ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1223 ผู้หญิงคนนี้ ไม่กลัวตายเหรอ？
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1223 ผู้หญิงคนนี้ ไม่กลัวตายเหรอ？
“เครื่องแบบทหาร！”
สุดท้ายภาสดรก็ให้คำตอบ
ถูกต้อง เสื้อผ้าพวกนี้ คือเครื่องแบบทหาร
แต่ว่า มันดูไม่เหมือนในยุคปัจจุบันนี้ ผ้าของมันไม่ใช่สีเขียวทหาร และคุณภาพไม่ดีแบบสมัยใหม่ และยังสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นเครื่องแบบทหาร พอสัมผัส มันก็หยาบมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีอีกจุดที่สำคัญมาก คือมันไม่มีโลโก้
สิ่งเดียวที่ทำให้มองออกว่านี่คือเครื่องแบบทหาร ก็คือกระดุมคอเสื้อมัน เป็นจุดเดียวที่ทำจากทองแดง
“เครื่องแบบทหารนี้ ดูเหมือนจะคล้ายชุดที่ทหารสวมในช่วงก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน”
“อ๋า？”
เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มคนนี้ทันที
“นานขนาดนั้นเชียว？”
“ใช่ ผ้าพวกนี้แล้วก็รูปแบบ เป็นของจากปีนั้น แปลกดี ที่นี่จะมีเครื่องแบบทหารสมัยนั้นได้อย่างไร？มาดูเถอะว่ามีอะไรอีกบ้าง？”
ภาสดรก็ขมวดคิ้ว หันกลับไปเปิดกล่องไม้อื่น
สุดท้าย ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงเลยก็คือ ครั้งนี้ พวกเขาเห็นปืนไรเฟิลเก่าๆ และในกล่องอีกสองสามอัน พวกเขายังเห็นเครื่องส่งสัญญาณทางไกลอีกหลายเครื่องด้วย！
และยังมีเครื่องส่งสัญญาณทางไกล？
ตอนนี้ ไม่ใช่แค่แสงดาว แม้แต่เส้นหมี่ก็ปรากฏสายตาสุดตะลึงอยู่ตรงนั้น
“หรือว่า……ที่นี่จะเป็นฐานทัพเมื่อก่อน？”
“เป็นไปได้！”
หลังจากที่ภาสดรถือเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเหล่านี้มาเคาะ แล้วก็ตอบเธอ
เส้นหมี่ได้ยิน นอกจากจะตกตะลึง คิ้วของเธอก็ขมวดแน่นทันที
วัดนี้ ดันเป็นฐานทัพในยุคก่อตั้งเมื่อก่อน แล้วพระผู้เฒ่าเป็นใครกันแน่？เป็นไปได้ไหมว่า การคาดเดาครั้งก่อนของพวกเขาจะผิดไป？
แต่ว่า ถ้าผิด ทำไมเขาต้องช่วยพวกเขาขนาดนี้？
ครั้งนี้ เขาไม่สนใจความปลอดภัยของตัวเองด้วยซ้ำ ผลักพวกเขามาซ่อนตัวที่นี่ แล้วตัวเองไปเสี่ยงอันตรายเอง เพราะอะไรกันนะ？
สมองของเส้นหมี่เริ่มปั่นป่วน
เธอยังคงหาบนชั้นนี้ต่อไป อยากจะหาอะไรบางอย่าง
แต่ว่า ครั้งนี้ กลับทำให้เธอผิดหวัง ในกล่องไม้นี้ เธอหาอะไรไม่พบอีก นอกจากในกล่องไม้นั้น จะเจอกุญแจขึ้นสนิม
“นี่กุญแจจากไหนอีกเนี่ย？”
เธอหยิบออกมา
แสงดาวมองแล้วก็ส่ายหน้า สื่อว่าไม่รู้
