ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1175 ภาสดรมาแล้ว

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1175 ภาสดรมาแล้ว?

ผู้นำของโรงน้ำชา?

เงาดำคนนี้ได้ฟังแล้ว ท่ามกลางความมืดดวงตาทั้งสองขว้างก็เบิกกว้างขึ้นมาทันใด！

นี่ไม่สามารถโทษพวกเขาได้ เพราะว่าคนนี้ที่BOSSท่านนี้พูดถึงนั้น พวกเขาตามสืบมาตั้งนานแล้ว แต่ว่า ไม่มีแม้ข้อมูลอะไรเลย ดราก้อน แชนท์ของตระกูลหิรัญชาของพวกเขาก็ถือว่ารวบรวมกำลังทั้งฝั่งสว่างและฝั่งมืดแล้ว

แต่ว่าก็เป็นเวลานานแล้วแต่ก็ยังขุดออกมาไม่ได้

งั้นตอนนี้ เขากลับออกมาปรากฏตัวเองแล้ว?！

“ท่านประธาน ตอนนี้พวกเราจะเอายังไงดี? พวกเขามาปรากฏตัวตอนนี้ ยังจับจ้องมาที่คุณหนูใหญ่ ไม่ใช่ว่า……？”

คำพูดด้านหลังนี้ คนคนนี้ไม่ได้พูดไปต่อแล้ว แต่ว่า ขอแค่เป็นคนที่รู้เรื่องนี้ ต่างจะเข้าใจ นั่นต้องการจะสื่ออะไร

จับจ้องมาที่แสงดาว สิ่งเดียวที่เป็นไปได้ งั้นก็มีเพียงคนคนเดียวที่น่าสงสัยแล้ว

ดวงตาสีหน้าของแสนรักเย็นชาอย่างขีดสุด

เมืองหลวงในค่ำคืนของฤดูหนาว เดิมทีก็เหน็บหนาวจนเข้ากระดูก แต่วินาทีนี้ ความเย็นระเยือกที่อยู่บนร่างกายของผู้ชายคนนี้ ยังทำให้คนขนลุกยิ่งกว่าอากาศที่เลวร้ายอันนี้

“ปรากฏตัวก็ถูกแล้ว เล่นกันมาตั้งนาน ก็ควรจะจบลงได้แล้ว！”

“ท่านประธานหมายถึง?”

“พวกคุณพาคนปกป้องคุณหนูใหญ่เอาไว้ให้มากหน่อย จำเอาไว้ ตามตลอด24ชั่วโมง”

สุดท้ายผู้ชายคนนี้ก็สั่งการออกมาหนึ่งประโยคเบาๆท่ามกลางความมืด

เงาดำตะลึงงันแล้ว

น่าจะ เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง คำสั่งสุดท้ายกลับมีเพียงสิ่งนี้

เพียงแค่ปกป้องเหรอ?

ไม่ต้องลงมือ? งั้นถ้ามีข้อผิดพลาดล่ะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำอย่างไร? เพราะว่า คนพวกนั้นอันตรายอย่างมาก และก็เพราะว่า ที่นี่ยังเป็นพื้นที่ของพวกเขา ใครต่างก็ไม่รู้ว่าในความมืดนั้นมีคนแอบซ่อนอยู่เท่าไหร่

คนคนนี้เป็นกังวลอย่างมาก

แต่ว่า เพราะว่าตนเป็นเพียงเพราะผู้ใต้บังคับบัญชา ในที่สุด เขาก็เลยไม่พูดอะไรมากมาย น้อมรับคำสั่งแล้วก็ออกไปแล้ว

รุ่งเช้า

เส้นหมี่หลังจากตื่นขึ้นมา ได้รับสายโทรศัพท์ที่คุณนายพิมลโทรมา ในตอนที่แสนรักเดินทางไปที่ไวท์ พาเลซ จึงพาพวกเขาแม่ลูกส่งไปที่หอวิไลลักษณ์ด้วย

“จำเอาไว้ว่าดูแลหม่ามี๊กับน้องสาวด้วย มีเรื่องอะไรก็โทรหาแด๊ดดี้ เข้าใจไหม?”

สุดยอดจริงๆ

ผู้ชายคนนี้กำลังจะส่งพวกเขาแม่ลูกถึงจุดหมายแล้ว ไม่ได้ให้เส้นหมี่ดูแลลูกให้ดี กลับกันกลับบอกกล่าวกับลูกชายวัยแปดขวบคนนั้นของเขา ให้เขาดูแลพวกเธอสองแม่ลูกให้ดี

นี่เขาหมายความว่าอย่างไร? ยังไม่เชื่อใจเธออีกเหรอ?

