ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 195 เจ็บปวด และสวยงาม

“จะให้คุณเข้ามาช่วยได้ไงคะ？คุณยังป่วยอยู่เลย รีบกลับไปพักเถอะค่ะ”
“ไม่ต้องค่ะๆ ฉันดีขึ้นเยอะแล้ว อีกอย่าง ฉันก็อยากเรียนดูว่าทำอย่างไร ต่อไปถ้าพวกเด็กๆหิว ฉันก็จะทำให้พวกเขากินได้”
เส้นหมี่ปฏิเสธอย่างมีมารยาท ใบหน้าเล็กๆที่มีรอยยิ้ม มองไม่ออกเลยว่าเธอมีอะไร
พี่ภาทำอะไรไม่ถูก สุดท้าย ได้แต่ตกลง
ดังนั้นเย็นนี้ เส้นหมี่ก็เรียนรู้วิธีทำปูอลาสก้าจากเชฟคนนั้นที่มาจากโรงแรมสปิน พาเลซ และน่าจะเป็นเพราะว่ายุ่งอยู่ตลอด
จากนั้น เธอก็แทบจะไม่คิดถึงเรื่องนั้นอีก
ถึงบางครั้งจะมีแวบผ่านมาบ้างก็ตาม เธอมองลูกๆในห้องรับแขกที่กำลังรอกินอาหารอย่างใจจดใจจ่อ แป๊บเดียวก็คิดได้
ใช่สิ ลูกๆของเธอก็ยังเป็นแบบนี้เลย อายุน้อยขนาดนี้ ก็ยังรู้จักปกป้อง สามัคคีกัน
แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปโทษพวกเขาสองคนพี่น้องล่ะ？
พวกเขาก็เป็นพี่น้องที่ดีต่ออัน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เขาปกป้องเธอแปลกตรงไหน？ถ้าไม่ปกป้องเธอ ก็ต้องให้เขามองดูแสงดาวเข้าคุก และเสียชื่อเสียงเหรอ？
เส้นหมี่จึงปล่อยวาง
เธอก้มเอวลง จับก้ามปูตัดขาปูต่อไป：“เชฟคะ ต้องตัดทุกอันเลยเหรอคะ？”
เชฟที่กำลังผัดข้าวพูดว่า：“ตัดครับ พวกคุณชายเล็กยังเด็กอยู่ แข็งไปกังวลว่าจะทำพวกเขาเจ็บได้ ตัดสักหน่อยไม่เป็นไรครับ”
“ค่ะ！”
เส้นหมี่ได้ยิน ตัดต่อไป
กำลังเรียนทำอาหารมื้อนี้อย่างใจจดใจจ่อ ทันใดนั้น พี่ภาก็เข้ามาจากด้านนอกอย่างรีบร้อน：“คุณเส้นหมี่ ด้านนอกมีเคมาแล้ว เขาบอกว่าจะให้คุณออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้ พาไปที่หนึ่งค่ะ”
“อะไรนะ？”
เส้นหมี่ตะลึง พาเธอไปที่ที่หนึ่ง？ไปไหนล่ะ？
เธองงเล็กน้อย
แต่ตอนนี้ เคมีที่อยู่ด้านนอกรอไม่ไหว ได้เข้ามาเองแล้ว เห็นเส้นหมี่ที่อยู่ในครัวแล้ว เขาวิ่งเข้ามาทันที
“คุณนาย เร็วครับ คุณท่านเพิ่งโทรมาว่า ให้ผมรีบพาคุณกลับคฤหาสน์หลังเก่า”
“อ๋า？”
“อ๋าอะไรกัน？เร็วหน่อยครับ ถ้าช้ากว่านี้จะไม่ทัน ไม่แน่ท่านประธานอาจจะเอาคุณหนูใหญ่ทิ้งไว้ที่โรงพักแล้วก็ได้ ถึงตอนนั้นหิรัญชากรุ๊ปก็คงวุ่นวายแน่！”
เคมีกระทืบเท้าอย่างรีบร้อน เห็นเส้นหมี่ยังตะลึงอยู่ ก็เข้ามาจับเธอไปเลย
เส้นหมี่：“……”
ในหัวคล้ายกับหม้อระเบิดออกมา เธอสับสน จนกระทั่งถูกลากขึ้นไปบนรถ ขับออกไปไกลจากเรืองรองอย่างรวดเร็ว เธอจึงกลืนน้ำลาย
“นี่มัน……เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
