ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 1183 หุบเขาวาโยโอสถ

ตอนที่ 1183 หุบเขาวาโยโอสถ

“เจ้าอ่านจบแล้วหรือ!?”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงโพล่งถามอย่างตกใจ

“เจ้าจำสูตรใบสั่งยาที่เขียนไว้ในนั้นได้หมดแล้วหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้ารับ

อันที่จริงนางอ่านจบไปตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว แต่เพิ่งหาจังหวะเอามาคืนได้วันนี้

ในตำราส่วนมากจะเป็นสูตรใบสั่งยาระดับแปด และบางส่วนเป็นยาระดับเก้า ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นยาเม็ดระดับสูง

สีหน้าของผู้อาวุโสวั่นเจิงเต็มไปด้วยความสงสัย พลันจ้องนางตาเขม็ง

“ข้ารู้ว่าแค่มองผ่านๆ เจ้าก็จำได้แล้ว แต่เจ้าเข้าใจ…เนื้อหาของสูตรยาระดับเก้าทั้งหมดเลยหรือ?”

เนื่องจากช่องว่างระหว่างยาเม็ดระดับแปดและยาเม็ดระดับเก้านั้น มิใช่ช่องว่างที่จะข้ามผ่านได้ง่ายๆ เลย

การกลั่นยาระดับเก้าต้องใช้สมุนไพรมากกว่าเม็ดยาระดับแปดหลายเท่า อีกทั้งขั้นตอนที่ซับซ้อน และข้อกำหนดด้านทักษะต่างๆ เองก็สูงมากเช่นกัน

และการทะลวงขั้นพลังปราณของเซียนหมอจากระดับแปดสู้ระดับเก้า ก็มิใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด

โดยปกติแล้ว หากเซียนหมอระดับแปดต้องการศึกษาวิธีการกลั่นยาเม็ดระดับเก้า ก็จะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

ทว่าผ่านไปแค่สิบวัน…เขากลับทำได้ทุกอย่างแล้ว?

ฉู่หลิวเยว่จ้องตาเขากลับพลางยิ้มบาง และกล่าวว่า

“หากท่านอาจารย์ไม่เชื่อ จักทดสอบข้าก็ได้นะขอรับ”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงคว้าตำราคืนมา แล้วซักถามสองสามประโยค

ฉู่หลิวเยว่ตอบกลับอย่างคล่องแคล่วว่องไว

ผู้อาวุโสวั่นเจิงจ้องมองนางตาไม่กะพริบ พลันหางตากระตุกอย่างรุนแรง

“…เจ้า…เจ้าเคยเห็นใบสั่งยานี้มาก่อนหรือเปล่า?”

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“มีห้าสูตรที่เคยผ่านตาข้ามาแล้วขอรับ”

ส่วนที่เหลือนางเพิ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก

แต่นางก็สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น!

ผู้อาวุโสวั่นเจิงจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง

แค่เห็นฉู่หลิวเยว่กลั่นยาได้สำเร็จในวันนั้น เขาก็รู้แล้วว่าไม่นานนางจักทะลวงขึ้นสู่เซียนหมอระดับเก้าได้แน่นอน

แต่นี่มันเหนือความคาดหมายเกินไปแล้ว…

“ท่านอาจารย์ เป็นอันใดไปหรือขอรับ?”

เมื่อเห็นเขาทำท่าทางแปลกๆ ฉู่หลิวเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม

ผู้อาวุโสวั่นเจิงประคองหม้อต้มโอสถไว้แล้วโบกมือไปมา

“ไม่มีอันใด ข้าแค่รู้สึกปลื้มปริ่ม การได้อบรมบ่มเพาะศิษย์ที่มีพรสวรรค์มันเป็นเช่นนี้นี่เอง”

ฉู่หลิวเยว่ “…”

“ไอ้หนู เจ้าน่ะ…ถึงตอนนี้เจ้าจะยังไม่เป็นที่รู้จัก แต่ทว่า…”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงมองดูฉู่หลิวเยว่นิ่งๆ

เขาอยู่ในสำนักหลิงเซียวมาหลายปี และได้พบกับลูกศิษย์มากหน้าหลายตา

แน่นอนว่าผู้ที่สามารถเข้ามาเรียนที่นี่ได้ ย่อมเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง

แต่ท่ามกลางอัจฉริยะเหล่านั้น ย่อมมีคนที่เหนือกว่า

และฉู่หลิวเยว่…ก็เป็นหนึ่งในนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย!

