ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 360 การเปลี่ยนแปลง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 360 การเปลี่ยนแปลง
แครอทตามมาติดๆ เธอเห็นเขาไม่สะทกสะท้าน เมื่อเห็นความเฉยเมยของเขาอีกครั้ง อารมณ์ของเธอ ก็เหมือนกับเขื่อนแม่น้ำที่จะล้มมิล้มแหล่ และจะพังทลายลงในชั่วพริบตา！
“แสนรัก คุณมองตาฉัน แล้วคุณพูดความจริงกับฉัน ว่าเป็นแบบนี้จริงหรือไม่？”
“คุณปล่อยเดี๋ยวนี้ คุณบ้าไปแล้วหรือไง？ดึกๆ ดื่นๆ มาโวยวายที่นี่”
ในที่สุดแสนรักก็โมโห หลังจากออกแรงสะบัดมือเธอที่จับแขนตัวเอง เขาก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน
แครอทเห็น ในที่สุดความหวังสุดท้ายอันน้อยนิดนั้นก็ดับลง
เธอรู้ดีว่า ผู้ชายคนนี้รู้ว่าเธอพูดว่าให้มองตาของเธอหมายถึงอะไร？แต่ว่า เขาไม่มอง เขากำลังหนี นี่หมายความว่าอะไร？
แครอทเริ่มหงุดหงิด ภายใต้ความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ เธอจึงพุ่งไปอีกครั้ง
“ติ๊งต่อง——”
มันเป็นเสียงระฆังที่แปลกมาก
ฝีเท้าแสนรักชะงัก และแทบจะในทันที เขาก็รู้สึกว่าสติของตัวเองสั่นคลอน
“คุณ——”
“ไม่เป็นไร ครั้งแรกล้มเหลว งั้นพวกเรามาลองครั้งที่สอง รัก คุณมานี่ พวกเรามาลืมเรื่องที่ไม่มีความสุขนี้ไปเสียเถอะ เด็กดี”
ผู้หญิงที่ในมือถือระฆังไว้ ดันทำตัวเหมือนกำลังกล่อมเด็ก ยืนอยู่หน้าบันไดแล้วเกลี้ยกล่อมชายที่สูงกว่าเธอมากกว่าครึ่งหัว
แสนรักรู้สึกเยือกเย็นออกมาจากส่วนลึกในร่างกายทันที
เขารู้ถึงความแข็งแกร่งทางจิตวิทยาของผู้หญิงคนนี้ดี ดังนั้นเขาจึงป้องกันอย่างระมัดระวังอยู่เสมอ
แต่ว่า ถ้าเธอหยิบระฆังนี้ออกมาจริงๆ เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ของสิ่งนี้ แม้แต่ปู่เธอ ก็ไม่อาจควบคุมได้
สติของแสนรักเริ่มตกอยู่ในสภาวะกึ่งรู้สึกตัว
“……อย่า แครอท……”
“เด็กดี คุณจะลืมผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรือ？เธอนำความทุกข์มาให้คุณ คุณลืมแล้วหรือ？กว่าคุณจะออกมาจากขุมนรกได้ไม่ง่ายเลยนะ กลับไปอีกไม่ได้แล้วนะ รัก”
เธอเดินเข้ามาทีละก้าว เห็นชายคนนี้กุมหัวของตัวเองไว้ เริ่มปรากฏความเจ็บปวดอย่างมากออกมาตรงหน้าตัวเอง เธอยื่นมือออกไป พยายามปลอบเขา
แต่ว่า พอเธอสัมผัส เขาก็ออกแรงสะบัดเธอออก：“ออกไป๊！”
แครอท：“……”
ทันใดนั้น มือก็แข็งอยู่ตรงนั้น หลังจากความโกรธในอกเธอระเบิดออกมาเหมือนกับภูเขาไฟ วินาทีถัดมา ระฆังในมือเธอก็สั่นเร็วขึ้น
เธอรู้สึกจริงๆ ว่าเขาไม่เห็นถึงความปรารถนาดีของเธอบ้างเลย
สิบกว่าปีแล้ว เธอแครอททำเพื่อเขา ไม่รู้ว่าทุ่มเทไปที่เขามากมายแค่ไหนแล้ว แต่เขาล่ะ？
ไม่รู้ซึ้งถึงผลสำเร็จของเธอเลย！
ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำร้ายเขา ทั้งๆ ที่ครั้งที่แล้วเขาก็รับรู้ถึงรสชาตินั้นแล้ว แต่เขาก็เหมือนกับคนโง่ ยังติดลึกอยู่ข้างในนั้น
สมองของเขามีปัญหาจริงๆ หรือ？
แครอทโกรธจัด เธอเริ่มใช้วิธีสะกดจิตความถี่สูงของการสะกดจิตที่อาจสร้างความเสียหายให้กับอีกฝ่ายได้
สุดท้าย แน่นอนว่าชายที่โกรธจัดค่อยๆ เงียบลง ท่ามกลางเสียงระฆังของเธอ เหมือนกับสิบกว่าปีที่แล้ว เขาถูกเธอประคองไปที่โซฟาอย่างเชื่อฟัง
“รัก？”
“อือ……”
“รู้ว่าฉันเป็นใครแล้วใช่ไหม？”
“……พี่……พี่แครอท……”ชายหนุ่มที่กำลังจะผล็อยหลับ โดยที่ดวงตาไม่สดใส บ่นคำไม่กี่คำออกมาจากริมฝีปากของเขาโดยไม่รู้ตัว
พี่แครอท
ใช่ หลายปีที่ผ่านมา ตอนที่เขาถูกส่งไปต่างประเทศ เธอช่วยรักษาเขา เขาก็เรียกเธอแบบนั้นมาเสมอ
ในที่สุดแครอทก็พึงพอใจ กำลังจะประคองเขาไปนอนในโซฟา
แต่ตอนนี้เอง จู่ๆ กระสุนลูกหนึ่งก็ลอยเข้ามาจากด้านนอก
“ปัง——”
เสียงดังขึ้นมา มันทะลุผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ในคฤหาสน์ ทำทีวีในห้องรับแขกแตก
แครอท：“……”
ยังไม่ทันตอบสนอง คนที่เธอประคองไว้ในมือ หลังจากที่รูม่านตาเบิกกว้างแล้ว เขาก็ปิดหูตัวเองไว้ ล้มลงไปที่พื้นด้วยความเจ็บปวด
“แสนรัก！แสนรัก！！”ในที่สุดแครอทก็ตื่นตระหนก เธอกรีดร้องเสียงดังแล้วหมอบตัวลงไป กลับเห็นว่า ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ชายหนุ่มที่ขดตัวอยู่ที่พื้น ในหูทั้งสองข้างเป็นสีแดงสด
และดวงตาของเขา ก็เต็มไปด้วยความแดงก่ำในทันที
“ไม่ ไม่ใช่แบบนี้……”
เธอตกใจอย่างสมบูรณ์ ใบหน้านั้น ก็ซีดขาว เหมือนกับคนตาย
เพราะว่า ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเธอว่า สถานการณ์แบบนี้หมายความว่าอะไร
ดลธีและคนอื่นๆ ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น แสนรักที่สติเตลิดเปิดโปงในห้องรับแขก คลานขึ้นมาจากพื้น เขาเหมือนปีศาจกระหายเลือด แครอทที่ถอยหลังไปแล้วร้องลั่น ก็เข้าไปในครัว
“อย่า！ประธาน！”
ทุกคนต่างตกใจกลัวกับฉากนี้ ตามเข้าไปในครัวติดๆ ทันที
เด็กชายสองคนที่อยู่ข้างบนได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ถ้าไม่ใช่พี่ภาล็อกพวกเขาไว้ด้านบน ก็กลัวว่าพวกเขาจะลงมาด้วย
“แด๊ดดี้……แด๊ดดี้เขาเป็นอะไร？”
คิวคิว“โชคดีที่”มองไปที่ชั้นล่างแวบหนึ่ง ก่อนที่น้าภายังไม่ได้เข้ามา จึงเห็นสภาพน่ากลัวของแด๊ดดี้แบบนั้น เด็กคนนี้ก็ตกใจกลัว จึงหลบกับน้าภาแล้วตัวสั่นด้วยความสงสัยตลอด
ใบหน้าเล็กๆ ของชินจังก็ซีดขาว
เขาก็ไม่เคยเห็นแด๊ดดี้แบบนี้ คืนนี้เป็นครั้งแรกเลย
โชคดีก็คือ สุดท้ายแล้วแสนรักก็ให้ดลธีเอาชนะได้ เขาเคาะให้เขาหมดสติ จากนั้นรีบพาออกไป