ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1466 ทำไมถึงไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยล่ะ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1466 ทำไมถึงไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยล่ะ?
“อะไรเรียกว่ามีเวลาว่างค่อยกลับมา? ยังมี ห้าล้านนี้แค่นี้? ไม่ต่างอะไรกับขอทานเลยนะ?”
มารีมองดูเงินเล็กน้อยแค่นี้ ก็ทนไม่ไหวทันที กรีดร้องขึ้นมาแล้ว
ผู้ช่วยของมาร์ตินได้เห็นแล้ว ในที่สุดก็ไม่ได้ไว้หน้าคนเหล่านี้อีก ยิ้มเยาะออกมา
“งั้นพวกคุณยังอยากจะได้เท่าไหร่กัน? หลายปีมานี้ เขาทำงานคนเดียวอย่างเหน็ดเหนื่อยอยู่ด้านนอกเลี้ยงดูพวกคุณ ยังไม่พอ? พวกคุณต่างก็มีมือมีเท้า ยังมี ตอนนี้เขามีลูกที่ต้องเลี้ยงดู จะมีเงินมากมายให้พวกคุณได้อย่างไรกัน?”
“ลูก?”
คนตระกูลโรแกนต่างตกใจ
“ลูกอะไรกัน?”
“ใช่แล้ว เขาจะมีลูกมาจากไหน?”จารุณีก็ถามขึ้นมา
“พวกคุณยังไม่รู้เหรอ? ก็คือเด็กที่คุณพิมแสงให้กำเนิด เด็กคนนั้น เดิมทีไม่ใช่เด็กที่เกิดจากการทำกิ๊ฟต์อะไร นั่นเป็นเพราะว่าถูกพวกคุณบีบบังคับจนไม่มีทางเลือกแล้ว ถึงได้ตั้งใจพูดให้มาร์ตินฟังแบบนั้น เด็กคลอดออกมาแล้ว ภายใต้การกดขี่หยาดหยามของพวกคุณ คุณพิมแสงถึงได้มีภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรงจนฆ่าตัวตายแล้ว สิ่งเหล่านี้ พวกคุณต่างไม่รู้เลยเหรอ?”
ผู้ช่วยเหมือนกำลังมองดูสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจอย่างมากกลุ่มหนึ่ง นำเอาสิ่งเหล่าที่พูดออกมาทีละน้อยอย่างชัดเจน
คำพูดนี้พูดออกมา ทั้งตระกูลโรแกนเงียบสงบลงแล้ว
ทว่าใบหน้าของพวกเขา หลังจากนั้นเหมือนกับว่าถูกคนฟาดลงมาอย่างรุนแรงแล้ว แดงเปลี่ยนเป็นขาว จนสุดท้าย กลายเป็นสีเทา
พิมแสงตายแล้วงั้นเหรอ?
ยังเป็นเพราะว่าภาวะซึมเศร้าฆ่าตัวตาย?
งั้น……ต่อจากนั้นเป็นไปได้ไหมว่ามาร์ตินจะไม่กลับมาที่นี่แล้ว? ห้าล้านนี้ ต่างเป็นสิ่งที่เขาได้ตอบแทนให้กับครอบครัวนี้แล้ว?
ทุกคนต่างกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว ในที่สุดพวกเขาต่างรู้สึกได้ถึงความรุนแรงของเรื่องราวแล้ว
“ไม่……ไม่ใช่ คุณให้เขากลับมา ฟังฉันอธิบายกับเขาก่อน”
“ไม่ เขาไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว！”
สุดท้ายผู้ช่วยพูดออกมาอย่างเย็นชาหนึ่งประโยค หลังจากนั้น เขาใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดเดินออกไปแล้ว
เหลือเพียงคนตระกูลโรแกนเหล่านี้ที่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าเทาขาว จนพวกเขาได้ได้ยินเสียงจากด้านหลัง “ตึง”ดังขึ้นมา แม่ของพวกเขาจารุณีร่วงลงมาจากวีลแชร์
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ เมืองหลวงด้านโน้นก็ได้รับข่าวการตายของจารุณี
เส้นหมี่เดินลงมาชั้นล่างไปหาแสนรัก
“คุณอาของคุณเสียแล้ว คุณจะกลับไปหรือเปล่า?”
“อาของใคร?”
