ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 225 ออก!
ตอนที่ 225 ออก! [รีไรท์]
เสียงหายใจจากฝูงชนดังขึ้น
‘จุดสูงสุดของระดับสี่ นี่คือพลังที่แท้จริงของเหิงจิ่งชั่ว’
‘ก่อนหน้านี้ไม่เห็นเลย…เขาจัดการเขตแดนของเขาได้อย่างไร’
‘ข้าได้ยินมาว่าวิธีการลับหรืออาวุธดั้งเดิมบางอย่างสามารถซ่อนความแข็งแกร่งของพวกเขาได้…นี่มันวิเศษมาก การประลองระหว่างสองยอดระดับสี่’
‘เดิมทีคิดว่าเขาโชคร้ายที่สุด เขาทำได้เพียงท้าดวลองค์รัชทายาทคนสุดท้าย แต่ดูตอนนี้…ใครแพ้ใครชนะ ก็ยังไม่รู้เลย!’
บทสนทนาที่ยุ่งเหยิงดังเข้ามาในหูของเขา ทำให้องค์รัชทายาทหน้าเสีย เป็นเวลานานที่เขาไม่สังเกตเห็นด้วยซ้ำว่าเหิงจิ่งชั่วซ่อนพลังไว้ ตอนนี้พอลองนึกย้อนกลับไป สิ่งที่เหิงจิ่งชั่วพูดเมื่อครู่นี้ มันน่าขําสิ้นดี
ชี้แนะ?
หึ เห็นได้ชัดว่าเหิงจิ่งชั่วอยู่ในระดับเดียวกับเขา แต่เหิงจิ่งชั่วยังคงพูดอย่างนั้น เห็นได้ชัดว่าตั้งใจ
“คาดไม่ถึงว่าภายในหนึ่งปี เจ้าก็ก้าวหน้าไปมาก” เขาจำได้ว่าปีที่แล้วเหิงจิ่งชั่วยังเป็นเพียงขั้นแรกของระดับสี่ เพียงช่วงเวลาสั้นๆ เหิงจิ่งชั่วได้ทะลุผ่านไปยังจุดสูงสุดระดับสี่แล้ว!
ไม่น่าแปลกที่ผู้คนต่างประหลาดใจ เหิงจิ่งชั่วยกยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว
“ข้าแค่โชคดีพอที่จะทะลุผ่านเมื่อไม่กี่วันก่อน” เมื่อได้ยินเช่นนี้องค์รัชทายาทก็รู้สึกอึดอัดใจมากขึ้น
เขาใช้เวลาเกือบสองปี ทะลุผ่านไปยังจุดสูงสุดจากจุดเริ่มต้นของระดับที่สี่!
คำพูดของเหิงจิ่งชั่ว มันโอ้อวดชัดๆ “เช่นนั้นก็เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว มาดูของจริงที่อยู่ในมือข้าเถอะ”
องค์รัชทายาทไม่ต้องการฟังอันใดอีก ดังนั้นเขาจึงใช้กำลังเริ่มแสดงฝีมือ
ในฝ่ามือก่อนหน้านี้เขาใช้แรงเพียงเจ็ดจุด แต่คราวนี้เขาใช้พลังทั้งหมดของเขา เหิงจิ่งชั่วต้องเผชิญกับมันทั้งสองประลองมือกัน ต่อสู้อย่างรวดเร็ว!