ทว่าจนถึงตอนนี้ ความจริงแล้วเขายังไม่รู้เรื่องภูมิหลังของศิษย์หน้าใหม่ผู้นี้เลย

หากเขามาจากตระกูลขุนนางชั้นสูง และมีความสามารถเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นชื่อเสียงของเขาน่าจะแพร่กระจายออกไปแล้ว

ฉู่หลิวเยว่หลุบตาลงเล็กน้อย

อืม…

ดูท่าเขาจะไม่หยุดเซ้าซี้แค่นี้แน่ๆ…

ช่วงนี้ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของนางในนามชายาแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ จะโด่งดังไปทั่วทั้งสำนักวิชาเลยก็ว่าได้

แต่แน่นอนว่านางมิอาจเอ่ยสิ่งใดออกไปได้

“เจ้าเคยลองกลั่นเม็ดยาระดับเก้าหรือไม่?”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงถาม

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหัวพัลวัน

หลังจากที่นางเกิดใหม่ ความแข็งแกร่งของนางยังไม่ฟื้นคืนกลับมาเต็มร้อย ฉะนั้นนางจึงไม่มีโอกาสได้ลองกลั่นเสียที

ผู้อาวุโสวั่นเจิงนึกถึงเม็ดยาที่นางกลั่นออกมาเมื่อครู่ สีสันของมันสม่ำเสมอทั่วทั้งเม็ด และมีกลิ่นหอมลอยฟุ้งออกมาอย่างรุนแรง เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว!

“ดูเหมือนว่าลมปราณบนตัวเจ้า จะแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อก่อนใช่หรือไม่?”

เนื่องจากฉู่หลิวเยว่ใช้อาวุธโบราณปกปิดลมปราณของนาง แม้แต่ผู้อาวุโสวั่นเจิงเองก็ยังไม่สามารถบอกขอบเขตพลังปราณที่แน่ชัดของนางในตอนนี้ได้

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มและพยักหน้า

“ศิษย์เพิ่งทะลวงผ่านระดับเจ็ดขั้นกลางขอรับ”

“ว่าแล้วเชียว!”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงผงะไปแวบหนึ่ง ก่อนจะกำหมัดชกฝ่ามืออีกข้างของตน แล้วถามอย่างกระตือรือร้น

“ในเมื่อตอนนี้เจ้าทะลวงผ่านแล้ว เช่นนั้นก็ลองกลั่นยาเม็ดระดับเก้าดูหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่นิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“ตามที่ท่านอาจารย์ว่าเลยขอรับ”

ครั้นได้ยินนางตอบตกลง ผู้อาวุโสวั่นเจิงก็ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก

“อย่าห่วงไปเลย นี่คือการลองกลั่นครั้งแรก ถึงจะกลั่นไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร อย่างใดข้าก็จะอยู่กับเจ้าตรงนี้! ในเมื่อเจ้าอ่านตำรานั่นจบแล้ว ก็น่าจะเห็นสูตรยาระดับเก้าขั้นต่ำเหล่านั้น แล้วมีสูตรใดที่เจ้าหมายตาไว้บ้าง?”

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิด ก่อนจะเลือกสูตรที่ดูง่ายกว่าตัวอื่น

“ศิษย์ว่ายาเก้านวะน่าจะดีขอรับ”

“ยาเก้านวะหรือ? ไม่เลวเลย! ยาเม็ดนั้นสามารถช่วยให้ผู้ฝึกตนระดับแปด ทะลวงขั้นพลังปราณสู่ระดับเก้าได้ หากเจ้ากลั่นมันได้ เจ้าก็เก็บเอาไว้ใช้ในอนาคต!”

ผู้อาวุโสวั่นเจิงคิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่ดีมาก และตอบตกลงทันที

“วิธีกลั่นมันค่อนข้างง่ายกว่าเม็ดยาระดับเก้าชนิดอื่นๆ และเหมาะสำหรับการฝึกฝนมาก เพียงแต่มันต้องใช้สมุนไพรชนิดพิเศษ ซึ่งข้าไม่มีให้ แต่เจ้าไปเก็บมันที่หุบเขาวาโยโอสถได้!”

