ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1140 คุณผู้หญิง คุณมาช่วยผมเหรอ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1140 คุณผู้หญิง คุณมาช่วยผมเหรอ?
คนกลุ่มหนึ่งรวมทีมอย่างยิ่งใหญ่บุกไปยัง หอบอนถู
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาคาดคิดไม่ถึงก็คือ เมื่อทุกคนมาถึงยัง หอบอนถู แล้ว พวกเขากลับเห็นร่างร่างหนึ่งที่แสนคุ้นเคยได้ปรากฏตัวขึ้นอยู่ตรงนั้นแล้ว
“คุณชาย! นั่นมันคุณชายไม่ใช่เหรอ?!!”
คนของตระกูลจรัลพฤกษ์เห็นแล้ว ทันใดนั้นก็รีบตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ แล้วไปเข้าไปหาทันที
แสงดาวที่ขับรถมอเตอร์ไซค์มาก็เห็นแล้วเช่นกัน ดังนั้นหลังจากที่เธอบีบเบรกมือซ้ายแล้ว เสียงดัง “บรึ้นๆ” ของรถก็หยุดลง
คนคนนั้นคือ ภาสดร จริงๆ
เพียงแค่สถาของเขาตอนนี้มันดูแย่มาก นอกจากใบหน้าที่ถูกต่อยจนเขียวช้ำแล้ว ร่างกายสูงโปร่งของเขาเกือบแทบจะโค้งงอลงมา กุมท้องของตัวเองไว้แล้วค่อยๆ เดินขยับไปข้างหน้าทีละก้าว
ดังนั้น คือเขาถูกทำร้ายมา?
แสงดาวหรี่ตามอง
“พวกคุณ….พวกคุณมาได้ยังไง?”
ภาสดร เองก็เห็นพวกเขาแล้วเช่นกัน ทันใดนั้น หลังจากที่เขาหยุดเดินลง มองดูคนที่อยู่ข้างหน้าอดกลั้นต่อความเจ็บปวดแล้วถามขึ้นมาอย่างอ่อนแรง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเห็นหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังและยังคงนั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์คนนั้น ดวงตาที่ปวดบวมจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นของเขา หลังจากที่โฟกัสสายตาแล้วก็มีแสงเปล่งประกายเล็กน้อย
คนของตระกูลจรัลพฤกษ์คนนี้ก็รีบไปประคองเขาไว้ : “พวกเรามาช่วยคุณครับ คุณชาย คุณหายตัวไปสองวันแล้ว คุณท่านก็ยังอยู่ที่เมืองหลวงในประเทศ มาไม่ทัน พวกเราร้อนใจจนแทบบ้าแล้ว”
“ดังนั้นนายหาคนขอทานกลุ่มนี้มาช่วยฉัน?”
ภาสดร ถูกประคองไว้ เหลือบมองพวกคนขอทานที่อยู่ด้านหลังของคนในบ้านคนนี้
คนในบ้านพวกเขาคนนี้ก็พยักหน้าทันที : “ใช่ครับ คุณอย่าดูถูกขอทานกลุ่มนี้นะครับ พวกเขาหาจนเจอว่าคุณอยู่ที่นี่ คุณชายครับ จะว่าไปสะใภ้เล็กตระกูลเทวเทพ คนนี้สุดยอดจริงๆ วิธีนี้ผมยังคิดไม่ถึง แต่เธอออกมาแล้วก็คิดได้ทันที”
ภาสดร：“……”
เขาอดทนต่อความเจ็บปวดบนร่างกาย แล้วเหลือบมองไปดูทางหญิงสาวนั้นที่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง
กลับพบว่า ทั้ง ๆ ที่รถมอเตอร์ไซค์เทและโดดเด่นขนาดนั้น ผู้หญิงคนนี้กลับขี่มันในชุดคลุมของโรงแรม และยังสวมรองเท้าแตะผ้าฝ้ายสีขาวอยู่ที่เท้า ถ้าหากภายใต้ใต้หมวกกันน็อกสีดำ ใบหน้าเล็กๆ ที่สะอาดหมดจดและขาวผ่องกำลังมองมาที่เขาอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ระยะห่างกันมากขนาดนั้น ยังสามารถรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เฉียบแหลมและเย็นยะเยือกบนร่างกายของเธอ
เขาแทบจะเข้าใจว่า นั่นคือดอกไม้สีขาวเล็กๆ ดอกหนึ่ง
แต่เขารู้ว่า เธอไม่ใช่ แสงดาวเธอไม่เคยเป็นดั่งดอกไม้สีขาวดอกเล็กๆ แต่เป็นดอกกุหลาบดอกหนึ่งที่มีหนามอันแหลมคม
“ทำร้ายนายแล้ว?”
“อืม
“จะฆ่าไหม?”
และแล้ว เมื่อ ภาสดร อดทนต่อความเจ็บปวดบนร่างกายและเดินทีละก้าวมาถึงตรงนี้ ประโยคแรกที่หญิงสาวคนนี้เอ่ยปากพูด ก็คือถามเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่าต้องการฆ่าคนหรือไม่?
