ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 35 ในที่สุดคิวคิวก็ได้เจอแด๊ดดี้แล้ว

หลังจากนั้นเสียงแก๊กก็ดังขึ้น ประตูกระจกบานนี้เปิดออก
ชินจัง?
ก็คือเด็กคร่ำครึคนนั้น?
คิวคิวตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ดูแล้วเขาเดาไม่ผิดจริงๆ ชินจังก็คือลูกชายของคนไม่ดีคนนั้น ส่วนเขา เนื่องจากว่าหน้าตาเหมือนกับชินจัง ดังนั้นที่นี่ถูกแยกออกได้อย่างถูกต้อง
ดังนั้น คนไม่ดีคนนั้น เป็นแด๊ดดี้ของเขาจริงๆใช่ไหม?
คิวคิวรู้สึกโมโหเล็กน้อย ตั้งแต่เข้ามาจากประตูกระจก เขาเดินไปทางด้านหน้า และถึงได้พบว่า ด้านในนั้นไม่ใช่ออฟฟิศของประธานอะไรนั่น แต่เป็นสถานที่พักผ่อนที่ตกแต่งได้อย่างดูดีมีระดับเป็นพิเศษ
มีโทรทัศน์ โซฟา เตียง…เป็นต้น ดูแล้วเหมือนกับบ้านเลยอย่างไรอย่างนั้น
ดูแล้วที่นี่อาจจะเป็นที่พักผ่อนของพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้น คงจะไม่ติดตั้งประตูกระจกไว้ข้างนอก อีกทั้งยังต้องมีการสแกนใบหน้าถึงจะสามารถเข้ามาได้
คิวคิวชัดเจนในสถานที่นี้แล้ว จึงตัดสินใจจะออกไป แล้วไปหาสถานที่ของคนไม่ดีนั่นอีกครั้ง
แต่เวลานี้เอง ทางด้านนอกกลับดูเหมือนมีเสียงประตูถูกเปิดออกดังขึ้นมาอีกครั้ง : สแกนใบหน้าสำเร็จ แสนรัก เปิดได้!
คิวคิว : “……..”
พระเจ้า คนไม่ดีมาแล้ว ทำอย่างไรดี?
คิวคิวรู้สึกลนลานแล้ว รีบวิ่งกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่เขามองหาในห้องนั้นอย่างร้อนใจแล้ว ก็วิ่งเข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องนอน
ถึงแม้ว่าจะมาหาเขา แต่ไม่ได้คิดว่าจะถูกคนไม่ดีนี่จับได้ เขามาสืบสถานการณ์ของศัตรู ครั้งต่อไปหาคนไม่ดีรังแกหม่ามี๊อีก จะได้ลงมือจัดการเขาได้
คิวคิวกลั้นหายใจหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า
แต่ที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่คนไม่ดีเข้ามาแล้ว กลับไม่ได้ไปที่ไหนเลย แต่ตรงมายังตู้เสื้อผ้านี้
“อะไรก็ไม่รู้? นี่เรียกว่ายาได้เหรอ? ขมขนาดนี้ กลิ่นก็ยังแย่แบบนี้อีก!!”
“แคว้ก–”
แสนรักที่เพิ่งถูกบังคับให้ดื่มยาจีนตอนที่อยู่ออฟฟิศ ยื่นมือออกมาดึงประตูตู้เสื้อผ้า!
“!!!!”
หลายวินาที ที่ทั้งผู้ใหญ่และเด็กทั้งสองคน ยืนอยู่ตรงหน้าประตูตู้เสื้อผ้า เธอจ้องฉัน ฉันจ้องเธออยู่แบบนั้นโดยไม่มีเสียงใดๆ
แย่แล้ว ถูกจับได้แล้ว
คิวคิวที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า หน้าเล็กๆนั้นซีดเผือด
แต่ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกมากก็คือ คนไม่ดีที่เปิดประตูตู้เสื้อผ้ามาเจอเขานั้น หลังจากที่จ้องมองเขาอยู่พักหนึ่งแล้ว ก็แสดงอาการที่แปลกประหลาดมากออกมา
“ชินจัง ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เมื่อกี้เราไม่ได้อยู่ที่ออฟฟิศหรอกหรือครับ?”
“……..”
ชินจัง?
เด็กคร่ำครึนั่นก็มาด้วยเหมือนกันเหรอ?
ทันใดนั้น เด็กที่ฉลาดคนนี้ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว แล้วเขาก็พุ่งออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วยิ้มหวานให้กับคนไม่ดีนั่น : “ใช่ครับ แด๊ดดี้ ผมเพิ่งขึ้นมาฮะ”
แสนรักรู้สึกอึ้งไป!
เด็กนี่ ยิ้มให้เขาอย่างนั้นเหรอ? เขามองผิดหรือเปล่า?
