ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 38 ผู้ชายชอบพูดคำพูดสวยหวาน แต่ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นคำโกหก

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมเราถึงถูกพามาที่นี่เพราะถูกคิดว่าเป็นนาย? แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”
“ตอนนี้เราอยู่บ้านนาย ชินจัง เราจะบอกนายว่า ความจริงแล้วพวกเราหน้าเหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาถึงได้จำผิด ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด พวกเราคงจะเป็นฝาแฝดกัน”
“หะ? ฝาแฝด?”
ชินจังรู้สึกตกตะลึงกับคำพูดนี้ ยืนกำโทรศัพท์อยู่ข้างตู้ทีวี งุนงงอยู่เป็นเวลานาน
คิวคิวพยักหน้าลง : “ใช่ เดิมทีแล้ววันนี้เราไปหาแด๊ดดี้ของนายมา เพราะว่าเขาชอบจะรังแกหม่ามี๊ของเรา แต่หลังจากที่ถึงที่นั่นแล้ว พบว่าล้วนแต่เห็นว่าเราเป็นนาย แม้แต่แด๊ดดี้ของนายก็ยังจำไม่ได้ เพราะฉะนั้น ชินจัง เราเลยรู้สึกว่าพวกเราคงเป็นฝาแฝดกัน!”
“ฝาแฝด?”
“ใช่ ฝาแฝด! นายคิดดูนะ นายถูกพากลับไปที่บ้านเรา หม่ามี๊กับรินจังก็คิดว่านายคือเรา นี่ก็แสดงว่าพวกเราเหมือนกันมาก ฝาแฝดถึงจะเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
ชินจัง : “…….”
ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้
ในที่สุดชินจังก็เห็นด้วยกับวิธีพูดแบบนี้ แต่ หลังจากที่เห็นด้วยแล้วนั้น เขาก็ได้ยินเสียงผัดผักมาจากทางห้องครัว และยังนึกถึงของเหล่านั้นที่เขาไม่เคยได้กินมาก่อนหน้านี้
ใบหน้าเล็กๆที่สะอาดสะอ้านของเขา ก็มืดมนลงอีกครั้งทันที
“ในเมื่อพวกเราเป็นฝาแฝดกัน ถ้าอย่างนั้น….ทำไมเธอถึงต้องการนายแต่ไม่ต้องการเรา? แด๊ดดี้ยังบอกเราอีกว่าเธอตายไปแล้ว!”
“อา?”
และนี่ก็มาถึงตาคิวคิวที่เป็นฝ่ายสับสนอยู่ในสายแล้ว
เธอที่เจ้าคนคร่ำครึพูดถึงนี้ ก็คือหม่ามี๊ใช่ไหม? เขากำลังโทษหาว่าหม่ามี๊ไม่ต้องการเขา? และยังพูดว่าหม่ามี๊ตายแล้วอีก?!!
คิวคิวโมโหแล้ว : “คำพูดของเขานายก็เชื่อเหรอ? ผู้ชายชอบพูดคำพูดสวยหวาน แต่ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นคำโกหกทั้งนั้น หม่ามี๊ก็บอกเรากับน้องว่า แด๊ดดี้ตายไปแล้วเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเขาตายแล้วหรือยัง?”
ชินจัง : “…….”
ในที่สุด เขายืนอยู่ตรงนั้นใบหน้าเล็กซีดเผือด ไม่ได้พูดออกมาอีก
ผู้ใหญ่ทำไมถึงได้แย่แบบนี้กัน?
“ชินจัง เรื่องของผู้ใหญ่ล้วนแต่ซับซ้อนมาก พวกเราอย่าไปเชื่อง่ายๆ ต่อไปพวกเราจะต้องทำให้ชัดเจน ว่าพวกเขาทั้งสองคนเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงแยกกัน? แล้วก็ เรากับนายสองคน ทำไมจะต้องแบ่งกันคนละคน?”
คิวคิวพูดถึงจุดประสงค์ที่โทรมานี้
ชินจังได้ยินแล้ว ก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเขา
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้จะต้องทำยังไง? จะทำให้ชัดเจนได้ยังไง?”
