ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1006 ผู้ชายทำตัวเป็นเด็กจริงๆ！
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1006 ผู้ชายทำตัวเป็นเด็กจริงๆ！
ในขณะเดียวกัน คืนนี้ที่ยังไม่หลับลง ยังมีม็อกโก
หลังจากที่เขาส่งขวัญเมืองไปโรงพยาบาลแล้ว อาการป่วยของขวัญเมืองทรงตัวอย่างรวดเร็ว พอเขาเห็น จึงนั่งในห้องคนไข้ แล้วในที่สุดก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
เขาคิดจะทำอะไร？
ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็ไม่รู้
แต่ว่า พอเขาเห็นหน้าจอของตัวเองชัดเจน เขาจึงพบว่าเปิดไปหน้าวีแชทของคนๆ หนึ่ง
และ ที่ทำให้รูม่านตาเขาหดลงก็คือ เขายังเห็นตัวเองเปิดโมเมนต์ของเธอ และเปิดเบราว์เซอร์
เขาเห็นผีเหรอ？
เขาหงุดหงิดเล็กน้อย ยกมือขึ้นจะกดโทรศัพท์ลง
แต่คิดไม่ถึงว่า โมเมนต์แรกได้เริ่มขึ้นแล้ว……
#ปลากะพงที่อยากกินมาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็ได้กินแล้ว อร่อย！！#
จากนั้นด้านล่างเป็นภาพถ่ายปลากะพงที่ทำเสร็จ
ปลากะพง？
ผู้หญิงคนนี้ยังชอบกินปลากะพงด้วย？
เขาขมวดคิ้วทั้งสองข้าง ตอนที่จะไถลงไป วินาทีที่นิ้วมือกวาดไปนั้น โรคจากการทำงาน เขาดันสังเกตเห็นรูปนี้ บนโต๊ะอาหารกระจกที่มีจานปลากะพง！！
สะท้อนหน้าผู้ชายใส่แว่นอย่างชัดเจน！！！
“กรอบแกรบ——”
หมัดของเขากำแน่นอีกครั้ง
“พี่คะ……”
ตอนนี้เอง บนเตียง ขวัญเมืองที่ไข้ลดก็ตื่นมาอีกครั้ง
ม็อกโก：“……”
เข้าจ้องโมเม้นต์นี้ด้วยสายตาคมกริบ แม้แต่ตัวเขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า นิ้วมือได้พิมพ์ตัวหนังสือสองสามบรรทัดบนหน้าจออย่างรวดเร็ว
【ม็อกโก：พวกนายทำงานกันยังไง？คนลักลอบขนของของตระกูลโชคสกุลที่มณฑลAกลับมาอีกแล้ว ทำเป็นหูทวนลมกับคำพูดของผมงั้นเหรอ？ห๊ะ？！！】
【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ A：ขอโทษครับ พลตรี จะตรวจสอบทันที！】
【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ B：ครับ พลตรี จะจัดการทันที！】
【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ C：สำนึกตนครับ พลตรี ผมจะดำเนินการตามคำสั่งของคุณทันที！】
【สมาชิกหน่วยปฏิบัติการพิเศษ N:……】
……
จู่ๆ เขา……ก็ส่งไปยังกลุ่มวีแชทหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่พวกเขาสร้างขึ้นครั้งนี้
ชายหนุ่มที่ถือโทรศัพท์อึ้งไปสองสามวินาที ……
“พี่คะ？แค่กๆๆๆ……”
ขวัญเมืองเห็นคนๆ นี้ไม่สนใจเธอ สุดท้าย เธอจึงจะจับเตียงแล้วนั่งขึ้นมาอย่างลำบาก
แต่ไม่คิดว่า พอขยับ เธอก็มึน ทันใดนั้น เธอก็ล้มลงไปอีกครั้ง：“พี่——”
ม็อกโก：“……”
พอได้สติ ในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงเรียกนี้
“เธอตื่นแล้วเหรอ？เป็นยังไงบ้าง？รู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า？”เขาวางโทรศัพท์มือถือของตัวเอง เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะลุกขึ้น เขาก็เข้าไปประคองเธอ