ภาสดรก็เข้ามาดู แต่ว่า เขาไม่ได้รีบปฏิเสธ แต่หลังจากถือแล้วศึกษาดูดีๆ เขาก็มองไปรอบๆ ในทันที
เส้นหมี่：“เจออะไรหรือเปล่า？”
ภาสดรขมวดคิ้ว：“ผมแค่กำลังคิดว่า ในเมื่อนี่เป็นฐานทัพ หากว่ากันตามการจัดสรรที่สมเหตุสมผลแล้ว ที่นี่คือคลังสินค้า ถ้ำหินก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นห้องรับแขก งั้นพวกเขาจะยังมีที่สำหรับพูดคุยและต่อสู้ด้วยใช่ไหม？”
“อ๋า？”
พอพูดออกมา ผู้หญิงสองคนนี้ก็ตกใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเส้นหมี่ หลังจากฟังสิ่งนี้แล้ว ดวงตาก็เป็นประกายทันที
ใช่ น่าจะขาดพวกห้องประชุมอะไรไปนะ และสถานที่นี้ อาจจะมีแผนที่ และเป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจจะหาทางออกจากที่นี่ได้
ในที่สุดเส้นหมี่ก็มีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ทันใดนั้น พวกเขาสามคนก็ค้นหาในถ้ำนี้อย่างระมัดระวัง
จริงๆ เลย เมื่อพวกเขาค้นหาอีกครั้ง ก็พบเบาะแสจริงๆ นั่นก็คือบนพื้นดินนี้ พวกเขาพบบางอย่างที่คล้ายกับฝาท่อระบายบนถนนสมัยใหม่
“ห่าเอ๊ย คงไม่ใช่ว่ามีชั้นล่างอีกนะ？”
แสงดาวผู้หญิงคนนี้เห็นเข้า ก็ด่าออกมาทันที
เส้นหมี่ไม่พูดอะไร แต่ว่า เธอสื่อให้ชายหนุ่มด้านข้าง รีบไปเปิดฝาออก ตอนที่ภาสดรคุกเข่าลง ก็เห็นว่ากุญแจในมือเขา
เข้าไปในรูได้พอดี
“กึก——”
เหมือนมีเสียงสนิมดังขึ้น
ฝานี้ วินาทีที่ถูกยกขึ้น ทั้งสามนั่งยองๆ ข้างกันก็รู้สึกเย็นยะเยือกพร้อมกัน
ทันใดนั้น พวกเขาต่างก็ตัวสั่น
“นี่มันที่ไหนกันแน่？ทำไมหนาวขนาดนี้？แล้วก็ มืดมากด้วย”แสงดาวเห็นฉากนี้ ใบหน้าก็แสดงความกลัวออกมา
เส้นหมี่เงยหน้าขึ้น
“คุณไม่ต้องลงไปหรอก ลูกยังนอนอยู่ตรงนั้น คุณต้องดูแลเธอ อีกอย่าง คุณมองช่องจากด้านบนด้วย แบบนี้พวกเราอยู่ข้างล่างก็จะมีคนคอยระวังให้”
ภาสดรพูดแล้วว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ต้องลงมา
เส้นหมี่มองเขา ตอนที่สายตามีความไม่พอใจ เธอก็อยากจะพูดอะไร
แต่สุดท้าย ในช่วงเวลาสำคัญนี้ เธอก็ทนไว้
ไม่กี่นาทีต่อมา สุดท้ายแสงดาวก็อยู่บนนั้น ส่วนเส้นหมี่ หลังจากหยิบไฟฉาย ก็ลงไปตามรูนี้กับภาสดร
“มีอะไรก็อย่าลืมเคาะกระบองเหล็กในมือพวกคุณนะ”
แสงดาวอยู่บนนั้นก็เป็นห่วงสุดๆ หลังจากเห็นทั้งสองลงไปแล้ว ก็พูดกำชับตามหลัง
เส้นหมี่ไม่ตอบ
เพราะว่า หลังจากที่เธอลงมา ก็รู้สึกหนาวเหน็บมากเข้าไปอีก หลังจากปีนด้วยฝ่าเท้าอย่างรวดเร็ว เธอที่สวมเสื้อผ้าบางๆ ก็หนาวจนรูขุมขนทั่วร่างกายเหมือนจะชูขึ้นมา