ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 130 เขาอุ้มเธอขึ้นมา

เวลานี้เป็นช่วงที่อุณหภูมิต่ำสุดในช่วงเช้ามืด ถ้าหากเขาไม่สนใจเธอ เธอจะหนาวตายอยู่ตรงนี้หรือเปล่า?
เขาขมวดคิ้วขึ้น แล้วสุดท้ายก็เข้าไปอุ้มผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา
“อือ……”
หลังจากที่หลับไปแล้ว ผู้หญิงที่มีท่าทางดุร้าย ก็ได้เก็บหนามที่อยู่บนร่างกายของเธอไปหมดแล้ว เธอขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งเงียบและน่าเอ็นดู เหมือนกับแมวน้อยที่เชื่อฟังเลยอย่างไรอย่างนั้น
แม้กระทั่ง ในตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะว่ารู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขา ศีรษะเล็กๆของเธอก็ยังดันเข้ามาในอ้อมกอดของเขาอีกด้วย
เหมือนกับเป็นการกำลังออดอ้อนอยู่
ร่างของแสนรักแข็งทื่อไป เขาไม่อยากยอมรับ ว่าตอนนี้จะทำให้ในใจของเขาเกิดความรู้สึกอ่อนลงขึ้นมาในทันที
ผู้หญิงที่สมควรตาย!
ทำไมถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้กัน?
เขาไม่ควรโมโหอย่างนั้นหรือ? วันนี้เธอวางแผนร้ายกับเขาขนาดนี้!
เขาละสายตามา ตั้งใจที่จะไม่มองเธอ จากนั้นก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน
“แกร๊ก–”
ไฟถูกเปิดขึ้น สิ่งที่มองเห็นได้ในแวบแรก เป็นห้องที่เรียบๆหยาบๆ ที่ผนังมีรอยด่าง เฟอร์นิเจอร์ที่แตกชำรุด เมื่อมองไปแล้วดูโทรมมากจริงๆ
ดังนั้น ในช่วงไม่กี่ปีมานี้เธอเลี้ยงดูลูกทั้งสองคนในสภาพแวดล้อมแบบนี้อย่างนั้นเหรอ?
แววตาของเขาอ่อนโยนลงมาอีกครั้ง เนื่องจากเขานึกถึงเมื่อห้าปีก่อน เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคุณหนูผู้สูงส่งที่กินดีอยู่ดี สองมือทำอะไรไม่เป็นเลยเสียด้วยซ้ำ
แต่ห้าปีหลังจากนั้น เธอเรียนรู้ทำอะไรเป็นหมดแล้ว
แสนรักอุ้มเส้นหมี่มาที่เตียง เตรียมจะวางตัวเธอลงหลังจากนั้นค่อยกลับออกไป
หลังจากขณะที่หญิงสาวกำลังฝันอยู่และรู้สึกถึงว่าสองมือของเขาปล่อยเธอแล้วนั้น ไม่รู้ด้วยเช่นกันว่าไม่ยอมให้ความอบอุ่นแบบนี้หายไปหรือเปล่า ทันใดนั้นเองเธอเอาแขนเรียวๆของเธอมาโอบรอบคอของเขาเข้ามา
“อย่าดื้อนะลูก ให้หม่ามี๊กอดอีกซักหน่อยนะ”
เธอละเมอ แล้วดึงชายหนุ่มเข้ามากอดเอาไว้อยู่ตรงหน้าอกของตัวเอง
ดวงตาคู่นั้นของแสนรักเบิกขึ้นในทันที!
ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองเลยนั้น คนหนึ่งโซเซไป ทั้งเขาและเธอก็กลิ้งลงไปบนเตียงด้วยกัน ปากเล็กๆที่อ่อนนุ่มนั้นเข้าหาริมฝีปากของเขาเข้าพอดี
หลังจากนั้นก็จูบลงไป
แสนรักตกตะลึงขึ้นมาทันที!
นี่คงจะเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำบ่อยๆเวลาที่จะกล่อมลูกชาย
เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเอาเขาเป็นลูกชายไปแล้ว?
ใช้ไม่ได้จริงๆ!
แสนรักอยากจะโมโห แต่สัมผัสที่นุ่มนวลอีกทั้งร้อนชื้นที่ริมฝีปากแวบเข้ามา กลับเหมือนกับยาพิษที่กัดกร่อนเข้าไปในกระดูก หลังจากที่ทำให้เขาได้ลิ้มลองแล้ว ในหัวก็ไม่สามารถมีปฏิกิริยาตอบสนองอื่นๆได้อีกเลย
หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น ในหัวที่หยุดครุ่นคิดอยู่เป็นการชั่วคราวก็ดูเหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น
เพียงแค่วินาทีเดียว ลมหายใจของเขาก็หนักหน่วงขึ้นมาแล้ว
“เส้นหมี่ คุณดูซิว่าผมคือใคร?”