…
แม้ว่าทั้งสองจะอยู่ในระดับเดียวกัน แต่สุดท้ายแล้วองค์รัชทายาทก็บุกเข้ามาก่อนในตอนต้น และดูแข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นเขาจะต้องได้เปรียบอย่างแน่นอน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนพบว่าไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอย่างแข็งขันขององค์รัชทายาท เหิงจิ่งชั่วก็จัดการทุกอย่างโดยไม่รีบร้อนและดูเหมือนรับมือได้อย่างง่ายดาย
ในทางตรงกันข้ามองค์รัชทายาทกลับเผชิญกับความพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง ในที่สุดก็ค่อยๆ ตระหนักว่าเหิงจิ่งชั่วแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดจริงๆ เขาคิดว่าเขาจะชนะในการประลองนี้ แต่กลับกลายเป็นว่ามันคือทางตัน ภายในใจขององค์รัชทายาทค่อยๆ เป็นกังวล
…
เมื่อเห็นสถานการณ์ในสนาม ซุนจ้งเหยียนก็ค่อยๆ ขมวดคิ้ว
“เหิงจิ่งชั่วที่ข้าจำได้เหมือนจะไม่ได้อยู่ในอันดับต้นๆ ใช่หรือไม่ เหตุใดปีนี้ถึงก้าวหน้าได้เช่นนี้”
เหวินเยี่ยนพยักหน้าและเอ่ยตอบ
“ถูกของท่าน เหตุผลที่ชายผู้นี้สามารถอยู่ในอันดับที่หกได้ เพราะว่าเขาโชคดีในการประลองปีที่แล้ว ที่ไม่เคยเจอกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเลยในขณะนั้น ดูเหมือนว่าจะเป็นการต่อสู้ที่มั่นคงและสำหรับคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่าจะไม่โดดเด่น…ไม่รู้ว่าปีนี้เกิดอันใดขึ้น”
ซุนจ้งเหยียนลูบเคราของตัวเอง
“บางที…มันอาจจะเป็นโอกาสที่ได้เจอ ข้าก็ไม่แน่ใจ”
เหวินเยี่ยนและคนอื่นๆ มองหน้ากัน พวกเขาเห็นแววตาที่กังวลของกันและกัน
สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดไม่ใช่เหตุผลที่เหิงจิ่งชั่วแข็งแกร่งขึ้นในปีนี้ แต่มันอยู่ที่ว่าองค์รัชทายาทจะชนะการประลองนี้หรือไม่ เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดของสำนักเทียนลู่ ทว่าครานี้ในงานสมาคมเยาวชน ทุกคนต่างหวังว่าเขาจะเป็นที่หนึ่ง และตัวเขาเองมีความคิดเดียวกันอย่างเห็นได้ชัด
แต่ถ้าเขาแพ้ในเกมนี้…จะถูกลดอันดับให้อยู่ในห้าอันดับท้าย
จากนั้นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ก็คืออันดับที่หก นั่นมันไม่ดีเท่าอันดับที่ห้าของเขาเมื่อปีที่แล้ว
มันไม่สำคัญว่าคนอื่นจะแพ้ ถ้าองค์รัชทายาทแพ้ ได้อับอายกันทั้งสำนักแน่ ไป๋เชินกลอกตาและยิ้มออกมา “ผู้อาวุโสซุน ที่จริงเราไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป อย่างไรก็ตามเรายังมีฉู่หลิวเยว่”
ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่ นางคืออันดับหนึ่ง
ตราบใดที่ภายหลังยังสามารถรักษาตำแหน่งนี้ได้ ก็ถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง!
ซุนจ้งเหยียนไม่ได้กล่าวอันใดขึ้นอีก จริงๆ แล้วเขากลับความกังวลอยู่ในใจ
เหิงจิ่งชั่วผู้นี้ ดูเหมือนจะถูกจอง…
มันแตกต่างจากบรรยากาศตกต่ำที่สำนักเทียนลู่ ทุกคนในสำนักไท่เหยี่ยนก็รู้สึกตื่นเต้นอีกครั้งในเวลานี้เฉิงหันยิ้มด้วยความประหลาดใจ กล่าวว่า
“เด็กคนนี้ซ่อนมันไว้แน่นนัก ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทะลวงไปถึงจุดสูงสุดของระดับสี่แล้ว”
ตอนนี้ซือถูซิงเฉินรู้สึกผ่อนคลายลงมาก เมื่อได้ยินเช่นนี้ นางก็ยิ้มและพูดว่า
“ท่านอาจารย์ต้องรับมือกับสถานการณ์ทุกประเภท เป็นเรื่องปกติที่จะไม่สังเกตสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้”
แม้ว่าเฉิงหันจะเป็นเจ้าสำนัก แต่มีหลายสิ่งที่ไม่ได้ถามเป็นการส่วนตัวพลังส่วนใหญ่ของเขาถูกนำไปใช้กับซือถูซิงเฉิน
มิฉะนั้น ซือถูซิงเฉินจะไม่เข้าร่วมในงานสมาคมเยาวชนนี้เป็นครั้งแรก
“ฮ่าๆ! เด็กคนนี้ดูเหมือนเขาจะสร้างตัวได้! เมื่องานสมาคมเยาวชนจบลง เขาจะต้องได้รับการฝึกฝนอย่างดี!” อาจารย์ที่อยู่ข้างหลังทุกคนพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“ที่เจ้าสำนักกล่าวคือ” เฉิงหันมองขึ้นไปบนเวทีด้วยความพึงพอใจ
วิสัยทัศน์ของเขาล้าสมัยแค่ไหนก็ยังสามารถเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าองค์รัชทายาทค่อยๆ เสียเปรียบ
ตราบใดที่ไม่มีอันใดผิดปกติกับเหิงจิ่งชั่ว ชัยชนะก็เป็นเพียงเรื่องของเวลา
แม้ว่าซือถูจื่อเยว่จะได้รับความเสียหายก่อนหน้านี้ แต่โชคดีที่ยังมีเหิงจิ่งชั่ว
เขาต้องการจะดูจริงๆ ว่าผู้คนเหล่านั้นในสำนักเทียนลู่ จะยังภูมิใจได้ขนาดนี้อยู่หรือไม่ เมื่อองค์รัชทายาทพ่ายแพ้!
