ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1154 สารภาพ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1154 สารภาพ
คนสูงวัยคนนี้ คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วจะยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนนี้ และขอโทษภาสดรอีกด้วย
ภาสดรไม่ได้พูดออกมา
เขาไม่คิดว่าจะสามารถจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยได้?
ดูแล้ว เขาจะยังประเมินอิทธิพลอำนาจทางนี้ของเขาต่ำไปจริงๆ
และเช่นนี้ ถ้าหากแม้แต่วุฒิสภาเล็กๆ สามารถมีความสามารถที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ที่นี่ เช่นนั้นแล้ว คนที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเหล่านั้น จะปิดบังอีกได้อย่างไร?
ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม หนักอึ้งเสียจนสามารถมีน้ำหยดออกมาได้อยู่แล้ว
สุดท้ายภาสดรก็ยังเห็นด้วยกับการตัดสินใจนี้ เพียงแต่ เขายื่นความต้องการออกมาหนึ่งอย่าง ก็คือไม่ให้วิบูลย์พาแสงดาวกลับประเทศไปด้วย
แต่เขาจะเป็นคนไปส่งที่สนามบินเอง
“เธอมีนิสัยอารมณ์ร้าย ตอนนี้สติก็ยังสับสน เกรงว่าคงพาเธอกลับไปไม่ได้ ผมจะไปส่งเธอเอง แล้วค่อยติดต่อน้องชายของเธอ ถึงตอนนั้นทั้งสองฝั่งสนับสนุนกันก็พอแล้ว”
“เอาอย่างนั้นก็ได้”
วิบูลย์ยินยอมแล้ว
หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากโรงแรม
ส่วนภาสดร หลังจากที่เขาไปไม่นาน ก็มาหาผู้หญิงที่ก้มหน้าก้มตาดูแผนที่อยู่ในห้อง
“คุณนายน้อย คุณกำลังทำอะไรอยู่ครับ?”
“ไม่มีตาหรือไง? ฉันกำลังช่วยคุณวางแผนหาเส้นทางหลบหนีอยู่”
แสงดาวไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
คำพูดเมื่อครู่นี้ เธอได้ยินหมดแล้ว แต่ที่ทำให้รู้สึกแปลกใจก็คือ ไม่คิดว่าเธอจะยังไม่เชื่อว่าวิบูลย์จะให้ภาสดรกลับไปที่มณฑลYจริงๆ แต่ยังคิดว่าเขาต้องการจะลงมือกับเขาอีก
ภาสดรยืนอยู่ข้างๆเธอ มองพิจารณาไปยังศีรษะที่กำลังมุดอยู่บนแผนที่นี้
และทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมามาก
“คุณนายน้อย…..”
เขาเริ่มเรียกเธออีกครั้ง
ดูเหมือนกับคำเรียกนี้ เขาชอบเรียกมาก ตอนที่เรียกก็จะมีเสียงท้ายคำเล็กน้อย ดูเหมือนกับกำลังเรียกภรรยาของตัวเองอยู่อย่างไรอย่างนั้น
แต่ทว่าหญิงสาวนั้นรู้สึกหงุดหงิดมาก : “อะไร?”
ภาสดร : “ไม่อย่างนั้นก็แบบนี้แล้วกัน พวกเราปลอมตัวออกไปกัน ผมรู้ว่ามีทางอยู่เส้นหนึ่งสามารถไปที่สนามบินได้ พวกเราเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง พ่อผมก็ไม่รู้แล้ว”
“คุณพูดจริงหรือเปล่า?”
หญิงสาวคนนี้เงยหน้าขึ้นมาทันทีตามที่คิดไว้จริงๆ
เธอหลอกง่ายมาก
ไม่ใช่ว่าเธอไอคิวต่ำอะไรนั่นหรอก แต่คนแบบเธอ หลังจากที่เชื่อคนหนึ่งคนแล้ว ก็จะไม่สงสัยอะไรกับคำพูดทุกๆประโยคของเขาได้อย่างง่ายดาย
ภาสดรหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเอาถนนเส้นนั้นให้เธอดู
หลังจากนั้นสิบกว่านาที ทั้งสองคนก็ออกมาข้างนอก เป้าหมายแน่นอนว่าก็คือศูนย์การค้าที่มีชื่อเสียงที่สุดในพื้นที่นั่นเอง
และในเวลานี้ดลธีที่ยังอยู่ที่บีเอสเช่นกันนั้น ก็ได้รับข้อความหนึ่งข้อความ
【ภาสดร : อีกหนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ คุณมารับคุณหนูของพวกคุณที่ศูนย์การค้านอร์ธเกซ】
【ดลธี : ……..】
นี่เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรขึ้นกันอีก?
ดลธียังอ่านไม่เข้าใจในตอนนั้น
จนกระทั่งหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เขาอยู่ในอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ แล้วจู่ๆก็เห็นข่าวหนึ่งเด้งขึ้นมาบนคอมพิวเตอร์ เกิดเหตุยิงกันอย่างรุนแรงที่ศูนย์การค้านอร์ธเกซ
เขาถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง!
