ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 32 ไม่ยอมแพ้

วันรุ่งขึ้น
เนื่องจากเด็กทั้งสองคนจะต้องไปโรงเรียนอนุบาลที่ใหม่ เส้นหมี่จึงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า ทำอาหารเช้าที่พวกเขาชอบทานมากที่สุดให้ทั้งสองคน
“รินจังลูกรัก ตื่นได้แล้วลูก วันนี้จะต้องไปโรงเรียนอนุบาลแล้วนะคะ”
“อือ….ไม่เอาไม่เอา รินจังยังไม่ตื่นเลย”
เด็กผู้หญิงชอบตื่นแล้วแต่ไม่ยอมลุก ได้ยินเสียงหม่ามี๊เลือนราง รินจังที่ยังนอนไม่เต็มอิ่มไม่ยอมแล้ว ร่างเล็กๆขดม้วนอยู่ในผ้าห่มสีชมพู
ม้วนจนกลายเป็นตัวไหม ทำให้หม่ามี๊แกะผ้าห่มไม่ออกด้วยเช่นกัน
เส้นหมี่เห็นแล้ว อยากจะขำมาก
ไม่ได้แกะออกเลย เธอยื่นนิ้วหนึ่งออกไปเกาตรงคอเล็กๆขาวเนียนของลูกสาวสองที แล้วเสียงหัวเราะกิ๊กกักของลูกก็ดีงออกมาจากม้วนผ้าห่ม
ส่วนลูกชายนั้นก็ตัดความยุ่งยากไปได้อีกมาก
ตั้งแต่ที่หม่ามี๊เริ่มผลักประตูมา เขาก็รีบลุกขึ้นมาจากผ้าห่มอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็เดินมาหาเสื้อผ้าเปลี่ยนที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ทั้งสามแม่ลูกเก็บของเรียบร้อยแล้ว
“หม่ามี๊ จะมารับพวกเราประมาณกี่โมงครับ? อย่ามาช้านะ”
คิวคิวเห็นหม่ามี๊รีบร้อนส่งตัวเองกับน้องสาวออกจากบ้าน ก็แสดงอาการเสียใจเล็กน้อยออกมา
เส้นหมี่ได้ยินแล้ว จึงรีบรับปากกับลูกชาย : “ไม่หรอกครับ หม่ามี๊จะต้องมารับพวกหนูตรงเวลาเลิกเรียนของที่โรงเรียนแน่นอน”
ผลปรากฏว่า สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยกับน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังมองสบตากันแล้วยิ้ม
โรงเรียนอนุบาลเลิกเรียนแล้วถึงมารับ ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกเขาก็มีเวลาที่จะปฏิบัติการเพียงพอแล้ว!
คนไม่ดี รอก่อนเถอะ หนูคิวของคุณจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้แล้ว!!
——
วันนี้เส้นหมี่มีธุระจริงๆ
เธอนัดกับเคมีเอาไว้ วันนี้เช้าถ้าหากแสนรักตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกดี เธอก็สามารถไปได้ทันที เหตุผลก็คือไปรักษาอาการป่วยของเขาต่อนั่นเอง
ดังนั้น เธอจึงจำเป็นที่จะต้องรีบไปที่เรืองรอง
เส้นหมี่ถือโทรศัพท์มือถือเข้าไปในร้านยา เป็นอย่างที่คิดไว้ เธอเพิ่งจะเปิดใบสั่งยายื่นสั่งให้คนขายยาในร้าน โทรศัพท์มือถือก็ได้รับข้อความจากเคมี
“คุณผู้หญิง ประธานตื่นแล้วครับ คุณรีบไปเร็วเข้า!!”
“………”
เส้นหมี่รีบเร่งกับคนขายให้รีบจัดยาให้ในทันทีแล้ว ก็หยิบห่อยาแล้วรีบไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นสิบกว่านาที เรืองรอง
แสนรักตื่นแล้วจริงๆ เมื่อคืนนี้เขาหลับได้ดีมาก หลายปีขนาดนี้ นับว่าเป็นครั้งแรกที่หลับอย่างไม่มีอะไรมารบกวนแบบนี้
ดังนั้น อารมณ์ของเขาจึงนับว่าไม่เลวเลย
“ไปแจ้งว่าหลังจากนี้อีกครึ่งชั่วโมง ตรงเวลาเปิดการประชุมบริษัท!”
ชายร่างสูงตรงยืนอยู่ตรงนั้น ลักษณะท่าทางที่ดูมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขามองตัวเองในกระจก เสื้อเชิ้ตสีกรมท่า คอปกรีดเป็นจีบ กางเกงขายาวสีดำหุ้มขายาวทั้งสองข้างเอาไว้ ทำให้เขายิ่งดูสูงมากยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อมองไปแล้วทำให้เขาดูสง่าผ่าเผยเป็นอย่างมาก
“ครับ ท่านประธาน!”
ผู้ช่วยเคมีเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นทันที แล้วแจ้งคำสั่งสำคัญนี้ในwechatกลุ่ม
หลังจากนั้นไม่กี่นาที แสนแรกใส่นาฬิกาข้อมือเสร็จแล้วนั้น ก็เตรียมตัวออกจากบ้าน
“เอ่อ….ท่านประธานครับ คุณผู้…..คุณเส้นหมี่กำลังจะมาแล้ว ไม่รอเธอเสียหน่อยหรือครับ? ให้เธอดูอาการของคุณหน่อยแล้วค่อยไปดีไหมครับ?”
“เค ช่วงนี้นายว่างมากไม่มีอะไรทำใช่ไหม?”
อยู่ดีๆ ชายหนุ่มที่เดินลงมาอย่างรวดเร็วนั้นก็จ้องมองเคอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้นมาแบบนี้
หลังจากที่เคตัวสั่นขึ้นมาในทันทีแล้วนั้นก็ไม่กล้าเอ่ยพูดออกมาอีก!
ช่างแล้ว เพื่อเป็นการรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายอีกจะดีกว่า เขาทำถึงขนาดนี้แล้ว จะสามารถคว้าโอกาสนี้เอาไว้ได้หรือเปล่า ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องพึ่งพาอาศัยตัวเองแล้ว
เคตามหลังประธานไปอย่างยอมรับชะตากรรม
แต่ใครก็คงคิดไม่ถึง ว่าตอนที่ทั้งสองคนจะออกไปนั้น ร่างบางร่างหนึ่งจู่ๆก็พุ่งเข้ามาจากด้านนอกมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา เสียงร้องดังขึ้น อีกนิดเดียวเกือบจะชนเข้ากับร่างของแสนรักอยู่แล้ว!
เค : “……..”
โอ้ พระเจ้า สถานการณ์โหดร้ายมาแล้ว รีบหนีสิ!
เขาแอบหนีไปแล้ว ส่วนเส้นหมี่ที่เกือบจะชนเข้ากับคนนั้น หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบสนองมาแล้วนั้น ก็มองไปยังชายหนุ่มที่เหมือนกับหอเหล็กตรงหน้า ก็ถอยออกมาหนึ่งก้าวด้วยความตกใจเช่นกัน
“อรุณ…อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานแสนรัก ไป….ไปทำงานเหรอคะ”
เธอยกมือขึ้นเหมือนกับสุนัขยกเท้าของตัวเองขึ้นมา ยิ้มไปพลางเอ่ยทักทายกับคนเผด็จการคนนี้