ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1178 คุณนายน้อย คุณก็เชื่อฟังสักหน่อยจะดีที่สุด

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1178 คุณนายน้อย คุณก็เชื่อฟังสักหน่อยจะดีที่สุด

ในตอนที่แสงดาวถูกเปิดตาออกมาอีกครั้ง เธอพบว่า พวกเธอแม่ลูกทั้งสองถูกพาตัวมาถึงที่เชิงเขาแล้ว

ในเมืองหลวงสถานที่แบบนี้ ในพื้นที่ของกษัตริย์ ที่นี่อยู่ในรัศมีหลายร้อยกิโลเมตร ต่างไม่ได้เห็นภูเขาใหญ่อะไรแต่สามารถอยู่ในป่าที่ลึกลับและไม่มีคนแบบนี้ได้……

แสงดาวกำลังค้นหาข้อมูลในสมองของตัวเอง สุดท้าย มีชื่อสถานที่ที่หนึ่งกระเด้งออกมา——เขาณีศิลป์

“นายท่าน พวกเรามาถึงณีศิลป์แล้ว ลูกชายของวิบูลย์จะมาไหม?”

ปรากฏว่า หลังจากมาถึงสถานที่แห่งนี้แล้ว คนในทีมพึ่งจะลงมา ก็มีคนถามชายเสียงแหบที่เป็นหัวหน้าทีมคนนั้นทันทีแล้ว

แสงดาวได้ยินแล้ว ทันใดสีหน้าก็เปลี่ยนไปอีก

ไอ้คนพวกนี้ กลับยังจะให้ภาสดรมาที่นี่? พวกเขาวางแผนจะใช้เธอเหยื่อล่อใช่ไหม?

ทำไมต้องมาในสถานที่แบบนี้ล่ะ?

ที่ห้างสรรพสินค้าในก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่ายิ่งสะดวกกว่าเหรอ? ภาสดรมาก็ง่าย ทำไมถึงได้นำตัวเธอมาในสถานที่ที่ห่างไกลออกมาแบบนี้ พวกเขาคิดอะไรอยู่กันแน่? หรือจะเป็นไปได้ว่า มีแผนการที่ลึกลับซับซ้อนยิ่งกว่านั้น?

แสงดาวยิ่งกระวนกระวายแล้ว

“คุณจะกังวลอะไร? ถ้าเขาเป็นคนที่พวกเราต้องการตามหาคนนั้นจริงๆ งั้นสองแม่ลูกนี้อยู่ในมือของพวกเรา เขาต้องมาอย่างแน่นอน พวกคุณเตรียมตัวให้พร้อมก็พอแล้ว”

ชายเสียงแหบคนนี้ ปรากฏว่าพูดออกมาแค่ประโยคนี้

คนเหล่านั้นได้ฟังแล้ว ทิ้งรถไปในทันใด เริ่มเดินเข้าไปในภูเขาลูกนี้

แสงดาวก็ถูกลากตัวเข้าไปด้วย

ฟ้าเร่ิมจะมืดลงแล้ว เธออุ้มลูกที่ยังเล็กขนาดนี้ ยังต้องเดินเข้าไปในภูเขาแห่งนี้ นั่นอันตรายแค่ไหน

แสงดาวคัดค้านขึ้นมาในทันใด：“ฉันไม่เข้าไป ลูกของฉันยังเล็กขนาดนี้ ฟ้าก็มืดแล้ว ถ้าพาเธอเข้าไป เกิดเรื่องขึ้นจะทำอย่างไร? ฉันไม่มีทางพาเธอเข้าไปอย่างแน่นอน”

“มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะสามารถทำตามใจคุณได้เหรอ?”

คนที่ดึงตัวเธอเอาไว้ มองเห็นเธอมาถึงที่นี่แล้วยังจะคัดค้าน ทันใดนั้น ดวงตาโหดเหี้ยมแสดงออกมา จึงบีบบังคับลากตัวเธอเข้าไปอย่างไม่สนใจ

แสงดาวกำลังโมโหเดือดดาล

ตามนิสัยของเธอเมื่อก่อน ยอมหักแต่ไม่ยอมงออย่างแน่นอน ต่อให้สู้กับพวกเขาไม่ไหว เธอก็ยอมสละชีวิต

แต่ตอนนี้ ในอ้อมกอดของเธอยังมีลูกสาวอยู่คนหนึ่ง

ดังนั้น หลังจากที่คนคนนี้ลากตัวเธอเข้ามา เพื่อว่าลูกจะได้ไม่ได้รับความตกใจ เธอจึงทำได้เพียงยอมเดินตามเข้าไปแล้ว

“พึ่บพึ่บ——”

