ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 589 ร่างซวีหยวน

ตอนที่ 589 ร่างซวีหยวน [รีไรท์]

นางหลับตาอยู่ ไม่ขยับกายเลยสักนิด ราวกับกำลังสลบไสลอยู่

ในตอนนั้นเองก็มีคำถามมากมายผุดขึ้นในสมองของฉู่หลิวเยว่!

มู่หงอวี่น่าจะอยู่ที่แคว้นเย่าเฉินไม่ใช่หรือ?

เหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?

อีกทั้งท่าทางจนตรอกแบบนั้นด้วย!

ใบหน้ากลมเกลี้ยงที่คุ้นเคยกลับซูบผอมลง บนร่างกายยังมีคราบเลือดเป็นจุดๆ ในใจของฉู่หลิวเยว่ก็เหมือนมีอันใดบางอย่างมาบีบรัดจนแน่น นางจะพุ่งตัวออกไปอย่างห้ามใจไม่ไหว แล้วนำตัวมู่หงอวี่ออกมาจากกรงนั้น!

…

เมื่อเห็นว่ามีกรงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาที่กลางเวทีอย่างกะทันหัน อีกทั้งด้านในนั้นยังขังเด็กผู้หญิงเอาไว้คนหนึ่งด้วย ผู้คนในงานประมูลก็เงียบเสียงลงทันที

ซ่งเจิงกวาดตามองไปรอบๆ ราวกับว่าพอใจกับผลตอบรับนี้เป็นอย่างมาก

“ทุกท่าน นี่คือของประมูลชิ้นสุดท้ายของงานวันนี้…ร่างซวีหยวน (ร่างปราณมิติ)!”

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดของเขา เหมือนโยนหินลงไปในทะเลสาบ ที่ทำให้เกิดระลอกคลื่นตามมาอย่างนับไม่ถ้วน!

ผู้ชมทั่วทั้งห้องโถงเกิดความสับสนวุ่นวาย

“ร่างซวีหยวน? ในตลาดมืดมีข่าวลือออกมาว่าร่างซวีหยวนนั้นมีคุณสมบัติพิเศษที่สามารถเดินทางท่องมิติได้ตามใจปรารถนานั่นน่ะหรือ?”

“นั่นไม่ได้มีเพียงแค่ในตำนานหรอกหรือ…ได้ยินมาว่าร่างกายเช่นนี้ได้ถูกตัดขาดไปตั้งแต่พันปีที่แล้วแล้วไม่ใช่หรือหรือว่าร่างเสมือนนี้จะกลับมาปรากฏบนโลกนี้อีกครั้ง?”

“ในเมื่อหออวี่เซี่ยงกล้านำคนออกมาประมูล เช่นนั้นจะต้องเป็นความจริงอย่างแน่นอน!”

“มิน่าล่ะ วันนี้ถึงได้เชิญซ่งเจิงมา…ข่าวใหญ่ขนาดนี้ แต่กลับไม่มีข่าวหลุดออกมาเลยแม้แต่น้อย!”

“มิน่า สิ่งมีชีวิตเช่นนี้พบเห็นได้ยากมาก แต่หออวี่เซี่ยงมักจะจัดสินค้าแบบนี้ในงานประมูลครั้งใหญ่เท่านั้น เหตุใดพวกเขาถึงเลือกประมูลวันนี้ล่ะ…หากปล่อยข่าวออกไปก่อน จะต้องมีคนจากทั่วทุกมุมโลกมาที่นี่อย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นคงจะประมูลได้ราคาที่ดีกว่านี้ไม่ใช่หรือ?”

…

หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นโครมคราม เลือดในกายเหนียวจับตัวเป็นก้อน!

ที่ซ่งเจิงพูดคือ…มู่หงอวี่ คือร่างซวีหยวนอย่างนั้นน่ะหรือ?

นี่มันจะเป็นไปได้อย่างใด!?

ก่อนหน้านี้นางอยู่กับมู่หงอวี่ตั้งนาน แต่กลับไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

และเป็นไปได้มากว่า…แม้แต่ตัวของมู่หงอวี่เองก็ไม่น่าจะรู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ

แค่ช่วงเวลาสั้นๆ นี่มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?

เหตุใดนางถึงข้ามพรมแดนม่านฟ้า แล้วมาปรากฏตัวที่นี่ได้ แล้วเหตุใดนางถึงกลายเป็นร่างซวีหยวน แล้วก็…เหตุใดถึงโดนคนในหออวี่เซี่ยงจับมา พร้อมใส่กรงขังนำมาประมูลแบบนี้!?

