ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1019 ฟ้าผ่าในวันที่ฟ้าสดใส
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1019 ฟ้าผ่าในวันที่ฟ้าสดใส
ในโรงแรม แสงดาวหลังจากถูกพากลับมาแล้ว เพราะว่ายังปวดท้องอยู่ตลอด วาริชหลังจากให้เธอนอนลง เขาจึงไปเชิญหมอแล้ว
นั่นเป็นความเจ็บปวดแบบไหน?
เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังกรีดอยู่ในร่างของเธอยังไงอย่างงั้น เธอขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เจ็บปวดจนเหงื่อไหลออกมา เธอเจ็บปวดจนไม่เหลือสีเลือดของคนแล้ว
จนถึง หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดวาริชก็เรียกหมอมาแล้ว
“คุณหมอ ดูหน่อย เธออยู่ที่นั่น คุณรีบดูหน่อยว่าเธอเป็นอะไร?”
วาริชกลับมาแล้ว มองเห็นหญิงสาวที่อยู่บนเตียง ไม่แม้จะขยับตัวแล้ว ทันใดกระวนกระวายขึ้นมาจนสั่นเทาเล็กน้อย ลากตัวคุณหมอเข้ามา
คุณหมอรีบเข้ามาที่ข้างเตียง
“เธอแค่ปวดท้องใช่ไหม? ทานอะไรเข้าไป?” คุณหมอได้เห็นหญิงสาวที่อยู่ในผ้าห่มไม่เหลือแม้สีเลือดแล้ว ก็ครุ่นคิดอย่างหนัก
ดึงผ้าห่มออก เขากำลังตรวจให้เธอ
กลับพบว่า ใต้ร่างของหญิงสาว มีคราบสีแดงเล็กๆ ปรากฏอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาวอย่างสะดุดตา
“เธอนี่ไม่ใช่ว่า……？
“ผม……ผมไม่รู้ คุณหมอ คุณช่วยเธอตรวจดูหน่อยเถอะ ผมเห็นว่าเธอปวดอย่างรุนแรง”
ใบหน้าหล่อเหลาของวาริช แวบเดียวก็แดงขึ้นมา
เขาขยับดวงตาอย่างกระวนกระวาย ไม่มองไปทางนั้นอีก แต่ว่ายังคงอ้อนวอนคุณหมอ ให้เขาตรวจดูแสงดาวที่สลบไปอีกครั้ง
คุณหมอทำได้เพียงมองไปที่เขาอย่างเหนื่อยใจ แล้วตรวจให้แสงดาวต่อ
ปรากฏว่า คาดไม่ถึงคือ หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาใส่เครื่องหูฟังสเต็ทโตสโคป ดวงตามองไปยังหญิงสาวคนนี้ สีหน้ากลับเคร่งขรึมหนักกว่าเดิมแล้ว
“ต้องส่งเธอไปโรงพยาบาลทันที”
“หา?”
วาริชตกใจอย่างมาก ：“ส่ง……ส่งไปโรงพยาบาลเหรอ?”
คุณหมอถอดเครื่องหูฟังสเต็ทโตสโคปออก พร้อมทั้งพยักหน้า：“ใช่ จังหวะการเต้นของหัวใจผิดปกติ ความดันก็ต่ำกว่าปกติมาก ต้องส่งไปโรงพยาบาลทันที ไม่งั้น เธออาจจะมีอันตราย”
วาริช：“！！！！”
ยังไม่ทันได้ถามอย่างอื่น?
เขาจึงเดินพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดึงผ้าห่มที่อยู่บนเตียงเปิดออก เขาอุ้มหญิงสาวที่อยู่ด้านในขึ้นมาแล้ว
“คุณแสงดาว? คุณแสงดาว?”
“คุณไม่ต้องเรียกเธอหรอก เธอได้สลบไปแล้ว” สีหน้าของคุณหมอไม่สู้ดีมากเตือนเขาออกมาหนึ่งประโยค
สลบไปแล้ว?
ที่แท้ เธอไม่ได้นอนหลับ ทว่าสลบไปแล้ว
วาริชอุ้มหญิงสาวพุ่งออกไปแล้ว ความเร็ว รวดเร็วอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ยังดี หลังจากมาถึงโรงพยาบาล เพราะว่ามีหมอมาด้วยคนหนึ่ง แสงดาวที่ถูกนำตัวมาที่นี่ จึงถูกช่วยชีวิตเอาไว้อย่างรวดเร็ว วาริชที่รออยู่ด้านนอกเหมือนกับมดที่ถูกสุมรัง
รออยู่ประมาณสิบกว่านาที ในที่สุด แพทย์หญิงคนหนึ่งก็ออกมาแล้ว
“คุณผู้ชาย ผู้หญิงท่านนี้เป็นภรรยาของคุณหรือเปล่า?”
