ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 300 ความแค้นใหม่ทบความชังเก่า

ตอนที่ 300 ความแค้นใหม่ทบความชังเก่า [รีไรท์]

มู่ชิงเห่อเห็นหอคอยจิ่วโยวที่กำลังถูกเผาไหม้ก็ขมวดคิ้วทันที

เมื่อเห็นปีศาจแดงพุ่งเข้าไปข้างใน ในใจของเขาก็รู้สึกตกใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามเอาไว้

เพียงพริบตาเดียว ปีศาจแดงก็ทะลุผ่านเปลวไฟสีดำนั้นเข้าไปแล้ว แล้วร่างเล็กๆ นี้ก็เข้าไปในหอคอยจิ่วโยวทันที!

“นี่…”

ซุนจ้งเหยียนรั้งเอาไว้ไม่ทันจึงเห็นนกกระจอกสีฟ้าหายไปต่อหน้าต่อตาทันที

เขามองไปยังเยี่ยจือถิงด้วยสีหน้าสงสัย

แต่เยี่ยจือถิงกลับดูนิ่งสุดๆ

“นั่นคือสัตว์อสูรระดับเจ็ด ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่นอน ถ้าไม่ดีก็ยังมี…เจ้าของมันอยู่”

ซุนจ้งเหยียนจึงวางใจ…ก็จริงเขาเกือบจะลืมไปแล้วว่ามู่ชิงเห่อก็มาด้วย

เขามองไปยังมู่ชิงเห่อก่อนจะทำมือคำนับ

“รองแม่ทัพมู่!ท่านมาได้อย่างใด?”

มู่ชิงเห่อพูดด้วยน้ำเสียงเฉยชา

“ก่อเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้ คนรู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว”

อย่าว่าแต่เขาเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้มีคนมายังสำนักเทียนลู่ทากตั้งเท่าใดแล้ว

ซุนจ้งเหยียนรู้สึกประหม่าทันที

มู่ชิงเห่อจ้องมองหอคอยจิ่วโยวที่ถูกเผาไหม้เอาไว้พลางขมวดคิ้ว

“ไม่นึกเลยว่าชั้นล่างของหอคอยของพวกเขาจะซ่อนอสูรร้ายแบบนี้เอาไว้ด้วย”

ก่อนหน้านี้เขายังสงสัยเล็กน้อยว่าสัตว์อสูรอะไรถึงสามารถทำร้ายปีศาจแดงได้

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว เขาจึงเข้าใจบ้างแล้ว

ซุนจ้งเหยียนไม่รู้ว่าจะพูดอย่างใดต่อ จึงลังเลสักพัก และยังคงเอ่ยปากด้วยความกังวล

“รองแม่ทัพมู่ ตอนนี้ที่แห่งนี้อันตรายมาก แต่เมื่อครู่นี้สัตว์อสูรของท่านได้บินเข้าไปข้างในแล้ว…”

ไม่เกิดอันใดขึ้นก็ดี แต่ถ้าหากว่าเกิดแค้นเขาเกรงว่าจะเป็นเรื่องยากที่เขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมู่ชิงเห่อยังคงทำหน้าเฉยชาอยู่อย่างนั้น

“มันรู้ตัวเองดี”

ถึงแม้จะอันตราย แต่ก็คงไม่ถึงชีวิต

นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีในการฝึกฝนของปีศาจแดง เหตุใดถึงจะให้มันลองฝึกไม่ได้

มู่ชิงเห่อพูดขนาดนี้แล้ว ซุนจ้งเหยียนก็ไม่รู้จะพูดอันใดต่อ จึงกลับไปยืนข้างเยี่ยจือถิงที่กำลังเร่งการใช้ค่ายกลผนึกสวรรค์

แววตาของมู่ชิงเห่อค่อยๆ กวาดผ่านไปบนค่ายกลผนึกสวรรค์ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่สากเงินที่อยู่ตรงกลาง และรู้สึกมีความแปลกใจเกิดขึ้นทันที

นั่นมัน…

ดูเหมือนว่าสำนักเล็กๆ อย่างสำนักเทียนลู่จะซับซ้อนกว่าที่คิดเอาไว้มากเหมือนกัน

…

ปีศาจแดงทะลุผ่านเปลวไฟสีดำไปโดยไม่ได้บาดเจ็บอันใด

แต่หอคอยจิ่วโยวที่ปิดอยู่กลับทำให้มันใช้ต้องเวลานาน

ประตูข้างล่างถูกปิดเอาไว้อย่างหนาแน่น ส่วนหน้าต่างชั้นอื่นๆ ก็ปิดหมดแล้วเช่นกัน

สุดท้ายแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่ามันจะหารอยร้าวของหอคอยจิ่วโยวที่ปล่อยเปลวไฟออกมาไม่หยุดเจอ แล้วบินเข้าไป!

