ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1070 ขอเพียงในอนาคตข้างหน้าอยู่อย่างสงบสุข
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1070 ขอเพียงในอนาคตข้างหน้าอยู่อย่างสงบสุข
เธอรีบปลอบใจผู้ชายคนนี้ก่อน
ม็อกโกได้ฟังแล้ว ดวงใจดวงนี้ถึงวางลงได้
พูดอย่างหมดเปลือก เขาก็ยังหวังว่าลูกจะไม่เป็นอะไร นั่นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ถ้าสามารถเกิดมาได้อย่างแข็งแรง เขาจะไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นได้อย่างไร
คืนนี้ เส้นหมี่พักอยู่ในห้องนอนชั้นสามที่พวกเขาเคยพักอยู่ ด้านหนึ่งใช้คอมพิวเตอร์ติดต่อกับโชกิ โดโมโตะ อีกด้านหนึ่งอ่านหนังสือทางการแพทย์เล่มหนาที่ตัวเองพึ่งจะหาเจอ
ในตอนที่แสงดาวเข้ามา สมาธิของเธอทั้งหมดอยู่ที่หนังสือเหล่านั้น
“เส้น……”
“คุณแสงดาว คุณท่านเรียกหาค่ะ ท่านมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
ในขณะที่เธอกำลังจะเรียกหญิงสาวคนนี้ที่อยู่ในห้อง ทันใดนั้น ด้านนอกมีคนรับใช้คนหนึ่งขึ้นมา บอกกับเธอ ไชยันต์กำลังเรียกหาเธอ
ไชยันต์เหรอ?
แสงดาวรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล พึ่งจะยกขาก้าวไป ก็ยกกลับมาเสียแล้ว
หลังจากนั้นสิบนาที ไชยันต์อยู่ในห้องหนังสือของเดอะวิวซี แสงดาวที่สวมชุดกระโปรงชุดหนึ่ง แบกท้องโตมาถึงที่นี่แล้ว
“ก๊อกๆๆ——”
“เข้ามา！”
น้ำเสียงของชายชราฟังดูมีเมตตาทว่าก็ไม่สูญเสียความเคร่งขรึมดังขึ้นมาจากด้านใน แสงดาวอดไม่ได้ที่จะกำมือเอาไว้แน่น ผ่านไปสักพัก เธอจึงค่อยๆผลักประตูเปิดออก แล้วเดินเข้าไป
เกี่ยวกับชายชราคนนี้ เธอจำได้เสมอมา
วันนั้น เขายิ้มออกมาอย่างอบอุ่น กลับพูดกับเธอว่า เขาหวังว่าเธอกับม็อกโกจะไม่เกี่ยวโยงอะไรกัน
หลังจากนั้น เขาไล่เธอออกจากเดอะวิวซีไป！
แต่ตอนนี้ เธอกลับแบกท้องอันใหญ่โตกลับมาเสียแล้ว……
“นั่ง”
ในห้องหนังสือที่ยังคงสว่างไสว ไชยันต์ที่บนศีรษะเต็มไปด้วยผมหงอกนั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ หลังจากที่มองเห็นผู้หญิงคนนี้เข้ามา กลับชี้ไปยังเก้าที่อยู่ด้านหน้าด้วยอารมณ์ที่ยังสงบดี
แสดงออกว่าให้เธอนั่งลง
แสงดาวนั่งลงอย่างกระสับกระส่ายแล้ว
“ผมได้ยินว่าผลการตรวจครรภ์ของวันนี้สถานการณ์ไม่ค่อยจะดี?” ไชยันต์มองไปยังท้องของเธอ ใบหน้าแก่ชราอันนั้น แสดงความเป็นห่วงต่อสองแม่ลูกออกมา
แสงดาวได้เห็นแล้ว ทันใดนั้น รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาแล้ว
ความจริงแล้วเธอเป็นคนที่ทำลายเกาะป้องกันลงได้อย่างง่ายดาย
“……อืม เหตุเพราะว่าบริจาคให้กระดูกให้น้องชาย พัฒนาการของเด็กได้รับการกระทบกระเทือนแล้ว”
“แบบนี้ งั้นคุณไปรอคลอดที่ญี่ปุ่นเลยดีไหม? ให้ม็อกโกไปกับคุณ ผมได้ยินมาว่า ตอนนั้นคนที่ทำการผ่าตัดให้คุณ ก็คือหมอชาวญี่ปุ่นคนนี้ ตอนนี้ไปหาเขาที่นั่น แบบนี้ดีกว่าไหม?”
ทันใดนั้น คุณท่านคนนี้ก็เสนอความคิดเห็นออกมาแบบนี้
แสงดาวนิ่งอึ้งไปแล้ว
ลูกคนนี้ แน่นอนว่าเธออยากจะเก็บเอาไว้ ไม่งั้น ในตอนที่บริจาคไขกระดูก ความเสี่ยงขนาดนั้น เธอยังเก็บเขาเอาไว้แล้ว
แต่ว่า ไปรอคลอดที่ญี่ปุ่นเลย แบบนี้ สามารถทำได้จริงๆเหรอ?
