ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 250 เซิ่งจอมเบ๊อะกับฉีจอมเบ๊อะกว่า (1) / ตอนที่ 251 เซิ่งจอมเบ๊อะกับฉีจอมเบ๊อะกว่า (2)

ตอนที่ 250 เซิ่งจอมเบ๊อะกับฉีจอมเบ๊อะกว่า (1)

อันซย่าซย่ามองด้วยความประหลาดใจ “อะ…อะไรนะ”

“เรื่องไอดอลเนี่ยแทบไม่สำคัญกับฉันเลย” เซิ่งอี่เจ๋อพูดอย่างใจเย็น เขากำลังจะรู้ผลในสิ่งที่เขากำลังตามสืบ

ไม่ว่ามันจะสำคัญหรือไม่ อันซย่าซย่าเป็นคนที่กำลังจะรู้ในไม่ช้า

“แต่นายแน่ใจแล้วเหรอ” อันซย่าซย่าถามด้วยความสงสัย

แน่นอนว่าเธออยากเป็นแฟนเขาโดยไม่ต้องมีเรื่องอะไรมากวนใจ แต่…เธอจะไปขอให้เขาออกจากวงการบันเทิงเพื่อเธอได้ยังไงกัน

เขาเป็นฝ่ายที่คอยให้มาตลอด แล้วก็เธอเป็นฝ่ายที่คอยรับเพียงอย่างเดียว

เธอไม่คู่ควรกับความใจดีของเขาเลย เธอคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่จะทำเป็นเหมือนไม่สนใจอะไร เธอรู้สึกว่าเธอติดค้างเขา

อันซย่าซย่าพูดตะกุกตะกัก “เซิ่งอี่เจ๋อ ถ้านายยังทำดีกับฉันตลอดแบบนี้…ฉันจะ…”

ฉันจะคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง

เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มกว้าง “นั่นเป็นสิ่งที่ฉันควรจะทำไม่ใช่หรือไง ทำดีกับแฟนน่ะ”

อันซย่าซย่าแก้มแดงระเรื่ออีกแล้ว

เธอมองเขาอย่างเขินอาย เธอเพิ่งสังเกตว่าเขายิ้มบ่อยขึ้นหลังจากคบกัน

–

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่มีการแข่งขันบาสเกตบอล

ข่าวกระจายไปทั่วว่าผู้เล่นหลัก…เซิ่งอี่เจ๋อและฉีเหยียนซี…จะลงแข่ง ทำให้ฉือหยวนเฟิงและเหอจยาอวี๋แห่งวงสตาร์รี่ไนต์มาชมการแข่งขันด้วย ทั้งโรงเรียนฉีซย่าแทบคลั่ง!

ซูเสี่ยวมั่วหัวหมอ เธอให้เซียวเหยี่ยนผู้ครองตำแหน่งประธานคณะกรรมการนักเรียนออกตั๋ว พวกเขาขายตั๋วหมดเกลี้ยงในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เกินกว่าที่เซียวเหยี่ยนคาดไว้อีก

ซูเสี่ยวมั่วนับเงินในมืออย่างลั้นลา อันซย่าซย่าแทบจะเห็นสัญลักษณ์แทนเงินเด้งออกมาจากตาของเธอ “มั่วมั่ว เธอนี่เจ๋งจริงๆ …หาเงินเก่งมากๆ!”

ซูเสี่ยวมั่วหัวเราะ ก่อนลูบผมของตัวเอง “เด็กดี ไว้ฉันจะซื้อขนมให้เธอนะ นั่นแหละ ยิ้มให้บอสของเธอหน่อยสิ”

“ไม่มีปัญหา!”

ทั้งสองคุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว

เซียวเหยี่ยนมองดูอันซย่าซย่ายิ้มหวาน ก่อนที่ความเจ็บปวดจะปรากฏในดวงตาเขา เขาหาข้ออ้างเดินออกมา

สนามบาสเกตบอลเสียงดังอึกทึก ทุกคนเดินพลุกพล่านและเบียดเสียดกัน

ทั้งสองทีมเดินเข้ามาในสนาม ตามด้วยเสียงปรบมือระงม

อันซย่าซย่าเป็นหนึ่งในเชียร์หลีดเดอร์ เธอสะบัดปอมปอมสุดแรงเกิด

กลางสนาม ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดูดีมองไปทางเธอ เมื่อเห็นว่าเธอน่ารักขนาดไหน เขาก็อดยิ้มไม่ได้

รอยยิ้มนั้นเปรียบดั่งระเบิดลูกใหญ่ที่ทำให้สาวๆ ในสนามลุกเป็นไฟ!

“เซิ่งอี่เจ๋อ สู้ๆ! สู้! สู้! สู้!”