ตึง!

ฉู่หลิวเยว่กำลังปะทะกับสัตว์อสูรร้ายตัวนั้นจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นด้านบนหัว

นางเริ่มเงยหน้ามองขึ้นไป จากนั้นก็เห็นเงาของนกกระจอกสีฟ้าที่คุ้นเคย!

นางค่อยๆ ลืมตาโตด้วยความตกใจ

“ปีศาจแดง เจ้ามาได้อย่างใด?”

พูดจบนางก็รู้สึกว่าน้ำเสียงของตัวเองดูสนิทสนมเกินไปจึงมองไปข้างหลังของปีศาจแดงด้วยความหวาดระแวง

โชคดีที่มู่ชิงเห่อไม่ได้มาด้วย

ปีศาจแดงรีบกระพือปีกบินเข้ามา ก่อนจะมองลงไปในหม้อยาใส และเปลวไฟสีดำที่ลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง ระหว่างนั้นมันก็สัมผัสได้ถึงการข่มขู่ที่คุ้นเคย!

เจ้านี่เองที่ทำให้มันต้องบาดเจ็บ!

ปีศาจแดงลืมตาโตและกำลังจะพุ่งเข้าไปล้างแค้นทันที!

แต่ทันใดนั้น จู่ๆ มันก็ได้ยินเสียงของฉู่หลิวเยว่ดังขึ้น

มันเงยหน้าขึ้นด้วยความตะลึงและเพิ่งจะเห็นว่าฉู่หลิวเยว่อยู่ที่นี่

มันนิ่งชะงักไปสักพัก ก่อนจะรับหันกลับไปแล้วบินไปหาฉู่หลิวเยว่

แต่ยังไม่ทันได้บินไป ก็มีเงามีแดงบินผ่านแล้วรั้งทางผ่านของมันทันที

นั่นก็คือถวนจื่อนั่นเอง

ก็เหมือนกับเมื่อก่อนตอนที่ถวนจื่อจ้องปีศาจแดงด้วยแววตาเกลียดชังเพื่อบ่งบอกว่าไม่อยากให้มันเข้าใกล้ฉู่หลิวเยว่

ปีศาจแดงก็รู้สึกโมโหแล้วเปลวไฟบนตัวก็ลุกไหม้ขึ้นทันที สัตว์อสูรตัวเล็กทั้งสองกำลังจะปะทะกันอีกครั้ง ฉู่หลิวเยว่มองพวกมันด้วยความประหม่ารู้อยู่แล้วว่าถ้าพวกมันสองตัวมาเจอกัน ต้องไม่ถูกกันแน่นอน

มีที่ไหนกันที่เพิ่งเคยเจอหน้าก็ต่อสู้กันทันที?

“ถวนจื่อ” น้ำเสียงนิ่งเฉยของฉู่หลิวเยว่แฝงไปด้วยคำเตือน

ถวนจื่อถอนหายใจด้วยความไม่พอใจและไม่คิดจะถอยหลัง

ปีศาจแดงก็ไม่คิดจะถอยแล้วจ้องถวนจื่อเอาไว้แบบนั้น

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยปาก

“…ถ้าพวกเจ้าอยากจะต่อสู้กันก็ออกไปสู้กันข้างนอกซะ”

ทั้งสองตัวหยุดนิ่งทันที

ฉู่หลิวเยว่พูดต่อ

“ถวนจื่อ ข้าไม่ช่วยเจ้าหรอก ปีศาจแดงเป็นสัตว์อสูรระดับเจ็ด ตอนนี้เจ้าเป็นไม่ได้แม้แต่ศัตรูของเขาด้วยซ้ำ”

ถวนจื่อโมโหจนกุมขมับ

ปีศาจแดงแสดงสีหน้าได้ใจ ก่อนจะกัดไปที่ปีกของตัว

“แล้วก็…ปิศาจแดง”

ฉู่หลิงเยว่มองมันอีกครั้ง

“ถ้าเจ้าทำให้สัตว์อสูรของข้าตาย เจ้าได้เห็นดีกันแน่”

ปีศาจแดงตกใจ

ถวนจื่อก็รู้สึกได้ใจขึ้นมาทันที หันกลับมาแล้วส่ายตูดให้ปีศาจแดงด้วยความโอ้อวด

ปีศาจแดงโมโหจนหมุนตัวอยู่กับที สุดท้ายแล้วก็หยุดเดินแล้วมองไปยังฉู่หลิวเยว่ด้วยแววตาเศร้าหมอง

