ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1085 พิมเจ้า
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1085 พิมเจ้า?
แน่นอนว่าเส้นหมี่ไม่อยากจะให้พิมเจ้าคนคนนี้ผลักภาระ ถ้าเธอไม่ทำแล้ว งั้นเดอะวิวซีจะทำอย่างไร? ไม่สามารถพูดว่าให้เธอกลับไปอีกได้หรอกนะ?
เส้นหมี่คิดแล้วคิดอีก ก็ยังปรามเอาไว้
【เส้นหมี่：ป้าสะใภ้ คุณอย่าพึ่งรีบร้อน คุณก็เห็นแล้วว่า ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ ถ้าฉันต้องไปที่โน่นละก็ ต้องวางแผนเอาไว้ให้ดีก่อนถึงจะกลับไปได้ ดังนั้น คุณช่วยฉันรับมือไปก่อน โอเคไหม?】
【พิมเจ้า：……ก็ได้ งั้นฉันจะรอให้คุณวางแผนเสร็จเรียบร้อย ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้เข้าไปหลายวันแล้ว วันนั้นในตอนที่ออกไปหาเดือนใจ ไม่ทันได้ระวังจึงหกล้ม】
หา?
ยังหกล้มด้วย?
เส้นหมี่จึงถามออกมาอย่างเป็นห่วงทันที ถามว่าป้าสะใภ้คนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
หลังจากนั้นพิมเจ้าจึงส่งรูปมาหนึ่งรูป ที่ต้นขา และบนแขนของเธอหกล้มจนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยบาดแผลเต็มไปหมด
หนักขนาดนี้เลย?
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว ทำได้เพียงบอกกล่าวให้เธอพักผ่อนให้ดี หลังจากนั้นเธอก็จบการสนทนากับผู้หญิงคนนี้
？
ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นเดอะวิวซีด้านโน้น เธอต้องหาคนมาใหม่แล้ว ไม่งั้น หลายวันนี้พิมเจ้าไม่เข้าไปที่นั่นเลย ใครจะรับผิดชอบเรื่องภายใน?
เส้นหมี่คิดแล้วคิดอีก ตัดสินใจโทรหารองผู้นำเดชาก่อน
“ตืด……ตืดตืด……”
“คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
สายโทรศัพท์ยังไม่ทันได้มีคนรับสาย ทันใดนั้น ด้านนอกออฟฟิศของเธอ มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งผลักประตูเข้ามาแล้ว
สามี?
เส้นหมี่เอามือปิดหูโทรศัพท์เอาไว้ พูดกับชายหนุ่มคนนี้เบาๆว่า：“ฉันกำลังโทรหารองผู้นำเดชา คุณรอฉันสักครู่”
หลังจากนั้นก็ต่อสายโทรศัพท์ต่อ ทว่าชายหนุ่มที่เข้ามาคนนี้ ถูกเธอทิ้งไว้ด้านข้าง จึงทำได้เพียงนั่งไขว่ห้างอยู่คนเดียวที่เก้าอี้รับแขกของเธอตัวนั้น
ออฟฟิศของผู้บริหารระดับสูง ในฐานะผู้กุมอำนาจสูงสุดของหิรัญชากรุ๊ป
ความจริงแล้ว แสนรักไปน้อยมาก เขาที่เป็นประธาน อยากจะเจอพวกเขา ก็โทรศัพท์มาให้พวกเขาขึ้นไป จะมีเหตุผลอะไรที่ท่านประธานที่ยิ่งใหญ่อย่างเขาต้องลงมา?
แต่ว่า ออฟฟิศแห่งนี้ต่างออกไป นี่เป็นถึงสถานที่ทำงานของภรรยาท่านประธาน
“พวกคุณมายืนทําอะไรกันที่นี่ล่ะ? ถ้าจะมาหาผู้บริหารเส้นหมี่? ทำไมไม่เข้าไปล่ะ?”
“เอ่อ ท่านประธานอยู่ด้านใน……”
คนของฝ่ายวางแผนที่อยู่ด้านนอก จากบานเกล็ดมองเห็นว่าBOSSใหญ่อยู่ด้านใน แต่ละคนต่างไม่กล้าเข้าไปรบกวน ยังเพลิดเพลินกับเวลากาแฟของพวกเขาไป
เพราะว่า เวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่บรรยากาศของบริษัทผ่อนคลายที่สุด
เส้นหมี่โทรศัพท์อยู่ประมาณสามนาทีแล้ว ยังไม่มีคนรับสาย เธอขมวดคิ้ว “แกร็ก”วางสายโทรศัพท์ลงแล้ว
แสนรักด้านหนึ่งเปิดนิตยสารดูอย่างเบื่อหน่าย อีกด้านหนึ่งเหลือบมามองเธอแวบหนึ่ง ：“ทำไมเหรอ? โทรไม่ติด?”