ในห้องหนังสือ ชายหนุ่มที่ด้านหนึ่งกำลังเคาะคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว อีกด้านหนึ่งไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาถามกลับไปหนึ่งประโยค
เส้นหมี่ไม่พูดอะไรแล้ว
จริงด้วย แม้แต่คนตระกูลหิรัญชา ตอนนี้ต่างไม่ยอมรับอาคนนี้
จากนั้น สุดท้ายพิธีศพของตระกูลโรแกนก็จบลงอย่างเงียบเชียบ เดิมทีในตอนสิ้นปี มาร์ตินกลับมา ยังใช้หน้าตาตัวเอง พูดให้คนที่มีอำนาจสูงสุดทั้งสองท่านของตระกูลหิรัญชามาสวัสดีปีใหม่แม่ของเขา
แต่หลังจากนั้นครึ่งปี หญิงชราคนนี้ แม้แต่พิธีศพของตัวเอง ต่างไม่เห็นคนของตระกูลหิรัญชาแม้แต่คนเดียว
ในวิลล่าบนไหล่เขา เชียนหยวนล๋ายเย่ก็ค่อนข้างเป็นกังวล เพราะว่า ตอนนี้สามีเป็นผู้ดูแลหิรัญชากรุ๊ป ถ้าไม่ไปร่วมพิธี เกรงว่าจะถูกคนว่าเอาได้
แต่คณาธิป กลับไม่ได้สนใจสักนิด
หลังจากทำงานที่บริษัทเรียบร้อยแล้ว มานึกย้อนดูมาร์ตินพาลูกน้อยไปได้สิบกว่าวันแล้ว เด็กสาวที่อยู่ที่บ้านคิดถึงเด็กน้อยจนอยากจะร้องไห้ อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้
เคมี：“ท่านประธานคณาธิป คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”
คณาธิป：“……”
ลังเลสักพัก เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานจ้องมองไปที่ผู้ช่วยแล้วก็ถามออกมาอย่างโผงผาง：“หลังจากคุณกับภรรยาแต่งงานแล้ว แล้วเมื่อไหร่มีลูก?”
“หา?”
เคมีตกใจอย่างมากแล้ว
ท่านประธาน……กลับถามเขาด้วยคำถามแบบนี้?
เขาถูกทำให้ตกใจเข้าแล้ว แต่ไม่นาน เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาเหมือนกับว่าเข้าใจแล้วว่าหมายถึงอะไร จากนั้นคิดทบทวนดู บอกกล่าวไปตามความจริง
“ภรรยาของผมหลังจากนั้นสองเดือนก็ตั้งครรภ์แล้ว”
“สองเดือน?”
คณาธิปตกใจนิดหน่อย
เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ? เขากับเด็กสาวคนนั้นร่วมหลับนอนกันมา ถ้านับจากบ่อน้ำร้อนครั้งนั้นละก็ ตอนนี้ก็ครึ่งปีแล้ว ไม่มีแม้ความคืบหน้าอะไรเลย? ถ้าตั้งครรภ์แล้ว เธอก็คงจะไม่โศกเศร้าเสียใจขนาดนี้นะ
“ใช่แล้ว พวกเราหลังจากแต่งงานก็อยากจะมีลูก ดังนั้นจึงไม่ได้ป้องกัน ก็ตั้งครรภ์แล้ว”
ความจริงแล้วเคมีก็พึ่งจะมีลูกได้ไม่นาน ดังนั้น ในตอนที่พูดถึงตรงนี้ ก็หน้าแดงนิดหน่อย
แต่ว่าท่านประธานใหญ่ หลังจากได้ฟังสิ่งนี้ของเขาแล้ว ก่อนหน้านี้เก็บเอาไว้อย่างมิดชิด อีกทั้งกับเขาก็ไม่ค่อยจะพูดคุยอะไรกัน กลับพูดตามน้ำกับเขาแล้ว
“อันนี้……มีเคล็ดลับ?พวกเรา……เหมือนกับว่ายังไม่มีความคืบหน้า”
“หา? จะเป็นไปได้อย่างไร ผมนึกว่าที่คุณผู้หญิงไม่ทันตั้งครรภ์ คือนึกว่าพวกคุณยังไม่อยากมีต่างหาก”
เคมีตกใจจนแสดงแววตาตกใจออกมา
แต่ว่าBOSSใหญ่คนนี้ ทันใดนั้นสีหน้าก็แดงขึ้นมาเล็กน้อยและไอออกมาเล็กน้อย：“เปล่า……”
เคมี：“……งั้น คือระยะการตกไข่ของคุณผู้หญิงไม่ถูกต้อง?”
“ระยะการตกไข่?”
“ใช่แล้ว พวกเราตอนนั้น เพราะว่าภรรยาของผมอยากจะตั้งครรภ์เร็วสักหน่อย ตอนเช้าวัดอุณหภูมิร่างกาย ตอนเย็นก็วัด หลังจากนั้นก็วางแผนตัวเองให้ดี……เป็นวันตกไข่พวกเราค่อย……อยู่ด้วยกัน”
เคมีก็อธิบายอย่างกระอักกระอ่วนนิดหน่อย
หัวข้อนี้ มีความเขินอายนิดหน่อย ผู้ชายสองคน ในเวลาเลิกงานมาพูดคุยกันเรื่องนี้ นี่มันอะไรกัน
คณาธิป：“……”
ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแค่สั่งการออกไปหนึ่งประโยค ให้ผู้ช่วยคนนี้ไปซื้อของเหล่านั้นกลับมา ในตอนนี้！！！！
ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย?