ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 427 นำมาใช้

ตอนที่ 427 นำมาใช้ [รีไรท์]

เดิมทีฉู่หลิวเยว่นึกว่าเขาจะไปทันที แต่ต่อมาก็เห็นว่าขณะที่คนคนนั้นเคลื่อนไหว ก็มีของอันใดบางอย่างหล่นลงมาจากมือด้วย

ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องของสิ่งนั้นสะท้อนแสงจางๆ ออกมา

ก่อนที่กลิ่นหอมๆ จะแผ่กระจายออกมา

ฉู่หลิวเยว่นิ่งไป

นี่คือผงหลินเซียง!

เพียงแค่นิดเดียวของสิ่งนี้ก็สามารถก่อตัวเป็นทะเลไฟได้ทันที

หรือว่า…คนๆ นี้เตรียมที่จะเผ่าพระราชวังแน่นอน!

แต่ที่นี่ถือเป็นบริเวณรอบนอกของพระราชวังโย่วเหอ ถึงจะโปรยผงหลินเซียงในที่ตรงนี้ ก็ไม่มีทางที่จะลุกไหม้ถึงข้างในได้ทันที

เขาทำแบบนี้ไปเพื่อสิ่งใดกัน?

จู่ๆ ประตูของวังโย่วเหอก็เปิดออก ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมองทันที

จากนั้นก็มีร่างๆ หนึ่งเดินมาจากข้างใน

แววตาของฉู่หลิวเยว่นิ่งไป

สุดท้ายก็เป็นจักรพรรดิจยาเหวิน

เมื่อคิดดูแล้ว คนที่สามารถรู้พื้นที่ที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น!

เพราะระยะทางค่อนข้างไกล รวมถึงใบหน้าที่มีซ่อนอยู่ในความมืดของเขาแล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ชัดเจนมาก

จักรพรรดิจยาเหวินยกมือขึ้น ก่อนจะหันกลับไปมองแล้วก้าวเท้าจากไป

ยังมีลมหายใจที่คลุมเครือของคนอีกสองคนได้หายไปพร้อมกับเงาของเขา

เห็นได้ชัดว่าคนที่เหลือก็ยังคงเฝ้าอยู่ที่นี่เหมือนเดิม

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตา

คนที่สามารถทำให้จักรพรรดิจยาเหวินยอมเสียเวลามาขังอยู่ในวังอย่างดีนั้นมีไม่มาก

เมื่อนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่เจอกับซือถูเหยียนที่สีหน้าดูไม่ได้สุดๆ

คนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ ก็คงจะเป็นซือถูซิงเฉิน

จักรพรรดิจยาเหวินอยากจะได้คำตอบบางอย่างจากปากของนาง แต่เมื่อเห็นสภาพเมื่อครู่ของเขาแล้ว คงจะไม่มีความคืบหน้าอันใด

ฉู่หลิวเยว่มองไปยังบุคคลลึกลับที่อยู่ข้างหน้า

เขาต้องรู้แน่นอนว่าซือถูซิงเฉินถูกขังอยู่ที่นี่ ฉะนั้นจึงจงใจนำพานางมาที่นี่

แต่ที่เขาทำแบบนี้นั้นเป็นเพราะอันใดกันแน่?

ไม่ทันรอให้ฉู่หลิวเยว่เอ่ยปากถาม คนคนนั้นก็เดินไปอีกทางและหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว!

ฝีเท้าของเขาดูเหมือนจะเชื่องช้า แต่ที่จริงแล้วความเร็วนั้นเร็วแลมาก อีกอย่างยังอำพรางปกปิดรอยเท้าของตัวเองอีกด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่หลิวเยว่จ้องเอาไว้ เกรงว่าจะไม่สามารถรู้ถึงการกระทำของเขาได้

ไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงเดาความคิดของคนคนนั้นออก และขณะที่เขาเข้าใกล้วังโย่วเหอ ตัวเองก็ยังนิ่งอยู่กับที่อยู่

ในสถานะตอนนี้ของนาง ถ้านางออกไปก็จะกลายเป็นที่จับตามอง และต้องดึงดูดความสนใจของผู้แข็งแกร่งในความมืดอย่างแน่นอน

ฉะนั้น นางจึงไม่ทำสิ่งใดไปจะดีกว่า รอดูสถานการณ์ไปก่อน!