“กัปตันอี่เจ๋อ จ๊วบบบ! กัปตันอี่เจ๋อ เก่งที่สุดเลย!”

“ฉันจะร้องไห้แล้ว! ใครถ่ายรูปทันบ้าง! ส่งมาให้ฉันที!”

ผู้เล่นจากโรงเรียนมัธยมเยี่ยหยางหน้าเขียวปั๊ดด้วยความอิจฉา ไม่เพียงแค่นักเรียนโรงเรียนมัธยมฉีซย่าเท่านั้น แต่รวมถึงเชียร์หลีดเดอร์ฝั่งของเขาเองก็ยังกรี๊ดไปกับเขาด้วย…

เสียงนกหวีดดังขึ้นและการแข่งขันเริ่มต้น!

ทั้งสองทีมต้องแข็งแกร่งมากที่ผ่านเข้ามาได้ถึงรอบนี้ อย่างไรก็ตาม ทีมเยี่ยหยางรู้ตัวว่ากำลังจะแพ้ราบคาบ!

ชายหนุ่มผมสั้นสีน้ำตาลคนหนึ่งที่มั่นใจในความสามารถของตนมากพุ่งมาหาเขา เขาเดาะลูก ก่อนจะกระโดดขึ้นไปในอากาศและทำลูกสแลมดังก์! ว่องไวจนน่าเหลือเชื่อ!

กัปตันของฝั่งเยี่ยหยางตะโกน “ถอยก่อน! อย่าให้พวกมันแย่งลูกไปได้!’

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ผู้เล่นอีกคนก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแสง ก่อนจะแย่งลูกไปกลางอากาศอย่างใจเย็น เขาโยนลูกให้หลิงจี้เยี่ยที่กำลังยืนรออยู่ที่เส้นสามแต้ม!

หลิงจี้เยี่ยกระโดด เขาโยนลูกออกไปและทำคะแนนได้สามแต้ม!

กองเชียร์ส่งเสียงร้องดังยิ่งขึ้นและเหล่าเชียร์หลีดเดอร์ต่างปลาบปลื้มยินดี

อันซย่าซย่าส่ายปอมปอมของเธอไปมาด้วยความดีใจ ถึงแม้ทุกคนจะคิดว่าหลิงจี้เยี่ยนั้นสุดยอด แต่เธอก็รู้ดีว่าเซิ่งเจ๋อเก่งกาจที่สุดที่สามารถมองเห็นภาพรวมของการแข่งขันและร่วมมือกับคนในทีม!

ฮี่ฮี่…

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้เธองงงวย…

ตอนที่ 251 เซิ่งจอมเบ๊อะกับฉีจอมเบ๊อะกว่า (2)

ฉีเหยียนซีตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด “ไอ้โง่เอ๊ย! นายทำลูกสแลมดังก์ไม่เป็นเหรอ แก่เกินทำไม่ไหวหรือยังไง”

“นี่ เจ้าบื้อ ไม่ต้องมาคุยกับฉัน” เซิ่งอี่เจ๋อตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ขี้แพ้!” ฉีเหยียนซียกนิ้วกลาง เขาสั่งเพื่อนร่วมทีมด้วยสีหน้ากระฉับกระเฉง “ส่งลูกมาให้ฉันทุกครั้ง เข้าใจไหม”

“ไม่ต้องฟังเขา เมื่อเช้าเขาลืมกินยา”

ฮึ…

แม้แต่กัปตันอย่างหลิงจี้เยี่ยก็หลุดหัวเราะออกมา ทั้งสองทะเลาะกันแบบนี้ไม่หยุดหย่อนนับตั้งแต่วันแรกของการฝึกซ้อม

กลายเป็นเรื่องปกติของบาสเกตบอลทีมนี้ไปแล้ว

กัปตันอีกฝ่ายหนึ่งหัวเราะเบาๆ กับตัวเองเมื่อได้ยิน ก่อนจะแจกแจงแผนลับกับลูกทีม “เฮ้ ไอ้งั่งสองคนนั้นทะเลาะกันเอง! นี่เป็นโอกาสของเรา!”

ลูกทีมขานรับเสียงเรียกและหวังว่าโชคจะช่วยพวกเขา

พวกเขาแยกย้ายกัน ผู้เล่นคนหนึ่งไปขัดขวางฉีเหยียนซี ในขณะที่ผู้เล่นอีกคนหนึ่งตามเซิ่งอี่เจ๋อไป

ขณะนี้ เซิ่งอี่เจ๋อได้ลูกแล้ว แต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉีเหยียนซีไม่ดีนัก เขาไม่มีทางส่งลูกให้ฉีเหยียนซีแน่!