“อืม….เรารู้สึกว่าพวกเราจะต้องมาเจอกันก่อนไหม? แล้วค่อยว่ากัน ยังมีอีก ตอนนี้พวกเราเปลี่ยนตัวกันอยู่ นานเข้าเรากลัวว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี๊จะจับได้ เพราะฉะนั้น พวกเราเปลี่ยนตัวกันกลับมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
หลังจากที่คิวคิวคิดมาอย่างละเอียดแล้ว ก็ยื่นข้อเสนอแบบนี้ขึ้นมา
ความจริงแล้ว ตอนนี้สิ่งที่จะต้องแก้ไขก่อนก็คือพวกเขาจะต้องกลับมาที่ของตัวเองก่อน ไม่เช่นนั้นถูกพวกเขาจับได้ ไม่รู้เลยจริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น? ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ หม่ามี๊คงจะรู้แล้วว่าเจ้าเด็กคร่ำครึนี่มีตัวตนอยู่
แต่แด๊ดดี้กลับยังไม่รู้เรื่องเขากับน้องสาว ถ้าไม่อย่างนั้น เขารู้เรื่องหม่ามี๊แล้ว แต่กลับไม่ได้พูดถึงว่าอยากจะเจอหน้าลูกอีกสองคนเลยเสียด้วยซ้ำ
คิวคิวค้นพบตรงจุดนี้อย่างฉลาดหลักแหลม เขาตัดสินใจรีบเปลี่ยนตัวพี่น้องคนนี้กลับมาก่อน
ชินจังเองก็เห็นด้วยเช่นกัน
“คิวคิว รินจัง รีบมาทานข้าวนะคะ หม่ามี๊ทำผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงหมูกับน่องไก่อบที่พวกหนูชอบด้วยนะ”
ตอนที่สองพี่น้องกำลังคุยโทรศัพท์กันอยู่นั้น เสียงตะโกนของเส้นหมี่ก็ดังขึ้นมาจากในห้องครัว
คิวคิวได้ยินจากในสาย ดวงตาที่เหมือนสุนัขจิ้งจอกของเขานั้นยิ้มออกมา : “รีบไปกินข้าวเถอะ หม่ามี๊เรียกพวกนายไปกินข้าวกันแล้ว ชินจัง นายยังไม่เคยได้มาสัมผัสกับหม่ามี๊ วันนี้เสพรับความสุขให้ดีๆนะ เราจะบอกนายให้ ว่าหม่ามี๊เป็นคนที่ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว”
ชินจัง : “………”
มีความโมโหปรากฏขึ้นมาเล็กน้อย เขาวางสายไปพร้อมกับเสียง “กึก”
“หืม? คิวคิว ใครโทรมาเหรอลูก?”พอดีกับที่เวลานี้เส้นหมี่ยกอาหารออกมาพอดี เห็นฉากนี้แล้ว เธอก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
ชินจังยิ้มด้วยใบหน้าที่มืดมน : “ไม่ได้มีใครครับ เบอร์พวกที่โทรมาก่อความวุ่นวายน่ะครับ!”
เบอร์พวกก่อความวุ่นวาย?
เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอีก เอาข้าวและอาหารที่ทำเสร็จแล้วยกมา เธอตักข้าวถ้วยเล็กวางลงตรงหน้าลูกชาย : “คิวคิว นี่ของหนู เห็นไหม? มีผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงหมูที่หนูชอบด้วยนะ”
“แล้วของหนูล่ะคะ? หม่ามี๊ หม่ามี๊จะลำเอียงไม่ได้นะ ยังมีน่องไก่อบของรินจังด้วย”
“อ๋อ ใช่ๆๆ ยังมีของรินจังลูกรักด้วย มาค่ะ ลูกรัก นี่ของหนูนะ!”เส้นหมี่คีบน่องไก่วางลงบนถ้วยเล็กของลูกสาว
ภาพแบบนี้ ช่างอบอุ่นมากจริงๆ
สามแม่ลูก ถึงแม้ว่าบ้านจะไม่ได้ใหญ่และหรูหราเหมือนกับเรืองรองราชสำนักหมายเลขหนึ่ง แต่บรรยากาศที่นี่ดีกว่ามาก ทุกคนนั่งล้อมรอบโต๊ะตัวเล็กๆกินข้าวด้วยกัน เธอกินของฉัน ฉันกินของเธอ ความอบอุ่นและความสุขแบบนี้ บ้านหลังใหญ่ที่เย็นเยือกหลังนั้นไม่มี
ชินจังก้มหน้าลงแล้วหยิบตะเกียบขึ้นมา และเวลานี้เอง ในถ้วยของเขานั้นก็เป็นกองเหมือนกับภูเขาลูกเล็กเลยอย่างไรอย่างนั้น……
——
วันนี้ตอนกลางวันคิวคิวเองก็กินข้าวกับแด๊ดดี้เช่นกัน อืม เขาเป็นคนทำเองอีกด้วย
แต่ตอนที่สองพ่อลูกกำลังกินข้าวกันอยู่นั้น ทางด้านนอกคฤหาสน์จู่ๆกลับมีคนหนึ่งมาเยือน
“คุณผู้ชายคะ คือ….จู่ๆคุณแป้งร่ำก็มาค่ะ เธอบอกว่ามาส่งยาน้ำข้นสาลี่ให้คุณชายเล็ก ก่อนหน้านี้คุณชายเล็กทานหมดไปแล้ว ก็เลยเอามาให้โดยเฉพาะเลยค่ะ”