“คุณนายน้อย วันนี้คุณดูดีมากจริงๆ”
ชายหนุ่มอยู่ในร้านแฟชั่นที่ศูนย์การค้า เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ในแฟชั่นแบบกอทิกหายไปนานออกมาจากด้านในนั้น ดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมา และเอ่ยพูดชื่นชมความงดงามที่อยู่ภายในใจออกมา
ดูดีมากจริงๆ
เหมือนกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์อยู่ในความมืด เธอมีความดึงดูด สวยพราวไปด้วยเสน่ห์ที่ดูร้ายกาจ แม้แต่ทุกๆความรู้สึกที่แสดงออกทางสายตาก็ล้วนมีพลังที่ดึงดูดเป็นอย่างมาก
แต่เมื่อก่อน เข้ากลับไม่กล้าเผชิญหน้ากับภายในใจของตัวเอง เขาที่ออกมาจากการอบรมสั่งสอนแบบดั้งเดิม หลังจากที่เขาเห็นเธอแล้ว ก็ปฏิบัติตามเหมือนกับเป็นเครื่องจักรที่ถูกผูกมัดอยู่ในกรอบ
เขาพูดว่าเธอไม่สวย แปลก ขัดต่อประเพณีศีลธรรม
ขับไล่เธออยู่ตลอด และไม่ชอบเธออีกด้วย
แต่หารู้ไม่ ว่าสิ่งที่ซ่อนฝังอยู่ในอกของเขาความจริงแล้วก็คือหัวใจที่ไม่สงบเสงี่ยมเจียมตัวดวงนั้นอยู่ตลอด
แสงดาวกำลังจัดแจงกระโปรงสั้นของตัวเอง แล้วจู่ๆก็ได้ยินขึ้น เธอแข็งทื่อ ความร้อนพุ่งขึ้นไปที่หลังหูของเธออย่างไม่มีเหตุผล
นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินผู้ชายคนหนึ่งพูดออกมาตรงๆว่าเธอดูดีแบบนี้
“คุณ…..คุณกำลังพูดอะไรอยู่น่ะ? ทำไมคุณยังไม่ไปเปลี่ยนอีก? ไม่ใช่ว่าต้องรีบไปเหรอ?”
เธอรีบเปลี่ยนประเด็นอย่างไม่ค่อยเป็นธรรมชาติอยู่เล็กน้อย
ภาสดรยิ้มพลางพยักหน้าลงแล้วก็เข้าไปด้วยเช่นกัน
ซักพักหนึ่ง ตอนที่เขาออกมาอีกครั้ง แสงดาวเงยหน้าขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าจะเห็นชายร่างสูงที่แต่งตัวเป็นกระแสนิยมและมีความพังก์ในแบบเดียวกันยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง
“คุณ – -”
“เมื่อครู่นี้ผมเลือกมาจากทางด้านใน รู้สึกว่านี่ถึงจะเหมาะกับคุณ คุณว่าใช่ไหมครับ? คุณนายน้อย?”
ผู้ชายร่างสูงและหล่อเหลาเดินเข้ามา รูปร่างนั้นเหมือนกับหอเหล็ก บีบแสงดาวเสียจนแทบจะหายใจไม่ออก
แต่ที่น่ากลัวก็คือ เธอยังพบว่า สายตาของเขากำลังมองตัวเองอย่างแผดเผา
มองพิจารณาตั้งแต่บนลงล่าง
ก็เหมือนกับทะเลาลึก ทำให้เธอแทบจะละสายตาไปไม่ได้เลย
เธอบ้าไปแล้วใช่ไหม?
ทำไมถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้กัน?
หัวใจของแสงดาวเต้นแรงขึ้นมา
และก็เป็นเวลานี้เช่นกัน มือของชายหนุ่มยื่นเข้ามา เขาเห็นผมซอยที่อยู่ตรงหน้าผาก หลังจากที่ริมฝีปากสวยโค้งแล้วนั้น เขาก็ลูบไปทางด้านหลังให้เธออย่างอ่อนโยน
“คุณนายน้อย เมื่อก่อนสามีของคุณเคยบอกหรือเปล่าว่าคุณสวยมาก?”
“…..ไม่เคย”
“ครับ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผมจะบอกคุณว่าคุณสวยมากจริงๆ คุณรู้จักปะการังใต้ทะเลไหม? คุณก็เหมือนกับพวกนั้น อยู่ในทะเล ไม่มีคนเห็น พวกเขาคิดว่ามันเป็นพวกพืชทะเลที่ไม่มีประโยชน์ แต่หลังจากที่มันถูกงมขึ้นมา วางอยู่ใต้แสงอาทิตย์ ก็จะพบว่าความจริงแล้ววันสวยงามละลานตาที่สุด คุณนายน้อย คุณก็เหมือนกับพวกมัน”
ผู้ชายคนนี้ ไม่คิดว่าจะพูดรักๆใคร่ๆขึ้นมา
ถึงแม้ว่าฟังแล้วจะดูทื่อๆอยู่บ้าง แล้วก็ไม่ค่อยสวยหรูด้วยเช่นกัน
แต่หลังจากที่แสงดาวได้ยินแล้ว ก้นบึ้งของหัวใจกลับเหมือนกับถูกกระแสไฟอะไรนั่นโจมตีเข้ามา ในหูของเธอดังอื้อ นอกจากผู้ชายคนนี้ การเคลื่อนไหวข้างๆหูก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว
รวมทั้งเสียงปืนที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันในศูนย์การค้าด้วย…..