ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1106 ชายหนุ่มที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1106 ชายหนุ่มที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
“เธอไม่ต้องห่วงหรอก ผมส่งคนไปจัดการแล้ว ที่นั่นก็มีคนของตระกูลเทวเทพ”
“อ๋า？งั้น……เหรอ？”
เส้นหมี่จ้องมองเขาอย่างงุนงง ไม่เข้าใจความหมายของเขา
แต่ความจริงก็คือ เมื่อแสงดาวถูกคนขับรถคนนั้นพาไปที่ตลาดมืด เธอก็ขึ้นรถสีดำคันหนึ่ง ยังไม่ทันออกจาก มณฑลY รถเบนซ์สีขาวป้ายทะเบียน 8 ทั้งหมด 6 ตัว ก็ค่อยๆ ขับเข้ามา จากทางด่วน แล้วมาขวางหน้ารถสีดำคันนี้ไว้
“คุณคือ？”
“เปิดประตูรถ ปล่อยผู้หญิงคนนี้ลงมา ผมจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
ยามเย็นที่ปกคลุมด้วยสีฟ้าอมเทา ชายหนุ่มที่ลงมาจากเบนซ์สีขาว เธอก็มองเห็นหน้าเขาไม่ชัดนัก แต่จากรูปร่างสูงใหญ่ของเขาแล้ว และเสียงที่ทุ้มและเย็นชา
ก็ฟังออกว่า นี่เป็นชายวัยรุ่น
ยังไงคนขับรถผิดกฎหมายก็กินปูนร้อนท้อง จึงเปิดประตูรถทันที
ดังนั้น ในช่วงที่เปิดออก ชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้ารถ ก็เห็นหญิงสาวที่สวมชุดนอน กำลังกุมท้องของตัวเองขดตัวอยู่ด้านหลัง
เธอออกแรงงอตัว จนแทบจะเหมือนกุ้งตัวหนึ่ง
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านนอกรถนิ่งไป ถามว่า：“คุณคือแสงดาวใช่ไหม？น้องชายคุณให้ผมมา”
แสงดาวเงยหน้าขึ้นจากในรถทันที ใบหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ เมื่ออยู่ในแสงสลัวข้างในรถ ก็ทำให้คนตกใจได้
“น้องชายฉัน？ใคร？”
“วสุ”
ผู้ชายคนนี้ยืนเม้มปากอยู่ด้านนอกรถ แล้วพูดชื่อนี้ออกมา
วสุ？
วสุก็คือแสนรัก！
แสงดาวผ่อนคลายลง แล้วก็กุมท้องหดตัวลงไปอีกครั้ง：“เขาเรียกคุณมาทำไม？ออกไป อย่ามาขวางฉัน”
เธอเพิ่งคลอดได้เจ็ดวัน เวลาเจ็ดวัน สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง จะฟื้นตัวได้แค่ไหน？
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังถูกกระตุ้นอย่างหนักด้วย
ชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกรถขมวดคิ้ว เมื่อมองเห็นเธอขดตัวอีกครั้ง
สุดท้าย เขาก็ก้มตัวเข้ามา จากนั้น ก็อุ้มเธอเหมือนแมวที่น่าสงสาร ออกไปจากรถคันนี้
“คุณทำอะไร？ปล่อยฉันนะ！”
แสงดาวไม่คิดว่าชายคนนี้จะตรงเข้ามาหาเธอ ทันใดนั้น หลังจากที่เธอลืมตาขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มคนนี้ เธอก็เริ่มขัดขืนอย่างรุนแรง
แต่ว่าแรงของคนๆ นี้เยอะมาก เธอเพิ่งขยับ นิ้วมือของเขาก็กดเธอไว้แน่ๆ ทำให้สุดท้ายแล้วเธอถูกอุ้มเข้าไปในเบนซ์สีขาวคันนั้น และเธอก็ไม่ได้ขัดขืนแม้แต่น้อย
“คุณปล่อยฉันนะ！คุณเป็นใครกันแน่？ใครให้คุณทำแบบนี้？เปิดประตูรถให้ฉันเดี๋ยวนี้！”
“ผมเหรอ？”
