ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 40 เธอกำลังโอ้อวดนาง

“เส้นหมี่ คุณบ้าหรือเปล่า? ใครให้คุณเข้ามาอีก? คุณเห็นที่นี่เป็นอะไร? ที่นี่เป็นที่ที่คุณจะเข้าออกได้โดยอิสระอย่างนั้นเหรอ?!!”
ในที่สุดแสนรักก็เอ่ยขึ้นมา ทุกๆคำล้วนเขาขบฟันด้วยความอาฆาต เหมือนกับแทบอยากจะลากเส้นหมี่มาแล้วสับให้ละเอียดเสียเลย!
แด๊ดดี้บ้า ดุหม่ามี๊อีกแล้ว!
คิวคิวเห็นแล้วก็รู้สึกไม่พอใจ กำลังจะเอ่ยขึ้นช่วยหม่ามี๊
แต่เวลานี้ ใครก็คงคิดไม่ถึง ว่าจู่ๆแป้งร่ำจะเอ่ยพูดขึ้นมา : “รัก คุณอย่าทำแบบนี้เลยค่ะ คุณเส้นหมี่เป็นหมอของคุณอยู่ เธอมาจะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน คุณอย่าทำแบบนี้กับเธอเลยนะคะ”
จากนั้น เธอก็เดินเข้ามาทางเส้นหมี่ด้วยรอยยิ้มต่อหน้าทุกคน
“คุณเส้นหมี่ คุณมีธุระอะไรใช่ไหมคะ? พวกเราทานข้าวกันก่อน นี่เป็นเวลาอาหารพอดี คุณคงจะยังไม่ได้ทาน ฉันให้คนรับใช้เพิ่มถ้วยกับตะเกียบให้นะคะ พวกเราทานไปคุยไปดีกว่า”
เธอยืนอยู่ตรงหน้าเส้นหมี่ ท่าทางกิริยาสุภาพอ่อนโยนมาก และเธอก็ออกคำสั่งกับคนรับใช้ แสดงถึงออร่าของคุณผู้หญิงของบ้านอย่างไม่ต้องสงสัย
เส้นหมี่กำมือเอาไว้ มุมปากนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันทานมาแล้ว ฉันมาก็เพราะได้ยินเคมีบอกว่า วันนี้ที่ฉันพาชินชินไปที่หิรัญชากรุ๊ป เกือบจะทำให้เขาหายตัวไป ฉันก็เลยมาดูเขา ดูว่าเขาเป็นอะไรหรือเปล่า?”
“อา? ที่แท้ก็เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นไม่มีอะไรแล้ว ชินจังโอเคมากเลยค่ะ เด็กคนนี้ไม่ค่อยชอบพูดกับคนอื่นนัก มีเรื่องอะไรก็มักจะชอบเก็บเอาไว้ในใจ ฉันเดาว่าตอนนั้นเขาคงจะไปหาพ่อของเขาแต่หาไม่เจอ หลังจากนั้นก็เลยวิ่งลงมาไปข้างหน้า ไม่เป็นไรนะคะ คุณเส้นหมี่ไม่ต้องเป็นห่วง”
แป้งร่ำปลอบใจด้วยประโยคที่แสดงความเข้าใจในความหวังดีนี้อีกครั้ง
สิ้นประโยคนี้ ในที่สุดเส้นหมี่ก็ไม่สามารถทนได้อีกแล้ว ฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าขาวซีดไปหนึ่งที
เธอสามารถเก็บซ่อนความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายเลวๆต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ได้ แต่กับลูกชายนั้นเธอทำไม่ได้ ลูกชายเป็นเลือดเนื้อของเธอ
ถ้าหากมีคนมาแย่งบทบาทของแม่จากเธอไป เธอจะเป็นบ้าได้!
“โอเคค่ะ ในเมื่อ….เขาไม่เป็นอะไร ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอตัว” เส้นหมี่พูดเสร็จแล้วก็หันหลังเตรียมจะเดินออกไป
“คุณเส้นหมี่ทำไมถึงได้เกรงใจกันขนาดนี้ล่ะคะ? ไหนๆก็มาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็นั่งลงทานข้าวด้วยกันก่อน คุณทานข้าวมาแล้ว ทานกับก็ได้ค่ะ คุณอย่าตกใจเพราะรักของพวกเราเลยนะ ความจริงแล้วเขามีนิสัยแบบนี้แหล่ะค่ะ”
ใครก็คงคิดไม่ถึง ว่าผู้หญิงคนนี้จะยังไม่ให้เส้นหมี่ไปอยู่ดี เธอดึงเส้นหมี่เอาไว้ ไม่ว่าเธอจะเห็นด้วยหรือไม่ ก็มีความกระตือรือร้นที่จะพาเส้นหมี่มายังโต๊ะอาหาร
เส้นหมี่ : “…….”