เดิมทีฉู่หลิวเยว่อยากจะบอกว่านางมีสมุนไพรที่ต้องการทั้งหมด แต่หลังจากคิดๆ ดูแล้ว นางก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า

อย่างใดก็ตาม ในมือของนางก็ยังมีคะแนนแสนแต้มที่ผู้อาวุโสวั่นเจิงมอบให้ ซึ่งยังไม่เคยนำออกมาใช้สักครั้ง และนางก็มาที่สำนักวิชาได้พักหนึ่งแล้ว จึงอยากใช้โอกาสนี้ไปเยี่ยมชมหุบเขาวาโยโอสถ

“ขอรับ”

ผู้อาวุโสยืนกรานให้นางไปเก็บสมุนไพรที่นั่น และอธิบายตำแหน่งของหุบเขาวาโยโอสถอย่างละเอียด ก่อนจะปล่อยนางไป

ฉู่หลิวเยว่ตอบรับด้วยความเคารพ และเดินทางไปที่หุบเขาวาโยโอสถเพียงลำพัง

…

สำนักหลิงเซียวนั้นกว้างใหญ่ไพศาล

หุบเขาวาโยโอสถจัดเป็นพื้นที่สำหรับเพาะปลูกสมุนไพรของสำนัก และครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่เป็นพิเศษ

ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วยาม ในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็มาถึง

มันเป็นหุบเขาลึกดั่งชื่อที่กล่าวขาน

ทั้งสองด้านขนาบข้างด้วยแนวทิวเขาเสมือนระลอกคลื่น และมีร่องหุบเขาลึกและคดเคี้ยวทอดตัวอยู่ตรงกลาง

ทั้งภายในและภายนอกหุบเขาเต็มไปด้วยสมุนไพรนานาพรรณ

ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่งแล้วมองลงไปด้านล่าง ถึงนางจะเตรียมใจมาแล้ว แต่ก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้

สมุนไพรหายากทุกชนิดถูกปลูกไว้บนแปลงที่ตัดแบ่งอย่างประณีต

พวกมันสีสันสวยงามและหลากหลาย

ชั้นอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมระเหยอันรุนแรงของสมุนไพรนานาชนิด ที่ผสมปนเปกันจนทำให้คนที่สูดดมเข้าไปรู้สึกมึนเมาจากกลิ่นอายเหล่านี้

ภายในแปลงปลูกด้านล่าง มีผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์อยู่บ้างประปราย

ฉากมีความกลมกลืนและเคลื่อนไหวอย่างไม่คาดคิด

ช่างดูเป็นภาพที่ดูกลมกลืนกันอย่างเป็นธรรมชาติ

ตรงกลางหุบเขาเป็นพื้นที่เปิดโล่ง

ชายชราคนหนึ่งกางตะแคร่นอนตรงนั้น แล้วหลับตาลงอย่างไร้กังวลมาก

บางครั้งก็มีคนผ่านไปผ่านมา

หลังจากมองดูอยู่พักหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจว่าผู้อาวุโสคนนั้นคือผู้ดูแลสวนสมุนไพรแห่งนี้

ทุกคนที่ต้องการแลกเปลี่ยนซื้อขายสมุนไพรจากหุบเขาวาโยโอสถ จะต้องลงทะเบียนกับเขาก่อน

ฉู่หลิวเยว่บินลงไปด้านล่าง

…

หุบเขาวาโยโอสถนั้นกว้างใหญ่เหลือคณา และมีสมุนไพรปลูกไว้มากมายนับไม่ถ้วน มันจึงไม่ง่ายที่จะหาวัตถุดิบยาที่ต้องการได้แม่นยำเพียงนั้น

แต่โชคดีที่ฉู่หลิวเยว่เล็งเห็นตำแหน่งของสมุนไพรจากหนึ่งในสามชนิดที่ต้องการได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อร่อนลงไปถึงพื้น นางจึงกำหนดตำแหน่งของมันได้ทันที

ครั้นหาพบแล้วหนึ่งก็ยังเหลืออีกสองชนิด นางเริ่มค้นหาอย่างช้าๆ ท่ามกลางแปลงสมุนไพรทั่วหุบเขา

พอเข้าไปอยู่ในพื้นที่ที่รายล้อมไปด้วยกลิ่นหอมของสมุนไพรอันเข้มข้น ฉู่หลิวเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ พร้อมรับกลิ่นอายความสดชื่นรื่นรมย์เช่นนี้เข้าสู่กายา

ความจริงแล้วในตัวของฉู่หลิวเยว่มิได้ขาดแคลนสมุนไพรแต่อย่างใด เพราะวัตถุดิบล้ำค่าส่วนใหญ่ขององค์ไท่จู่กับหรงซิวล้วนอยู่กับนางทั้งสิ้น

แต่เมื่อมองไปรอบๆ แล้ว นางก็ยังเห็นสมุนไพรบางชนิดที่นางยังไม่มี

ราวกับสมบัติอันล้ำค่าของสวรรค์และโลกล้วนมารวมกันอยู่ที่นี่ ประหนึ่งว่าสามารถพบพานได้ทั่วไป

สมแล้วที่เป็นสำนักวิชาอันดับหนึ่งของอาณาจักรเสิ่นซวี่!