ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 171 ปกป้อง

รับชินจัง?
เส้นหมี่รีบออกมาจากในห้องทันที : “พวกคุณเป็นใคร? คนของแสนรักเหรอ?”
“ไม่ใช่ครับ คุณเส้นหมี่เข้าใจผิดแล้วครับ พวกเราเป็นคนของคุณท่าน วันนี้คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว คุณท่านอยากจะให้คนในครอบครัวได้มาร่วมทานอาหารด้วยกัน จึงให้พวกผมมารับเด็กทั้งสองคนครับ”
คนกลุ่มนี้มีมารยาทมาก แนะนำสถานะของตัวเองแล้วอธิบายจุดประสงค์ที่มาด้วยเช่นกัน
เห็นแล้วนั้น เส้นหมี่เองก็ไม่มีวิธีเช่นกัน
คุณท่านออกโรงเองแล้วเธอยังจะสามารถปฏิเสธได้อีกอย่างนั้นเหรอ?
ในขณะนั้นเธอทำได้เพียงกลับไปด้านในห้อง แล้วแต่งตัวให้ลูกชายทั้งสองคนอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นก็พาพวกเขาออกมาส่ง
“คิวคิว หลังจากที่หนูไปแล้ว จำเอาไว้ว่าจะต้องเชื่อฟังคุณปู่กับแด๊ดดี้นะลูก รู้ไหมครับ? แล้วก็ไม่เป็นหรือมีอะไรก็สามารถถามพี่เขาได้ พี่ช่วยหนูได้นะ”
ตอนที่จะออกมานั้น เส้นหมี่รู้สึกกังวลลูกชายคนเล็กที่ไปร่วมงานเลี้ยงของครอบครัวแบบนี้เป็นครั้งแรกจะไม่คุ้นเคย จึงอดที่จะกำชับไม่ได้
คิวคิวเห็นแล้ว จึงปลอบใจหม่ามี๊อย่างเต็มไปด้วยความมั่นใจ : “รู้แล้วครับ หม่ามี๊ไม่ต้องกังวลนะ ผมจะดูแลตัวเองดีๆ”
ชินจังจับมือของน้องชายอย่างทะนุถนอมและเห็นคุณค่าและรับประกัน : “ผมจะดูแลเขาเองครับ!”
และนี่เส้นหมี่ถึงได้รู้สึกวางใจ จากนั้น เธอก็มองส่งตามสองพี่น้องที่ถูกคนพวกนี้พาตัวไป
หนูรินจังยืนมองอยู่ข้างๆอยู่ตลอด เห็นพี่ชายทั้งสองคนไปแล้ว ในห้องที่ว่างเปล่า เหลือเพียงแค่เธอเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง ขอบตาของเธอก็อดที่จะแดงขึ้นมาไม่ได้
“หม่ามี๊…..”
“เอาล่ะๆ ลูกรักของหม่ามี๊ เป็นความผิดของหม่ามี๊เอง เพื่อเป็นการชดเชยให้หนู เย็นนี้หม่ามี๊จะทำน้องไก่ของโปรดที่สุดของหนูให้ดีไหมคะ?”
เส้นหมี่รีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาโอ๋เธอแล้วไปยังห้องครัว
สำหรับหนูน้อยคนนี้แล้ว เธอรู้สึกละอายใจมากจริงๆ
——
เกาะเซวัล โรงแรมเพนนินซูล่า
ตอนที่แสนรักใกล้จะเลิกงานนั้น ถึงได้ยินว่าเปลี่ยนสถานที่แล้ว วันที่อากาศหนาวๆ ไม่คิดว่าแสงดาวจะให้เปลี่ยนสถานที่ในการทานอาหารเป็นการนั่งเรือไปที่เกาะเซวัล
“เธอเป็นบ้าหรือเปล่า?”
เมื่อแสนรักรู้ข่าวแล้ว ก็ด่าว่าออกมาทันที
เคมีเองก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเช่นกัน ทำได้เพียงรอให้เขาขึ้นรถแล้ว ก็ออกเดินทางไปยังเกาะเซวัล
สรุปแล้วแสงดาวเป็นคนอย่างไรกันแน่?
ความจริงแล้วคนที่อยู่ที่หิรัญชากรุ๊ปมานานหน่อยก็จะรู้ว่านั่นเป็นชื่อที่ทำให้ทุกคนได้ยินแล้วหนังหัวชาขึ้นมาได้จริงๆ
ตอนแรกที่แสนรักไม่ได้มาควบคุมบริษัท คุณท่านร่างกายก็ไม่ดี หิรัญชากรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เป็นแสงดาวที่คอยตามหลังคุณท่านช่วยกันดูแลนั่นเอง
ก็คือตอนนั้น พวกเขาได้พบเห็นรู้จักผู้หญิงที่มีอำนาจคนนี้จริงๆว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวขนาดไหน!
และที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เธอยังมีความต้องการในการควบคุมที่แข็งแกร่งมากอีกด้วย!
