ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 427 ที่แท้เรื่องหมั้นก็ไม่จริง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 427 ที่แท้เรื่องหมั้นก็ไม่จริง
“ผู้ช่วย？”
“ใช่ครับ เหมือนว่าเขาจะไปเมืองดีซีครั้งหนึ่ง”
เมืองดีซี？
แสนรักไม่เคยได้ยินสถานที่นี้ แต่ว่า เขาก็ยังให้ดลธีจับตาดูคนๆ นี้ ถ้ามีสถานการณ์อะไร รายงานเขาทันที
ตอนนี้เคมียังไม่ออกไป พอได้ยินคำนี้ แล้วเขาวางสายแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถาม ：“ประธาน ความหมายของคุณคือ……ตอนนี้คุณนายอยู่ในมือคณาธิป？”
“ยังไม่แน่ใจ แต่จะต้องเกี่ยวข้องกับเขาแน่”
แสนรักให้คำตอบที่หนักแน่นแก่เขา
เขากำลังสงสัยคณาธิปจริงๆ
ตอนที่ตึกเอ็มไพร์เกิดเรื่อง เขาเสียการควบคุมและสุดท้ายเส้นหมี่ก็ช่วยไว้
ถึงจะบอกว่าตอนที่ดลธีกลับไปหาเธอในตอนหลัง เห็น“เธอ”ถูกฆ่าตายตรงนั้น แต่ทุกคนต่างเพิกเฉยสถานการณ์หนึ่ง นั่นก็คือตอนที่ดลธีพาเขาออกไป มันราบรื่นเกินไป
คณาธิปในตอนนั้น ลงมือกับเขาได้โหด
เขาซื้อตำรวจ และยังซุ่มโจมตีคนจำนวนมากในอาคารนี้ ตอนนั้น ถ้าไม่ใช่ดลธีที่ห้ามเขาไว้ในห้องเก็บของ กลัวว่าทันทีที่เขาออกไป จะต้องโดนยิงแน่ๆ！
ดังนั้น ทำไมไม่มีใครมาหยุดพวกเขา ตอนที่พวกเขาออกไป？
สาเหตุเหลือเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือผู้หญิงโง่คนนั้น ที่ทำข้อตกลงกับชายคนนั้น
“ตูม——”
ตอนที่แสนรักคิดถึงตรงนี้ ในใจถูกบีบอีกครั้ง หมัดกระแทกไปที่โต๊ะแรงๆ อีกครั้ง
เคมีมองเห็นอยู่ด้านข้าง ก็ตกใจ：“ประธาน คุณ……คุณอย่ารีบร้อน ในเมื่อตอนนี้พวกเรามีเบาะแสแล้ว งั้นต่อไปแค่พวกเราตามติด ในไม่ช้าทางด้านคุณนายจะต้องมีข่าวคราวแน่ๆ”
“……”
แสนรักเงียบไป
เป็นแบบนี้ ในเวลานี้ เขาจึงได้แต่บังคับให้ตัวเองใจเย็นลง
เพราะว่า ถ้าเขาบุ่มบ่าม ก็จะไม่มีใครไปช่วยยัยโง่นั่นได้
เส้นหมี่ คุณรอผมนะ อีกไม่นานผมจะไปหาคุณ
ตอนเที่ยง แครอทถือซุปเข้ามา
ช่วงนี้ ยังเป็นเธอที่ดูแลชายคนนี้ ไม่ใช่แค่ทางการแพทย์ แต่ยังรวมถึงด้านชีวิตด้วย เธอดูแลเป็นอย่างดี
แต่ว่า วันนี้พอเธอมาบริษัท ทุกคนต่างเปลี่ยนคำทักทายเธอ：“คุณแครอท สวัสดีตอนเที่ยงครับ คุณมาแล้วหรือ”
“สวัสดีค่ะคุณแครอท คุณมาหาประธานหรือคะ？”
“สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ คุณแครอท”
“……”
ตั้งแต่ประตูอาคารไปจนถึงห้องประธาน ทุกคนที่เห็นเธอ ต่างเรียกเธอแบบนี้จริงๆ
และไม่เป็นอย่างเมื่อก่อน ที่เรียกเธอว่าคุณนาย
พวกเขาเป็นอะไรไป？
ในใจแครอทไม่ยินดีนัก ถือกล่องเก็บความร้อนขึ้นไปชั้นบนสุด ตอนจะเข้าไป ก็มีคนออกมาจากด้านในพอดี：“ส่งคนไปที่ญี่ปุ่นหลายคนแล้ว ทำไมประธานยังให้พวกเราไปอีก？”