“……เอิ่ม?”ยืนขึ้นอย่างกระวนกระวายวาริชนิ่งอึ้งไปสักพัก “ใช่……ใช่ เธอเป็นอะไรเหรอ?”
“เธอตั้งครรภ์แล้ว คุณไม่รู้เหรอ? คุณเป็นสามีแบบไหนกัน? ถึงได้ทำให้เธอมีสัญญาณการแท้งบุตรอย่างรุนแรงขนาดนี้ พวกคุณร่วมหลับนอนกันเหรอ?”
ปรากฏว่า แพทย์หญิงทั่วโลกต่างเป็นแบบเดียวกัน เมื่อเห็นว่าหญิงตั้งครรภ์เกิดสัญญาณการแท้ง คนแรกที่ด่า ก็คือผู้ชายที่อยู่ด้านนอก
ใบของวาริชต่างแดงขึ้นมาทันทีแล้ว
“ไม่……ไม่ใช่ พวกเราไม่ได้……ไม่ได้ร่วมหลับนอน”วาริชพูดอย่างติดๆขัดๆ แม้แต่คำพูดก็พูดออกมาไม่หมดแล้ว
ตั้งครรภ์?
ผู้หญิงคนนี้ตั้งครรภ์แล้ว?
ภายในใจของเขาพูดไม่ออกในความโศกเศร้าเสียใจ ถึงแม้ว่าครั้งที่แล้วจะได้เห็นผู้ชายที่สวมเครื่องแบบทหารคนนั้น ได้พาหญิงสาวคนนี้ออกไป เขาก็เกิดความสงสัยในความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้ว
แต่ว่า เมื่อเขาได้ยินว่าเธอตั้งครรภ์แล้ว
ภายในใจของเขา เจ็บปวดเหมือนกับโดนมีดกรีด คุณแสงดาวของเขา ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถครอบครองได้อย่างสมบูรณ์แล้ว
“คุณหมอ งั้น……เธอเป็นอย่างไรบ้าง? เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“ตอนนี้ยังไม่เป็นไร ส่วนเด็กพวกเราได้ช่วยเอาไว้แล้ว แต่ว่าเธอต้องนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสามวัน ไม่สามารถลงพื้นได้ ไม่อย่างนั้น เด็กก็จะมีอันตราย”
สีหน้าของคุณหมอดีขึ้นมาบ้างแล้ว นำเอาสถานการณ์ของแสงดาวบอกกับเขา
ช่วยเอาไว้แล้ว?
วาริชอดที่จะนิ่งไปอีกครั้งไม่ได้
เขาพูดไม่ออกว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร หรือว่า มองในมุมของเขา เขาควรจะให้เด็กคนนี้หายไป
แต่ว่า ในสถานการณ์แบบนี้ ในความรู้สึกบางอย่างก็อยากจะตบตัวเองแรงๆสักฉาด ทำไมเขาถึงได้มีความคิดที่ชั่วร้ายแบบนี้? เขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?
ในความรู้สึกของวาริชซับซ้อนอย่างมาก เดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยของแผนกฉุกเฉิน
ตั้งครรภ์
สองคำนี้ ความจริงแล้วไม่เพียงมีผลกระทบต่อชายหนุ่มคนนี้
แม้แต่ตัวแสงดาวเอง ก็เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง
แสงดาวไม่รู้ว่าตัวเองสลบไปนานแค่ไหน เธอรู้เพียงว่า ในตอนที่อาการปวดท้องค่อยๆลดลงแล้ว เธอจึงนอนหลับลงไป
จนตื่นขึ้นมา ฟ้าด้านนอกได้มืดลงแล้ว
“คุณแสงดาว ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง? ยังมีตรงไหนไม่สบายอีกหรือเปล่า?”
วาริชเฝ้าอยู่เคียงข้างเธอตลอด เมื่อเห็นว่าในที่สุดเธอก็ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว ทันใดก็เข้ามาอยู่ข้างๆเธออย่างปลื้มปีติ ถามอย่างเป็นห่วง
แสงดาวยังคงงุนงง
ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว?
เธอนอนไปเป็นเวลานานเหรอ?
เธอสลบไปเป็นเวลานาน วินาทีแรก ยังไม่ทันได้มีสติสัมปชัญญะกลับคืนมา วันนี้ต่างได้ผ่านไปแล้ว