ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 104 ในที่สุดในหัวของเขาก็ว่างเปล่าขึ้นมาชั่วขณะ

“พี่!! พี่ชินจังรีบดูค่ะ พี่อิคคิว!!”
ในช่วงเวลาที่สำคัญนั้น เด็กๆที่อยู่ทางด้านหลังก็เห็นเข้า พวกเขาร้องเรียกขึ้นมาเสียงดังอยู่ทางด้านหลังขึ้นมาในทันที รวมทั้งตัวชินจังด้วย!
“ประธานแสนรัก นับว่าตอนนี้คุณเห็นชัดแล้วใช่ไหม? เขาใช่ลูกชายของคุณหรือเปล่า? คุณจะเอาเงินพันล้านมาแลกไหม?”
หลังจากที่โจรลักพาตัวเห็นฉากนี้แล้ว ก็คิดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือของเขาแล้ว และยิ่งหัวเราะขึ้นมาอย่างดุร้าย
แสนรักรู้สึกไม่ชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง
และในเวลานี้ เส้นหมี่ที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือจู่ๆก็ลุกขึ้นมาจากพื้น เธอพาร่างที่ครึ่งหนึ่งชุ่มไปด้วยเลือดและไม่คิดว่าจะลากประแจอันใหญ่มาจากทางด้านหลังของโจรลักพาตัวด้วย
แสนรัก : “……..”
รูม่านตาหดตัวลงด้วยความดุเดือดอีกครั้ง เขาไม่แม้แต่จะคิด กดสวิตซ์ที่รอคำสั่งอยู่ตรงท่าเรือทางนั้นตั้งแต่แรกแล้ว
ในขณะนั้น เส้นหมี่ที่คิดจะจู่โจมนั้น ก็ได้ยินเสียงดังปังขึ้นมา ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยนั้น ของเหลวที่อุ่นๆร้อนๆที่อยู่ทางด้านหน้าก็กระเด็นมา
กระเด็นเข้ามาโดนหน้าของเธอพอดี!
เส้นหมี่ : “……..”
ราวกับว่าเวลาผ่านไปยาวนานเป็นศตวรรษ เธอยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน สติหยุดนิ่งไปจนกระทั่งจู่ๆข้างๆกายนั้นก็ดูเหมือนกับมีคนมาเป็นจำนวนมาก และยังมีมือเล็กๆคู่นั้นที่จับเธอเอาไว้แน่น เธอถึงได้ค่อยๆก้มหน้าลงมา
“หม่ามี๊ แด๊ดดี้มาช่วยพวกเราแล้วครับ”
“……….”
สุดท้ายแล้วเส้นหมี่ก็สลบลงไปตรงหน้าของลูกชาย
เธอเหนื่อยเกินไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เป็นเวลาทั้งคืนที่ตกอยู่กับความหวาดกลัวและวิตกกังวล และเธอยังประคับประคองไม่ไหวอีกแล้วด้วยเช่นกัน ที่เธอมาขวางปืนเอาไว้แทนลูกชาย ถึงแม้ว่าจะพลาดเป้าไป
แต่เลือดออกมากก็สามารถตายได้เหมือนกัน
——
เส้นหมี่ถูกส่งไปโรงพยาบาล
และคิวคิวก็ถูกบอร์ดี้การ์ดพาตัวกลับมา และเวลานี้ในที่สุดแสนรักก็ได้มาเห็นกับลูกชายคนนี้ที่ไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนมาก่อนเลยในช่วงห้าปีนี้
เส้นหมี่ คุณนี่ทำได้จริงๆสินะ!
“คิวคิว ขอโทษนะ”
ตอนที่ชินจังเห็นคิวคิวในเวลานั้น กลับแทบจะเดินเข้าไปในทันที แล้วก้มศีรษะลงขอโทษเขาอย่างยอมรับผิด
คิวคิวเห็นแล้ว ก็ตบไหล่เล็กๆนั่นอย่างใจกว้าง : “ไม่เป็นไรหรอก เราเป็นพี่น้องกันนะ ความจริงแล้วเราดีใจด้วยซ้ำ โชคดีที่คนที่คนเลวนั่นลักพาตัวไปเป็นเรา ถ้าหากเป็นนาย ร่างกายของนายแย่ขนาดนี้ เกิดเรื่องขึ้นมาแล้วจะทำยังไง?”
คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กคนนี้ผ่านอันตรายที่น่าตกใจแบบนั้นแล้ว กลับมาจะยังสามารถพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้อีก
สิ้นเสียงแล้ว ชินจังก็ขอบตาแดงขึ้นมาในทันที
และแม้แต่แสนรักเองก็ก้มลงมองลูกชายคนใหม่ที่เพิ่งเจอกันคนนี้ด้วยเช่นกัน จ้องมองอยู่นาน
จู่ๆก็มีลูกชายเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน แน่นอนว่าเขาต้องดีใจอยู่แล้ว
แต่เขาคิดว่าห้าปีมานี้ มีเพียงเขาที่อบรมสั่งสอนชินจังมาเป็นอย่างดี คิดไม่ถึงเลยว่าลูกที่เติบโตมากับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้แย่เลยเช่นกัน
จิตใจและนิสัยแบบนี้ของเขา เกรงว่าเด็กทั่วๆไปล้วนแต่จะเทียบไม่ได้เลยเสียด้วยซ้ำ
แสนรักยิ่งอารมณ์ดีขึ้น
“เอาล่ะ พวกเราไปหาแด๊ดดี้กันเถอะ?”
