ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 205ชินจังกำลังจะขึ้นแสดงบนเวที

เส้นหมี่นอนหลับสบายในคืนนั้น
เธออยากจะยอมรับว่าเธอทะเลาะกับไอนั่นก่อนจะเข้านอน แต่คืนนี้เธอนอนหลับได้ดีกว่าครั้งอื่นๆ
เป็นไปได้ไหมว่าเธอเองก็ไม่ต้องการหย่า?
ไม่ ไม่ เธอทำแบบนี้ มันต้องเป็นเพราะลูกๆ ถ้าเธอไม่หย่าก็ไม่ต้องแยกจากกันตอนนี้และใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขเหมือนตอนนี้
เธอให้คำตอบกับตัวเอง
หลังจากนั้นก็ไม่มีความวุ่นวายในใจอีกต่อไป
แสนรักยังคงไปบริษัทเช้ามาก และ เส้นหมี่ก็เป็นปกติ หลังจากตื่นนอน เธอดูแลลูกๆ จัดระเบียบให้เด็กๆ แล้วเตรียมลงไปรับประทานอาหารเช้าและเข้าเรียน
แต่เช้าวันนี้ หลังจากที่ครูมา บอกว่าจะพาชินจังที่เรียนไวโอลินมาระยะหนึ่งแล้ว ไปแสดงในวันนี้เพื่อฝึกฝนความกล้า
นี้เป็นสิ่งที่ดี!
เส้นหมี่ตกลงทันที และหลังจากที่เธอทำความสะอาด เธอกำลังจะไปกับลูกชายคนโตของเธอ แต่คิวคิวและหนูรินจังได้ยินว่าพี่ชายของพวกเขากำลังจะขึ้นแสดง และเด็กน้อยสองคนก็ตะโกนอยากไปด้วยกัน
“หนูก็ไปเหมือนกัน อยากดูการแสดงของพี่!”
“ใช่ครับ มันมี่ เนื่องในโอกาสสำคัญเช่นนี้ พี่ชายต้องต้องการมีคนให้กำลังใจ ผมกับน้องสาวไปที่นั่นและเราจะได้คะแนนเสียงมากมายให้พี่ พี่ชาย พี่ว่าไหม?”
คิวคิวเป็นเอลฟ์ที่มีความคิดมากที่สุด และค้นพบความก้าวหน้าโดยตรงจากพี่ชายของเขา
ชินจังพยักหน้าโดยไม่ลังเล: “ใช่!”
เขาต้องการให้ทั้งสองคนไปอยู่แล้ว
เส้นหมี่เห็นว่าไม่มีทางอื่นนอกจากต้องพาทั้งสามไปแล้ว
โชคดีที่ครูไม่พูดอะไร
หลังจากที่แม่และลูกๆออกเดินทางด้วยกัน ในรถ คิวคิวและหนูรินจังก็ส่งเสียงดังเสมอ เพราะพวกเขาจะได้เข้าร่วมการแสดงของพี่ชายของพวกเขาและพูดคุยกันอย่างมีความสุข
มีเพียงชินจังเท่านั้นที่เขาตื่นเต้นเล็กน้อย
“ชินชิง เป็นอะไรหรือเปล่า? ตื่นเต้นเหรอ? อย่ากลัว หม่ามี๊และน้องจะอยู่ข้างลูกเสมอ นี่เป็นโอกาสที่จะได้ฝึกฝน แพ้ก็ไม่สำคัญ”
หลังจากที่เส้นหมี่เห็น ก็ยื่นแขนออกมาโอบกอดและปลอบโยนเขา
ครูที่นั่งหน้า : “…”
เขาต้องทักทายกับคุณแสนรักก่อนไหม? เมื่อถึงเวลาการแสดงไม่ดี อย่าโทษเขาที่เป็นอาจารย์นะ
หลังจากฟังคำพูดของหม่ามี๊ชินจังก็ผ่อนคลายในทันที จากนั้นเขาก็เล่นกับน้องชายและน้องสาว
ประมาณสี่สิบนาทีต่อมา โรงละครใหญ่ในเมือง
“เอาล่ะ เรามาถึงแล้ว คุณเส้นหมี่ ผมจะไปทำเรื่องบัตรผ่านประตูก่อน คุณดูแลเด็กที่นี่นะครับ”
“ครับอาจารย์ ไปเถอะค่ะ”
เส้นหมี่รีบรับรองกับครู หลังจากเขาจากไป เธอพาลูกๆยืนดูที่นี่
โรงละครแบบนี้ เส้นหมี่ไม่รู้จริง ๆ ว่าถ้าเป็นเพียงการแสดงธรรมดา ๆ ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมาที่นี่ สถานที่นี้เป็นของหน่วยงานของรัฐ และโดยทั่วไปแล้ว เฉพาะคนในระดับหนึ่งเท่านั้นที่มาที่นี่
และครูคนนั้น เพราะชินจังเป็นลูกชายของแสนรัก จึงพยายามอย่างเต็มที่ช่วยให้เขาได้รับโอกาสนี้
“อ่า หม่ามี๊ มาดูนี่ มีโปสเตอร์อยู่ที่นี่ ของวงดุริยางค์ซิมโฟนีTSQ นี่คือที่พี่ชายจะเข้าร่วม”
ทันใดนั้น เสียงเหมือนเด็กของหนูรินจังก็ดังขึ้นในห้องโถงกว้างแห่งนี้
หรือวงดุริยางค์ซิมโฟนี?