สายตาของฉู่หลิวเยว่จ้องไปที่บนเวทีตาเขม็ง แทบจะมีประกายไฟพวยพุ่งออกมาอยู่แล้ว!

ซ่งเจิงพูดต่อว่า

“ทุกท่านสามารถวางใจได้ หออวี่เซี่ยงของพวกเราได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นร่างซวีหยวนตัวจริง! ในตำนานกล่าวว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่มีวิชาร่างซวีหยวนจะสามารถเดินทางไปตามมิติได้อย่างอิสระ! ฝีมือแข็งแกร่งมาก และระยะการเดินทางก็ไกลมาก! ตามที่พวกเราได้ตรวจสอบ ผู้หญิงคนนี้อยู่ในระดับห้าขั้นสูง สามารถเดินทางได้ในระยะสิบลี้! ถ้าการคาดเดาของข้านั้นถูกต้อง หากนางเลื่อนขั้นสู่ระดับหก นางจะสามารถเดินทางภายในระยะร้อยลี้ได้!”

ในห้องโถงที่เงียบสงบค่อยๆ มีเสียงดังเพิ่มขึ้น

เมื่อซ่งเจิงพูดจบ ใบหน้าของคนจำนวนไม่น้อยก็ฉายแววความประหลาดใจและอิจฉา

ด้วยร่างเช่นนี้ จะต้องล้ำค่าอย่างแน่นอน!

แต่…ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างใด คาดไม่ถึงว่าหออวี่เซี่ยงจะกล้านำคนออกมาประมูลอย่างยิ่งใหญ่เช่นนี้?

ราวกับว่าได้เห็นถึงความสงสัยของทุกคน ซ่งเจิงจึงอธิบายเสริมขึ้นมาว่า

“เรื่องนี้พวกเราได้สืบค้นแล้ว ผู้หญิงคนนี้ได้ลักลอบเข้ามาในพรมแดนม่านฟ้า และพวกเราได้พบนางด้วยความบังเอิญ จึงพานางกลับมา ตอนที่พวกเราพบนางนั้น ลมหายใจของนางก็เบาบางคล้ายสิ้นใจ แต่หลังจากพักฟื้นอยู่สองสามวัน นางก็หายดีเป็นปกติ”

เมื่อฉู่หลิวเยว่ได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น

ซ่งเจิงหมายถึงว่าคนของหออวี่เซี่ยงได้ช่วยชีวิตมู่หงอวี่เอาไว้หรือ?

แต่เสื้อผ้าบนร่างกายนางก็ยังไม่ได้เปลี่ยน อีกทั้งมองดูแล้วสีหน้าของนางก็ไม่ได้ดูดีตรงไหนเลย

และยิ่งไปกว่านั้น กลับจับนางใส่กรงเหล็ก เหมือนของประมูลชิ้นหนึ่ง นี่มันช่างน่าอัปยศอย่างมาก!

แต่อย่างใดก็ตาม หลังจากผู้ชมในห้องโถงได้ยินดังนั้น สีหน้าของพวกเขาจึงมีความโล่งใจมากขึ้น

แววตาของหลายคนที่เปล่งประกายขึ้นมา ราวกับว่าเขาอยากลองที่จะเสนอราคาประมูลมู่หงอวี่

ความจริงแล้ว ที่พวกเขามีปฏิกิริยาเช่นนั้น ก็เป็นเพราะในราชวงศ์เทียนลิ่งมีกฎหมายอยู่ข้อหนึ่ง…ไม่ว่าใครก็ตามที่ลักลอบเข้ามาในพรมแดนม่านฟ้า ถือว่าจะเป็นทาสโดยทันที

คนเช่นนี้ จะไม่มีสถานะ ไม่มีสิทธิ์ ไม่มีอำนาจอันใดเลย

เมื่อโดนพบตัวแล้ว จุดจบของพวกเขาจึงเป็นเรื่องน่าอนาถอย่างมาก

ไม่ว่าจะเป็นการตัดหัว หรือขายทิ้ง

เห็นได้ชัดว่า เพราะมู่หงอวี่มีร่างซวีหยวน ดังนั้นคนของหออวี่เซี่ยงจะจับตัวมาประมูลโดยเฉพาะ อีกทั้งยังทำเหมือนประมูลทาสอีกด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า การได้มีทาสเช่นนี้ต้องเป็นความฝันของคนจำนวนไม่น้อยอย่างแน่นอน

ไม่ว่าจะเลี้ยงไว้เพื่อเป็นผู้ช่วยของตนเอง หรือใช้ความสามารถทางสายเลือดของร่างเสมือนเพื่อทำให้ตนเองเก่งกาจขึ้น