ไม่นานเงาของคนคนนั้นก็หายไปหลังเสาต้นหนึ่งที่อยู่ริมสุดของวังโย่วเหอ

ฉู่หลิวเยว่กลั้นหายใจ

จู่ๆ ก็มีพลังข่มขู่ที่แข็งแกร่งแผ่มาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว

นางรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที

เห็นเพียงคนในชุดสีเทากำลังเดินเหาะเข้ามา

เขาสวมผ้าคลุมหน้าปิดบังใบหน้าเอาไว้ จนมองไม่เห็นหน้าตาของเขา

แต่จากที่คาดเดาจากไหล่ และหลังที่ค่อมลงเล็กน้อยแล้วก็ดูเหมือนจะเป็นคนมีอายุ

ทันทีที่เขาปรากฏตัว จู่ๆ รอบๆ ของวังโย่วเหอก็มีเงาของคนสามคนปรากฏขึ้น และล้อมชายชราชุดเทาให้อยู่ตรงกลาง

“เจ้าเป็นใครถึงได้กล้าดีเข้ามาบุกรุกวังของแคว้นเย่าเฉินแบบนี้!”

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตา

สามคนนั้นคือคนที่จักรพรรดิจยาเหวินมอบหน้าที่ให้เฝ้าอยู่ที่นี่

อีกอย่างระดับของทั้งสามยังเป็นนักต่อสู้ระดับห้าทุกคนด้วย

คนที่มีความสามารถระดับห้าในแคว้นเย่าเฉินนั้นแทบจะนับคนได้ ตอนนี้จักรพรรดิจยาเหวินได้นำมาอยู่ที่นี่ถึงสามคนแล้ว ทำให้เห็นได้ว่าจักรพรรดิจยาเหวินต้องขังซือถูซิงเฉินเอาไว้อย่างเข้มงวดแน่นอน

การวางแผนจัดการเช่นนี้ เพียงพอที่จะคุ้มกันผู้บุกรุกมากมายได้แล้ว

แต่ชายชราชุดเทาคนนั้นกลับมีความสามารถที่มากกว่าพวกเขาหนึ่งระดับ

ยิ่งระดับสูงมากเท่าใด ความแตกต่างระหว่างพวกเขาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ต่อให้ทั้งสามจะร่วมมือกัน แต่ก็ไม่ใช่ศัตรูของชายชราผู้นี้

“ที่ข้ามาวันนี้ ก็เพื่อจะมาพาคนคนหนึ่งกลับไป ขอเพียงแค่พวกเจ้าให้ความร่วมมือ แล้วข้าจะไม่ทำสิ่งใดกับพวกเจ้า”

ชายชราชุดเทาพูดอย่างเฉยชา

เสียงของเขาทุ้มต่ำและแหบแห้ง น้ำเสียงสงบ แต่กลับเต็มไปด้วยพลังข่มขู่ที่น่ากลัว ราวกับจะเอาชีวิตไปให้ได้

เห็นได้ชัดว่าเขาจะมาชิงตัวคนไป แต่กลับบอกว่าตัวเองสามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้ ช่างน่าสยดสยองจริงๆ

ความคิดผุดขึ้นมาในหัวของฉู่หลิวเยว่เร็วราวกับฟ้าผ่า

คนคนนี้แสดงเป้าหมายที่ชัดเจนว่ามาเพื่อซือถูซิงเฉิน แต่ตัวตนของเขานั้น…กลับเป็นสิ่งที่เดายาก

“บังอาจนัก เจ้าคิดว่าที่นี่คือที่ไหน อยากจะมาก็มาอยากจะไปก็ไปงั้นรึ!”

ทั้งสามถูกคำพูดของชายชราทำให้โมโห จึงจบตากันแล้วพุ่งเข้าไปทันที!

“วันนี้ข้าจะให้บทเรียนกับเจ้าเอง!”

ดูเหมือนว่าชายชราจะไม่ได้สนใจการปะทะที่พร้อมกันของคนทั้งสามแต่อย่างใด

เขาหัวเราะเบาๆ พร้อมกับความดูถูกเหยียดหยาม

“พวกเจ้าน่ะรึ?”

เห็นระยะห่างของทั้งสามเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอันใด

“ฆ่ามัน!”

