มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake - บทที่ 216 กลั่นยาหนึ่งเดือน

บทที่ 216 กลั่นยาหนึ่งเดือน

“ปรมาจารย์โอวโห ท่านบอกว่าที่นี่มีปรมาจารย์กลั่นยาขั้น 4 ที่มีฝีมือเหนือกว่าท่านอีกหรือ”

“ไม่ทราบว่าปรมาจารย์โอวหยางจะพอช่วยแนะนำให้ได้บ้างหรือไม่”

ในห้องถือเป็นห้องที่มีเนื้อที่ค่อนข้างกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง ปรมาจารย์ฝึกจิตสิบกว่าคนรวมตัวอยู่ด้วยกันและกำลังสนทนาแลกเปลี่ยนกันอยู่

ปรมาจารย์ฝึกจิตเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว บางคนไร้สำนักและอีกหลายๆ คนมาจากกลุ่มอำนาจที่แตกต่างกัน

พวกเขาได้รับจดหมายเรียกจากโอวโหเหลียง จึงได้ตั้งใจเป็นพิเศษที่จะเดินทางมาที่นี่

ในบรรดาปรมาจารย์กลั่นยาขั้น 4 ของเมืองกู่เจี้ยน โอวโหเหลียงถือเป็นคนที่มีฝีมือระดับสูงคนหนึ่ง ดังนั้นจึงมีคนคนจำนวนมากที่มาขอให้เขากลั่นยาให้

แต่ตอนนี้กลับมีปรมาจารย์กลั่นยาขั้น 4 ที่มีฝีมือดีกว่าโอวโหวเหลียงปรากฏตัวขึ้น เรื่องนี้ทำให้ทุกคนพากันฮือฮาตื่นเต้น

พวกเขาไม่เชื่อว่าโอวโหวเหลียงจะหลอกพวกตน อาจารย์นักกลั่นยาแต่ละคนล้วนเป็นคนภาคภูมิใจในตัวเอง อีกอย่างยังให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของตัวเองมาก จึงไม่มีทางที่จะถ่อมตัวเองแล้วไปยกย่องคนอื่น

“ทุกท่าน ปรมาจารย์คนนี้ที่เรากล่าวถึงมีนิสัยรักความสันโดษ คราวนี้เขากลั่นยาอยู่ที่เมืองซานหยวนเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว ทุกท่านโปรดมอบยาวิเศษมาให้เรา อีกเดี๋ยวเมื่อถึงเวลานัดหมาย เราจะมอบยาคืนให้พวกท่านเท่ากับจำนวนที่พวกท่านมอบให้” โอวโหวเหลียงกล่าว

คำพูดเช่นนี้ของโอวโหวเหลียง เป็นสิ่งที่หลัวซิวเคยต้องรับมือมาก่อน มิเช่นนั้นแล้วปรมาจารย์กลั่นยาขั้น 4 ที่อายุยังน้อยนี้ คงจะโดนตัวแทนที่แต่ละสำนักส่งตัวมาก่อกวนจนต้องปวดหัวแน่

เมื่อได้ยินโอวโหวเหลียงกล่าวเช่นนี้ ปรมาจารย์ยุทธ์หลายคนต่างมีสีหน้าผิดหวังกันไปตามๆ กัน

จากนั้นโอวโหวเหลียงจึงหยิบรายการที่หลัวซิวให้เขาเอาไว้ออกมา ปรมาจารย์ทุกคนต่างเตรียมยาวิเศษและของตอบแทนออกมา จากนั้นจึงนัดเวลาส่งมอบยากัน

ค่าจ้างในการไหว้วานให้หลัวซิวช่วยกลั่นยานั้นไม่ถือว่าสูง อยู่ในระดับเดียวกับนักกลั่นยาทั่วๆ ไป การจะกลั่นยาออกมาสักหม้อจะต้องใช้วัตถุดิบสามชนิด หรืออาจจะใช้วัตถุดิบที่อยู่ในระดับเดียวกันมาแทนก็ได้ แต่จะต้องถูกระบุอยู่ในรายการยาวิเศษด้วย

ในแก๊งนักกลั่นยา หลัวซิวใช้สถานะของปรมาจารย์ขั้น 4 จึงสามารถยืมห้องกลั่นยาได้

ตอนที่โอวโหวเหลียงนำยาวิเศษระดับ 4 เกือบสามร้อยกว่าเม็ดออกมาจากแหวนเก็บของนั้น หลัวซิวก็อดไม่ได้ที่จะแอบกลืนน้ำลายอย่างหวานปาก