“จะอะไรได้อีกล่ะ？ตอนนี้คุณนายยังมีชีวิตอยู่ ประธานจะต้องไม่ทิ้งโอกาสที่จะหาเธอเจอแน่นอน ไปทำงานเถอะ”
“โอเค”
หลังจากคำสุดท้ายพูดออกไป แครอทที่ยืนถือซุปอยู่ตรงนั้น ก็สะดุดเท้าตรงนั้น
คุณนายยังมีชีวิตอยู่？
พวกเขาหมายถึงใคร？เธอแครอทหรือ？หรือว่าผู้หญิงคนอื่น？
เธอเหมือนน้ำเย็นที่เทลงมา ในเวลาสั้นๆ เธอก็เย็นยะเยือกจนถึงก้นบึ้ง
แสนรักไม่รู้ว่าเธออยู่ข้างนอก หลังจากเขารู้จากดลธีว่าผู้ช่วยคนนั้นไปเมืองดีซีเพื่อไปรับคนใช้ที่เคยทำงานอยู่ที่ตระกูลวชิรนันท์ เขาไม่เพียงแต่เรียกบอดี้การ์ดของบริษัทมาทั้งหมด
สุดท้าย เขายังวางแผนจะบินไปญี่ปุ่นด้วยตัวเองด้วย
สุดท้าย พอเขาออกมา ก็เห็นแครอทยืนอยู่หน้าประตูไม่ขยับ
“คุณมาได้ไง？”
เขาหยุดลง มองเธออย่างสงบนิ่ง
แครอทหนาวไปทั้งตัว ได้ยินประโยคนี้ เธอเงยหน้าขึ้น แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา：“คุณจะไปไหน？”
“ญี่ปุ่น”
“ทำไมล่ะ？”
“เธอยังไม่ตาย！”
“คุณเลยจะไปหาเธอ？แล้วฉันล่ะ？ฉันเป็นอะไร？”เธอเริ่มถามย้อน เสียงสูงดัง ไม่สนว่าบริษัทนี้ มีหลายคนกำลังมองอยู่
สีหน้าแสนรักดูแย่เล็กน้อย
สำหรับผู้หญิงคนนี้ เขายังรู้สึกขอบคุณ ยังไงเธอก็เคยช่วยตัวเองมาหลายครั้งแล้ว
แต่ว่า บุญคุณคือบุญคุณ ความรู้สึกคือความรู้สึก เขาแยกอย่างชัดเจน ส่วนตัวเธอ ก็เป็นเช่นนี้ ทำไมจู่ๆ เธอถึงมีความรู้สึกเช่นนี้ได้？
แสนรักทนความโกรธไว้ สุดท้ายได้แต่พูดว่า：“แครอท คุณต้องใจเย็นนะ ผมจะให้คนไปส่งคุณกลับ”
จากนั้นเขาก็หันหน้าไป เตรียมจะให้เคมีจัดคนไปส่งเธอกลับตระกูลลัดดาวัลย์
แต่แครอทกลับเริ่มใจร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เธอเห็นว่าเขาจะส่งเธอไป เธอก็กางแขนออกตรงหน้าเขา เพื่อหยุดเขาไว้
“วันนี้ฉันไม่ปล่อยคุณไปแน่！”
“แครอท！”
“แสนรัก ฉันเสียใจ ที่ฉันยกเลิกสัญญาหมั้นก่อนหน้านี้กับคุณ ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะแต่งงานกับคุณจริงๆ แล้ว ฉันจะเป็นผู้หญิงของคุณ แสนรัก คุณต้อง เป็นของฉัน”
ประโยคสุดท้ายนั้น หญิงสาวที่ใจร้อนคนนี้พูดอย่างเกลียดชังขั้นสุด
ผู้คนที่มองอยู่รอบๆ ต่างก็ฮือฮาทันที
ที่แท้ คุณแครอทก็หมั้นปลอมๆ กับประธานพวกเขานี่เอง นี่มันเฉียบมากๆ！
ใบหน้าแสนรักดูเหยเก เขาจ้องผู้หญิงคนนี้ที่อารมณ์เปลี่ยนไปอย่างมาก ในแววตาปรากฏความขยะแขยงออกมาอย่างรุนแรง：“แต่ผมไม่อยาก”
“ทำไมล่ะ？ช่วงนี้ฉันมาคิดดูแล้ว แสนรัก ฉันรักคุณ”
“แต่ผมไม่รักคุณ”
แสนรักจ้องเธออย่างเย็นชา พูดออกมาอย่างไม่รักษาน้ำใจ