มันล้วนเป็นสิ่งที่ยั่วยวนทั้งนั้น

ไม่แปลกใจที่ผู้ชมจะตื่นเต้นกันมากขนาดนี้

และในตอนนั้นเอง มู่หงอวี่ที่นอนสลบอยู่ในกรงเหล็กก็ขยับตัวแล้ว เปลือกที่หนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก

เมื่อเห็นถึงความเคลื่อนไหวนั้น ทุกคนในห้องโถงต่างเงียบเสียงลงทันที

ฉู่หลิวเยว่ก้าวขึ้นไปด้านหน้าหนึ่งก้าว สองมือเกาะที่หน้าต่างแน่น พร้อมจ้องมู่หงอวี่ตาเขม็ง

ทันใดนั้นมู่หงอวี่ก็ลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปรอบๆ

นี่มัน…

เหมือนว่าจะเป็นงานประมูลงานหนึ่ง?

นางตกตะลึงไปครู่ชั่ว จากนั้นก็ดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว!

จริงสิ!

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้นางได้เจอคนกลุ่มหนึ่ง พวกเขาพานางกลับมา หลังจากนั้นนางก็สลบมาโดยตลอด เหลือเพียงแค่ความทรงจำที่เลือนรางเท่านั้น

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เป็นสถานการณ์ปัจจุบัน!

นางก้มหน้ามองดูสภาพตนเอง จากนั้นก็พบว่าเสื้อผ้ายังเป็นตัวเก่าที่นางใส่มา ดังนั้นนางจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่ตอนนั้นเอง นางเพิ่งนึกถึงเรื่องที่สำคัญที่สุดขึ้นมาได้

นี่นาง…กำลังถูกประมูลหรอกหรือ?!

มีสายตาจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองมาทางนาง ทำให้นางรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างมาก

นางหดมือลงเล็กน้อย จากนั้นก็มีหมีแผงคอทองคำตัวหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้าของนาง

มันก้าวขึ้นมายืนขวางตัวมู่หงอวี่เอาไว้ แล้วมองไปรอบๆ ด้วยสายตาดุร้าย!

บนร่างกายของมันเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ทั้งแผลเก่าแผลใหม่ซ้อนทับกัน เหมือนว่าไม่มีจุดไหนที่ดูได้เลย

เห็นได้ชัดว่าในช่วงเวลานี้มันก็ลำบากไม่น้อยเลยทีเดียว

“ฉงฉง!”

มู่หงอวี่กรีดร้องขึ้นมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นรอยแผลเป็นที่อยู่บนตัวของมัน มู่หงอวี่ก็รู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก ดวงตาเริ่มแดงก่ำขึ้น

นางเพิ่งนึกได้ว่า ในช่วงที่นางสลบไปนั้น เหมือนว่าฉงฉงจะคอยปกป้องนางอยู่ตลอดเวลา

มันพยายามขวางคนที่จะมาเข้าใกล้นางอย่างสุดชีวิต ดังนั้นจึงทำให้ร่างกายเต็มไปด้วยรอยบาดแผล

“ฉงฉง มานี่!”

มู่หงอวี่กอดหมีแผงคอทองคำไว้ในอ้อมแขนแน่น

ตอนแรกหมีแผงคอทองคำตัวนั้นก็ขัดขืน อยากจะปกป้องนางต่อไป แต่สุดท้ายมันก็นอนซบบนไหล่ของนางอย่างเชื่อฟัง

มู่หงอวี่มองรอยแผลจำนวนนับไม่ถ้วนบนร่างกายของมัน นางก็รู้สึกเสียใจจนน้ำตาไหลออกมา

ถ้าไม่ใช่เพราะว่านางไร้ประโยชน์ มันก็คงจะไม่…

ตอนนี้พวกนางถูกขังไว้ที่นี่แล้ว ไม่มีทางหนีออกไปได้อย่างแน่นอน

นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือที่ใด

ซ่งเจิงประกาศเสียงดังว่า

“ร่างซวีหยวนนั้นมีค่าเพียงใด เรื่องนี้เกรงว่าข้าจะไม่ต้องพูดแล้ว การประมูลครั้งนี้ไม่มีราคาเริ่มต้น ทุกท่านสามารถเสนอราคาได้ตามใจ ผู้ชนะคือผู้ที่เสนอราคาสูงสุด”

ทันทีสิ้นเสียง กลางฝูงชนก็มีหนึ่งดังขึ้น

“หนึ่งแสนผนึกศิลาขาว!”