ในจำนวนยาวิเศษทั้งหมด ยาสองร้อยเม็ดถือเป็นค่าตอบแทนของเขา

ที่ปรมาจารย์นักกลั่นยามีฐานะร่ำรวยก็เพราะของทั้งหมดนี้นั่นเอง

“ปรมาจารย์โอวโหวช่วยข้ามากมาย ข้าไม่มีอะไรจะตอบแทน ม้วนหยกนี้ได้บันทึกความรู้และประสบการณ์การกลั่นยาของข้าเอาไว้ มันอาจจะช่วยยกระดับการกลั่นยาและปริมาณการกลั่นยาได้”

หลัวซิวหยิบม้วนหยกที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกมาแล้วส่งให้โอวโหวเหลียง

แน่นอนว่าเขารู้ว่าการที่โอวโหวเหลียงยื่นมือมาช่วยเขาจะต้องมีวัตถุประสงค์แอบแฝง เรื่องนี้เขาไม่ได้ถือสาอะไร เพราะอีกฝ่ายช่วยเขา เขาก็ให้ผลประโยชน์เป็นการตอบแทน เรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่นับว่าสมควรแล้ว

เมื่อเห็นหลัวซิวมอบม้วนหยกให้ตน โอวโหวเหลียงก็ปลื้มปีติมาก แต่กลับไม่ได้ยื่นมือออกไปรับในทันที

“ข้าช่วยเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น อย่างนี้จะดีหรือ” โอวโหวเหลียงเอ่ย

“ปรมาจารย์โอวโหวอย่าปฏิเสธเลย มิเช่นนั้นแล้วจะถือว่าไม่เห็นผมเป็นเพื่อน” หลัวซิวยิ้มพลางเอ่ย

เขาใช้ฐานะของซิวหลัวอ้างมาตั้งแต่เริ่ม เรื่องนี้โอวโหวรู้อยู่แก่ใจแต่ก็กลับไม่ยอมพูดเรื่องนี้ออกมา

“อย่างนั้นข้าขอบคุณปรมาจารย์ซิวหลัวมาก” โอวโหวเหลียงกล่าวขอบคุณแล้วยื่นมือออกไปรับม้วนหยกมาอย่างตื้นตัน

ตัวสำนึกที่แทรกซึมอยู่ในนั้น ทุกสิ่งอย่างที่บันทึกอยู่ในความทรงจำไม่ว่าจะเป็นวิธีการและประสบการณ์ในการกลั่นยา ทำให้เขารู้สึกปลาบปลื้มในสิ่งของที่ได้รับมามาก

“หลัวซิวผู้นี้เป็นคนร้ายกาจนัก พอข้ามีความรู้เช่นนี้ในมือ คงใช้เวลาอย่างมากสุดเพียงครึ่งปี ประสิทธิภาพในการกลั่นยาของข้าคงจะพัฒนาขึ้นถึงเจ็ดส่วน!”

แววตาของโอวโหวเหลียงเป็นประกาย เขาอยากเห็นวิธีการกลั่นยาของหลัวซิวกับตาของตัวเอง อีกอย่างเขามั่นใจมากว่า หลัวซิวจะต้องครอบครองตำรากลั่นยาขั้นสูงเอาไว้แน่

ทว่าเรื่องนี้กลับเกี่ยวข้องถึงข้อห้ามบางอย่าง โอวโหวเหลียงอยู่ในวงการนี้มาหลายปี ย่อมรู้ว่ามีเรื่องบางอย่างที่ไม่อาจล้ำเส้นได้

“ย่าเพลิงเย็น ดอกหมัวโหลว……”

หลัวซิวค้นดูยาวิเศษที่อยู่ในแหวนเก็บของ สีหน้าของเขาก็เริ่มค่อยๆ ปรากฏแววดีใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาเขียนลงในใบรายการจึงเห็นว่ามียาวิเศษที่หายากมากมาย ก่อนหน้านี้เขาคิดจะหาซื้อที่เทือกเขาจิ่วเฟิง แต่ก็ไม่สามารถหาซื้อได้

เห็นได้ชัดเจนว่าการเลือกใช้เส้นทางแก๊งนักกลั่นยาเป็นช่องทางที่ทำให้ได้รับยาวิเศษที่หายากมาได้อย่างง่ายดาย

หลัวซิวโบกมือ เตายาชั้นยอดเตาหนึ่งก็ปรากฏออกมา เวลาต่อจากนั้นหนึ่งเดือน เขาก็เก็บตัวเพื่อการกลั่นยาโดยไม่ยอมออกไปไหน

คุณภาพของยาจะต้องรักษาระดับให้ได้ถึงแปดส่วน สำหรับหลัวซิวถือเป็นเรื่องง่ายดาย เพราะเขายังสามารถที่จะหลอมยาวิเศษห้าอย่างออกมาเป็นยาห้าเตาได้ภายในครั้งเดียว

