ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 474 เขาลงมาจากสวรรค์
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 474 เขาลงมาจากสวรรค์
“ดูสิ ถูกสะใภ้รองของตระกูลหิรัญชาพูดถูกจุดเข้าแล้ว เธอใช้แผนการบางอย่างเพื่อให้ได้ตำแหน่งคุณนายน้อยของหิรัญชามา”
“อะไรนะคุณนายน้อยเหรอ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก อย่าฝันไปหน่อยเลย”
“ฮ่าๆๆ ……”
“……”
เส้นหมี่หลับตาทั้งสองข้างลง เจ็บใจเหมือนถูกบิดขึ้นมาทันที เธอกำมือแน่น ปลายเล็บจิกลงไปในเนื้อโดยไม่รู้ตัว
“เส้นหมี่?”
“ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเถอะ” เธออดทนเอาไว้ไม่พูดอะไรออกมา หลังจากนั้นหันหลังกลับเตรียมออกไปจากที่นี่
แสงดาว： “……”
“ใครบอกว่าผมไม่เคยซื้อให้เธอเหรอ? ผมซื้อของให้ภรรยาตัวเอง ต้องเอาออกมาอวดพวกคุณด้วยเหรอ”
ทุกคนต่างตกใจเมื่อใครคนหนึ่งปรากฏตัว!
ในห้างสรรพสินค้านี้ ทุกคนต่างกำลังยิ้มเยาะเย้ย รอให้เส้นหมี่เดินออกไปจากที่นี่เหมือนหมาที่ตกน้ำ
ทันใดนั้น น้ำเสียงโทนต่ำของชายหนุ่มที่แสนดึงดูด ดังออกมาจากประตูทางเข้าของห้างสรรพสินค้า
ทันใดนั้น ทุกคนจึงหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง
รวมถึงแครอทเองด้วย
หลังจากนั้น เธอพบว่าหมดหวังแล้ว นั่นคือร่างกายสูงใหญ่กำยำ บรรยากาศเยือกเย็น เขาสวมเสื้อบางๆ เสื้อเชิ้ตทำมือสีดำ กับกางเกงสแล็คขายาวถึงข้อเท้า ร่างสูงใหญ่ที่สัดส่วนสมบูรณ์แบบ
ใบหน้ารูปหล่อ หลังจากอยู่ที่บ้านว่างๆ ความหล่อของเขาทำให้ผู้คนต้องมองตาม เขานุ่มนวลลงมากแล้ว แต่ก็ไม่มีกระทบต่อความสง่าและสูงศักดิ์ของร่างแกร่ง
หลังจากที่ปรากฏตัว ได้ยินเสียงตกใจของทั้งลาน
แสนรัก!
ทั้งเมืองAเขาถือว่าเป็นชายหนุ่มล้ำค่า เขามาแล้ว！！
สีหน้าแครอทเปลี่ยนไปเป็นเหมือนสีขาวของกระดาษ
แต่เส้นหมี่ มองไปยังชายหนุ่มที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันอย่างนิ่งๆ เหมือนคนโง่คนหนึ่งเลย
“ประธานแสนรัก เป็นคุณจริงๆ ด้วย！！ไม่ได้เจอเสียนานเลย！”
หลังจากที่เถ้าแก่ร้านจิวเวอร์รี่ได้เห็นเขา ก็ประจบเขาขึ้นมาเกือบจะคุกเข่าลงไปเลียเขาอยู่แล้ว
แต่แสนรักไม่ได้หันไปสนใจเขาแม้แต่น้อย เดินตรงไปหาผู้หญิงเขาที่ยังยืนนิ่งโง่ๆ อยู่
“โมโหเหรอ?”