ทันใดนั้นพลังของทั้งสามก็พุ่งออกมาทันที

เมื่อเห็นว่าจะถูกโจมตี ในที่สุดชายชราก็ยกมือขึ้น

ฝ่ามือของเขาทั้งหนาทั้งใหญ่ เหมือนพัดเล่มหนึ่ง และหล่นลงมา

รอยฝ่ามือสีเงินที่ใหญ่ยักษ์ ปรากฏขึ้นข้างบนของเขา

“ผนึกซานเหอ!”

ชายชราคนนั้นตะโกน

รอยฝ่ามือสีเงินนั้นกดลงมาทันที

ต่อมาพลังทั้งสามนั้น ก็แตกแยก และสลายไปในทันที

พลังที่รุนแรงแผ่กระจายไปรอบๆ และทันใดนั้นชายชราค่อยๆ ตวัดมือทำให้พลังที่วุ่นวายปั่นป่วนเหล่านั้นก็เงียบสงบลงทันที!

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างโดยไม่มีเสียง แต่กลับทำให้สีหน้าของทั้งสามเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

ผู้มีพลังความสามารถระดับหก แข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้เลยหรือ

“ไป!” ชายชุดเทาโยกมือเบาๆ

พลังที่น่ากลัวก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขาอย่างบ้าคลั่ง

รอยฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์ค่อยๆ สลายไป สุดท้ายก็กลายเป็นวงแหวนสีเงิน แผ่ขยายใหญ่ออกไปรอบๆอย่างต่อเนื่อง

“รีบหนีเร็ว!”

ทั้งสามรู้สึกได้ถึงความผิดปกติจึงจะรีบวิ่งหนี

แต่ก็สายไปเสียแล้ว

ในวงแหวนสีเงินนั้นซ่อนพลังข่มขู่ที่แข็งแกร่งเอาไว้ จนทำให้พวกเขาแทบจะหายใจไม่ออก ทำให้ทุกคนนิ่งแข็งอยู่กับที่!

ต่อให้พวกเขาจะดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่สามารถหนีไปได้ทำได้เพียงปล่อยให้วงแหวนสีเงินนั้นกดทับพวกเขาลงมาบนตัวของพวกเขา

พรึ่บ!

คนที่อยู่ในนั้นคนหนึ่งทนไม่ได้จนกระอักเลือดออกมา

ส่วนอีกสองคนก็ดีไปไม่ถึงไหน สีหน้าซีดเซียว และไม่พูดไม่จาสักคำ

“ไม่เจียมตัว”

ชายชราคนนั้นหัวเราะเยาะ แล้วฝ่ามือก็ค่อยๆ ขยับ

“จะ…เจ้าไม่…โอ้ย!”

คนที่พยายามดิ้นรนที่จะพูดคนหนึ่งยังพูดไม่ทันจบ บนวงแหวนนั้นก็มีแสงแปลกประหลาดสาดส่องมา และทะลุเข้าที่ทรวงอกของเขาทันที

มีเสียงที่โหยหวนเกิดขึ้น ก่อนที่ร่างของเขาจะกระจุย และปลิวออกไปแล้วตกลงมาสู่พื้นอย่างรุ่นแรง!

ฉู่หลิวเยว่พยายามควบคุมลมหายใจของตัวเองอย่างระมัดระวัง ในขณะเดียวกันก็คาดเดาเรื่องต่างๆ ในใจไปเรื่อยๆ

กล้าที่จะเอิกเกริกเข้ามาแบบนี้ คนคนนี้ช่างอวดดีจริงๆ

หนึ่งต่อสาม อีกอย่างยังสู้ได้อย่างง่ายดายด้วย

เห็นได้ชัดว่าชายชราชุดเทาก็ไม่ได้เห็นคนเหล่านั้นอยู่ในสายตา เมื่อจัดการกับพวกเขาแล้ว ก็มุ่งหน้าไปยังประตูใหญ่ของพระราชวังโย่วเหอทันที

จากนั้นในตอนที่เขากำลังจะเข้าใกล้นั้น จู่ๆ ก็มีค่ายกลใหญ่มหึมาปรากฏอยู่ในอากาศบนพระราชวังโย่วเหอ และครอบงำไปทั่วทั้งหมด

ในที่สุดชายชราก็หยุดลง เพราะค่ายกลนี้…ทำให้ทุกอย่างยุ่งยากไปหมด

จากนั้นฉู่หลิวเยว่ที่หลบอยู่ในที่มืด กลับตาเป็นประกายทันที!

นางสามารถใช้ค่ายกลนั้นเข้าสู่พระราชวังโย่วเหอได้