ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 359 ยังไม่จบสิ้น
ในค่ำคืนที่เงียบสงัด ไม่มีใครอยู่แถวนั้น แต่เพราะแบบนี้เอง รูปนั้นจึงถ่ายทั้งสองคนชัดเจนมากขึ้น พวกเขาแบกกันอย่างแนบชิด
ลมยามเย็นที่พัดมาอย่างนุ่มนวล ทำให้ชายกระโปรงหญิงสาวเปิด แต่แป๊บเดียว ก็ถูกมือของชายคนนั้นกุมมือไว้ ราวกับว่า กลัวจะถูกคนมองเห็น
นี่ต้องสนิทกันมากแค่ไหน ถึงได้มีพฤติกรรมแบบนี้？
โทรศัพท์ของแครอทเกือบจะถูกตัวเองบีบจนแตก
ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้！
การสะกดจิตของเธอ ผิดพลาดได้อย่างไร？เธอเป็นถึงผู้มีพรสวรรค์ทางจิตวิทยาที่รู้จักกันดีทั้งในและต่างประเทศ แค่เทคนิคสะกดจิตเล็กๆ น้อยๆ จะล้มเหลวได้อย่างไรกัน？
แครอทถูกกระตุ้นอย่างหนัก เธอคว้ากระเป๋าของตัวเองแล้วออกไปอีกครั้ง
เวลานี้แม่ของแครอทยังไม่นอนพอดี อยู่ด้านล่างเห็นลูกสาวตัวเองรีบลงมา เธอก็ตกใจ：“รอท ลูกจะไปไหน？ดึกขนาดนี้แล้ว”
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน！”
แครอทพูดแค่นี้ แล้วเธอก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ ขณะที่เธอกำลังจะไป มีรถบีเอ็มดับเบิลยูสีดำคันหนึ่งกำลังซุ่มอยู่ในความมืดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพวกเขา เห็นว่าในที่สุดเธอก็ออกมาแล้ว
คนด้านใน หยิบโทรศัพท์ออกมา：“ฮัลโหล นายครับ เธอออกไปแล้ว”
“อือ เธอน่าจะไปหาแสนรัก และก็ ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ ถ้าผู้หญิงคนนี้สงสัยในฝีมือการแพทย์ของตัวเองแล้ว เธอจะต้องลงมืออีกครั้งแน่”
“ดังนั้นความหมายของคุณคือ……เธอจะสะกดจิตแสนรักอีกครั้ง？”
“เป็นไปได้ แย่แค่ไหน เธอก็ต้องตรวจสอบระดับการสูญเสียความทรงจำของเขาแน่ ถึงตอนนั้น แกก็แค่ยิงกระสุนลูกนั้นของแกก็พอ”
คนๆ นี้ จู่ๆ ก็เตือนเขาทางโทรศัพท์อย่างน่าเกรงขาม
คนในรถได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะมองปืนในมือตัวเองอีกครั้งแล้วครุ่นคิด
ที่จริงเขาไม่ไม่เข้าใจนัก ทำไมต้องทำขนาดนี้？
ปืนกระบอกหนึ่ง กระสุนลูกหนึ่ง ก็เพื่อฆ่าคนอยู่แล้ว แล้วทำไมเจ้านายคนนี้ต้องมีปัญหามากมายขนาดนี้ด้วย？ไม่บรรจุกระสุนแล้วฆ่าเขาไปโดยตรง กลับให้ยิงในขณะที่คนที่ชื่อแสนรักนี้ถูกคู่หมั้นของเขาสะกดจิต
ทำไมกันนะ？
สุดท้ายคนในรถก็ได้แต่เก็บปืนอย่างหดหู่
“ใช่สิ งั้นนายครับ ทางด้านเกมเมอร์ผมว่าแย่แล้ว ต้องช่วยเขาไหม？”
“ช่วยอะไรล่ะ？เขาทำภารกิจของเขาเรียบร้อยแล้ว ถอนตัวเมื่องานสำเร็จเป็นการตอบแทนที่ดีกับพวกเรามากที่สุด ทำเรื่องของแกให้ดีเถอะ แล้วฉันจะยุติธรรมกับแก”
ยังไงก็คิดไม่ถึงว่า เผชิญหน้ากับเกมเมอร์ สุดท้ายเจ้านายคนนี้ก็พูดคำพูดเหล่านี้ช้าๆ ทางโทรศัพท์
ถอนตัวเมื่องานสำเร็จ？
ถูกแสนรักซ้อมเกือบตาย นั่นเรียกว่าถอนตัวเมื่องานสำเร็จหรือ？