อย่างไรก็ตาม ราวกับเซิ่งอี่เจ๋อมีตาที่หลัง เขาขว้างลูกให้ฉีเหยียนซี

ฉีเหยียนซีไม่ได้ผงะ เขากระโดดขึ้นกลางอากาศและจับลูกลงห่วง!

“บ้าฉิบ!” นักเรียนโรงเรียนเยี่ยหยางรู้สึกคล้ายจะหมดสติ

ฉีเหยียนซีปรบมือพร้อมพ่นลมหายใจทางจมูก “มีแต่พวกโง่ๆ”

เซิ่งอี่เจ๋อทำปากเบะเป็นเชิงดูถูก “นายนั่นแหละโง่ที่สุด”

“นายสิโง่!”

“นายนั่นแหละ”

“นายโง่กว่าฉันอีก”

“รู้น่าว่านายโง่แค่ไหน ไม่ต้องอวดก็ได้”

ขณะที่ทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรง กัปตันจากเยี่ยหยางไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ เขาจัดแจกการแข่งขันอีกครั้ง

“สู้ๆ! สู้เขาพวกเรา!” เขาพยายามส่งกำลังใจ แต่ทว่า…พวกเขาก็แพ้อีกครั้ง

ผู้เล่นห้าคนหายใจหอบราวกับสุนัข ในขณะที่อีกสองคนเหงื่อไม่ออกด้วยซ้ำ พวกเขายังคงเหยียดหยามกันไม่ลดละ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้เล่นทั้งห้าคนจากเยี่ยหยางก็ได้โอกาสทอง

นี่เป็นกลยุทธ์ของพวกเขา! พวกเขาทำแบบนี้เพื่อให้คนอื่นๆ คิดว่าพวกเขาไม่ลงรอยกัน…หากออกนอกสนาม พวกเขาเป็นเพื่อนรักที่ผลัดกันใส่กางเกงตัวเดียวกันด้วยซ้ำ!

ในระหว่างพักครึ่งการแข่งขัน อันซย่าซย่านำน้ำไปให้เซิ่งอี่เจ๋อ แต่ฉีเหยียนซีเข้ามาขวางทางและเปิดฝาขวดน้ำ เขาดื่มอึกใหญ่ ก่อนคืนขวดให้เธอพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ขอบคุณสำหรับน้ำนะยัยซื่อบื้อซย่าซย่า”

อันซย่าซย่ากระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ “เฮ้ มาขโมยกินน้ำฉันทำไมเนี่ย!”

ฉีเหยียนซีทำหน้าใสซื่อ เขานำขวดน้ำไปให้เซิ่งอี่เจ๋อที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียด “ทำไม มีอะไร เซิ่งอี่เจ๋อ ยังอยากกินอยู่ไหม ไม่เป็นไร แค่จูบทางอ้อมเอง ไม่ใช่เรื่องใหญ่ซะหน่อย~”

เซิ่งอี่เจ๋อมองเขาด้วยสายตาสมเพช

“ฉีเหยียนซี นายมีปัญหานะ” เขาชี้ไปที่ขมับของตัวเอง ทำให้ฉีเหยียนซีโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

มีสาวๆ คนอื่นเอาน้ำมาให้ ทำให้อันซย่าซย่าเบะปาก เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มให้เธอ “มีอะไรเหรอ”

“ไม่มีอะไร…กินน้ำของพวกเธอแทนละกันนะ…” อันซย่าซย่างอน

ฮึก…เป็นความผิดของฉีเหยียนซีแท้ๆ …

เมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่มีความสุข เซิ่งอี่เจ๋อเงียบไปสองวินาที ก่อนเขาจะแย่งขวดน้ำมาจากมือของฉีเหยียนซีและดื่มจนหมดขวดในอึกเดียว

อันซย่าซย่าตกใจ

“บ้าเอ๊ย! นายบ้าไปแล้ว!” ฉีเหยียนซีทนไม่ไหวอีกต่อไป

อันซย่าซย่าส่ายหัว ก่อนถามด้วยความไม่พอใจ “นี่นายสองคน…ไม่ได้ปิ๊งกันใช่ไหม”

พลาดทำเรื่องแบบนั้นไปเสียได้!

เซิ่งอี่เจ๋อพูดไม่ออก

ฉีเหยียนซี “…”

–

ในระหว่างครึ่งหลังของการแข่งขัน ผู้เล่นจากโรงเรียนมัธยมเยี่ยหยางเห็นว่าผู้เล่นหลักทั้งสองคนจากอีกทีมดุดันขึ้นมาก!

อ๊ากกก! ทำไมทั้งสองถึงได้โหดร้ายแบบนี้! น่ากลัวจริงๆ!