หนึ่งในนั้นบางครั้งเขาก็สามารถกลั่นยาระดับเก้าส่วนออกมาได้ และเป็นเพราะตำรากลั่นยาโบราณที่ได้สูญหายไปนานแล้ว จึงไม่สามารถกลั่นยาบริสุทธิ์ออกมาได้

ใช้เวลาทั้งหมดประมาณสิบวัน หลัวซิวก็สามารถส่งมอบยาให้กับลูกค้าได้ตามจำนวนที่ต้องการ

และอีกยี่สิบวันต่อจากนั้น หลัวซิวก็เริ่มตั้งใจกลั่นยาที่จะเอาไว้ใช้สำหรับตัวเอง

ยากลั่นจิตยี่สิบสามหม้อ หม้อหนึ่งมีแปดเม็ด เมื่อรวมกับยาที่ตนเองได้เตรียมเอาไว้แต่แรกด้วยแล้ว ยาทั้งหมดก็มีเกือบจะสองร้อยเม็ด

นอกจากนี้เนื่องจากหลัวซิวได้รับยาวิเศษที่หายากมาอีกจำนวนหนึ่ง จึงกลั่นยาเลี้ยงจิตออกมาได้สองหม้อ สามารถใช้บำรุงตัวหยั่งรู้และรวบรวมตัวสำนึก

จากนั้นเขายังกลั่นยาสองขั้วอัคคีเยือกออกมาได้อีกหนึ่งหม้อ เป็นยาระดับ 4 ที่ต้องใช้ในการกลั่นร่าง

โลกในปัจจุบันนี้ นักยุทธ์ที่กลั่นร่างได้มีน้อยมาก สาเหตุสำคัญเป็นเพราะวิธีปรุงยาให้การกลั่นร่างมีประสิทธิภาพนั้นได้สูญหายไป อีกอย่างนักยุทธ์ที่กลั่นร่างหากคิดจะยกระดับแดนร่างเนื้อจะกลายเป็นเรื่องที่ยากมาก

ในประเทศเทียนหวูไม่มีใครรู้วิธีการปรุงยายาสองขั้วอัคคีเยือก อีกทั้งนักกลั่นยาจำนวนมากไม่รู้ว่ามียาชนิดนี้อยู่บนโลกด้วย

หลัวซิวกำลังใช้ความคิด ยาเหล่านี้ที่ตัวเองเตรียมไว้เพียงพอที่จะทำให้ตนสามารถยกระดับเป็นผู้ฝึกจิตช่วงปลายได้

ตอนนี้ที่เขาสามารถกลั่นยาได้เพียงยาระดับ 4 นั้น สาเหตุสำคัญเป็นเพราะการฝึกตนของเขายังค่อนข้างต่ำอยู่

หากการฝึกตนของเขาสามารถยกระดับถึงการฝึกจิตช่วงกลางขั้น 4 เมื่อไหร่ เขาก็จะสามารถกลั่นยาระดับ 5 ได้บางชนิด และหากไปถึงการฝึกจิตช่วงปลาย เขาจะสามารถกลั่นยาระดับ 5 ได้ทุกชนิด

สาเหตุหลักเป็นเพราะขั้นตอนการกลั่นยาบางชนิดค่อนข้างซับซ้อน ต้องสูญเสียพลังจิตแท้ไปค่อนข้างมาก จึงต้องใช้การฝึกตนขั้นสูงมาช่วยสนับสนุนด้วย

หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ปรมาจารย์ที่มาไหว้วานให้ช่วยกลั่นยาให้ก็ได้ยาตามที่ตนเองต้องการ ประสิทธิภาพของยาส่วนใหญ่จะอยู่ที่แปดส่วนขึ้นไป และยังมีบางส่วนที่มีประสิทธิภาพถึงเก้าส่วน

และนี่เองที่ทำให้ปรมาจารย์ฝึกจิตทุกคนต่างรู้สึกพิศวงในใจ เพราะสมัยก่อนๆ ที่พวกเขาขอร้องให้โอวโหวเหลียงกลั่นยาให้ ยาส่วนมากจะมีประสิทธิภาพเพียงเจ็ดส่วนเท่านั้น มีน้อยมากที่จะได้ถึงแปดส่วน

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว พวกเขาจึงยิ่งอยากรู้ใจจะขาดว่าปรมาจารย์กลั่นยาลึกลับผู้นี้คือใครกัน

โอวโหวเหลียงไม่สามารถรับมือกับความอยากรู้อยากเห็นของปรมาจารย์กลุ่มนี้ได้ เขาจึงทำได้เพียงกลับมาหลัวซิวอีก

########################