ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1353 ผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องกลุ่มหนึ่ง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1353 ผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องกลุ่มหนึ่ง
“นั่นเป็นแผนชั่วของแก แกรู้อำนาจอิทธิพลของเขาทางนั้นอยู่ก่อนแล้วใช่ไหม? ดังนั้นจึงได้แย่งที่จะออกไป ตอนนี้ไงล่ะ แกได้แต่งงานกับเขา แต่ฉันกลับถูกบังคับให้รับเคราะห์แทนแก จำต้องไปแต่งงานกับเฮกังยะกะ นั่นแทน พอใจแกแล้วใช่ไหม?”
เธอชี้จมูกน้องสาวด่าแช่งอยู่อย่างนั้น ทั้งใบหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นบูดเบี้ยวขึ้นมาเพราะความโกรธแค้น
เชียนหยวนล๋ายเย่ ตกใจมาก
พี่สาวต้องแต่งงานกับ เฮกังยะกะ คนนั้นเหรอ?
ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย? เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
หญิงสาวรู้สึกผิดขึ้นมา: “ขอโทษค่ะ พี่สาว ฉันไม่รู้เรื่องนี้ พี่สบายใจได้ รอหลังจากงานแต่งฉันเสร็จแล้ว ฉันจะต้องไปหาคุณพ่อและคุณแม่ อย่าให้พวกท่านทำแบบนี้อย่างแน่นอน”
“หาพวกเขา? มีประโยชน์เหรอ?”
เชียนหยวน ชิกะ หัวเราะเยาะอีกครั้ง
เชียนหยวนล๋ายเย่: “…….”
เธอไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว
แต่เธอจะไปลองดูอย่างแน่นอน เพราะว่าเธอไม่อยากให้พี่สาวแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น เพราะผู้ชายคนนั้นมันน่าขยะแขยงเกินไป
“พี่สาว ฉัน…..”
“ถ้าหากแกอยากจะช่วยฉัน งั้นก็มีเพียงแค่วิธีเดียว ก็คือแกเอาตำแหน่งเจ้าสาวในวันนี้มาให้กับฉัน แบบนี้แกก็ช่วยฉันได้แล้ว”
ทันใดนั้นเชียนหยวน ชิกะคนนี้ กล้าพูดประโยคแบบนี้ออกมาต่อหน้าน้องสาว
เมื่อสิ้นเสียงคำพูด คนใช้สองคนที่กำลังคอยช่วยแต่งหน้าทำผมให้กับเชียนหยวนล๋ายเย่ อยู่ในห้อง ต่างก็เบิกตากว้างรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที
“คุณหนูใหญ่ นี่…..นี่จะเป็นไปได้ยังไงล่ะคะ?”
“ใช่ค่ะ คนที่อากิยามะแต่งงานด้วยคือคุณหนูรอง ตำแหน่งของเจ้าสาวจะเปลี่ยนได้อย่างไรกัน?”
“ความสัมพันธ์? ที่เจแปนของเรา เรื่องการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวในระหว่างพิธีแต่งงานมันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? เจ้าหญิงองค์ก่อนก็เคยทำ นับประสาอะไรกับพวกเรา”
เธอพูดจบก็จะแย่งเครื่องประดับศีรษะในมือของเชียนหยวนล๋ายเย่ มา
เชียนหยวนล๋ายเย่: “! ! ! !”
ในที่สุด หญิงสาวก็โมโหแล้ว!
เธอใช้แรงผลักพี่สาวออก เธอก็ “ฟุ๊บ” หนึ่งทีแล้วปีนลุกขึ้นมาจากบนพื้น
“พี่สาว พี่ทำเกินไปแล้วนะ พี่พูดกับฉันแบบนี้ได้อย่างไรกัน? พี่คิดว่านี่มันเป็นสิ่งของเหรอ? ฉันจะบอกพี่ให้นะ ก่อนหน้านี้พี่แย่งของของฉันจนเคยตัวแล้ว ฉันยอมให้พี่ แต่คราวนี้ ถ้าพี่ยังจะมาทำอะไรบ้าบออย่างนี้ ฉันจะตบพี่ออกไปเดี๋ยวนี้ แล้วลากไปบอกการกระทำของพี่ต่อหน้าคุณพ่อคุณแม่!”
เธอก็เหมือนกับเจ้าสิงโตตัวน้อยที่ถูกยั่วยุจนโมโหแล้ว
เธอตวาดพี่สาวคนนี้ หลังจากที่ในดวงตากลมโตคู่นั้นพลุ่งพล่านไปด้วยไฟโกรธ แม้แต่ชุดแต่งงานสีขาวของตัวเองเธอก็สะบัดขึ้นมา เผยให้เห็นถึงเท้าเล็กๆ สีขาว
ความหมายคือง่ายมาก ถ้ายังไม่ออกไปอีก ก็จะเตะคุณออกไป!
เชียนหยวน ชิกะ หน้าเขียวปั้ดทันที
คนใช้สองคนที่อยู่ด้านข้าง หลังจากที่เห็นคุณหนูรองคนนี้โมโหแล้ว กลับคืนสู่สภาพปกติอย่างทันที หลังจากยืนได้ที่แล้วก็มองไปที่คุณหนูใหญ่ที่มาสร้างเรื่องคนนี้ด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
ถูกต้องแล้ว นี่ก็คือคุณหนูรองแห่ง คฤหาสน์เชียนหยวน ของพวกเขา
ไม่มีใครรู้ว่า หญิงสาวคนนี้ดูภายนอกเรียบร้อยน่ารักอ่อนหวาน แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากทำให้เธอโกรธ เธอก็คือพริกขี้หนูเม็ดหนึ่งดีๆ นี่เอง
กังฟูก็เก่ง
ทำให้เธอโกรธ?