“……แต่ว่า กำหนดคลอดของฉันยังเหลืออีกตั้งเป็นเดือน ม็อกโกเขา……มีวันหยุดนานขนาดนั้นเหรอ?”
“แน่นอนว่ามี เพียงแค่ผมโทรศัพท์ไปก็สามารถทำได้แล้ว ก็พอดี พวกคุณทั้งสองอยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยกันก็จะได้ทำความเข้าใจระหว่างกัน ผมรู้ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะว่าพ่อแม่ของเขา ยังมีผมที่ห้ามเอาไว้ พวกคุณต่างมีกำแพงกั้น ครั้งนี้ไปที่ญี่ปุ่น ก็เป็นโอกาสที่ดี คุณให้ม็อกโกได้ชดเชยให้คุณเสียหน่อย”
คาดไม่ถึงอย่างมาก คุณท่านคนนี้ สุดท้ายกลับพูดคำพูดแบบนี้ออกมา！
ในขณะนี้แสงดาวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว กุมปากของตัวเองเอาไว้ น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงหล่นออกมาจากขอบตา
แม้แต่พวกเขาทั้งสองที่เป็นผู้น้อยเกิดความขัดแย้งระหว่างกันเขายังรู้เลย
เขายังชัดเจนดี พวกเขาทุกข์ทรมานมานานขนาดไหน เจ็บปวดมานานขนาดไหน เหตุมาจากเพราะว่าพ่อแม่ของม็องโก ยังมีเขาเองไชยันต์
ตอนนี้แสงดาวไม่สามารถสงบลงได้อีกแล้ว
จนถึง หลังจากนั้นหลายนาที อารมณ์ที่โหมกระหน่ำเข้ามาในอกของเธออันนั้นสงบลงบ้างแล้ว ถึงได้เห็นเธอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้น้ําตาคลอเบ้าพยักหน้าลงอย่างแรง
“ฉันยินยอม”
“ดี งั้นผมจะติดต่อไปหาม็อกโกสักหน่อย นี่ก็ดึกมาแล้ว คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะให้ม็อกโกมารับคุณ พวกคุณค่อยไปที่ญี่ปุ่นด้วยกัน”
ได้ค่ะ”
บนใบหน้าของแสงดาวเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ภายในใจเต็มไปด้วยความปลื้มปีติลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ออกไปแล้ว
แต่ว่า ตอนสุดท้ายก่อนที่เธอจะก้าวออกจากประตูไป ก็อดใจไม่ไหวที่จะหันกลับมาถาม：“ฉันอยากจะถามอะไรสักประโยค คุณทำไม……ถึงได้ไม่คัดค้านพวกเราขึ้นมาอย่างกะทันหันล่ะ?”
“หืม?”
ไชยันต์ที่ยังนั่งอยู่ที่นั่นมองมาที่เธอแวบหนึ่ง
“เป็นไปได้ว่าเพราะผมแก่แล้ว หลังจากผ่านเรื่องน้องชายของคุณมา ผมก็เข้าใจอะไรมากขึ้น หลานชายก็มีความสุขของเขาเอง ผมบังคับครอบครัวให้เจริญรุ่งเรืองอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ทำให้พวกคุณต้องใช้ชีวิตเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของผม พวกคุณอาจจะไม่ได้มีความสุขก็ได้”
“ดังนั้น เพียงแค่พวกคุณใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ก็เพียงพอแล้ว”
ประโยคสุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่า คำพูดนี้เป็นคำพูดที่ไพเราะที่สุดในโลกแล้ว
ในที่สุดแสงดาวก็ออกไปแล้วภายในใจเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ม็อกโกที่อยู่ที่เรด พาวิเลี่ยน ได้รับโทรศัพท์จากรองผู้นำเดชา พรุ่งนี้ให้เขาไปรับแสงดาวตั้งแต่รุ่งสางแล้วไปญี่ปุ่น
“ญี่ปุ่น คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เวลาสำคัญแบบนี้ ผมจะไปที่ญี่ปุ่นได้อย่างไร?”
“คุณชายม็อกโก ตอนนี้ลูกที่อยู่ในท้องของคุณแสงดาวกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญ จำเป็นต้องทำแบบนี้ ถึงจะสามารถรักษาลูกเอาไว้ได้ สำหรับเรื่องของคุณทางนี้ ผมจะไปจัดการด้วยตนเอง”
“แต่ว่า……”
ม็อกโกยังอยากจะโต้แย้ง
แต่เวลานี้ สายโทรศัพท์ของฝั่งโน้นได้วางไปแล้ว ต่อมาทันใดในโทรศัพท์ ไชยันต์คุณปู่ของเขาก็ได้ส่งข้อความมาด้วยตัวเองหนึ่งข้อความ
【ไชยันต์：รีบล่วงหน้าไปที่ญี่ปุ่น อย่าให้มีอะไรผิดพลาด！】