ภาสดร：“……”
เป็นหลายวินาที เขาถึงจะกุมหน้าอกของตัวเองไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงคนนี้โดยเผยให้เห็นสีหน้าที่ดูอ่อนแอมาก
“ไม่ล่ะ พ่อฉัน……เขามาแล้ว เขาค่อยจัดการเอง คุณพาผมไปโรงพยาบาลหน่อยได้ไหม?” เขามองดูเธออย่างน่าสงสาร
ระหว่างคิ้วอันเย็นชาทั้งสองข้างของแสงดาวก็เผยให้เห็นความต่อต้านและไม่เต็มใจเล็กน้อยทันที
แต่สุดท้าย หลังจากที่เธอเห็นว่าชายคนนี้แม้แต่ยืนก็แทบจะยืนอยู่ไม่ไหวแล้ว และรอบๆ บริเวณในตอนนี้ก็ดูเหมือนจะไม่มีรถให้เรียกได้ เธอจึงจำยอมใจตกลง
ภาสดร ก็รีบปีนขึ้นบนรถเธอทันที
“คุณชาย ทำไมคุณนั่งรถของเธอล่ะ? พวกเราไม่ใช่………”
“รอคุณท่านอยู่ตรงนี้ ไม่นานเขาก็จะมาถึงแล้ว”
ภาสดร รีบพูดตัดบทคนในบ้านคนนี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นมือทั้งคู่ก็ยื่นไปสวมกอดเอวของผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าแบบธรรมชาติมาก
“นายทำอะไร? ปล่อยนะ!” กลับคิดไม่ถึงว่า เขาเพิ่งจะสัมผัสเธอ ผู้หญิงคนนี้ก็สะบัดมือเขาออกทันทีราวกับเป็นเชื้อโรค และสีหน้าอารมณ์ก็เปลี่ยนเป็นโกรธมากทันที
ภาสดร：“……”
ก็ได้ ไม่แตะต้อง
สุดท้าย เขาได้แค่ยื่นมือกลับอย่างเชื่อฟัง จากนั้นนั่งอย่างเรียบร้อยอยู่ด้านหลังของเธอ
สีหน้าอารมณ์ของแสงดาวก็ค่อยดีขึ้นเล็กน้อย สตาร์ทเครื่องรถแล้วขับไปยังโรงพยาบาล
เธอจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนแตะต้องตัวเธออย่างแน่นอน ตอนนี้เธอเป็นคนที่มีสามีแล้ว จะปล่อยให้ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังแตะเนื้อต้องตัวได้อย่างไรกัน?
ใบหน้าของแสงดาวเคร่งขรึม
แต่ในความเป็นจริง ในระหว่างทางไปโรงพยาบาล คือไม่รู้ว่าเพราะความเจ็บปวดหรือไม่? ที่ผู้ชายคนนี้ทำท่าจะกลิ้งตกลงไปอยู่หลายครั้ง
สุดท้าย เธอก็จำเป็นต้องเป็นคนเอามือทั้งคู่ของเขามาโอบเอวของตัวเองเอาไว้!
“กอดให้แน่น ตกไปตายจะสมหน้าน้ำให้!”
“ได้………”
น้ำเสียงที่แผงด้วยความอ่อนแอของผู้ชายก็ดังอู้อี้อยู่ข้างหลัง
ก็ไม่รู้ว่าแสงดาวประสาทหลอนไปหรือเปล่า เธอเหมือนได้ยินมีเสียงหัวเราะแฝงอยู่ด้วย?
ผีหลอก!
แสงดาวส่ายศีรษะ จงใจเมินเฉยต่อความรู้สึกอบอุ่นนั้นที่จู่ ๆ แนบลงมาบนหลังของเธอ บิดคันเร่งด้านขวามือ ทันใดนั้น รถมอเตอร์ไซค์คันนี้ก็วิ่งไปทางโรงพยาบาลด้วยความเร็วสูง
สองชั่วโมงต่อมา ที่โรงพยาบาล
“คุณผู้หญิงคะ คุณเป็นอะไรกับคนที่ได้รับบาดเจ็บคะ?”
“มีอะไร พูดมา!”
แสงดาวซึ่งรออยู่ที่นี่เป็นเวลานานแล้ว ได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าสวยงามที่เคร่งขรึมก็ถามประโยคนี้แบบหมดความอดทน
คุณหมอถูกเธอทำให้ตกใจ ก็รีบชี้ไปยังแผ่นฟิล์ม CT แผ่นนี้ที่อยู่ข้างหน้า
“เขาได้รับบาดเจ็บค่อนข้างหนัก คุณดูสิ ซี่โครงถูกทุบตีจนหักแล้ว ยังทำให้ปอดได้รับบาดเจ็บ คำแนะนำของผมคือให้เขานอนโรงพยาบาล ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาจะค่อนข้างรุนแรง”
“……”
“หา? ยังต้องนอนโรงพยาบาล?”
เมื่อได้ยินผลการตรวจนี้แล้ว ภาสดร ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ยังไม่ทันที่จะรอให้ผู้หญิงคนนี้ตอบคำถาม เขาก็ได้เอ่ยปากพูดอยู่ด้านข้างแล้ว เผยให้เห็นสีหน้าลำบากใจ