ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 304 ตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว (1) / ตอนที่ 305 ตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว (2)

ตอนที่ 304 ตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว (1)

เซิ่งอี่เจ๋อเงียบ

อันซย่าซย่า “…”

ทั้งคู่หันไปทางประตู พวกเขาเห็นฉือหยวนเฟิงหันหลังให้และเอามือปิดตาของตัวเอง “ฉันไม่เห็นอะไรเลย…ฉันไม่เห็นพี่อี่เจ๋อจูบอันซย่าซย่า…ฉันไม่เห็น…”

“…”

ก็ได้ เขาเห็นทุกอย่างเลย แต่บอกไปแบบนั้นก็ดีพอๆ กับยอมรับนั่นแหละ!

แม้แต่เซิ่งอี่เจ๋อผู้ใจเย็นยังอดไม่ได้ที่จะกระแอมกระไอเล็กน้อย เขารีบมองอันซย่าซย่าและเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงยิ่งกว่าตอนที่พวกเขาจูบกันเสียอีก เขาพลันดึงผ้าห่มมาคลุมหัวของเธอไว้เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องเผชิญความจริง

“นายมาหาซย่าซย่าเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋อถามฉือหยวนเฟิงและมองชายจอมเบ๊อะคนนั้นอย่างจำนน

ฉือหยวนเฟิงลอบมองผ่านช่องว่างระหว่างนิ้ว เมื่อเห็นว่าฉากเรทสิบแปดจบลงแล้ว เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เปล่า ฉันมาหานาย” ฉือหยวนเฟิงยื่นโทรศัพท์ของเขาให้ “เบอร์นี้โทรเข้ามาหานายไม่หยุดเลยและฉันคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องด่วน”

เซิ่งอี่เจ๋อจ้องหน้าจอโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นเบอร์ที่เขาไม่รู้จัก หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เขารับสาย

เสียงหวานของหญิงสาวดังมาจากปลายสาย “อี่เจ๋อ…นายรับสักที”

“มีอะไร” เซิ่งอี่เจ๋อถามอย่างเย็นชา

“ก็…ฉันได้ข่าวว่านายยุติสัญญากับเว่ยยางแล้ว วางแผนยังไงต่อ”

“แค่นี้เหรอ ฉันวางสายละนะ” เซิ่งอี่เจ๋อไม่พอใจ

“เดี๋ยว!” หญิงสาวห้ามเขาไว้และหัวเราะอย่างสนุกสนาน “ฉันจะส่งข้อความไปหานายเรื่องอันซย่าซย่า…”

เขาวางสายทันทีหลังจากนั้นและเซิ่งอี่เจ๋อก็ได้รับข้อความ

เขากดเพื่อเปิดอ่านอย่างไม่ใส่ใจ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาพลันเคร่งขรึม

“พี่มีอะไรหรือเปล่า” ฉือหยวนเฟิงสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เขาขยับเข้าไปใกล้ขึ้นเพื่อที่จะดูโทรศัพท์

เซิ่งอี่เจ๋อรีบเก็บทันควัน “ไม่มีอะไร”

เขาออกจากห้องไปพลางล้วงมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง ทิ้งให้ฉือหยวนเฟิงทำสีหน้าแปลกใจ

เขาชำเลืองมองหน้าจอโทรศัพท์และพบว่ามันเป็นข้อความที่แนบรูปภาพมาด้วย รูปภาพนั้นเป็นภาพของเศษกระดาษที่มีประโยคหนึ่งประโยคเขียนอยู่ ใจความว่า “ใครกันแน่เป็นมือที่สาม”

“อะไรวะ! พี่อี่เจ๋อขี้งก ฉันไม่ได้จะทำอะไรเขาสักหน่อย…” ฉือหยวนเฟิงบ่นพึมพำ เขาไม่รู้เลยว่าพายุใหญ่กำลังจะโหมกระหน่ำ

–

หลังปีใหม่ เดือนแห่งการทบทวนบทเรียนมาถึงโรงเรียนฉีซย่า

อันซย่าซย่าไม่เคยเห็นโรงเรียนเป็นแบบนี้มาก่อน ทั้งห้องเรียน โถงทางเดิน โรงอาหาร…ทุกๆ ที่ที่เธอหันไป เธอจะพบกับผู้คนที่กำลังทบทวนบทเรียน เธอได้ยินกระทั่งเสียงเหล่าสาวๆ ฝึกสะกดคำขณะกำลังล้างมือตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำ

