ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1188 เขารู้สึกอิจฉานิดหน่อย

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1188 เขารู้สึกอิจฉานิดหน่อย

“พวกเรากลับกันดีไหม? ตอนนี้ก็สายมากแล้ว”

“กลับไหน?”

“แน่นอนว่าคือเมืองหลวง ลูกสาวยังรออยู่ที่บ้าน”

ม็อกโกเตือนสติเธอสักหน่อย

ผู้หญิงคนนี้ได้ยินแล้ว สมองยังมึนๆงงๆ กว่าจะเข้าได้

“ตอนนี้เหรอ? แต่ว่า……แต่ว่าเรื่องราวที่นี่ยังจัดการไม่เสร็จเลย”เธอกลับไม่ยินยอม ยังอยากจะอยู่ที่นี่จัดการธุระให้เสร็จเรียบร้อย

ม็อกโกได้เห็นแล้ว ทำได้เพียงปลอบเธอ ：“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นกังวล ผมจะจัดการเอง คุณบาดเจ็บแล้ว ที่บ้านยังมีลูกอีก กลับไปน่าจะดีกว่า”

“……”

ก้มหน้าเงียบไปอีกครั้ง

ในที่สุดม็อกโกก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ความจริงแล้วเขาเข้าใจเธออย่างมากที่อยากจะอยู่จัดการเรื่องพิธีศพของครอบครัวนั้นด้วยตนเอง เพราะว่ารู้สึกผิดอย่างมาก เธออยากจะชดใช้ อยากจะไถ่บาป แต่ว่า เธออยู่ที่นี่ ไม่ค่อยจะปลอดภัยจริงๆ

ม็อกโกตัดสินใจใจแข็งสักหน่อย

“ไปเถอะ ผมจะพาคุณไปเอง”

หลังจากนั้น เขาก็เข้ามาที่ข้างเตียงของเธอ เตรียมที่จะอุ้มเธอออกไป

แค่คาดไม่ถึงว่า วินาทีที่เขายื่นมือออกไป ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยคนนี้กลับหดตัวเข้าไปข้างใน：“ฉัน……ฉันไม่อยากกลับไป ม็อกโก ฉันสามารถ……อยู่จัดการเรื่องพิธีศพของพวกเขาด้วยตนเองได้ไหมลูกอยู่ที่บ้านมีเส้นหมี่คอยดูแล ฉันอยากจะส่งพวกเขาให้ถึงสุสานก่อน แล้วค่อยกลับไป ได้ไหม?”

เธอเงยหน้าขึ้นมา ในดวงตาอันสุกใสและเย็นชามาโดยตลอด กลับแดงและชื้นขึ้นมาแล้ว

ม็อกโก：“……”

นิ้วมือที่แข็งทื่ออยู่นั้นเปลี่ยนเป็นสีขาวเล็กน้อย ในที่สุด เขาก็ไม่ขยับแล้ว

คืนนั้น แสงดาวยังอยู่ในโรงพยาบาล

ทว่าหลังเที่ยงคืนม็อกโกก็ได้ออกไปจากโรงพยาบาลอีกครั้ง

“คณาธิป ที่โรงพยาบาลด้านนี้คงต้องรบกวนให้คุณช่วยผมดูแลสักหน่อย คืนนี้ผมมีเรื่องต้องทำ” ในตอนที่เขาจะออกไป ตั้งใจโทรหาคณาธิปโดยเฉพาะ

คณาธิปไม่ใช่คนที่ชอบถามเรื่องส่วนตัวคนอื่น หลังจากรับโทรศัพท์ วางสาย ไม่นาน ชายชุดดำหลายคนก็เข้ามาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ท่ามกลางความมืดแล้ว

เข้ามาปกป้องห้องพักผู้ป่วยของแสงดาวอย่างมิดชิด

ในคืน ที่มืดสนิท

เมืองแห่งนี้ ตั้งอยู่ในภาคใต้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้หนาวมากเทียบเท่าเมืองหลวง แต่เมื่อถึงเวลานี้ อากาศที่เย็นและแห้งทำให้คนรู้สึกเหน็บหนาวอย่างมาก เหมือนกับว่าแทรกซึมเข้าไปในกระดูกยังไงอย่างงั้น

ม็อกโกขับรถมาเข้าในพื้นที่ของวิลล่าหรู

ดอกต้าหลัว？

เขาอยู่ในรถหยิบถุงซิปล็อกอันนั้นขึ้นมาอีกครั้ง จนแน่ใจแล้วว่าสิ่งของเหล่านั้นเป็นสิ่งที่พบจากสองศพนั้น ในพื้นที่ของบ้านพักหรูที่หน้าประตูดอกไม้นอกฤดูเหล่านั้นกำลังเบ่งบานสะพรั่งเต็มไปหมด

เขาดับเครื่องยนต์ แล้วลงมาจากรถ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที

ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งยังมีไฟเปิดอยู่ เขายืนอยู่ที่นั่น ได้ยินเสียงคนกำลังต่อสู้กันอย่างรุนแรงจากด้านใน

“เคล้ง——”

ก็ไม่รู้ว่าสิ่งของอะไรถูกชนเข้าแล้ว ส่งเสียงดังออกมา

ม็อกโกรีบกระโดดเข้าไปในสวนดอกไม้ของวิลล่าแห่งนี้ เหมือนกับเสือชีตาห์ที่แข็งแกร่งยังไงอย่างงั้น แวบเดียว เขาก็ปืนขึ้นไปบนระเบียงชั้นสองของวิลล่าแห่งนี้แล้ว

“แกร็ก！”

ด้านใน มีคนกำลังต่อสู้กันอยู่จริงๆ เขาพึ่งจะขึ้นมาได้ ก็ได้ยินเสียงของกระดูกคนหักลงดังขึ้นมาแล้ว

ยังมี ในอากาศยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกต้าหลัวอย่างเข้มข้น

“พวกไร้ประโยชน์！พวกแก รีบไป ฆ่าเธอทิ้งซะ！！”

ในขณะที่เสียงกระดูกหักดังขึ้นมา โดยเร็ว เสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังโกรธจัดก็ดังขึ้นมาจากชั้นล่าง เขากัดฟันกรอดแผ่กระจายความอาฆาตออกมา

เหมือนกับว่า ต้องการสับคนที่อยู่ด้านล่างคนนั้นให้เป็นหมื่นๆชิ้นยังไงอย่างงั้น

ม็อกโกเดินเข้ามาแล้ว ชั้นสองที่ไม่ได้เปิดไฟ ท่ามกลางความมืด จากนั้น เขาก็ไม่ได้ออกตัวช่วยเหลือคนคนนี้ ท่ามกลางกลิ่นหอมอบอวลของดอกไม้ เดินเข้ามาที่ปากทางบันไดอย่างไม่รีบร้อนอะไรแล้วมองลงไป

เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง！

เธอสวมชุดผ้าฝ้ายผูกเอวสีดำ เส้นผมดำคลับใช้กิ่งไม้อันหนึ่งปักยึดเอาไว้ เวลานี้ อยู่ด้านล่างถูกผู้ชายร่างใหญ่สี่ห้าคนนั้นล้อมเอาไว้ เธอกลับไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย ทว่าในมือมีแสงสีเงินสะท้อนแวววาว ร่างกายแข็งแกร่งอย่างมากอีกทั้งยังคล่องแคล่วว่องไว แม้แต่ม็อกโกที่อยู่ชั้นบนได้เห็นแล้ว ต่างแสดงสีหน้าชื่นชมออกมา

ความสามารถอันนี้ ไม่เลวจริงๆ

“อื้อ——”

ปรากฏว่า ไม่นาน คู่ต่อสู้อีกคนหนึ่งก็ของถูกมีคมที่อยู่ในมือของเธอปาดคอไปแล้ว

ทันใดนั้น ในห้องโถงชั้นล่าง มองเห็นเพียงคนเหล่านั้นกุมคอของตัวเองเอาไว้แล้วล้มลง เลือดสดๆพุ่งกระจายออกมา ในอากาศ ความหอมของดอกต้าหลัวเริ่มเบาบางลงแล้ว

ที่เข้ามาแทนที่ กลายเป็นกลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้น

“แก——”

ผู้ชายพุงพลุ้ยวัยกลางคนที่เป็นคนกำลังบงการอยู่นั้น ได้เห็นฉากนี้แล้ว ทั้งตกใจทั้งโกรธ ในที่สุดใบหน้าก็ซีดขาวแล้ว

หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนี้ยังไม่หยุดลง

ดวงตาของเธอแดงฉานเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น มองดูคนคนหนึ่งที่ถูกตัวเองจัดการไปเรียบร้อยแล้ว มีดสีเงินที่อยู่ในมือกวัดแกว่งอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น มีดที่อยู่ในมือของเธอกลายเป็นจุดสีเงินหลายจุดขึ้นมา

“ฉึกฉึก——！”

เสียงของมีคมที่แทงเข้าไปในร่างกายคนส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่อง

หลายคนที่ล้อมเธออยู่นั้น ก็ล้มลงไปอีกสามคน

บ้าไปแล้ว！

นี่บ้าไปแล้วจริงๆ！！

ชายวัยกลางคนมองเห็นกับตาของตัวเอง ในที่สุดก็แสดงความหวาดกลัวออกมา เขาถอยหลังไปทีละก้าว ใช้เวลาที่สองคนนั้นได้จับตัวผู้หญิงคนนี้เอาไว้ เขารีบวิ่งไปที่หน้าตู้แล้วก็หยิบปืนออกมาหนึ่งกระบอก