ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 191 ตาลปัตรอย่างน่าตกใจ2

เส้นหมี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโรงพยาบาล
“ฮัลโหล？หัวหน้าโอภาส ฉันสวยใสนะคะ ฉันขอถามหน่อยค่ะ อุบัติเหตุนั้นของฉัน ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วเหรอคะ？”
“อ่า！สวยใสเหรอ ใช่ๆ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ หลังจากชันสูตรศพ ตำรวจพบว่าเนื่องจากยาพิษทำให้หลอดเลือดแข็งตัว ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับคุณทั้งนั้น”
หัวหน้าแผนกอายุรกรรมที่ได้รับสายเธอ ก็อธิบายให้เธอฟังอย่างตื่นเต้นทันที
เส้นหมี่ได้ยิน ก็มือสั่นทันที
“คุณพูด……จริงเหรอคะ？”
“จริงสิ ตำรวจเพิ่งรายงานมา และก็ ตำแหน่งที่คุณฝังเข็ม พวกเราก็เชิญแพทย์แผนจีนที่เชี่ยวชาญมาแล้ว พวกเขาตรวจแล้ว คุณไม่มีความผิดใดๆ！”
หัวหน้าแผนกอายุรกรรมพูดเน้นด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวอีกครั้ง
เรื่องนี้ ที่จริงแล้ว พวกเขาแผนกอายุรกรรมไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าเป็นความผิดของหัวหน้าสวยใส เพราะว่า หมอที่มีชื่อเสียงระดับโลกที่กลับประเทศมานี้ พอมาถึงที่นี่ ทุกเรื่องที่เธอทำ พวกเขาต่างเห็นหมด
พวกเขาเห็นเธอรักษาโรคที่รักษายากได้มากมาย
และยังให้คำแนะนำตัดสินใจมากมายต่อแผนกอายุรกรรมที่ภายในแผนกไม่อาจทำได้ หมอแบบนี้ จะทำผิดพลาดได้อย่างไร？
สุดท้ายเส้นหมี่ก็ตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว！
“……เกิดอะไรขึ้นกันแน่？ทำไมจู่ๆก็พบว่าไม่ใช่ความผิดของฉัน？”
“พบหลังจากประธานของตระกูลหิรัญชามา สวยใส คุณน่าจะไม่รู้ว่า ที่จริงแล้วหุ้นใหญ่สุดของโรงพยาบาลพวกเราก็คือตระกูลหิรัญชา หลังจากเกิดเหตุเมื่อวาน ก็ส่งผลกระทบอย่างมาก แม้แต่สื่อต่างประเทศก็สนใจ ดังนั้น เช้าวันนี้ คุณประธานท่านนี้ก็มา”
“……”
“……แล้วไงต่อคะ？”นานมาก เส้นหมี่ที่น้ำตาคลอจึงได้ยินตัวเองถามไปอีกครั้ง
“จากนั้นก็แน่นอนว่าสืบทันที ประชุมด่วน ตำรวจก็มา จากนั้นเริ่มชันสูตรศพ ขณะเดียวกันก็ดูกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาล จากนั้นแป๊บเดียวผลก็ออกมา”
หัวหน้าแผนกเล่าเรื่องราวอย่างละเอียด
เส้นหมี่ได้ยิน ตัวก็สั่น！
ทันใดนั้น ก็เหมือนว่าบางอย่างได้พังทลายลงในใจเธอสักที ความน้อยใจอันมหาศาลนั้น เธอถือโทรศัพท์ร้องไห้อย่างหนักในห้องรับแขกทันที
จะโทษเธอไม่ได้ พระเจ้ารู้ว่าทั้งวันทั้งคืนนี้ เธอเจออะไรมาบ้าง？
ความผิดพลาด การฆาตกรรม……
เธอไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะเจอเรื่องแบบนี้ได้ ราวกับว่าฟ้าได้ถล่มลงมา เธอจมปลักอยู่ในความหมดหวังและความกลัวที่ไม่อาจถอนตัวออกมาได้
จนท้ายสุดแล้ว สมองของเธอก็เลอะเลือน