ชินจังเองก็รู้สึกได้ถึงความดีใจของแด๊ดดี้ หลังจากที่สองพี่น้องคุยกันเสร็จแล้ว จึงเป็นฝ่ายดึงเขามา เตรียมจะพาไปทักทายกับแด๊ดดี้
แต่ที่ทำให้รู้สึกแปลกก็คือ คิวคิวที่ปกติแล้วร่าเริงไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น หลังจากที่ได้ยินว่าจะไปทักทายกับแด๊ดดี้แล้ว ก็ชักมือเล็กๆกลับมา
“เราไปรอหม่ามี๊ รินจัง มานี่สิ พวกเราไปรอหม่ามี๊ที่นั่นนะ”
“โอเคค่ะพี่”
หนูรินจังที่อยู่ทางด้านข้างรีบตามพี่ชายมาทันที เด็กสองคนจึงเดินไปกันแบบนี้แล้ว
แสนรัก : “………”
อะไรกัน?
นี่เขาถูกลูกชายแท้ๆรังเกียจแล้วอย่างนั้นเหรอ? ไม่อยากจะรู้จักเขาแล้ว?
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาจมดิ่งลงอีกครั้ง ชินจังเห็นแล้ว คิดว่าแด๊ดดี้จะโมโหขึ้นมาอีก ก็เลยรีบอธิบายขึ้น แต่แด๊ดดี้กลับลูบลงที่ศีรษะเล็กๆของเขา หลังจากนั้นก็ก้าวขายาวๆนั้นเดินไปยังเด็กน้อยทั้งสองคน
เรื่องบางเรื่อง มีเพียงแค่การเผชิญหน้าระหว่างพ่อลูกเท่านั้นถึงจะสามารถแก้ไขได้
และยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้ เขาก็ยังไม่ได้รับผิดชอบทำหน้าที่พ่อแท้ๆกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียวอีกด้วย!
“คิวคิว เราชื่อคิวคิวใช่ไหม?”
แสนรักเดินเข้ามา เห็นเด็กน้อยทั้งสองคนมาถึงด้านหน้าห้องผ่าตัดแล้ว ก็เลยเดินเข้าไปอยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน ผู้ชายที่สูงใหญ่ เป็นครั้งแรกที่วางมาดและท่าทางให้ดูต่ำแบบนี้ เขานั่งยองๆลงตรงหน้าเด็กคนนี้อย่างอ่อนโยน
คิวคิวเห็นแล้ว ก็เบี่ยงใบหน้าเล็กๆไปในทันที
แต่ในดวงตาพระจันทร์เสี้ยวนั้นสามารถมองเห็นได้ว่ากำลังแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว
แสนรักเห็นแล้ว ก้นบึ้งของหัวใจนั้นก็ยิ่งรู้สึกโทษตัวเอง
“ขอโทษนะครับ ช่วงหลายปีมานี้แด๊ดดี้ขอโทษนะลูก แด๊ดดี้ไม่รู้ว่ามีเราอยู่ ดังนั้นตอนที่แด๊ดดี้ได้รับสายจากโจรลักพาตัวนั่น ก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าจะยังมีลูกชายอีกคนหนึ่งที่ตกอยู่ในกำมือของพวกนั้น ถ้าหากแด๊ดดี้รู้ตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามแด๊ดดี้จะต้องไปช่วยลูกในทันทีอย่างแน่นอน แด๊ดดี๊ไม่ได้มีเจตนาจริงๆ”
แสนรักเป็นคนที่เลี้ยงลูกมาห้าปี เขามองออกว่าทำไมลูกชายคนนี้ถึงไม่สนใจเขา? แล้วก็ไม่ยอมรับเขาด้วย จึงตามมาอธิบายกับเขา
ถูกต้องแล้ว คิวคิวเป็นเพราะเรื่องนี้ถึงได้ไม่อยากจะคุยกับแด๊ดดี้
ตอนที่เขาถูกลักพาตัว โจรลักพาตัวคนนั้นโทรหาแด๊ดดี้ถึงสามครั้งเขาเห็นอย่างชัดเจน!
แต่แด๊ดดี้ก็ทำให้เขาผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า เขาไม่ได้สะทกสะท้านกับเรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายแล้วก็ยังเป็นหม่ามี๊ที่มีกำลังแรงไม่เพียงพอหาเขาเจอจากที่อยู่ติดตามในไอแพดของเขา จากนั้นก็หาเขาเจอแล้วตามมา