สุดท้ายตอนที่คนในรถวางโทรศัพท์ลง ก็พบว่าตัวเองมีเหงื่อไหลออกมา
ต้องรู้ว่า เกมเมอร์ ก็นามสกุลหิรัญชา！
——
ตอนที่แสนรักกลับไปที่บ้าน ก็เกือบจะสิบสองนาฬิกาแล้ว
เวลานี้ ถ้าว่ากันตามเหตุผลในคฤหาสน์จะไม่มีแสงไฟแล้ว เพราะเด็กทั้งสองคน และยังมีคนใช้ที่ดูแลพวกเขา ต่างเข้านอนกันแล้ว
แต่ว่า คืนนี้ พอแสนรักกลับมา ดันเห็นไฟในห้องโถง นั้นสว่างไสว
“แครอท？ทำไมคุณมาอยู่นี่ล่ะ？”
เขาแปลกใจที่ดึกขนาดนี้แล้ว ยังเห็นหญิงสาวดูทีวีอยู่บนโซฟาบ้านเขา จึงงงมาก
แครอทไม่เคยค้างคืนที่นี่
พวกเด็กๆ ไม่อนุญาต เขาเคารพความเห็นของพวกเขา จึงไม่เคยขอให้อยู่
ดังนั้น ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เธอมาที่นี่ สุดท้ายแล้วก็จะกลับบ้านไปนอน
แต่คืนนี้ เธอเป็นอะไรไป？
แสนรักเปลี่ยนรองเท้า หยิบกุญแจรถพร้อมกับเดินเข้ามา
แครอทมองเขาอยู่ตรงโซฟาเงียบๆ อาการของเธอนั้นสงบนิ่งมาก แต่ สายตาของเธอกลับจ้องอย่างนั้นไม่หยุด ตั้งแต่เส้นผมเขา ไปจนถึงเท้าของเขา
ทุกๆ ส่วน เธอไม่ปล่อยไปเลย
จากนั้น เธอพบว่า เขาไม่ได้ถือโน้ตบุ๊คทำงานของเขากลับมา
และก็ บนตัวเขามีกลิ่นเลือด แต่ว่า ก็ยังมีกลิ่นหอมบางๆ หลังจากอุณหภูมิทั้งสองนี้รวมกัน ได้กลิ่นจนไฟที่หน้าอกของเธอพลุ่งพล่าน
“คุณไปไหนมา？ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเพิ่งกลับมา？”
“อะไร？”
สีหน้าของแสนรักดูไม่ค่อยดีนักในทันที เพราะว่าเขาฟังออก เธอกำลังถามเขาอยู่
“ที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อย คุณเป็นอะไรหรือเปล่า？มีธุระหรือ？”น้ำเสียงเขาเบามาก แม้แต่ขาทั้งสองข้างที่เดิมทีเดินมาหาเขา ก็หยุดลง หันกลับไปที่ห้องทานข้าว
แครอท：“……”
ความโกรธในใจพุ่งเข้ามาทันที เธอไม่อาจควบคุมได้อีกครั้ง กระโดดขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งไปตรงหน้าเขา：“คุณไปเจอผู้หญิงคนนั้นมาใช่ไหม？คุณไม่ได้สูญเสียความทรงจำไปเลยใช่ไหม？”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร？เสียความทรงจำอะไร？”
“แสนรัก！คุณไม่ต้องมาเสแสร้งกับฉันหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โดนฉันสะกดจิตเลย ใช่ไหม？ คุณยังเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเธอไวอยู่ และคุณก็ยังไม่ลืมเธอ ใช่ไหม？”
ผู้หญิงคนนี้ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้วยังส่งเสียงโวยวายเสียงดังอยู่ในห้องทานข้าวอีก สภาพที่เส้นเลือดจะแตะออกมา ดูแล้วเหมือนคนบ้า
แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนที่มีพรสวรรค์อย่างมากในด้านใดด้านหนึ่ง จะแตกต่างจากคนทั่วไปเล็กน้อย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ถูกท้าทายในสิ่งที่เธอทำได้ดีที่สุด
แสนรักขี้เกียจทะเลาะกับเธอ
เขาผลักเธอออกไป หยิบแก้วแล้วไปกดน้ำที่ตู้กดน้ำ