เป็นไปตามที่เธอคิด พึ่งจะเข้ามา ในหุบเขาที่ไม่มีคนแห่งนี้ เหล่านกกาที่ได้รับความตกใจบินออกจากป่าไปแล้ว เสียงดังขนาดนั้น ทำให้ลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของแสงดาวตื่นตกใจในทันที

“อุแว้——”

เด็กน้อยวัยสามเดือน ค่อนข้างตกใจได้ง่าย

จากนั้นในทันใด ท่ามกลางป่าเขาที่เงียบสงบ เสียงร้องไห้ของเด็กทารกจึงดังขึ้นมาแล้ว

“ไม่ร้อง ไม่ร้องนะ ลูกรัก แม่อยู่นี่นะ อย่าได้กลัว อย่าได้กลัวนะ”แสงดาวทั้งตกใจทั้งโมโห ทำได้เพียงรีบปลอบลูกสาว

ยังดี คงเป็นเพราะว่าแม่อยู่ด้วย เจ้าเด็กน้อยรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยแบบนี้ หลังจากปลอบอยู่สักพัก ในที่สุดเธอก็สงบลงแล้ว

แสงดาวปล่อยวางลงได้แล้ว ถึงได้มองไปยังพวกคนเหล่านี้

“ฉันไม่ไปแล้ว！ฉันจะบอกพวกแกนะ ต่อให้พวกแกฆ่าฉัน！ฉันก็ไม่มีทางเดินต่อแล้ว！！”

เธอพูดออกมาทีละคำ ในที่สุดก็เผชิญหน้ากับพวกเขาด้วยความแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

คนที่รับผิดชอบเธอคิดอยากจะลงมือทันที！

“หยุด！”

ในเวลาสำคัญแบบนี้ ผู้ชายเสียงแหบคนนั้นก็ได้ยับยั้งพวกเขาเอาไว้แล้ว เขาเดินเข้ามา มองไปที่ลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของแสงดาวแวบหนึ่งก่อน หลังจากนั้นสายตาของเขา ถึงได้มองมาที่ใบหน้าของเธอ

“คุณนายน้อย ถ้าเป็นห่วงลูกจริงๆละก็ ผมมีวิธีหนึ่ง คืนนี้สามารถทำให้เธอไม่งอแงอีกเลย”

พูดจบ เขาก็หยิบเม็ดสีดำๆเม็ดหนึ่งออกมาจากร่างกาย

แสงดาวเห็นแล้ว ทันใดสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที：“แกจะทำอะไร? ฉันจะเตือนแกนะอย่าทำอะไรมั่วซั่ว ไม่งั้น น้องชายของฉันพวกเขาไม่มีทางปล่อยแกไปแน่！！”

“ผมเข้าใจ ดังนั้น ดีที่สุดคือคุณก็เชื่อฟังสักหน่อย ผมก็แค่คนที่เอาชีวิตมาแลกกับการทำภารกิจ เบื้องบนไม่ได้ให้ผมเอาชีวิตของพวกคุณแม่ลูก งั้นดีที่สุดคุณก็อย่าทำให้ผมต้องลำบากใจ”

คนคนนี้ กลับพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา เขาพูดออกมาอย่างชัดเจน เขาก็แค่คนที่ปฏิบัติภารกิจแลกเงิน

แสงดาวไม่พูดอะไร

หลังจากนั้น เมื่อคนในทีมออกเดินทางอีกครั้ง แสงดาวนอกจากจะเดินอยู่ตรงกลางของทีม เธอยังมีกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ด้านหน้าอีกอันหนึ่ง

กระเป๋าเป้อันนี้เอาสิ่งของออกมาทั้งหมด พอดี ก็นำเอาหนูดาราใส่เอาไว้ข้างใน รูดซิปเอาไว้ครึ่งหนึ่ง เป็นกระเป๋าเป้ที่คุณภาพดีมาก เหมือนกับตะกร้าสำหรับเด็กทารกแบบปิดอันหนึ่งเลยทีเดียว

แสงดาวสะพายลูกสาวเดินตามคนเหล่านี้เข้าไปด้านใน

เดินอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงพื้นที่ใจกลางของภูเขาลูกนี้

หลังจากนั้น อยู่ที่นั่น เธอมองเห็นบ้านที่ทำจากไม้อยู่หลายหลัง เวลานี้ หลังจากพวกเขาเข้ามา ได้ยินเพียงเสียงผิวปากของคน ทันใดนั้น ภายในบ้านก็มีไฟสว่างขึ้นมาแล้ว

“นายท่าน มาแล้ว”

“อืม พาคนเข้าไปก่อนเถอะ เธอต้องการอะไร ก็ให้เธออย่างเพียงพอ”

ผู้ชายเสียงแหบหลังจากได้เห็นที่นี่แล้ว มองไปที่แสงดาวแวบหนึ่ง เขาก็เดินตรงเข้าไปในบ้านที่มีไฟสว่างหลังนั้นแล้ว