แม้แต่คู่รักที่นัดเจอกันอย่างลับๆ ภายในสวนของโรงเรียนยังท่องจำการบ้านพลางทำตัวหวานแหววไปด้วย

เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ เธอจึงพลอยขยันหมั่นเพียรไปด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนักสำหรับเธอ เธอเดินไปไหนมาไหนพร้อมหนังสือแบบฝึกหัดและแก้โจทย์ไปด้วยเมื่อเธอมีเวลา

ช่วงหลายวันมานี้ เซิ่งอี่เจ๋อและอีกสองคนไม่ได้มาโรงเรียนบ่อยนัก อย่างไรก็ตาม เพราะเป็นเดือนแห่งการทบทวนบทเรียนอันแสนยุ่ง เหล่าแฟนคลับไอดอลจึงไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไหร่

หนึ่งสัปดาห์ก่อนการสอบ พวกเขายังคงช็อกกับข่าวที่ออกมา

[วงสตาร์รี่ไนต์จัดตั้งสตูดิโอของตัวเอง คอยติดตามกิจกรรมในอนาคตของไอดอลระดับประเทศ!]

อันซย่าซย่าไม่เคยนึกเลยว่าพวกเขาจะจัดตั้งสตูดิโอของตัวเอง!

หากมีสตูดิโอ พวกเขาก็ไม่ต้องเซ็นสัญญากับบริษัทแล้ว การอยู่นอกเหนือการควบคุมของบริษัทนั้นมีข้อดี แต่มันก็มีข้อเสียอีกหลายข้อเช่นกัน

อันซย่าซย่าชื่นชมในความกล้าหาญของพวกเขา

เธอไปหาซูเสี่ยวมั่วเพื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ซูเสี่ยวมั่วมองราวกับว่าใจของเธอล่องลอยไปที่ไหนสักแห่ง อันซย่าซย่าแค่ผลักเธอเบาๆ ด้วยนิ้วโป้ง เธอก็ตกเก้าอี้ซะได้!

ตอนที่ 305 ตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว (2)

“มั่วมั่ว!” อันซย่าซย่าร้องออกมาด้วยความตกใจและรีบช่วยเธอขึ้นมา

ซูเสี่ยวมั่วมองไปรอบๆ ด้วยความสับสน ก่อนที่จะกลับมานั่งบนเก้าอี้ด้วยความช่วยเหลือของอันซย่าซย่า

หนานกงจิ่งหัวเราะลั่น “ซูเสี่ยวมั่ว ยัยโง่! โคตรบื้อเลย! ตกเก้าอี้ทั้งๆ ที่นั่งอยู่ได้ยังไง…ฮ่าๆๆๆ!”

ซูเสี่ยวมั่วไม่ได้กระโจนเข้าไปหุบปากเขาอย่างเคย เสียงแหบห้าวของหนานกงจิ่งก้องกังวานในอากาศ มันไม่น่าฟังราวกับเสียงเป็ดร้องก๊าบๆ

“พอได้แล้ว! ไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น!” คังเจี้ยน เพื่อนที่ดีของซูเสี่ยวมั่ว ก้าวออกมาและทุบหนานกงจิ่งที่หน้าผาก

อันซย่าซย่าโบกมือของเธอหน้าซูเสี่ยวมั่ว “มั่วมั่ว คุยกับฉันหน่อย เป็นอะไร”

ซูเสี่ยวมั่วฝืนยิ้มแวบหนึ่ง “ไม่มีอะไร…เมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับ ฉันต้องนอนทดแทนน่ะ”

หลังจากนั้น เธอไม่ได้สนใจสีหน้าเป็นห่วงของอันซย่าซย่าและฟุบลงกับโต๊ะของเธอ

ดวงตาเธอร้อนผ่าวและเธอแอบร้องไห้อย่างเงียบๆ ก่อนที่เธอจะรู้ตัว น้ำตาก็ไหลลงอาบแก้มและทำให้แขนเสื้อของเธอเปียกชุ่ม

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหลังและอ่อนโยนดั่งสายลมในฤดูใบไม้ผลิวางหนังสือในมือลง ในจังหวะที่เธอก้มหัวของเธอลง