“อ่า！คุณยังไม่รู้เหรอครับ？ท่านประธานไม่ได้บอกคุณเหรอ คดีของคุณ สืบออกมาแล้ว ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังคือคุณหนู ท่านประธานไปหาเธอที่คฤหาสน์หลังเก่าแล้ว ให้เธอไปมอบตัวกับตำรวจ แต่เธอไม่ยอม จากนั้นทั้งสองจึงทะเลาะกัน ประธานที่กำลังโกรธ ก็จะให้ตำรวจเข้ามาจับเธอโดยตรง เลยถูกคุณท่านหยุดไว้！”
เคมีมีเหงื่อท่วมหน้า จะเห็นถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ในตอนนี้！
เส้นหมี่ไม่พูด
เธอนั่งอยู่ตรงนั้น รู้สึกแค่ว่าเหมือนในหัวมีอะไรระเบิดออกมา หลังจากเสียงดัง“หึ่ง”ก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด
จะเป็นไปได้ไง？เธอฟังผิดหรือเปล่า？
ไม่นานก่อนหน้านี้แสงดาวยังโทรมาหาเธออย่างมั่นใจว่า จะพนันกับเธอเส้นหมี่ ดูว่าครั้งนี้น้องชายเธอจะช่วยเธอ？หรือว่าจัดการเธอด้วยความชอบธรรม？
ดังนั้น เธอยังจงใจถ่ายรูปที่น้องชายเธอมาถึงคฤหาสน์หลังเก่าด้วย
ทำไม？แค่พริบตาเดียวก็เปลี่ยนไปแล้ว？
นิ้วมือเรียวๆของเส้นหมี่กำแน่นอยู่ในฝ่ามือ ในใจ ก็ยิ่งเหมือนเกิดคลื่นลูกใหญ่ ไม่อาจสงบนิ่งลงได้อยู่นาน
——
ครึ่งชั่วโมงถัดมา
จริงๆเลย พอพวกเส้นหมี่มาถึงคฤหาสน์หลังเก่าแล้ว ยังไม่เข้าไป ก็เห็นในคฤหาสน์ประตูสูงที่ปกติดูเงียบงัน ตอนนี้มีร่างคนจำนวนมากหลังกำลังเคลื่อนไหวอยู่รอบๆ
และยังสามารถ พอจะได้ยินเสียงถกเถียงด้วย
“รีบเข้าไปเถอะครับ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะวุ่นวายไปถึงไหนแล้ว”
เคมีเห็นอยู่ข้างนอก ก็ตระหนกอีกครั้ง รีบพาเส้นหมี่เข้าไป
นี่เป็นครั้งแรกในห้าปีถัดมา ที่เส้นหมี่กลับมาคฤหาสน์นี้ต่อหน้าคนจำนวนมาก
“เส้นหมี่ ทุกคนดูสิ เป็นเส้นหมี่จริงๆ เธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆ！”
“พระเจ้า ไม่เห็นกับตา ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ สุดยอดมาก ถึงปิดบังพวกเราได้ ดูไม่ออกเลยนะ นังหนูไร้เดียงสา”
“ไม่สิ ได้ยินว่าเรื่องวันนี้ ก็เป็นเพราะว่าเธอ ยัยจิ้งจอกนี้มองไม่ออกจริงๆว่า ห้าปีนี้จะเก่งขึ้นเยอะ เธอมาแก้แค้นหรือเปล่า？”
“……”
พอเธอเข้าไป คนตระกูลหิรัญชาที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในลานบ้าน สายตาก็ถูกดึงดูดให้มองมาที่เธอ พวกเขาประหลาดใจ ยากที่จะเชื่อ
ในขณะเดียวกัน หลังจากดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้แล้ว ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธและดูระวังตัว
การตอบสนองนี้ดูแข็งแกร่งกว่า ตอนที่พวกเขากำลังถกเถียงอยู่ข้างในเยอะเลย
เส้นหมี่ละสายตาลงไป ไม่สนใจพวกเขาอีก
เธอรู้ว่าเวลานี้พวกเขาเกลียดชังเธอ ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กกำพร้าที่แต่งงานเข้ามาอย่างไร้เล่ห์อุบายใดๆ พวกเขายังไม่ยอมเธอเลย
แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้ล่ะ？