึ่งละก็ นางก็รุกรานไม่ได้เช่นกัน เนื่องจากบรรพอาจารย์มกุฏเทพของคฤหัสถ์ ไม่มีทางผูกศัตรูกับผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพคนหนึ่ง เพราะผู้น้อยอย่างนางแน่นอน

“เจ้าตามข้ามา”หลัวซิวพูดกับลู่เมิ่งเหยาคำหนึ่ง

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง ทั้งสามก็มาถึงภัตตาคารแห่งหนึ่งในเมือง จากนั้นก็ขอห้องพิเศษหนึ่งห้อง ลู่เมิ่งเหยานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาอย่างระมัดระวังเล็กน้อย

ใช้เวลาสองร้อยกว่าปีฝึกตนถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ เมื่อดูจากพรสวรรค์ของลู่เมิ่งเหยาแล้ว ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ปกติมาก ๆ แต่ทว่าผลการฝึกตนเช่นนี้ที่อยู่ในโลกแสงดาว เพียงพอที่จะถูกขนานนามว่าเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอด ทว่าเมื่ออยู่ในโลกะอิมเอี๊ยง กลับเป็นได้เพียงมดตัวจ้อยที่ไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึง

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ที่สามารถกดอัดผู้แข็งแกร่งราชาเทพได้ในฝ่ามือเดียว ถ้าบอกว่านางไม่ตื่นเต้นเลยนั้น เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แน่นอน

วินาทีนี้ในสมองนางเต็มไปด้วยคำถามมากมาย อยากทราบมาก ๆ ว่าเหตุใดผู้แข็งแกร่งท่านนี้ถึงต้องช่วยเหลือตัวเอง จุดประสงค์ของเขาคืออะไร นางอยากถามแต่ก็ไม่กล้าถาม

ฉียู่หรงนั่งอยู่ข้างกายหลัวซิว นางค้นพบว่าหลัวซิวดูไม่ค่อยปกติตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว แต่ทว่าตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งถึงบัดนี้นางแค่ไม่อยากพูดอะไรมาก และวินาทีนี้หลัวซิวกลับซื้อเหล้ามาหนึ่งกา แล้วดื่มติดต่อกันแก้วแล้วแก้วเล่า

ภายในห้องพิเศษนิ่งเงียบมาโดยตลอด หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง หลัวซิวก็วางแก้วเหล้าลง สายตาร่วงลงบนตัวลู่เมิ่งเหยา