เมื่อคิวคิวได้ยิน เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาน้องสาวทันที “ฉันดูหน่อย จริงด้วย นี่คือวงซิมโฟนีออร์เคสตรา พี่ชาย ดูเหมือนว่าการฝึกฝนของพี่จะเป็นทางการมาก ”
คิวคิวไม่เข้าใจวงการดนตรี แต่เมื่อเขาเห็นคำว่าซิมโฟนี เขาก็ตระหนักว่าโอกาสที่พี่ชายจะได้แสดงไม่น่าเป็นแบบธรรมดา
แต่ชินจังยังไม่ได้ตอบ เด็กบางคนในห้องโถงที่มาพร้อมกับเครื่องดนตรีด้วย และจู่ๆ ก็อุทานออกมาว่า: “ซ้อม? เขาบอกว่าการแสดงนี้สำหรับซ้อมเท่านั้นเหรอ!!”
“ใช่ เขามาจากไหน เขากล้ามาซ้อมที่คอนเสิร์ตวงดุริยางค์ซิมโฟนี TSQ ได้ยังไง”
“เขามีภูมิหลังหรือเปล่า”
“……”
หินก้อนหนึ่งทำให้เกิดคลื่นนับพัน และในห้องโถงนี้ คนอื่นๆ ที่รออยู่ก็หันไปมองคิวคิว และคนอื่นๆ ในทันที
เส้นหมี่ไม่อยู่ เธอไปหาครู
เมื่อครู่นี้ ครูส่งข้อความใน WeChat โดยบอกว่าต้องการให้บัตรประจำตัวของชินจังสมัครบัตรเข้าชม เธอก็เลยไป
คิวคิวไม่ดิดว่าคำพูดของเขาจะทำให้คนเหล่านี้โกรธมาก และทันใดนั้นเขาก็เอนตัวไปทางพี่ชายของเขาโดยไม่รู้ตัว
“พี่ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า”
ชินจัง： “……”
วงดุริยางค์ซิมโฟนี TSQ ในฐานะคนที่เรียนไวโอลินมาเป็นเวลานาน แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าเป็นวงระดับไหน ไม่ต้องพูดถึงเป็นระดับเฟิร์สคลาสในประเทศแม้แต่ในเวทีระดับนานาชาติก็จัดอันดับได้ หลายคนที่เรียนดนตรี เครื่องดนตรี พวกเขาทั้งหมดทั้งเป้าที่จะได้เล่นในวงนี้ และแทบอยากจะเข้ากันแทบบ้า
ดังนั้นในเวลานี้ คิวคิวด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่นกล่าวว่าการแสดงของชินจังเป็นเพียงโอกาสในการซ้อม
ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะโกรธ
ชินจังเหลือบมองกลุ่มคนอย่างเย็นชาและขยับร่างเล็ก ๆ ของเขาราวกับเจ้าชายในชุดสูทเล็ก ๆ ปิดกั้นน้องชายของเขาที่อยู่ข้างหลังเขา
“เปล่า แค่เอามาให้ฉันซ้อม!”