จู่ๆเขาก็โมโหขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว มองพิจารณาผู้หญิงที่หลับสนิทอยู่ใต้ร่างตัวเองอย่างดุๆ กัดฟันเอ่ยถามขึ้นด้วยดวงตาที่ลึกซึ้ง
เส้นหมี่ขมวดคิ้ว
หรือบางทีก็รู้สึกได้ถึงความโมโหที่อยู่รอบข้างในขณะที่กำลังอยู่ในความฝันนี้ เธอจึงพึมพำขึ้นมาบ้างอย่างเลี่ยงไม่ได้ : “เอาล่ะ ไม่โมโหแล้วนะ”
ริมฝีปากนุ่มๆใกล้เข้ามาแล้วจูบชายหนุ่มอีกครั้ง
แสนรัก : “!!!!”
และนี่เลือดทั้งหมดที่มีก็พรั่งพรูขึ้นไปบนศีรษะแล้ว
ตามองผู้หญิงคนนี้ที่จูบตัวเองแล้วจะหนีไปอีกนั้น ในที่สุด เขาที่ดวงตาเริ่มแดงขึ้นมา ยังไม่ได้ปล่อยมือ ก็ดึงเอวบางเข้ามาเอาไว้แน่น
ดึงมาอย่างแรง!
“เจ็บ–”
ตรงช่วงเอวและริมฝีปากทั้งสองจุดนี้จู่ๆก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา และในที่สุดแล้วขนตายาวๆของเธอก็สั่นไหวแล้วก็ลืมตาขึ้นมา
พอลืมตาขึ้นเห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ขยายขึ้นมาตรงหน้าแล้ว และยังมีริมฝีปากของทั้งสองคนที่แนบชิดกันอยู่ ทันใดนั้นเอง ในหัวของเธอก็มีเสียงอื้ออึงดังขึ้น อาการง่วงนอนก็หายไปแล้ว
พระเจ้า!
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเรื่องราวมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?
หรือว่า….เธอไม่ได้อุ้มลูกมา?
ดวงตาของเธอสั่นไหวจนเกือบจะสลบไปตรงนั้นแล้ว
“เห็นชัดเจนแล้ว? ยังจะจูบอีกไหม?”
เห็นว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว ชายหนุ่มที่ใกล้ชิดกับเธออยู่ตลอด แต่ฟันที่เรียงเสมอกันกลับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าขึ้นมาแล้วในที่สุด
ดวงตาดำสนิทเป็นประกายของเส้นหมี่เบิกโตขึ้นมาทันที!
“ฉัน….ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ ฉันคิดว่า….ฉันคิดว่าเป็นลูก….” เธอตกใจเสียจนทำอะไรไม่ถูก คิดอยากจะผลักเขาออกทันที แล้วหนีออกมา
แต่ทว่าเพิ่งจะขยับ มือที่อยู่ทางด้านหลังของเธอนั้นก็กระชับแน่นขึ้นมาอีกในทันที!
เส้นหมี่ : “……….”
“ลูก?”
แสนรักบีบกรามของผู้หญิงคนนี้เอาไว้ บังคับให้เธอสบตากับตัวเองตรงๆ
น้ำเสียงของเขาแหบพร่าอีกทั้งยังเซ็กซี่อีกด้วย เต็มไปด้วยความอันตราย เหมือนกับหมาป่าที่กำลังจ้องเหยื่ออยู่อย่างไรอย่างนั้น
เส้นหมี่ไม่กล้าขยับขึ้นมาทันที มองไปยังผู้ชายคนนี้ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เธอรู้สึกว่าหัวใจแทบจะเต้นออกมาจากหน้าอกอยู่แล้ว
เขา….. ไม่หลบเลี่ยงเธอแล้วเหรอ?
ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดเธอหรอกรึไง?
เธอมองผู้ชายคนนี้ตะลึงงัน
โดยเฉพาะตอนที่เธอเห็นระยะห่างของทั้งสองคน เพียงแค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็เป็นไปได้มากที่จะเฉียดริมฝีปากของอีกฝ่ายได้เลย…..
“ครืด….ครืดครืด…..”
ยังดีที่จู่ๆโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มสั่นขึ้นมาในเวลานี้
เส้นหมี่ : “……..”
ในเวลานี้เอง แขนคู่นั้นที่กอดเธอเอาไว้แน่นจากทางด้านหลังก็คลายออกในที่สุด เหมือนกับว่าเขาได้สติขึ้นมาแล้ว หลังจากที่ทิ้งเส้นหมี่เอาไว้บนเตียง เขาก็รีบลุกขึ้นยืน
และร่างบางของเส้นหมี่รีบกลิ้งเข้าไปในผ้าห่มทันที