จริงๆแล้ว ถึงห้าปีที่แล้วที่เธอแกล้งตายและพาลูกทั้งสองคนไปจากที่นี่ เธอก็ไม่เคยมืดมนขนาดนี้มาก่อน
เพราะว่า ตอนนั้นนั่นคือชีวิตของตัวเธอเอง
แต่ตอนนี้ คนที่ตายคือคนอื่น และยังตายในทักษะทางการแพทย์ที่เธอภาคภูมิใจมาโดยตลอด
เธอร้องไห้โหยหวนอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
ลูกรักทั้งสามเห็น ก็เข้ามากอดเธออย่างเข้าใจดี：“หม่ามี๊ ไม่ร้องไห้นะ ไม่เป็นไร ……”
พวกเขายื่นเล็กๆออกไป ใช้วิธีของตัวเองปลอบเธอ
เส้นหมี่เห็น ก็ยิ่งร้องไห้หนัก
สุดท้ายก็เป็นหัวหน้าอายุรกรรมที่อยู่ในสายกลั้นสำลักแล้วพูดใส่หูเธอว่า：“เอาล่ะ หัวหน้าสวยใส ไม่เป็นไรนะ พวกเราทุกคนรอคุณกลับมาอยู่”
“……”
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดอารมณ์ของเส้นหมี่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นมากขนาดนั้นแล้ว
จากนั้น เธอจึงเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มท่ามกลางลูกๆแล้วถามว่า：“งั้นสืบออกมาแล้วใครเป็นคนทำคะ？”
หัวหน้าแผนกอายุรกรรม：“สืบออกมาแล้ว เป็นหมอโมกข์คนนั้นที่วันก่อนคุณเลิกงานแล้วมอบงานให้เขา เขาแช่น้ำยาที่เขาผสมด้วยตัวเองไปบนเข็มคุณ จากนั้นให้หลอดเลือดของคนไข้แข็งตัวหลังจากคุณฝังเข็ม！”
“……”
“ทำไมเขาทำแบบนี้？ฉันเคยทำอะไรให้เขาเหรอ？”
นานมาก เส้นหมี่จึงถามออกมาด้วยความโกรธ
ก็เป็นแบบนี้จริงๆ เธอมาทำงานที่โรงพยาบาลนี้ไม่ถึงหนึ่งเดือน เธอไปหมอโมกข์คนนั้นด้วยเหรอ？ถึงทำให้เขาโยนความผิดอันร้ายแรงใส่เธอแบบนี้？
แต่ว่า คำถามนี้ หัวหน้าแผนกอายุรกรรมไม่อาจตอบได้
เพราะว่า แรงจูงใจในการฆาตกรรม ทางตำรวจไม่ได้ประกาศออกมา ตอนนี้โลกภายนอกต่างพากำลังคาดเดาว่า หมอคนนี้อิจฉาเส้นหมี่หรือไม่？
เพราะว่าตลอดมานี้ เส้นหมี่กลายเป็นหัวหน้าคนที่สองของแผนกศัลยกรรม ส่วนหมอคนนี้ทำงานมาหลายปีแล้ว กลับไม่เลื่อนตำแหน่งขึ้นเลย
เส้นหมี่วางสาย
อิจฉา？
เป็นไปได้ด้วยเหรอ？มันไม่มีความเป็นไปได้เลยนะ？
แต่ว่า เธอไม่ได้กังวลปัญหานี้อีก
แม้แต่ตัวเธอก็ยังไม่รู้ว่า ชายหนุ่มที่ปฏิเสธเสียงแข็งไม่นานมานี้ว่าจะไม่รับผิดชอบตัวเอง เวลานี้ พอได้ยินหัวหน้าแผนกอายุรกรรมพูดเองกับตัวแล้ว
เธอเชื่อโดยสิ้นเชิงว่า ความน่าลึกลับนี้ เขาก็จะช่วยเธอขุดออกมาเอง
เส้นหมี่หันหน้ามองไปที่ท้องฟ้าด้านนอกที่กำลังตกดินราวกับสีของเลือด ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเยอะ ทั้งตัวก็เหมือนจะมีแรงขึ้นมา
“ลูกๆ พวกเราไปเล่นข้างนอกดีไหม？”
“เอาสิๆ ไป หม่ามี๊ พวกเราออกไปเล่นกัน”
“เดี๋ยว เดี๋ยวผมขึ้นไปเอาเสื้อหนาๆให้หม่ามี๊ ไม่งั้นเดี๋ยวหม่ามี๊จะหนาวได้”
คิวคิวกับหนูรินจังได้ยิน คนหนึ่งก็จูงมือของหม่ามี๊ ส่วนอีกคนวิ่งขึ้นไปชั้นบนหยิบเสื้อคลุมหนาๆให้เส้นหมี่อย่างดีใจ