แล้วดวงตาที่ปกติก็แดงอยู่แล้วของมันก็มีน้ำตาไหลพรากลงมาและขอบตาก็แดงขึ้นทันที

โมโหจนร้องไห้นี่เอง

ฉู่หลิงเยว่ใจอ่อนทันที

ที่จริงแล้วนางรู้ว่าปีศาจแดงอยากจะมาอยู่ข้างนางเท่านั้น เพียงแต่ว่า…ถึงอย่างใด เมื่อก่อนช่วยมู่ชิงเห่อเลี้ยงมันมานาน อีกอย่างทุกครั้งที่มันปะทะอารมณ์กับมู่ชิงเห่อก็จะมีนางคอยเกลี้ยกล่อมอยู่ตลอด

ปีศาจแดงมีนางเป็นที่พึ่งมาโดยตลอด และยังสนิทกว่าเจ้าของจริงๆ อย่างมู่ชิงเห่อเสียอีก

เมื่อกลับชาติมาเกิดแล้ว ปีศาจแดงก็ยังคงมองนางออก ในใจของนางจะไม่รู้สึกซาบซึ้งได้อย่างใด?

ไม่รู้ว่าเวลาปีกว่านี้ ปีศาจแดงอยู่มาอย่างใด…ในที่สุด นางก็ถอนหายใจเสียงดังแล้วบอกลามัน

“ปีศาจแดง”

ถวนจื่อนิ่งไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังฉู่หลิวเยว่ด้วยความเหลือเชื่อ

ฉู่หลิวเยว่เหลือบมองนาง

จากนั้นถวนจื่อก็เริ่มซื่อสัตย์ทันที

ถึงแม้ว่าในใจจะไม่พอใจนัก แต่มันก็ไม่กล้าทำให้ฉู่หลิวเยว่โมโห

ปีศาจแดงได้ยินเสียงเรียกลัวก็บินกลับไปด้วยความดีใจ

เห็นมันกำลังจะพุ่งเข้ามาในอ้อนกอด และมุมปากของฉู่หลิวเยว่ก็ยกขึเนใช้ด้วยความเอ็นดู

จากนั้นเม่อมาถึงตรงหน้า ปีศาจแดงก็หยุดลงทันที

มันมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสีหน้าสงสัย และแววตาที่หวาดกลัว

มันจินตนาการถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดมานับครั้งไม่ถ้วน แต่มันก็ต้องผิดหวังจนแตกสลายทุกครั้ง

ที่จริงแล้วเวลาหนึ่งปีกว่าที่ผ่านมามันก็รับรู้แล้วว่าคนคนนั้นไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว เพียงแต่ว่ามันไม่อยากยอมรับก็เท่านั้น

แต่ตอนนี้ นางก็อยู่ตรงหน้าแล้ว…

ถ้าเป็นแบบเมื่อก่อน แค่เจอกันก็แยกย้ายไปแล้ว?

เห็นท่าทางที่หวาดระแวงของปีศาจแดงแล้ว ในใจของฉู่หลิงเยว่ค่อยๆ เศร้าหมอง จากนั้นจึงพูดเสียงอ่อนโยนลง

“เจ้าปีศาจ มานี่”

เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว ปีศาจแดงก็ชะงักไป จนกนั้นกลับมีแววตาที่ดีใจผุดขึ้นมาในดวงตาทันที!

แต่เมื่อชาติที่แล้ว ไม่มีใครเรียกมันแบบนีอีกแล้ว

ในที่สุดมันก็ไม่ได้สงสัยอันใด จากนั้นก็โผล่เข้าไปในอ้อมกอดของฉู่หลิวเยว่ทันที

ฉู่หลิวเยว่ยกมือก่อนจะทำท่าค่อยๆ จับหัวของมัน

ตัวของปีศาจแดงสั่นแล้วน้ำตาก็ไหลพรากลงมาทันที

ขณะนั้นถือเป็นเรื่องโชคดีที่ฉู่หลิวเยว่ได้เจอกับปีศาจแดงอีกครั้ง

ถ้าไม่อย่างงั้นนางคงไม่กล้าขนาดนี้แน่นอน

ถวนจื่อก็มองเหตุการณ์นี้อยู่ข้างๆ ด้วยความโมโห

มีอะไรน่าสงสัย?

มันยังไม่เห็นร้องไห้เลย

ด้านหนึ่งมันก็คิดไปด้วย และอีกด้านก็ยื่นกรงเล็บออกมาจับไปที่หน้า

อ๊าก…ทันใดนั้น สัตว์อสูรที่เดิมทียังจมลงในหม้อยาใสก็ร้องส่งกรีดร้องเสียบดังขึ้นอีกครั้ง

ปีศาจแดงกลับมาด้วยความดีใจ จากนั้นก็บินไปอย่างรวดเร็ว

อยู่มาตั้งนานไม่ส่งสัยทั้งๆ ที่ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญ มันต้องจงใจทำแน่นอน

แค้นใหม่ทบชังแค้นเก่า จากนั้นก็พร้อมแก้แค้น