ชายหนุ่มที่ล็อกประตู กำลังมองดูสภาพหญิงสาวที่มีพฤติกรรมรุนแรงจากด้านนอก
ในที่สุด คางของเขาก็เงยขึ้นมาเล็กน้อยท่ามกลางความสลัวของท้องฟ้า เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเป็นอย่างมาก：“ผมชื่อภาสดร ที่จริงถ้าพูดตรงๆ ผมไม่ใช่คนที่วสุน้องชายคุณส่งมา ผมรู้จักม็อกโกสามีของคุณมานานกว่า”
“……”
ชื่อนี้ ในที่สุดก็ทำให้เสียงที่ตะโกนของเธอหยุดลง
ม็อกโก？
เธอเหมือนโดนจี้จุด ดวงตาที่แดงเล็กน้อยคู่นั้น จ้องชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกรถ：“คุณรู้จักเขา？”
ชายหนุ่มที่ชื่อภาสดรคนนี้พยักหน้าด้านนอก：“ใช่ ที่จริงวิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์ของพวกเรากับตระกูลสามีของคุณ ต่างก็ทำงานในไวท์ พาเลซที่เมืองหลวงเหมือนกัน แต่ว่า ครอบครัวสามีคุณคือนายพล ส่วนครอบครัวผมคือขุนนางฝ่ายบุ๋น ผมพูดแบบนี้ คุณเข้าใจยัง？”
ดูเหมือนเขาจะมีความอดทนมาก และยังแนะนำตัวเองอย่างละเอียดด้วย
วิบูลย์ตระกูลจรัลพฤกษ์？
แสงดาวไม่รู้จัก เพราะว่าตอนที่ม็อกโกยังอยู่ เธอก็ไม่มีโอกาสมาได้ยินเขาพูดถึงพวกนี้
แต่ว่า พอเขาพูดถึงม็อกโก เธอที่คิดถึงมากจนแทบบ้า ทันใดนั้น ก็เหมือนกับว่าจะจับอะไรบางอย่างได้ จากนั้น เธอก็ไม่ขัดขืนอีก
หลังจากที่ภาสดรเห็น ก็พอใจอย่างมาก
จากนั้น เขาก็พาเธอไป กลับไปในเมืองของมณฑลY และส่งเธอไปที่โรงพยาบาล
แสงดาวเห็นตัวเองถูกส่งเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง จึงขัดขืนขึ้นมา：“ทำไมต้องส่งฉันมาที่โรงพยาบาลด้วย？ฉันไม่ได้ป่วย คุณเห็นฉันเป็นคนบ้าใช่ไหม？ฉันไม่ใช่คนบ้า！”
เธอดิ้นอย่างรุนแรงอีกครั้ง
ภาสดรก็ไม่ไปแตะต้องเธอ เหมือนว่าเขาจะรักษาระยะห่างกับเธอทันที หลังจากเปิดประตูรถแล้ว ดวงตาที่อยู่ในความมืดนั้น ก็เหลือบมองไปที่ร่างของเธออย่างแผ่วเบา
“คุณไม่ต้องกังวล ผมแค่เห็นสีหน้าคุณไม่ค่อยดี เลยมาให้หมอดู ไม่อย่างนั้น คุณป่วยแล้ว ผมจะพาคุณไปหาสามีคุณที่ประเทศZ ได้ไงล่ะ？”
“……”
แสงดาวร้องอย่างตื่นเต้น และก็หยุดลงกะทันหันอีกครั้ง
สิบนาทีต่อมา ที่แผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล
“คุณผู้ชาย คนไข้ที่คุณพามา เพิ่งคลอดลูกใช่ไหม？เหมือนว่ามดลูกเธอจะต่ำ ทำไมถึงทำให้รุนแรงขนาดนี้？เพิ่งคลอดลูกไม่อยู่เดือนเหรอ？”
หลังจากหมอตรวจแสงดาวแล้ว ก็อธิบายทันทีว่าทำไมเธอถึงกุมท้องอยู่ตลอด
แสงดาวนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยไม่พูดอะไร
แต่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างเธอ พอได้ยินแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่เดิมทียังดูนิ่งสงบ ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย：“หมอครับ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม？”