นี่เป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างปกติ
พวกเขาคืนลูกพี่ลูกน้อง ดูแลแบบนี้ สมควรแล้ว
แต่ว่า การกระทำนี้ของม็อกโก ในเวลานี้เมื่ออยู่ในสายตาผู้หญิง กลับดูหวานขั้นสุด แม้แต่ผิวกายทุกตารางนิ้วบนร่างกาย ก็ยังเต็มไปด้วยความสุข
“ดีขึ้นแล้ว ขอโทษนะ พี่”
เธอถูกประคองให้นั่งบนหัวเตียง พอคิดว่าตัวเองทำให้ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ต้องมาเหนื่อยอีกครั้ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะก้มหน้าอย่างเศร้าสร้อย
ม็อกโกเทน้ำให้เธอแก้วหนึ่ง
เขาไม่เคยคิดอย่างอื่น เกี่ยวกับน้องสาวฝ่ายแม่คนนี้ เห็นเธอเป็นน้องสาวตั้งแต่ยังเด็ก ตรงนี้ เห็นได้จาก ก่อนหน้านี้ที่เขาปกป้องเธอต่อหน้าแม่ของเขา
ดังนั้น อาการใดๆ ของเธอในตอนนี้ต่อหน้าเขานั้น เขาไม่สังเกตเห็น
“มีอะไรให้ต้องขอโทษงั้นเหรอ เธอไม่ได้ตั้งเสียหน่อย ก็แค่ ฉันไม่ค่อยเข้าใจ นิษารู้ได้ไงว่าพวกเรากำลังจับคนแก๊งนี้อยู่？และส่งเธอไปให้พวกเขาอีก？”
ม็อกโกดึงเก้าอี้เข้ามา นั่งข้างหน้าเธอและในที่สุดก็เริ่มถามคำถามนี้อย่างจริงจัง
พูดจบ ขวัญเมืองที่ถือน้ำ ก็ดูวิตกกังวลทันที
แล้วก็หายวับไปทันที
เร็วจนหากไม่สังเกตมอง ก็ไม่รู้สึกได้
“ฉัน……ฉันก็ไม่รู้ หลังจากเธอบังคับให้ฉันวางยาพี่ที่ ก็ไล่ฉันออกไป”
“ไล่ออกไป？”
“ใช่ ตอนนั้นไวท์ พาเลซวุ่นวายมาก ไวท์รอนโดนน้องชายฝ่ายแม่ของพี่เล่นงาน ฉันก็เสียที่พึ่งไปด้วย หลังจากเรื่องซีจาร์ คืนนั้น ฉันออกมาจากที่ของพี่ แล้วก็ถูกเธอให้คนพาออกไป”
ขวัญเมืองพูดถึงตรงนี้ เบ้าตาก็แดง น้ำตาจะไหลอีกครั้ง
สีหน้าของม็อกโกยิ่งดูแย่
เรื่องของซีจาร์ ตอนที่เขาไปตรวจเทปต้นฉบับทีหลัง ก็เห็นจริงๆ ว่า คนที่วางยาตัวเองนั้น เป็นลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้
ดังนั้น ตอนนั้นเขาโกรธจนสาบานว่า กลับไปแล้วจะจัดการเธอ！
แต่ต่อมา หลังจากที่ไชยันต์ปู่เขามาหาถึงที่ เขาเตรียมจะไปจากตระกูลเทวเทพอย่างท้อแท้ใจ เรื่องนี้ เขาจึงลืมไปเลย
ตอนนี้พอคิดดู ตอนนั้น เหมือนเขาจะไม่เห็นเธออยู่เมืองหลวงจริงๆ
ที่แท้ คืนนั้น เธอถูกนิษาพาออกไป？
ม็อกโกยังคงไม่ค่อยเชื่อ หญิงสาวที่ดูสวยไปวันๆ ในแจกันในตระกูลโชคศักดา เบื้องหลังยังมีความสามารถและวิธีการแบบนี้ด้วย
เธอเอากำลังมาจากไหน？
“เธอบอกฉันมา ช่วงนี้ ที่เธอถูกพวกเขาจับไป ไปที่ไหนมาบ้าง？”
“ฉันไม่รู้ พี่ หลังจากฉันถูกพาไป ก็ถูกขังอยู่ในรถขนส่งตลอด แต่……ต่อมา มีครั้งหนึ่งตอนที่ฉันถูกปล่อยให้ไปตากอากาศ ได้ยินพวกเขาพูดชื่อพี่ บอกว่าจะล้อมพวกพี่ไว้ ด้วยความดีใจ ฉันจึงบอกพวกเขาว่า ฉันเป็นน้องสาวฝ่ายแม่ของพี่นะ ขอโทษนะ พี่”
ในที่สุดขวัญเมืองก็พูดสาเหตุที่ทำไมเธอถึงถูกโจรพวกนั้นพามาตรงหน้าม็อกโกได้ออกมา
พอพูดจบ เธอน่าจะตระหนักได้ว่าเพราะความกลัวตายของตัวเองจึงทำลายเรื่องใหญ่ของม็อกโกได้ เธอจึงขดตัวบนเตียง ก้มหน้าลงอีกครั้ง น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลลงมาจากเบ้าตาของเธอ
ม็อกโก：“……”