ดวงตากลมโตดำคลับทั้งสองข้างของเส้นหมี่กะพริบปริบๆ：“ใช่ค่ะ โทรไปตั้งหลายสายก็โทรไม่ติด ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?”
แสนรัก：“……”
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?
เขาอยากรู้มากว่า อยู่ดีๆ ทำไมเธอต้องอยากจะโทรหารองผู้นำเดชาอย่างกะทันหัน?
“คุณมีเรื่องอะไรกับเขาเหรอ?”
“พิมเจ้าพูดว่าหกล้มแล้ว ดูแลบัญชีของเดอะวิวซีไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ฉันก็กลับไปก็ไม่ได้ ทำได้เพียงโทรหารองผู้นำเดชาก่อน ให้เขาจัดการสักหน่อย”
เส้นหมี่วางสายโทรศัพท์แล้ว ก็อธิบายออกมาหนึ่งรอบ
พิมเจ้าหกล้มแล้ว?
สายตาของแสนรักเบนออกมาจากนิตยสารเล่มนั้นแล้ว เขามองไปที่เธอ ใบหน้าที่โดดเด่นที่มีความอ่อนโยนเหมือนน้ำ แต่แววตาหลังจากได้ยินเรื่องนี้ ดูมีความลึกล้ำ
“งั้นเหรอ? ล้มได้อย่างไร?”
“บอกว่าในตอนที่เดือนใจเกิดเรื่อง เธอกับน้าแจ๋วออกไปตามหา หลังจากนั้นไม่ทันจะระวังตกลงไปในคูน้ำ”
เส้นหมี่หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดหารูปภาพที่พิมเจ้าพึ่งจะส่งมาให้เธอในเมื่อสักครู่ หลังจากนั้นเอาให้ผู้ชายคนนี้ดู
รูปรูปนี้ ดูยังไงก็น่าสงสารจริงๆ หกล้มจนขนาดนี้แล้ว
แต่ว่า เส้นหมี่ค้นพบว่า ตอนที่ผู้ชายคนนี้มองไปที่รูปอันนี้ ไม่ได้มีปฏกิริยาอะไรมาก แต่ไม่รู้ว่าทำไม เธอกลับรู้สึกเหมือนว่าบนร่างกายของเขา รู้สึกได้ถึงความเย็นชา
“พี่ชาย?”
“โอเค เรื่องเรื่องนี้ให้ผมเป็นคนจัดการเถอะ รองผู้นำเดชาด้านโน้นคุณไม่ต้องติดต่อแล้ว ผมจะโทรศัพท์หาตาแก่คนนั้นโดยตรง”
ในที่สุดเขาก็เปิดปากพูดออกมาแล้ว
น้ำเสียงฟังดูแล้วไม่ค่อยจะมีน้ำหนัก เหมือนกับว่าไม่ค่อยจะใส่ใจเรื่องนี้นัก แต่ว่า ท่าทางของเขา พูดออกมาหนึ่งประโยคตัดสินใจแล้วว่าเส้นหมี่ไม่ต้องจัดการเรื่องนี้แล้ว
มอบให้เขาก็โอเคแล้ว
ภายในใจของเส้นหมี่รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาในทันใด
ความกังวลที่สะสมเอาไว้ภายในใจ ก็มลายหายไปในทันทีแล้ว
“โอเค งั้นฉันไม่สนใจแล้วนะ งั้นพี่ชาย……คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ? เกี่ยวกับงานหรือเปล่า?”
“ไม่ใช่หรอก จะมาบอกกับคุณว่า ตอนบ่ายผมต้องออกไปธุระต่างเมือง ประมาณพรุ่งนี้ถึงจะกลับมา”
ในที่สุด ก็กลับมาที่หัวข้อหลักแล้ว
ผู้ชายคนนี้วางนิตยสารที่อยู่ในมือลง หลังจากนั้นมองไปยังผู้หญิงคนนี้ที่กำลังยิ้มแย้มแล้วก็ซบเข้ามาที่ด้านข้างของเขา มือใหญ่วาดไป กอดเธอเอาไว้แน่นให้นั่งลงบนตักของเขา
ผู้หญิงคนนี้ ความจริงตอนนี้เปลี่ยนไปมาก
เมื่อก่อน เธอสำรวมมาก และก็คิดเยอะ ต่อให้พวกเขาเป็นสามีภรรยา แต่ว่าเธอก็ยังคงไม่ปล่อยวาง ถ้าเขาไม่เป็นคนออกตัวก่อนละก็ ก็หยุดคิดไปเลยว่าเธอจะทำเรื่องใกล้ชิดสนิทสนมกับเขา
แต่ตอนนี้ เธอจะชอบโน้มตัวเข้าหาเขาแบบนี้แล้ว