ได้เห็นดีกันแน่!
สุดท้าย เชียนหยวน ชิกะ ก็เลยเดินคอตกออกไป
เชียนหยวนล๋ายเย่ จึงนั่งลงอย่างโมโห แล้วให้คนใช้ทั้งสองคนแต่งตัวให้ตัวเองใหม่อีกครั้ง
“ไม่ใช่สิ พวกเธอสองคนไปหาคนให้จับตาดูเธอไว้ อย่าให้เธอสร้างเรื่องอีก น่าโมโหชะมัด ทำตัวไม่เชื่อฟังขนาดนี้ หากวันนี้ทำให้ฉันไม่ได้แต่งงานกับพี่อากิยามะอย่างราบรื่นล่ะก็ ฉันไม่ยอมจบกับเธอแน่”
แม้แต่สิ่งนี้เธอก็ยังคิดถึงด้วยซ้ำ
ใช้เสียงที่ออดอ้อนน่ารักนุ่มนวลพูดคำที่โหดเหี้ยมที่สุด!
คนใช้ทั้งสองคนออกไปทันที
ไม่นานนัก บนท้องฟ้าเหนือคฤหาสน์หลังนี้ของพวกเขา เสียงดังกระหึ่มของเครื่องบินก็ดังมา
พระเจ้า นั่นมันเครื่องบินสิบกว่าลำกันเลยนะ!
คนของตระกูลคิววาย ก็จำเป็นต้องไปจัดสถานที่สำหรับจอดเครื่องบินเหล่านี้อีกครั้ง เพราะว่า หนึ่งลำพวกเขายังสามารถจัดการได้ แต่สิบกว่าลำ จะบ้าตาย บ้านใครจะมีพื้นที่ใหญ่ขนาดนั้น?
หลังจากที่เครื่องบินทุกลำบนวนอยู่เหนือเมืองโตเกียวอยู่สักพักหนึ่ง ก็ได้ขโมยจุดโฟกัสจากในกล้องของนักข่าวทุกสำนักที่อยู่ด้านล่าง
จากนั้นก็บินไปยังสนามบินท้องถิ่นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ
อืม ช่วยไม่ได้ มีเพียงแค่สถานที่นั้นที่จะลงจอดได้
【ท่านไช: นี่ตระกูลบ้าบออะไรกัน? แม้แต่เฮลิคอปเตอร์สิบลำก็จอดไม่ได้ เดอะวิวซีฉันยังจอดได้เลย!】
【แสงดาว: ……】
【เส้นหมี่: ……】
【ม็อกโก:……】
สุดท้ายดิลกที่เดินทางมาพร้อมกัน ก็พูดประโยคนี้ออกมาจากในเครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่ง
【อาจารย์ดิลก: ถ้าหากต้องไปที่สนามบิน แล้วเดี๋ยวพวกเราจะกลับมายังไง? พวกเราไม่ได้จัดเตรียมรถเอาไว้เลย】
【แสงดาว: เรื่องนี้ตระกูลคิววายคงจัดการไว้แล้วสินะ? เพราะอย่างน้อยพวกเราคือแขก】
【เส้นหมี่: คนเยอะขนาดนั้น เกรงว่าคงมีสักสิบกว่าคัน บ้านเขามีเหรอ?】
【ม็อกโก: ไม่รู้ ลองแจ้งกระทรวงการต่างประเทศของเราทางนี้ดูไหม? ให้เอารถบรรทุกทหารมา?】
【แสงดาว: ……】
【เส้นหมี่: ……】
【ท่านไช: อีโมจิ ทุบ/ทุบ/ทุบ】
【ท่านไช: ไอ้ซื่อบื้อนี่พอหลังจากแต่งงานแล้ว สมองเสื่อมแล้วหรือไง? เมื่อวานบอกว่าจะพากองทัพมาร่วมงานแต่งงานด้วย วันนี้มาร่วมงานแต่งยังจะนำรถบรรทุกทหารมาอีก แกคิดว่าเป็นการรวมกำลังทหารเหรอ?】
มีเสียงคำรามขึ้น ทุกคนที่อยู่ในกลุ่มต่างจินตนาการในสมองอย่างเงียบๆ ถึงฉากภาพรถบรรทุกทหารขนแขกที่แต่งตัวเต็มยศเหล่านั้นแล้ววิ่งอยู่บนท้องถนน
ตื่นเต้นร้าวใจจริงๆ!
ม็อกโกรู้สึกอาย จึงไม่พูดอะไรแล้ว
แสงดาวที่อยู่ด้านข้างโกรธจนเตะเขาไปหนึ่งที
“คุณพูดอย่างอื่นไม่เป็นเหรอ คุณเป็นทหารเป็นจนโง่แล้วใช่ไหม? ในงานแต่งงาน ทำไมคิดถึงแต่จะใช้อุปกรณ์อาวุธเหล่านั้น?”
“ไม่ดีเหรอ? ผมยังเตรียมการไว้ว่าในงานแต่งของพวกเรา จะขับรถถังคันหนึ่งไปรับคุณ คุณไม่ชอบเหรอ?”
คิดไม่ถึงว่า ผู้ชายที่กำลังอุ้มลูกสาวอยู่คนนี้ เอ่ยปากแล้วจะพูดประโยคนี้ออกมา
แสงดาว: “…….”
จะบ้าตาย!
เธอกลับ…..โต้แย้งไม่ออกเลยสักคำ รู้เพียงแค่ว่าหัวใจเต้นแรงจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว!!