ผู้หญิงสารเลวคนนี้ สรุปแล้วเธอคิดจะทำอะไรกันแน่?
เธอนั่งลงด้วยความกระสับกระส่าย ไม่ได้อยากจะมองผู้ชายที่อยู่ตรงข้ามเลย เธอกลัวว่าพอตัวเองเงยหน้าขึ้นมาแล้ว หลังจากที่เห็นผู้ชายเลวๆคนนั้น เธอก็จะขว้างตะเกียบไปต่อหน้าลูกเสียก่อน
และแบบนี้ เธอก็ไม่ยินยอมที่จะทำที่สุดด้วย
“คุณน้า มาดูผมโดยเฉพาะเลยเหรอครับ?”
“อา?….ใช่แล้วค่ะ”
เส้นหมี่มองเด็กน้อยที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ด้วยความประหลาดใจ แม้แต่พูดก็ยังติดอ่างเลยอีกด้วย
หม่ามี๊นี่โง่จริงๆ ถูกคนรังแกแบบนี้แล้ว ยังมึนงงแบบนี้อีก
คิวคิวนั่งลงข้างๆหม่ามี๊ แล้วโบกมือให้กับคนรับใช้ที่อยู่ตรงข้าม : “ผมจะนั่งตรงนี้ เอาถ้วยของผมมาให้หน่อย”
“อา? หนูจะนั่งตรงนั้นเหรอ?”
คำพูดนี้พูดออกมาแล้ว ไม่เพียงแค่แป้งร่ำและคนอื่นเท่านั้นที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว แม้แต่แสนรักเองที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็แสดงอาการประหลาดใจออกมาเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
“เราจะนั่งตรงนั้นทำไม? รีบมาทานข้าวซะ!”หลังจากที่แสนรักรู้สึกประหลาดใจแล้ว สิ่งที่ตามมาก็คือความโมโห ใบหน้าหล่อเหลาซีดด้วยความโมโห ให้คิวคิวต้องรีบกลับมานั่งที่เดิม
แต่คิวคิวจะกลับไปได้อย่างไรกัน?
นี่คือหม่ามี๊ของเขา ในบ้านนี้มีคนมารังแกเธอมากขนาดนี้ ในฐานะที่เธอเป็นลูกชายของหม่ามี๊ เขาไม่ปกป้องเธอ แล้วใครจะมาปกป้องเธอ?
คิวคิวเรียนแบบท่าทางของชินจังมองไปยังคนตรงข้ามอย่างเย็นชา : “ผมไม่ไป วันนี้คุณน้ามาหาผม ผมจะนั่งข้างๆคุณน้า”
หลังจากนั้น ใบหน้าเล็กๆของเขาก็หันมายังหม่ามี๊ : “คุณน้า ผมอยากกินอันนั้น ช่วยผมตักหน่อยได้ไหมครับ?”
“ได้ค่ะๆ คุณน้าตักให้นะ!”
เส้นหมี่รู้สึกตื่นเต้นจนน้ำตาแทบไหล รีบหยิบตะเกียบ แล้วคีบอาหารที่ลูกชายชี้มาให้ เธอก็วางลงในชามของเขา
“ขอบคุณครับคุณน้า”
“ไม่ต้องเกรงใจ รีบทานเถอะ”
“…….”
ทั้งโต๊ะอาหารนั้นแข็งไปหินไปแล้ว!
เนื่องจากว่า พวกเขาไม่เคยเห็นคุณชายเล็กออดอ้อนแบบนี้มาก่อนเลย และยิ่งไม่เคยเห็นเขาต้องการให้ใครช่วยคีบอาหารให้ ที่รู้เขากับแด๊ดดี้ของเขานั้นเหมือนก้น เป็นพวกรักสะอาดขั้นรุนแรง!
ของที่คนอื่นแตะต้อง เขาไม่แม้แต่อยากได้ด้วยซ้ำ
บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ!!
ในที่สุดแป้งร่ำก็เสแสร้งต่อไปไม่ได้แล้ว นิ้วมือของเธอนั้นกำหมดแน่น ดวงตาคู่นั้นจ้องมองยังสองแม่ลูก เผยให้เห็นถึงความเกลียดแค้นเป็นอย่างมาก
เห็นแล้วดูจะดุร้ายอยู่บ้าง
แสนรักเองก็รู้สึกโมโหด้วยในขณะเดียวกัน เขาแทบจะคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ เพิ่งจะวันเดียว ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ก็จะทำให้ลูกชายของเขาแสนรักกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว เธอคิดจะทำอะไร? ต่อไปคิดจะแย่งลูกชายของเขาไปอย่างนั้นใช่ไหม?
เธอฝันไปแล้วล่ะ!