นั่นก็คือ เพียงแค่ถูกเธอจับตามอง ถ้าหากไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอ เช่นนั้นแล้วเธอจะทำให้คนๆนั้นตายอย่างไม่สวยแน่นอน หรือหากไม่เข้าตาเธอ ก็จะมีจุดจบที่น่าเวทนาเป็นอย่างมาก
เส้นหมี่ในตอนนั้นก็เป็นหนึ่งคนในนั้น
แสนรักนั่งรถมาถึงเกาะเซวัล ระหว่างนั้นเขาได้รับข้อความหนึ่งข้อความ เป็นเส้นหมี่ส่งมาให้
“คิวคิวกับชินจังทั้งสองคนไปแล้ว คุณพ่อส่งคนมารับ คุณช่วยดูหน่อยนะ คิวคิวไม่เคยไปงานแบบนี้ แล้วก็เขา…..ยังไม่เคยเจอกับคุณป้า คุณระวังหน่อยแล้วกัน”
เป็นการกำชับเรื่องลูกทั้งสองคน
ตาเฒ่าส่งคนไปรับแล้วอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าไม่ได้เรียกเขามาด้วยหรือไง? ทำไมเขาถึงมากัน?
ดวงตาของแสนรักปรากฏความสงสัยออกมา
แต่ไม่นานเขาคิดว่าแสงดาวเป็นคนเรียกมาด้วย จึงไม่ได้คิดละเอียดนัก กดโทรศัพท์มือถือ แล้วหยิบเอกสารฉบับหนึ่งที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมา
หลังจากนั้นสี่สิบนาที เกาะเซวัล
สี่สิบนาทีสามารถเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้บ้าง?
แสนรักที่จัดการเอกสารอยู่ในรถยังไม่ทันได้ดูว่าตัวเองเซ็นไปมากน้อยขนาดไหนแล้ว?
แต่บนเกาะเซวัล ในโรงแรมที่มีแสงสว่างพร่างพราว เด็กทั้งสองคนที่ถูกรับมาแล้ว หนึ่งในนั้น กลับอยู่ในห้องวีไอพีแล้วและเหมือนกับเป็นผู้ต้องสงสัยที่ถูกสอบสวนอยู่อย่างไรอย่างนั้น สอบสวนอยู่นานมากแล้ว
และเด็กคนนี้ก็คือคิวคิวนั่นเอง!
“ฉันถามเธออีกครั้ง แม่ของเธอกลับมามีจุดประสงค์อะไรกันแน่? พูดมา!”
เสียงนี้โหดมากจริงๆ ไม่เหมือนกับเสียงของป้าที่ควรจะมีเลยแม้แต่นิดเดียว การแต่งหน้าเข้มๆยิ่งแสดงให้เห็นถึงความดุร้าย ดูแล้วทำให้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
ใบหน้าเล็กๆของคิวคิวยิ่งซีดขึ้นกว่าเดิม
เดิมทีเขาเป็นเด็กที่ร่าเริงมองโลกในแง่ดี แต่คืนนี้ ไม่คิดว่าเขาจะตกใจเสียจนพูดไม่ออกเลยแม้แต่ประโยคเดียว
นี่คือคุณป้าจริงๆใช่ไหม?
ทำไมน่ากลัวขนาดนี้?!
เขาตกใจกลัวเสียจนขอบตาแดงก่ำไปหมดแล้ว……
ชินจังถูกขังเอาไว้อยู่ทางด้านนอกตลอด เห็นว่านานขนาดนี้แล้วน้องชายยังไม่ถูกปล่อยตัวออกมา เขาก็ใช้มือเล็กๆทุบประตูอยู่ทางด้านนอกไม่หยุดด้วยความโมโห : “เปิดประตู!”
“คุณชายเล็ก อย่าเคาะเลยครับ คุณป้าถามเสร็จแล้วไม่นานหรอกครับก็จะปล่อยตัวน้องชายของคุณชายออกมาแล้ว”
บอร์ดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นแล้วก็เข้ามาจะอุ้มเขา ไม่ให้เขาก่อกวนคนที่อยู่ด้านในอีก
แต่ชินจังที่ฉลาดนั้นเห็นแล้วก็รีบเบี่ยงตัวหลบทันที : “เปิดประตู!”
“คุณชายเล็ก……”
“สามวิ ถ้าไม่เปิด ฉันจะทำให้นายไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก!” เด็กน้อยที่โมโหจนถึงขีดสุด เอ่ยพูดออกมาทีละคำๆ ช่างเหมือนแสนรักยิ่งนัก
ความเยือกเย็นทั้งร่างกายทำให้สั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้!
จริงๆแล้ว จะว่าเหมือน เด็กคนนี้ก็เหมือนแด๊ดดี้ของเขาจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือนิสัยเฉพาะตัว
ในที่สุดบอร์ดี้การ์ดก็เปิดประตูให้ ชินจังรีบพุ่งเข้าไปในทันที
ผลปรากฏว่า ยังช้าเกินไปอยู่ดี เขาเห็นน้องชายที่เวลาปกติจะชอบยิ้มมากที่สุด ตอนนี้เขาร้องไห้อยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่โหดร้ายคนนั้นแล้ว ทั้งร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้
“แสงดาว! ออกไปเดี๋ยวนี้!!”
ชินจังตาแดงแล้ว เขาไม่พูดต่อหยิบที่เขี่ยบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วขว้างไปที่ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้