ไม่สิ เขาเพิ่งจะขึ้นมา? ถ้าอย่างนั้นทำไมเขาไม่เห็น? เขาเองก็เพิ่งจะขึ้นมาเหมือนกัน หรือว่า….ตอนที่เขาคุยโทรศัพท์อยู่ เขาแอบขึ้นมา?
ความสืบเสาะในดวงตาของแสนรักยิ่งมีมากขึ้น
แต่อดที่จะให้เขาคิดมากให้ละเอียดขนาดนั้นไม่ได้ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นแล้ว
“ในเมื่อขึ้นมาแล้ว ก็อยู่ข้างบนนี่ก่อนนะ ผู้หญิง…..คุณน้าหมอเธอกลับไปแล้ว เราอย่าวิ่งไปทั่วล่ะ แด๊ดดี้เสร็จงานแล้วจะพาเรากลับบ้าน”
“อา?”
คิวคิวกะพริบตาที่เหมือนสุนัขจิ้งจอกนี้
คุณน้าหมอ?
ที่เขาพูดถึงคือหม่ามี๊ใช่ไหม? หม่ามี๊มาได้ยังไง? อีกทั้งยังพาเด็กคร่ำครึนั่นมาด้วย
ในศีรษะน้อยๆของคิวคิวนั้นครั้งนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจนดีนัก แต่เขาฉลาด ได้ยินแด๊ดดี้บอกว่าให้เขาอยู่ข้างบน เขาก็พยักหน้าลงอย่างว่าง่าย
“ครับ ผมจะไม่วิ่งไปทั่ว แด๊ดดี้ไปทำงานเถอะครับ”
แสนรัก : “…….”
ถูกรอยยิ้มที่สดใสของเจ้าตัวน้อยนี่ทำให้ตกตะลึงไปอีกครั้ง
ดูแล้วจะต้องเป็นผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้นส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ บอกเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้เธอมาใกล้ชิดกับลูกไม่ได้ ดูสิพาลูกกลายเป็นแบบไหนไปแล้ว?
ใบหน้าของแสนรักเคร่งขรึมลง
คิวคิวเห็นว่าเขาไปแล้ว จึงรีบออกมาจากห้องนั้น แล้วมุดออกมาจากประตูกระจก
เขาจะต้องรีบออกไปจากที่นี่ ตอนนี้เจ้าเด็กคร่ำครึนั่นมาแล้ว ถ้าหากพบว่าเด็กสองคนที่หน้าตาเหมือนกันอยู่ที่นี่ ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวก็จะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่
เขาลงลิฟต์มา เตรียมจะออกไปจากตึกใหญ่นี้แล้วกลับไปยังโรงเรียนอนุบาล!
แต่เขาเพิ่งจะออกมาจากประตูนั้น มองดูรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่ของตึกด้วยความตกใจ เวลานี้ ข้างๆรถนั้นมีคุณน้าอายุราวสี่ห้าสิบพาเด็กผู้หญิงตัวอมชมพูคนหนึ่ง กำลังลากเด็กผู้ชายที่อายุเท่ากันกับเขาเข้าไปในรถ!!
รินจัง?!!
ย่าจันทร์แสง?!!
พระเจ้า พวกเขามากันตั้งแต่เมื่อไหร่? และพวกเขาลากเจ้าเด็กคร่ำครึนั่นไปทำไมกัน?!!!
คิวคิวรู้สึกตัวเองแทบบ้าแล้ว รีบวิ่งออกมา เขาก็จะไปดักหน้าคนประมาททั้งสองคนที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเอาไว้ แต่เวลานี้ ทางด้านหลังของเขา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“คุณชายเล็ก? ทำไมถึงวิ่งลงมาล่ะครับ? ท่านประธานให้คุณชายเล็กอยู่ที่ห้องพักข้างบนไม่ใช่หรือครับ? ทำไมถึงลงมาคนเดียวล่ะ? ที่นี่อันตรายมาก ไปครับ คุณอาเคพาคุณกลับไปดีกว่า”
บังเอิญไปอีก ไม่คิดว่าจะเป็นเคมีผู้ช่วยประธาน!
สุดท้ายแล้ว คิวคิวจึงทำได้เพียงมองดูน้องสาวตัวเองที่โดนหลอกไปต่อหน้าต่อตา และยังมีย่าจันทร์แสงคนอายุเยอะที่ดูสับสน กำลังลากเจ้าเด็กคร่ำครึที่กำลังดิ้นรนเข้าไปในรถ
ส่วนตัวเขานั้น ก็ถูกลากกลับไปที่ชั้นดาดฟ้าอีกครั้ง
นี่เป็นเรื่องล้อเล่นเรื่องใหญ่แล้วจริงๆ!!