“……หืม?” เส้นหมี่ที่สมองขาวโพลนยังคงนิ่งเฉย “ไม่……ไม่มี”
แสนรักได้เพียงแสดงความเสียใจลูบหัวเธอเบาๆ แล้วตะโกนออกมา
“ขออภัยด้วย เมื่อก่อนคิดว่าลูกๆ ของพวกเราก็โตขนาดนี้แล้ว เป็นคู่สามีภรรยาที่อยู่กันมานาน จึงไม่ต้องการความโรแมนติก ดังนั้น ผมจึงไม่ได้ซื้อสิ่งของพวกนั้น แต่ซื้อจิวเวอร์รี่ทั้งแบรนด์มา ให้คุณกับลูกๆ เป็นการลงทุน คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม”
“……”
“แน่นอนว่า ถ้าคุณมีปัญหา ก็ไม่เป็นไร พวกเราก็ค่อยขายทิ้งก็ได้ W&Dแบรนด์นี้ ถึงแม้จะพูดได้ว่าเทียบเท่ากับแบรนด์สากล แต่ขายไปแล้วซื้อบลูไดมอนด์สักเม็ดให้คุณก็น่าจะพออยู่”
“！！！！”
เส้นหมี่ชะงักนิ่งไปเหมือนหิน！
แต่ผู้คนรอบด้าน หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเยือกเย็นที่ผ่านมา พวกเขาตาโตปากค้างไปกับฉากนี้ ทั้งลานไม่มีใครขยับแม้แต่น้อย
คนอื่นซื้อแหวนเพชร
เขาซื้อร้านจิวเวอร์รี่ของคนอื่นมาทั้งร้าน
ได้ยินคนพูดกันว่าซื้อแหวนเพชรยืนยันความรัก
แต่เขากลับ เอามาทั้งร้านมอบให้ภรรยาลงทุน ภรรยาไม่ชอบ ยังสามารถขายทิ้งได้ ไปซื้อบลูไดมอนด์ที่ทั้งโลกต่างหายาก
โอ้…. นี่คือความรักแบบไหนกันสะเทือนฟ้าสะเทือนไปทั้งเทพยดา
หญิงสาวเหล่านั้นต่างริษยาขึ้นมาจนอยากจะบ้า แม้แต่แสงดาว ต่างก็ตื่นเต้นจนมือสั่น
“แสนรัก คุณพอได้แล้ว ในที่สถานที่สาธารณะระวังสักหน่อยได้ไหม คุณไม่เคยได้ยินหรือยังไงคนที่ชอบอวดความรักจะตายเร็วรู้หรือเปล่า”
“ไม่ได้อวดสิ ยิ่งตายเร็ว”
“คุณ——”
แสงดาวกระอักเลือด……
คณาธิปกับแครอทสองคนด้านโน้นหน้าซีดขาวถึงขีดสุด
โดยเฉพาะแครอท เธอมองดูสงครามแห่งความอัปยศที่ตัวเองก่อขึ้นมา สุดท้ายผลออกมาแบบนี้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ ใบหน้าซีดขาวเกิดความหม่นหมองบูดเบี้ยวขึ้นมาแล้ว
เธอไม่เคยได้รับการดูแลแบบนี้จากชายหนุ่มเบื้องหน้า
ใช่ พวกเขาเมื่อก่อนนั้นความสัมพันธ์ดีมาก เขาก็ตามติดเธอ เขาเชื่อฟังเธอเกือบทุกอย่าง
แต่ว่า พอมาวันนี้เธอได้พบว่า เชื่อฟัง ไม่ได้หมายความว่ารักคุณ มีคุณอยู่ในใจ อีกทั้งเขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคุณ พร้อมทั้งมอบทั้งดวงใจทำเพื่อคุณ
นั่นถึงจะหมายถึงเขาวางคุณไว้ในดวงใจจริงๆ
W&Dหมายความว่าอย่างไร?
แปลออกมา คือWeng&Dearใช่หรือไม่? เส้นหมี่ที่รัก……
น่าขำมาก ตอนนี้เธอพึ่งจะรู้ตัว คิดมาตลอดว่า ปีนั้นคิดว่าเขาไม่ยินยอม เป็นเธอที่ผูกมัดเขาไว้
ดวงตาของแครอทถึงกับสูญเสียการรับรู้ของแสง
เมื่อความมืดมัวสลายไป เธอรู้สึกคับแค้นขึ้นมา หลังจากเป็นอีกครั้งที่เธอได้เห็นทั้งสองหวานชื่นต่อกัน เหมือนเถาวัลย์ที่เติบโตอย่างบ้าคลั่ง
ในที่สุดเรื่องนี้ก็ถูกแสนรักทำให้สงบลง
เหล่าท่านผู้ชมทั้งหลาย ก็เริ่มสลายตัวไป เพราะว่าได้ยินคำพูดเหล่านั้นกับหูของตัวเอง และยังได้เห็นฉากที่ทั้งสองนั้นหวานชื่นกัน
แต่ละคนเหมือนพ่อแม่ตายยังไงอย่างนั้น สีหน้าอมทุกข์ อย่าถามว่าเสียใจแค่ไหน
เส้นหมี่ได้เห็นแล้ว พูดส่งเสียงอ้อมแอ้มออกมา： “ดีนะที่วันนี้ไม่มีคนรู้จัก”
“อะไรนะ”
“ก็คำพูดที่คุณพูดเมื่อกี้ไง ถ้ามีคนรู้จัก คงได้ขายหน้ากันพอดี” เธอหันไปมองเถ้าแก่ร้านจิวเวอร์รี่แวบหนึ่ง ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
แสนรักนิ่งไปทันที
เด็กโง่คนนี้ กลับไม่เชื่อเขาสักนิด?
เพราะว่าอะไรกัน เพราะว่าเขาไม่ได้อยู่ในหิรัญชากรุ๊ปแล้ว หรือคิดว่าเขาไม่มีปัญญามอบของขวัญชิ้นนี้แก่เธอ?
หรือเพราะว่าเมื่อก่อนชอบทำร้ายเธอบ่อยๆ จากตอนนั้นถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเชื่อเขาเลย ทั้งทั้งที่เขาให้เธอเป็นอันดับหนึ่งในดวงใจ?