…
องค์รัชทายาทเริ่มมีบาดแผลมากมายที่ร่างกายแม้ว่าจะไม่ร้ายแรง แต่คราบเลือดบนเสื้อผ้านั่นทำให้เขาดูน่าอับอาย อย่างไรก็ตามเหิงจิ่งชั่วยังคงดูสบายอยู่ ระหว่างทั้งสองคนนั้นมีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
เสียงของทุกคนค่อยๆ เงียบลง พวกเขาทั้งหมดดูสถานการณ์นี้อย่างประหม่า
เหิงจิ่งชั่วโผล่เข้ามาใกล้ องค์รัชทายาทสะดุ้งและก้าวถอยหลังทันที อย่างไรก็ตามเขาได้รับบาดเจ็บ เขาจะเคลื่อนไหวตัวเร็วกว่าเหิงจิ่งชั่วในเวลานี้ได้อย่างไร ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองก็ลดน้อยลง ในที่สุดเหิงจิ่งชั่วผสานฝ่ามืออีกครั้ง องค์รัชทายาทไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้กลับ เลือกปล่อยหมัดบินออกไป!
บูม!
พลังของทั้งสองคนปะทะกันอย่างดุเดือด! ความวุ่นวายกระจัดกระจายไปทั่ว
ในขณะนี้องค์รัชทายาทก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ ความหนาวเย็นตามฝ่ามือของเหิงจิ่งชั่วที่กระจายอยู่ในมือของตัวเอง ขณะเดียวกันพลังดั้งเดิมในร่างกายของเขาเริ่มไม่เป็นระเบียบ และเริ่มสูญเสียอย่างรวดเร็ว
หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองทันที
“เจ้า…”
กลเม็ดของเหิงจิ่งชั่วนั้นแปลกมาก
“มันจบแล้ว”
เหิงจิ่งชั่วสบตาเขา แต่แทนที่จะหลบกลับยิ้มอย่างมีความหมายก่อนหน้านี้องค์รัชทายาทมักจะได้ยินเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตนและสุภาพ แต่คราวนี้กลับเป็นเสียงที่เย็นลง
องค์รัชทายาทใจไม่ดีจึงหันกลับไปทันที!
แต่เหิงจิ่งชั่วเคลื่อนไหวเร็วกว่าเปลี่ยนฝ่ามือเป็นกรงเล็บ เขาจับข้อมือขององค์รัชทายาททันทีความแข็งแกร่งในมือของเขาช่างน่ากลัว ขณะนี้ข้อมือขององค์รัชทายาทเกิดรอยช้ำขึ้นทันใด
“เจ้ากล้า…” ก่อนที่องค์รัชทายาทจะพูดจบ เหิงจิ่งชั่วคว้าข้อมือของเขาแล้วขว้างออกไป ผู้คนที่มองอยู่เห็นร่างขององค์รัชทายาทลอยออกไปอย่างควบคุมไม่ได้
‘โครม’ เสียงล้มลงกับพื้นดังลั่น ที่สำคัญคือ…องค์รัชทายาทตกจากสนาม
ออก…นอกขอบเขต!