“แสนรัก คุณ……”

“เข้าใจแล้วครับ แด๊ดดี้ ผมจะดูแลพวกเธอทั้งสองแม่ลูกให้ดี คุณวางใจเถอะนะ”

ยังไม่จะได้พูดคุยกับไอ้คนนี้ให้เข้าใจ อิคคิวที่อยู่ด้านข้างก็ตอบกลับแด๊ดดี้รับปากอย่างดีแล้ว

เส้นหมี่โมโหจะตาย

แต่เพราะว่าไม่นานรถของตระกูลคีรวัตรก็เข้ามาแล้ว เธอทำได้เพียงคับแค้นใจมองไปยังผู้ชายคนนี้ทว่าก็เดินออกไปแล้ว พาลูกทั้งสองเดินมายังด้านหน้าของรถคันนั้นแล้ว

“คุณนายพิมล สวัสดีตอนเช้าค่ะ”

“สวัสดีค่ะ เอ๊ะ? คุณพาลูกสาวกับลูกชายมาเหรอ? ฉันยังนึกว่า……”

คุณนายอันดับหนึ่งคนนั้นยังคงแต่งตัวอย่างวิจิตรงดงาม หลังจากที่ลงจากรถมา เดิมทีถือกล่องเล็กๆอยู่ในมือ แต่ว่าเมื่อมองเห็นว่าที่เส้นหมี่พามา ไม่ใช่ลูกชายทั้งสองคน ทว่าเป็นน้องสาวอีกคน

เธอนิ่งอยู่ที่นั่นสักพักแล้ว

เส้นหมี่ได้เห็นสถานการณ์แล้ว จึงรีบอธิบายออกมาทันที：“ใช่ค่ะ ลูกชายคนโตของพวกเราค่อนข้างชอบความเงียบสงบ พ่อของเขาจึงให้เขาอยู่ที่บ้าน แล้วให้ฉันพาพวกเขาทั้งสองออกมา ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดิมทีก็เพียงแค่พาเด็กๆมาเที่ยวเล่น ลูกๆทั้งสามของพวกคุณต่างเหมือนกัน เพียงแต่ว่า ครั้งนี้ที่ฉันมา นึกว่าจะเป็นพวกเขาสองพี่น้อง ก็เลยเตรียมของขวัญเอาไว้ให้กับพวกเขาสองคน ของเจ้าหญิงน้อย ยังไม่ทันจะได้เตรียมเอาไว้น่ะ”

คุณนายอันดับหนึ่งท่านนี้พูดไปด้วย พร้อมทั้งนำกล่องเล็กๆสองกล่องอันนั้นเปิดออกมา ต่อหน้าของเส้นหมี่แล้ว

พระที่ทำจากหยกน้ำงาม?

เส้นหมี่ได้เห็นแล้วตกใจอย่างมาก

ไม่ใช่สิ่งอื่นใด เพราะของสองสิ่งนี้ ไม่ใช่หยกที่มีขายทั่วไปตามท้องตลาด ทว่ามองดูดีๆแล้วเป็นสิ่งของที่มีมาแต่สมัยโบราณ

“นี่……คุณนายพิมล นี่จะได้อย่างไรกันคะ?”

“จะไม่ได้ได้อย่างไร? นี่เป็นส่ิงของที่ตระกูลของพวกเราสืบทอดกันมา เดิมทีต้องเอาให้ลูกชาย แต่ว่า ฉันไม่สามารถให้กำเนิดได้แล้ว ตอนนี้ฉันสามารถหาคนที่จะมอบให้ได้แล้ว เป็นความสุขของฉันเอง”

คุณนายอันดับหนึ่งคนนี้ ช่างพูดได้ดีจริงๆ

เส้นหมี่ไม่มีวิธีใด สุดท้ายจึงทำได้เพียงรับหยกพระที่ราคานับไม่ได้ทั้งสองรูปนี้มาแล้ว

ในตอนที่พาเด็กๆเดินเข้าไป นึกถึงคำพูดของผู้ชายของบ้านตัวเอง อดที่จะนับถือแสดงความนับถือออกมาไม่ได้

เพื่อจะตีสนิทกับตระกูลเทวเทพ ทุ่มทุนขนาดใหญ่ทีเดียว！

——

วันนี้แสงดาวกลับดูแลลูกสาวอยู่ที่บ้านอย่างว่าง่าย

มีเพียงในตอนเที่ยง คนรับใช้ที่ชั้นล่างพูดว่า แพมเพิร์สของลูกน้อยไม่มีแล้ว เธอจึงเตรียมที่จะออกไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตสักครั้ง

“คุณนายน้อย ให้ฉันไปด้วยไหมคะ?”

“ไม่ต้องหรอก พวกคุณอยู่ที่บ้านดูแลน้องดาราเถอะ”

แสงดาวเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปคนเดียวแล้ว

หลังจากที่เธอให้กำเนิดลูกน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ซื้อของให้เธอ ตั้งนานแล้ว เพราะว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นนมผงแพมเพิร์ส เธอไม่เคยจัดการด้วยตัวเองเลย

ดังนั้น วันนี้ออกจากบ้าน อารมณ์ค่อนข้างดี

เธอเตรียมที่จะไปซื้อแพมเพิร์สให้ลูก ยังเตรียมที่จะไปห้างสรรพสินค้าซื้อชุดกระโปรงอะไรสักหน่อย ใกล้จะตรุษจีนแล้ว เธอไม่ใช่ว่าสามารถพาลูกน้อยกลับไปที่เมืองAได้เหรอ?

ระหว่างเดินทางเธอกำลังนึกคิดอย่างอารมณ์ดี หลังจากมาถึงห้างสรรพสินค้าด้านโน้นแล้ว จอดรถลง เธออดใจไม่ไหวอยากจะเข้าไปแล้ว