เหอจยาอวี๋มองซูเสี่ยวมั่วอย่างเงียบๆ เธอไม่ได้ส่งเสียงอะไร แต่เขารับรู้ได้ถึงความโศกเศร้าเสียใจที่ออกมาจากเธอ

เธอเสียใจขนาดนี้เพราะสิ่งที่เขาพูดเหรอ

–

ให้พวกเราพาย้อนกลับไปวันงานกาล่าตอนปีใหม่

หลังจากที่เซิ่งอี่เจ๋อต่อยหรงเช่ออย่างรุนแรง เป็นเวลาหลังจากห้าทุ่มพอดิบพอดีที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เหอจยาอวี๋กำลังจะเข้านอนตอนที่เขาได้รับข้อความจากซูเสี่ยวมั่ว

[ฉันอยู่ข้างนอก…เอิ่ม ฉันเจอนายตอนนี้ได้ไหม] หญิงสาวดูตื่นตระหนกและกระวนกระวายใจ

เขาเดินลงบันไดมาและพบซูเสี่ยวมั่วยิ้มอย่างสดใสให้เขา เธอใส่ผ้าพันคอสีครีม นัยน์ตาของเธอสว่างไสวยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า

“พวกนายทั้งสามคนเป็นอะไรหรือเปล่า มันบ้ามากเลย ฉันเพิ่งไปหาซย่าซย่ามา เจ้เคอทำให้เธอลำบากมากและเธอเกือบจะร้องไห้…”

“ฉันไม่เป็นไร” เหอจยาอวี๋ยิ้มให้เธอ “มีอะไรให้ฉันช่วยไหม”

ซูเสี่ยวมั่วไขว้มือของเธอไว้ด้านหลังเป็นเวลานานกว่าที่เธอจะรวบรวมความกล้าและยื่นถุงให้กับเขา “สุขสันต์วันปีใหม่นะเหอจยาอวี๋”

ภายในถุงเป็นผ้าพันคอจากคราวที่แล้ว

เหอจยาอวี๋ประหลาดใจอย่างสังเกตได้ เขารู้ทันทีว่าทำไมช่วงนี้ซูเสี่ยวมั่วถึงคอยหลบหน้าเขา

ของขวัญนี้ให้เขาสินะ

เขายิ้มและรับมาอย่างอ่อนโยนเหมือนเคย “ขอบคุณนะ”

เลือดฝาดแก้มของซูเสี่ยวมั่ว “ไม่เป็นไร…ฉันตั้งใจทำให้น่ะ ฉันขอให้นายมีปีใหม่ที่มีความสุขแล้วก็ขอให้อายุยืนและเจริญก้าวหน้านะ…อ๋า ฉันพูดอะไรเนี่ย ยังไงก็เถอะ ฉันหวังว่านายจะมีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไปในแต่ละวันนะ!”

ซูเสี่ยวมั่วพูดรวดเดียวโดยไม่หยุดพัก เธอหายใจหอบพลางมองใบหน้าที่สงบนิ่งของชายหนุ่มตรงหน้าเธอ

เขายิ้มตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม…มันเป็นรอยยิ้มที่ช่างห่างเหินและเย็นชา

ใช่ มันเย็นชาเหลือเกิน

เป็นอารมณ์ที่เหอจยาอวี๋ไม่ควรจะมี

เขาควรจะเป็นสายลมในเดือนเมษายนที่ทั้งอบอุ่นและสบายพอจะหลอมละลายคนคนหนึ่งได้เลยสิ…

วินาทีต่อมา ความคลางแคลงใจของเธอก็ได้รับคำตอบ…

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันปีใหม่และคำอวยพรของเธอนะซูเสี่ยวมั่ว เธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ” เขายังคงยิ้มโดยไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดของเขาเจ็บปวดแค่ไหน “ฉันขออวยพรให้เธอมีปีที่ยอดเยี่ยมเช่นกันนะ เพื่อนรัก”

ซูเสี่ยวมั่วอึ้ง

เพื่อน? เพื่อนรัก?

เขาคิดกับเธอแค่เพื่อนมาตลอดเลยเหรอ!

“เหอจยาอวี๋…นาย…”

“ตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าอันอ่อนโยนของชายหนุ่ม แต่นั่นราวกับมีดที่กรีดเฉือนหัวใจของเธอ